หญิงสาว *-+-* ซาตาน

ลำดับตอนที่ #5 : ^+^ ... จะได้แล้วเชียว ... ^+^

“ให้ชั้นหรอยูคิมูระซัง”  ยามาโมโตะถามด้วยความสงสัย  





“ชะ …. ใช่  รับไปสิ”  ฮานะรีบๆ ยื่นให้ยามาโมโตะเพราะไม่อยากให้ใครมาเห็น





“ขอบคุณครับ  ผม ……..”  ในขณะนั้นเองบรรดาแฟนคลับสาวๆ ก็วิ่งเข้ามาเบียดฮานะออกไปและแย่งให้ช็อกโกแลตยามาโมโตะกันใหญ่





“ยามาโมโตะ  ชั้นให้  รับของชั้นนะ”        “ยามาโมโตะ  รับของชั้นดีกว่า  นะนะ”





ฮานะรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น  เธอรู้แล้วว่าเธอและยามาโมโตะห่างกันมากแค่ไหน  อยู่ดีๆ น้ำใสๆ ที่ควรจะอยู่ในตามันก็ไหลออกมา



“ฮานะ  ฮานะ  จะไปไหนน่ะ  หยุดก่อน”  เคียววิ่งตามฮานะมา





“ชั้นขออยู่คนเดียวสักแปบได้มั๊ย”  ฮานะถามเคียว





“เธอเป็นอะไรไป  เสียน้ำตาให้ไอ้หน้าจืดทำไม”  เคียวพูดเหมือนไม่พอใจ





“นายไปว่าเค้าทำไม  อีกอย่าง  นายเป็นซาตาน  เคยเข้าใจความรักรึป่าว”  ฮานะรู้สึกเดือดขึ้นมา





“นี่  อย่าลืมสิ  ว่าเหลือเวลาอีก 2 วันที่พรของเธอจะเป็นจริง”  ฮานะเพิ่งคิดได้ถึงพรที่เธอขอ





“แล้วถ้าพรไม่เป็นจริงล่ะ”  ฮานะถามเคียว





“…….ชั้น …. ก็จะยอมไปแต่โดยดี  จะไม่เอาอะไรของเธอไปเลย”  เคียวตอบด้วยเสียงซึมๆ





“ฮานะ  ตามหาสะตั้งนาน  มาอยู่นี่เอง”  ยูและยูมิ  เดินมาที่ฮานะ





“ยู  มีอะไรหรอ”  ฮานะรีบเช็ดน้ำตาและถามอยู่





“จะกลับบ้านแล้ว …….. นี่หรอ  เพื่อนที่ย้ายตามเธอมา”  ยูมองเคียวด้วยสายตาไม่ไว้ใจ





“ผม  โยอิจิ  เคียว  ยินดีที่ได้รู้จักครับ  พี่ยู”  เคียวพูดด้วยสายตาท้าทายฮานะปล่อยให้ยูและเคียวคุยกัน  ส่วนเธอก็พายูมิออกมา





“ฮานะ  เมื่อกี้ชั้นเห็นนะ  เธอชอบคาซาวะคุงใช่มั๊ย”  ยูมิถามฮานะ





“ชะ  ใช่  เธออย่าไปบอกใครนะยูมิ”  ฮานะตกใจที่ยูมิรู้





“ได้สิ  ชั้นจะเป็นกำลังใจให้นะเพื่อน  สู้ๆ”  ยูมิยิ้มให้ฮานะอย่างอ่อนโยนและโอบกอด





“เอ่อ …….. พี่  กลับบ้านเหอะ  หนูรู้สึกไม่ค่อยสบาย”  ฮานะรีบชวนยูกลับบ้าน





“ไปสิ  แล้วเจอกันนะ  นายเคียว”  ยูพูดแปลกๆ  เหมือนไม่ค่อยพอใจ





“…………………..”





“ฮานะ  รีบไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวนะ”  ยูบอกฮานะเมื่อถึงบ้าน





“วันนี้ไม่หิว  ไม่กินนะยู”  ฮานะรู้ตัวว่าคงกินอะไรไม่ลงแน่ๆ





ฮานะนอนร้องไห้  เธอรู้ตัวแล้วล่ะว่าไม่มีทางจะใจตรงกันกับยามาโมโตะแน่ๆ  ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่  ยูก็เรียกขึ้น





“ฮานะ  มีเพื่อนมาหา  ลงมาเร็วๆ”  ยูตะโกนมาจากข้างล่าง





“ค่ะ  จะลงไปเดี๋ยวนี้”  เมื่อฮานะลงไป  ก็เจอผู้หญิงคนหนึ่ง  เธอไม่คุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้เลย  เรามีเพื่อนหน้าตาแบบนี้ด้วยหรอ  





“ดีจ๊ะ  ฮานะ”  หญิงสาวปริศนาทักขึ้น





“ดะ ดี  เธอคือใคร”  ฮานะถามด้วยความสงสัยอย่างที่สุด





“ชั้นชื่อคาเมนิ  เอาล่ะ  ออกไปคุยข้างนอกหน่อยสิฮานะ”  หญิงคนนั้นยิ้มอย่างอ่อนโยน





“ยู  เดี๋ยวหนูมานะ  ขอออกไปซื้อของกับเพื่อนหน่อย”  ฮานะโกหกอีกแล้ว  (_/|\\_)  ขอโทด





“ฮานะ  คนนั้นใครน่ะ  พี่ไม่เคยเห็น”  ยูถาม  ยูเนี่ย  ชอบถามเวลากำลังโกหกจัง





“เพื่อนเก่าหนูเอง  ไปนะพี่  กลับไม่ดึกหรอก”  ฮานะรีบเดินออกมาอย่างรวดเร็ว





“เอาล่ะ  เธอเป็นใคร  ว่ามาสิ”  ฮานะตั้งคำถาม





“ก็เป็นอีกาที่เธอเคยคิดว่าน่ารักไงล่ะ”  และแล้วหญิงสาวแสนสวยก็กลายเป็นอีกาตัวนั้น





“อ้าว  เธอนี่เอง  เธอชื่อคาเมนิหรอ  เป็นผู้หญิงรึเนี่ย”  ฮานะโล่งใจที่ไม่ได้เป็นคนเลวร้าย





“เป็นผู้ชาย  ชื่อคาเมนิ  นายท่านอยากเจอเธอน่ะ”  คาเมนิรายงาน





“เจอทำไม  ชั้นไม่อยากเจอนายของเธอ”  ฮานะยังเคืองเคียวที่พูดไม่ดีกับเธอ





“ไม่อยากเจอแน่หรอ  เธอนี่ชอบพูดอะไรไม่ตรงกับใจเลย”  เคียวออกมาจากไหนไม่รู้





“ใครพูดไม่ตรงกับใจ  ชั้นพูดตรงกับใจทุกคำแหละ”  ฮานะยิ่งโกรธเคียวเข้าไปอีก





“วันนี้ขอโทด  ไม่รู้ว่าเธอจะอ่อนไหว  อย่างว่านะ  คนไม่เคยโดนจูบ”  เคียวพูดเสียงเยาะเย้ย





“นายนี่กวนจริงๆ  จะดีสัก 1 นาทีบ้างได้มั๊ย”  ฮานะค้อนเคียว





“ไม่ได้  จนกว่าจะได้จูบของเธอ”  เคียวเข้ามากอดฮานะจนเธอต้องรีบสะบัด





“ซาตานป่าเถื่อน  แค่นี้ใช่มะที่เรียกออกมา  งั้นขอตัว”  ฮานะกำลังจะเข้าบ้านแต่เคียวก็ดึงไว้





“ยังเหลือเวลาอีก  1  วันกว่าๆ  ชั้นจะทำให้พรของเธอเป็นจริงให้ได้”  เคียวพูดอย่างจริงจัง.