YOLO,เมการึ

ลำดับตอนที่ #1 : ไปไม?สมัครไม?

ตอนเด็กๆพ่อเราเป็นคนชอบฟังเพลงสากล,ดูหนังฝรั่ง แล้วก็เปิดให้เราดูและฟังด้วยเลยทำให้เราเป็นคนชอบฟังเพลงสากล+ดูหนังหรั่ง

พอขึ้นม.2เราก็มีความรู้สึกอยากไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศเพราะเราคิดว่าการที่ไปแลกเปลี่ยนมันแตกต่างจากการไปเรียนเองคือ ไปอยู่กับhost familyที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน,ใช้ภาษาอังกฤษ only,อาจจะเพิ่มskillการเข้าสังคมให้เรามากขึ้นด้วย เราจึงอยากไปมากๆถ้าพูดถึงว่า ไม่กลัวหรอ? ถ้าจะบอกว่าไม่กลัวเลยก็โกหก แต่จะกลัวทำไมเพราะทุกปัญหาถ้าเราจะหาทางออกเราหาได้อยู่แล้ว

มาถึง ม.4อายุถึงที่จะสมัครสอบ จึงเริ่มสมัครสอบ พูดตามตรงว่า เราไม่ได้เป็นคนเก่งอังกฤษโดยเฉพาะแกรมม่าที่สุดแสนจะห่วยแตกของเราแต่สิ่งที่ช่วยเราได้ดีคือการฟังเพลงสากลและดูหนังฝรั่ง(ดูเป็นซับอิงหล่ะจะได้ฝึกเรื่องศัพท์)เพราะเวลาที่ทำข้อสอบมันจะรู้สึกคุ้นๆว่าต้องเป็นอันนี้ไม่ใช่อันนั้น ประมาณนี้ ก่อนไปสอบเราก็พยายามหาพวกแกรมม่าอ่าน,ศัพท์ท่องแต่เอาจริงๆแล้วมันไม่เข้าหัวเลย แต่เราก็สมัครนะถึงแม้จะห่วยก็ตามเพราะ ถ้าเราไม่ลองสุดๆแล้วเราก็ไม่รู้ว่าเรามีความสามารถหรือไม่จะได้ไม่เสียดายภายหลังด้วย เราก็เลยสมัครสอบหลายๆโครงการ