YOLO,เมการึ

ลำดับตอนที่ #9 : The beginning

กลับมาแย้ววววววหลังจากหายheadไปนานแสนนาน

การเดินทางแสนยาวนาน

  และแล้วก็ถึงวันที่19 อะไรจะเร็วปานนี้ เราต้องไปถึงสนามบิน ตี4 เพื่อcheck-in บินโดยสายการบินANA(All Nippon Airline)เครือ star allianz เราทำสะสมไมล์เพราะเราจะได้ไมล์เยอะจากการเดินทางครั้งนี้ ตอนcheck-inเรานน.เกินเยอัเลยเราต้องเปิดเอาของออกเหลือเป็น25.6 เขาก็ให้ เย้!! ขึ้นเครื่องตอน 6.30 ประมาน ตื่นเต้นก็ตื่นเต้นแต่คิดถึงแม่แน่ๆเลย ขึ้น้ครื่องไปจาก กรุงเทพ ไป นาริตะ ใช้เวลา 6 ชม. เราก็นั่งดูหนังTrancendenceไม่จบด้วยเพราะตอนแรกไม่รู้วิธีเปิดเลยนั่งฟังเพลงจากมือถือตัวเอง5555 ลงที่นาริตะมีเวลาไม่กี่นาทีก็ขึ้นเครื่องไปซานฟราน ขึ้นเครื่องที่นาริตะ ตอน15.15 นั่งเครื่องทั้งหมด 10 ชม. เมื่อยก้นมากบอกเลย ขึ้นเครื่องไปคนญี่ปุ่นนั่งซ้ายคนไทยนั่งขวาตอนแรกพ่นเป็นอังกฤษกับคนไทยจนเราถามเรื่องใบเข้าประเทศเมกาแล้วเราหยิบพาสปอร์ตออกมาเขาเห็นเลยพูดว่า"อ้าววว เป็นคนไทย พี่นึกว่าหนูเป็นคนมาเล"เราตอบว่า" ฮ่าฮ่าฮ่า หนูก็นึกว่าพี่เป็นญี่ปุ่นแต่พี่สำเนียงดีมว๊ากกกก บอกเลย" พี่เขาใจดีนะ ให้เรายืมหมอนรองคอนอนด้วย อ้ายยยย!แต่ด้วยปัญหาทางท้องไส้ของเรา เพราะเราเป็นคนที่ต้องถ่ายหนักทุกวัน ถ้าไม่ถ่ายจะต้องมีเสียงกระซิบจากก้นแต่ถ้าเราปล่อย ปู้ดดด ออกไปคนก็จะได้กลิ่นเราเลยต้องอั้นทำเอาเราแทบตาย

ถึงซานฟรานแล้ว ขอบอกเลยว่า คนเยอะมว๊ากกกกกๆ5555แถมปวดตดอีก ระหว่างต่อแถวก็ตดไปนิดๆแต่มันมีกลิ่นเลยปล่อยได้ไม่มาก รอตม.ตอนแรกนึกว่าตม.จะโหดนะ แหม่ น่ารัก ไม่ถามไรเลยแต่คงเฉพาะคนนี้มั้ง

 

เข้าไปแล้ววววว เรายังปวดตดเหมือนเดิมแต่ระหว่างเดินก็ปล่อยๆบ้าง55555 ตรงนี้เราได้เพื่อนจาก YFU Indonesia ชื่อ Aishia(ไออีเชีย) และอีก2คนแต่จำชื่อไม่ได้

นั่งอีก 4 ชม.เพื่อไปชิคาโก้ เราก็ทรมานต่อไป5555แต่เราโชคดีตรงที่เราต้องนอนหนึ่งคืนที่ชิคาโก้ ณ โรงแรม hampton ที่นี่มีเพื่อนไทยนอนด้วย 2 คน และอินโดอีก1เรากินพิซซ่าอันแสนใหญ่เบ้อเร่อไป2ชิ้นพอ อิ่มมากจากนั้นเราก็ขึ้นไปบอกเพื่อนที่นอนกับเราว่า"ขอถ่ายหนักหน่อยนะถ้าได้ยินเสียงไรจากห้องน้ำ ปล่อยมันไปนะ" ตอนเช้าเพื่อนไทยไปก่อนเพราะไฟล์ทเช้าส่วนเราไปกับAishia แล้วก็ลงมาเจอ YFU Latvia ชื่อว่า Sata ไปอินเดียน่าด้วยกัน เย้!! พอไปถึงแอร์พอร์ตเราหากระเป๋าพาสปอร์ตไม่เจอ โอ้ยยยยยย เราเลยบอกYFU travel staff ว่าลืมไว้ที่โรงแรม ก็เลยนั่งกลับไปด้วยกันทั้งสอง รู้สึกผิดมาก เห้ออออ กลับมาถึงแอร์พอร์ตเข้าไปเกตรอเครื่องไป Fortwayne ดีเลย์ประมาณ15นาที ขึ้นไปบนเครื่องตกใจเครื่องเล็กมากกกกกก มีที่นั่งริมหน้าต่างข้างละ2ตัวเท่านั้น โอ้ววว แต่เราหลับตลอด1ชม.ตื่นมาอีกทีเครื่องลง เดินออกมาพร้อมSata เราเจอโฮสต์แฟมิลี่รอหน้าประตูเลยเราเลยไม่ได้บอกบายกับSata เราตื่นเต้นนะตอนเจอโฮสต์เพราะเราก็ไม่ได้พูดคล่องปรื๋ออะไรขนาดนั้น แต่เขาก็เข้าใจเราหล่ะเพราัเราบอกเขาว่า"If I say something wrong pls. Let me know" ออกตัวไว้ก่อน ตอนรอเอากระเป๋าตกใจไม่มีกระเป๋าเรา เห้ยยยยย แต่ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น เขาบอกว่สถ้าไม่เจอให้ไปติดต่อกับเคาท์เตอร์ของDelta(เราบินUAนะแต่ที่เคาท์เตอร์ไม่มีจนท.) ทางจนท.บอกว่า"กระเป๋าเรามาตั้งแต่เมื่อคืนเขาเลยเก็บไว้ที่นี่"โล่งอกไปที 

 

ในที่สุดดดดดดด เราก็เจอโฮสต์แฟมแล้ว หลังจากเดินทางเต็มๆ3วัน เห้อออออ

เราเพิ่มรูปภาพไม่ได้เพราะว่าเราใช้โทรศัพท์ในการเขียนตอนนี้เราไม่ได้เอาโน๊ตบุ๊คมา อยากโชว์รูปเต็มแก่แล้ว55555