YOLO,เมการึ

ลำดับตอนที่ #12 : 1เดือนที่อเมริกา

และแล้วเราก็อยู่มาถึง1เดือนไม่อยากเชื่อว่า1เดือนแล้ว เร็วมากๆ ช่วงแรกๆเรารู้สึกว่าชีวิตไม่ได้เป็นอย่างที่เราวาดฝันไว้ ประมาณว่า เด็กที่นี่แฮงค์เอ้าท์กันบ่อย แต่จริงๆแล้วของเราไม่ใช่เพราะบ้านเราไม่ได้อยู่ในส่วนเมืองต้องขับรถเพื่อไปเจอเพื่อนเท่านั้น ส่วนเพื่อนเราก็ทำงานpart-timeและอยู่กับแฟนทำให้ไม่ค่อยได้hangoutกัน แต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเราไปBonfireบ้านเพื่อนมา เป็นปาร์ตี้กองไฟแต่โชคไม่ดีวันนั้นฝนตกเลยเข้ามาดูหนังเล่าเรื่องผีแล้วเพื่อนคนนึงเพิ่งอกหักเพราะโดนบอกเลิกก็เลยคุยเรื่องผู้ชายกัน5555และก็นอนที่บ้านเพื่อนกลิ่นตัวแบบกองไฟ

ตอนแรกเราไม่ค่อยกล้าจะคุยกับใครเรารู้สึกเก็บกดไปเลยเพราะปกติอยู่ไทยเป็นคนที่พูดเยอะบ่นเยอะแต่อยู่นี่ได้แต่เดินเข้าไปร่วมในกลุ่มสนทนาแต่พูดไม่ได้เพราะๆฟังไม่ทันว่าเขาพูดอะไรกันอยู่บางทีเราพูดแล้วทำวงแตกอีก แต่ตอนนี้เราเริ่มพยายามพูดมากขึ้นใส่accentเยอะๆฟังเริ่มดีขึ้นฟังได้ประมาณ50%มั้ง5555 

เราหาเพื่อนนั่งโต๊ะโดยเพื่อนมาชวน5555ใครชวนแนะนำนะไปนั่งเลยอย่าปฏิเสธ วันแรกเราไปนั่งโต๊ะนึงแล้วย้ายไปนั่งโต๊ะเกิร์ลลี่พอวันถัดมาเราย้ายไปอีกโต๊ะ(เพื่อนที่เรียนbioและUS governmentและchoir)เพื่อนโต๊ะนี้แหละน่ารักไม่เกิร์ลลี่ด้วย

เราไม่ได้เล่นกีฬาอะไรเลยเพราะเราไม่อยากเล่นเทนนิสและตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าcross countryคืออะไรเราเลยไม่ได้ลงพอมารู้ว่าคือวิ่งเรารู้สึกเสียดายมากเพราะกีฬานี่แหละจะทำให้เรามีเพื่อนมากขึ้นแค่เราอยู่ในchoirเราก็มีเพื่อนมากขึ้นแล้วถ้าอยู่ในกีฬาจะได้รู้จักหนุ่มหล่อๆและเพื่อนอีกมากขึ้น55555แต่เราจะลองไปถามเรื่องบาสดูเพราะรู้สึกอึดอัดมากเหงื่อไม่ออก 
แต่เราบอกเลยว่ามาอยู่นี่เรารู้สึกได้ทำในสิ่งที่อยากทำมากอย่างchoirได้แสดงด้วยกีฬาใครอยากเข้าก็เข้าแต่ต้องฝึกหนักนะซึ่งเราก็ไม่mindในเรื่องนี้เพราะทุกคนที่เป็นนักกีฬาต้องซ้อมหนักอยู่แล้ว