คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผมถูกเด็กจับทำเมีย{BL} Ep 1 nc
ผมถูเ็ับทำเมีย{BL}
Ep 1 nc
พั่บพั่บ!...เสียหยาบโลนั้อไปทั่วห้อให่ ร่าายที่เ็มไป้วยมัล้าม มีแ่ร่อรอยแและมเี้ยวาน้านบน เอวสอบระแทายเ้าออหนัหน่ว มือหนาำผ้าปูที่นอนนยับ
“อะอะ อึ อ๊า อึ ฮื้มม”
“ฮื้มม อ่า อึ อะ” เสียรา่ำแหบัประสานัน พร้อมวาม่ำแะอวาม้อารที่ถูปลปล่อยไว้ภายใน้ำๆหลายรอบ
“เสียวมั้ยรับ” เสียนุ่มเอ่ยระิบ้าหู ผมปรือามอหัวเียที่ยับโยระแทผนัห้อ ามเรี่ยวแรออีน
“อะอะอ๊ะ อ่า อึ เสียว อร้า!” เสียราน่าอายร้อลั่น เมื่อวาม้อารถูปลปล่อย หาแ่อีนนั้นับยัไม่ยอมหยุ เอวสอบระแททเ้าออหนัหน่ว ่อนะถอนายออา่อทาบวม
“เฮือ!” ผมสะุ้ใเฮือให่ ร่าายล้าถูับลาให้ลาเีย ไว้ับบานระที่มอเห็น้านล่า
“่อนะรับ” เสียนั้นระิบ้าหู มือเล็ว่าับเรียวายึ้น พลันสอใส่เ้ามารั้เียวนสุ
“อร๊า!” ผมเิหน้าึ้นสูพร้อมหยาอารม์ที่ปลปล่อยอีรั้
“เ็ี่ริ เมียใรเนี่ย” เสียนั้นเอ่ยม ่อนะเริ่มระแทเอวสอบรุนแร
“อ๊า อ๊า อ๊ะ อึ อร้า!!” เสียราน่าอายราลั่นห้อ แผอแร่ถูไปับบานระใส่ วามเป็นายที่อ่อนัว ลับมาแ็ืนอีรั้ วาเรียวปรือหยาน้ำา มอผู้นที่วาลวลายอยู่้านล่า ทั้ที่มันน่าอาย แ่วาม้อารอร่าายนั้นลับมีมาว่า ยิ่ถูระแทหนัๆ นุท้อ ร่าายนี้ยิ่ร้อนเหมือนไฟ
“อึ ฮื้มม หมอ อ่า พี่หมอ” เสียแหบแห้ราเรียื่อ้าหู พลัน้มลูบหลัอเนียน ไล่เลียเหมือนเป็นออร่อย
“อะอ๊ะ อึ ฮื้มม อึ อร๊า!” เสียราลั่นพร้อมหยาวาม้อารที่ถูปลปล่อยอีรั้ ร่าายล้าพลาทรุัวลนั่อับพื้น อแร่หอบหนั ไม่มีแม้แ่แระยแนึ้น
“ไม่น่ารัเลย ผมยัไม่เสร็นะ” เสียนั้นเอ่ยบออนๆ ่อนะับเอวผมไว้แน่น พลันระแทเ้ามาถี่รัว
ปึพั่บ!...” อ๊า พอแล้ว ไม่ไหว อึ อ๊ะอ๊ะอ๊ะ อ๊า!” มือหนาทั้สอ้าำแน่น เลวสอบระแทหนัหน่วหลายรั้ ่อนะระแทเ้ามานสุ พร้อมวามอุ่นร้อนที่ถูปลปล่อยเ้ามา้านใน วาม้อารที่ถูปลปล่อยไว้ พลันไหลย้อนออมาเปื้อนเรียวา้านใน และหยเปื้อนพื้นเป็นุ
“แฮ่ๆ” ้วยวามเหนื่อยล้า ผมทิ้ายแนบบานระใส่ หอบหายใหนั ทั้ที่ร่าายนี้ออำลัายหนัทุวัน แ่ับไม่เยเหนื่อยเท่านี้
“อึ” ผมสะบัหน้าไล่วามมึนที่ยัหลเหลือออ พยายามเรียสิอัวเอลับมาให้ไ้
“!!!” ่อนะเบิาว้า เมื่อถูอุ้มึ้นาพื้นสบายๆ นระทำอุ้มผมเินไปที่เีย พลันวาผมล้าๆ แล้วับาแร่อ้าออว้า
“ะ อึ ทำอะไร พอแล้ว” ผมรีบเอ่ยถาม น้านบนไม่อบอะไร ทำเพียยยิ้มให้บาๆ แล้ว้มหน้าลรหว่าาแร่
“เฮือ!” ผมสะุ้เฮือเมื่อเส้นผมนุ่มสัมผัส้นา ฟันมั้นา้านในนึ้นรอยฟัน ลิ้นร้อนไล่เลียปลอบโยน ่อนะสัมผัสลูลมๆทั้สอ ไล่ยาวไปามวามเป็นาย ที่เริ่มแ็ัวอีรั้ พร้อมสอนิ้วเรียวยาวเ้ามาใน่อทาบวม่ำหยาอารม์
“ไม่ อึ เอาแล้ว”
“อะไรนะรับ เอาอีหรอ?” เสียนั้นถามเหมือนสสัย แ่ผมเห็นรอยยิ้มเ้าเล่ห์ แม้วาเรียวะพร่าเลือน แ่รอยยิ้มนั้นมันเห็นัมา
“ไ้รับ ผมัให้”
“อร๊า!!” สิ้นเสียนั้น วามเป็นายร้อน็ระแทเ้ามาใน่อทา้านหลัรั้เียวสุ วามเสียว่านแล่นไปทั้ท้อน้อย ่อทาบวมมิบรัแน่นามวาม้อารอร่าาย แม้ะเหนื่อยล้ามาแ่ไหน แ่ร่าายนี้็ยั้อารไม่หยุ
“อะอะอ๊ะ อ่า อ๊า อร้า!” เสียราลั่นั้อ อแร่แอ่นึ้นสูเพราะวามเสียว่าน มือหนาิเล็บบนท่อนแนเล็นั้นนไ้เลือ
พั่บพั่บเอี๊ยอ๊า!...เสียหยาบโลนมามายัแ่ับเสียรา หยาวาม้อารที่ถูปลปล่อยไว้ไหลย้อนออมาามวามยามและให่อวามเป็นายร้อน เอวสอบระแทายเาออหนัหน่วรุนแร นร่าายผมยับโยไปามเรี่ยวแรนั้น
“ฮื้มม รัแน่นั อึ” เสียนุ่มแหบแห้เอ่ยบอ ่อนะ้มใบหน้าลมาูบ ลิ้นร้อนสอเ้าโพรปาอุ่น เี่ยววัลิ้นผมไม่หยุ ทั้บั ทัูุ้น มันทั้เ็บ แ่็เสียวไม่แพ้ัน
“เป็นเมียผมแล้วนะ ฮื้มม ห้ามทิ้ผมไปไหนอี อ่า เสียวสัว์ อพี่แม่โรี” เสียนุ่มเอ่ยระิบม้าหู ผมหลับาแน่นเพราะวามเสียว่านที่ไ้รับ ่อนะอออีนแน่นวามแรอารม์ แอ่นเอวรับอย่ารู้าน แม้าแร่ะานสั่น สัมผัสที่ถูระแทเ้าออนั้น มันเสียวนไม่หลเหลือสิ
“อร๊า!! อึ อ๊า” อ้าปา้ำราลั่น วาม้อารอยาปลปล่อยเริ่มมารวมันที่ส่วนปลาย ท่อนแร่รัเอวสอบนั้นไว้แน่น
“อึ!/อ๊า!” วาม้อารอเราสอพลันถูปลปล่อยออมาพร้อมัน ่อท้อพลันอุ่นวาบน่อทาบีบรัวามเป็นายแน่น
“ปล่อยะเยอะเลย” เสียนุ่มหอบหนัเอ่ยบอ ผมเห็นอีน้มหน้าลไปมอรหว่าาแร่ เอวสอบยับเ้าออ้าๆ
“อึ” ิ้วเ้มมวเ้าหาันแน่น
“ไม่้อห่ว ถ้าพี่ท้อ ผมรับผิอบเอ” เอ่ยบ็พลัน้มหน้าลมาูบหน้าผาเนียน
“อ๊ะ ไม่เอา อึ แล้ว” ผมร้อบอไม่เ็มเสีย ท่อนแนแร่วาล้าลำัวอย่าหมแร าแร่อ้าออว้าไม่สามารถยับไปไหนไ้
“หึ รับ ไม่เอา็ไม่เอา” เสียนั้นอบลับมา พลาหอมแ้มผมเพื่อปลอบั แล้วอยๆถอวามเป็นายออ้าๆ
“เฮือ!” เพียแ่สิ่นั้นหลุออา่อทา อที่ถูปล่อยไว้้านใน ็พลันไหลย้อนออมาเปื้อนที่นอนและาแร่ ่อทาที่เยมีวามเป็นายให่สอใส่ไว้ มิบหาอที่เยเิมเ็มน่าอาย
“มิบแบบนี้ เี๋ยวผม็อใไม่ไหวหรอ” มันบอ แ่ผมไม่มีสิพอะมารับรู้อะไรแล้ว ร่าายล้านี้อยาพัผ่อน อยานอน ไม่อยา...ทำอะไรแล้ว
“อึ” ผมไม่รู้ว่าัวเอนอนหลับไปนานแ่ไหน แ่พอรู้สึัว ร่าายนี้็ปวร้าวไปหม เหมือนนที่ถูระทืบาีนนับสิบ โยเพาะ่วล่า มันานไม่รู้สึอะไร แ่พอยับ ็ปวุบๆ น้อฝนเปลือาึ้นหนัอึ้ึ้น
“...หิวน้ำมั้ยรับ” ผมปรายามอเ้าอเสียนั้น ไอ้เ็หนุ่มนัเรียนมัธยมปลายนั่เท้าามอผมอยู่้าเีย มันยิ้มใสื่อไม่ทุ์ร้อนอะไร แ่ผมอนนี้ เลือึ้นหน้ามา!
“ไอ้เ็เวร!”
“อะอะ อย่าพึ่ยับัวนะ เี๋ยวลูๆผมไหลออมาหม” มันบอ ผมนิ่้าเบิาว้า ปรายามอสภาพอัวเอ ที่ยันอนเปลือยเปล่า ร่อรอยและวาม้อารที่มันปลปล่อยทิ้ไว้ ำลัไหลย้อนออมาเรื่อยๆ ไม่รู้บ
มันเป็นใรวะ!
“มึ ไอ้เ็เหี้ย” ผมเสีย่ำลอไรฟัน มือหนาำแน่น้วยวามแ้น อย่าใหู้ลุไปไ้นะ ะับเ้าุแม่
“ผมรู้นะว่าลุำลัิอะไร” มันบอ ่อนะยันายึ้นนั่ัวร
“ถ้าิะเอาผมเ้าุ ลุ็ะถูับ้วยนะ ้อหา พราผู้เยาว์” มันบอพร้อมรอยยิ้ม ผมนี่ัฟันแน่นเลย
ไอ้เ็เหี้ยนี่มันใรวะ!
“มึเป็นใร มีวามแ้นอะไรับู” ผมสบถเสียแหบแห้ถาม มันทำเพียยยิ้มให้บาๆ
“ผมื่อพิภพ ยินีที่ไ้เป็นผัวลุนะ” มันบอพร้อมรอยยิ้ม แ่ผมที่ไ้ยินำพูนั้น ับนิ่้า วามโรธมันพุ่สู้นอยาลุไประทืบไอ้เ็เวรรหน้าให้มันนอนาย่าีน ิรที่ะยับแนยัทำไม่ไ้ ะลุไประทืบมันยิ่เป็นไปไม่ไ้!
ผมถูเ็ับทำเมีย{BL}
Ep 1 nc
พั่บพั่บ!...เสียหยาบโลนั้อไปทั่วห้อให่ ร่าายที่เ็มไป้วยมัล้าม มีแ่ร่อรอยแและมเี้ยวาน้านบน เอวสอบระแทายเ้าออหนัหน่ว มือหนาำผ้าปูที่นอนนยับ
“อะอะ อึ อ๊า อึ ฮื้มม”
“ฮื้มม อ่า อึ อะ” เสียรา่ำแหบัประสานัน พร้อมวาม่ำแะอวาม้อารที่ถูปลปล่อยไว้ภายใน้ำๆหลายรอบ
“เสียวมั้ยรับ” เสียนุ่มเอ่ยระิบ้าหู ผมปรือามอหัวเียที่ยับโยระแทผนัห้อ ามเรี่ยวแรออีน
“อะอะอ๊ะ อ่า อึ เสียว อร้า!” เสียราน่าอายร้อลั่น เมื่อวาม้อารถูปลปล่อย หาแ่อีนนั้นับยัไม่ยอมหยุ เอวสอบระแททเ้าออหนัหน่ว ่อนะถอนายออา่อทาบวม
“เฮือ!” ผมสะุ้ใเฮือให่ ร่าายล้าถูับลาให้ลาเีย ไว้ับบานระที่มอเห็น้านล่า
“่อนะรับ” เสียนั้นระิบ้าหู มือเล็ว่าับเรียวายึ้น พลันสอใส่เ้ามารั้เียวนสุ
“อร๊า!” ผมเิหน้าึ้นสูพร้อมหยาอารม์ที่ปลปล่อยอีรั้
“เ็ี่ริ เมียใรเนี่ย” เสียนั้นเอ่ยม ่อนะเริ่มระแทเอวสอบรุนแร
“อ๊า อ๊า อ๊ะ อึ อร้า!!” เสียราน่าอายราลั่นห้อ แผอแร่ถูไปับบานระใส่ วามเป็นายที่อ่อนัว ลับมาแ็ืนอีรั้ วาเรียวปรือหยาน้ำา มอผู้นที่วาลวลายอยู่้านล่า ทั้ที่มันน่าอาย แ่วาม้อารอร่าายนั้นลับมีมาว่า ยิ่ถูระแทหนัๆ นุท้อ ร่าายนี้ยิ่ร้อนเหมือนไฟ
“อึ ฮื้มม หมอ อ่า พี่หมอ” เสียแหบแห้ราเรียื่อ้าหู พลัน้มลูบหลัอเนียน ไล่เลียเหมือนเป็นออร่อย
“อะอ๊ะ อึ ฮื้มม อึ อร๊า!” เสียราลั่นพร้อมหยาวาม้อารที่ถูปลปล่อยอีรั้ ร่าายล้าพลาทรุัวลนั่อับพื้น อแร่หอบหนั ไม่มีแม้แ่แระยแนึ้น
“ไม่น่ารัเลย ผมยัไม่เสร็นะ” เสียนั้นเอ่ยบออนๆ ่อนะับเอวผมไว้แน่น พลันระแทเ้ามาถี่รัว
ปึพั่บ!...” อ๊า พอแล้ว ไม่ไหว อึ อ๊ะอ๊ะอ๊ะ อ๊า!” มือหนาทั้สอ้าำแน่น เลวสอบระแทหนัหน่วหลายรั้ ่อนะระแทเ้ามานสุ พร้อมวามอุ่นร้อนที่ถูปลปล่อยเ้ามา้านใน วาม้อารที่ถูปลปล่อยไว้ พลันไหลย้อนออมาเปื้อนเรียวา้านใน และหยเปื้อนพื้นเป็นุ
“แฮ่ๆ” ้วยวามเหนื่อยล้า ผมทิ้ายแนบบานระใส่ หอบหายใหนั ทั้ที่ร่าายนี้ออำลัายหนัทุวัน แ่ับไม่เยเหนื่อยเท่านี้
“อึ” ผมสะบัหน้าไล่วามมึนที่ยัหลเหลือออ พยายามเรียสิอัวเอลับมาให้ไ้
“!!!” ่อนะเบิาว้า เมื่อถูอุ้มึ้นาพื้นสบายๆ นระทำอุ้มผมเินไปที่เีย พลันวาผมล้าๆ แล้วับาแร่อ้าออว้า
“ะ อึ ทำอะไร พอแล้ว” ผมรีบเอ่ยถาม น้านบนไม่อบอะไร ทำเพียยยิ้มให้บาๆ แล้ว้มหน้าลรหว่าาแร่
“เฮือ!” ผมสะุ้เฮือเมื่อเส้นผมนุ่มสัมผัส้นา ฟันมั้นา้านในนึ้นรอยฟัน ลิ้นร้อนไล่เลียปลอบโยน ่อนะสัมผัสลูลมๆทั้สอ ไล่ยาวไปามวามเป็นาย ที่เริ่มแ็ัวอีรั้ พร้อมสอนิ้วเรียวยาวเ้ามาใน่อทาบวม่ำหยาอารม์
“ไม่ อึ เอาแล้ว”
“อะไรนะรับ เอาอีหรอ?” เสียนั้นถามเหมือนสสัย แ่ผมเห็นรอยยิ้มเ้าเล่ห์ แม้วาเรียวะพร่าเลือน แ่รอยยิ้มนั้นมันเห็นัมา
“ไ้รับ ผมัให้”
“อร๊า!!” สิ้นเสียนั้น วามเป็นายร้อน็ระแทเ้ามาใน่อทา้านหลัรั้เียวสุ วามเสียว่านแล่นไปทั้ท้อน้อย ่อทาบวมมิบรัแน่นามวาม้อารอร่าาย แม้ะเหนื่อยล้ามาแ่ไหน แ่ร่าายนี้็ยั้อารไม่หยุ
“อะอะอ๊ะ อ่า อ๊า อร้า!” เสียราลั่นั้อ อแร่แอ่นึ้นสูเพราะวามเสียว่าน มือหนาิเล็บบนท่อนแนเล็นั้นนไ้เลือ
พั่บพั่บเอี๊ยอ๊า!...เสียหยาบโลนมามายัแ่ับเสียรา หยาวาม้อารที่ถูปลปล่อยไว้ไหลย้อนออมาามวามยามและให่อวามเป็นายร้อน เอวสอบระแทายเาออหนัหน่วรุนแร นร่าายผมยับโยไปามเรี่ยวแรนั้น
“ฮื้มม รัแน่นั อึ” เสียนุ่มแหบแห้เอ่ยบอ ่อนะ้มใบหน้าลมาูบ ลิ้นร้อนสอเ้าโพรปาอุ่น เี่ยววัลิ้นผมไม่หยุ ทั้บั ทัูุ้น มันทั้เ็บ แ่็เสียวไม่แพ้ัน
“เป็นเมียผมแล้วนะ ฮื้มม ห้ามทิ้ผมไปไหนอี อ่า เสียวสัว์ อพี่แม่โรี” เสียนุ่มเอ่ยระิบม้าหู ผมหลับาแน่นเพราะวามเสียว่านที่ไ้รับ ่อนะอออีนแน่นวามแรอารม์ แอ่นเอวรับอย่ารู้าน แม้าแร่ะานสั่น สัมผัสที่ถูระแทเ้าออนั้น มันเสียวนไม่หลเหลือสิ
“อร๊า!! อึ อ๊า” อ้าปา้ำราลั่น วาม้อารอยาปลปล่อยเริ่มมารวมันที่ส่วนปลาย ท่อนแร่รัเอวสอบนั้นไว้แน่น
“อึ!/อ๊า!” วาม้อารอเราสอพลันถูปลปล่อยออมาพร้อมัน ่อท้อพลันอุ่นวาบน่อทาบีบรัวามเป็นายแน่น
“ปล่อยะเยอะเลย” เสียนุ่มหอบหนัเอ่ยบอ ผมเห็นอีน้มหน้าลไปมอรหว่าาแร่ เอวสอบยับเ้าออ้าๆ
“อึ” ิ้วเ้มมวเ้าหาันแน่น
“ไม่้อห่ว ถ้าพี่ท้อ ผมรับผิอบเอ” เอ่ยบ็พลัน้มหน้าลมาูบหน้าผาเนียน
“อ๊ะ ไม่เอา อึ แล้ว” ผมร้อบอไม่เ็มเสีย ท่อนแนแร่วาล้าลำัวอย่าหมแร าแร่อ้าออว้าไม่สามารถยับไปไหนไ้
“หึ รับ ไม่เอา็ไม่เอา” เสียนั้นอบลับมา พลาหอมแ้มผมเพื่อปลอบั แล้วอยๆถอวามเป็นายออ้าๆ
“เฮือ!” เพียแ่สิ่นั้นหลุออา่อทา อที่ถูปล่อยไว้้านใน ็พลันไหลย้อนออมาเปื้อนที่นอนและาแร่ ่อทาที่เยมีวามเป็นายให่สอใส่ไว้ มิบหาอที่เยเิมเ็มน่าอาย
“มิบแบบนี้ เี๋ยวผม็อใไม่ไหวหรอ” มันบอ แ่ผมไม่มีสิพอะมารับรู้อะไรแล้ว ร่าายล้านี้อยาพัผ่อน อยานอน ไม่อยา...ทำอะไรแล้ว
“อึ” ผมไม่รู้ว่าัวเอนอนหลับไปนานแ่ไหน แ่พอรู้สึัว ร่าายนี้็ปวร้าวไปหม เหมือนนที่ถูระทืบาีนนับสิบ โยเพาะ่วล่า มันานไม่รู้สึอะไร แ่พอยับ ็ปวุบๆ น้อฝนเปลือาึ้นหนัอึ้ึ้น
“...หิวน้ำมั้ยรับ” ผมปรายามอเ้าอเสียนั้น ไอ้เ็หนุ่มนัเรียนมัธยมปลายนั่เท้าามอผมอยู่้าเีย มันยิ้มใสื่อไม่ทุ์ร้อนอะไร แ่ผมอนนี้ เลือึ้นหน้ามา!
“ไอ้เ็เวร!”
“อะอะ อย่าพึ่ยับัวนะ เี๋ยวลูๆผมไหลออมาหม” มันบอ ผมนิ่้าเบิาว้า ปรายามอสภาพอัวเอ ที่ยันอนเปลือยเปล่า ร่อรอยและวาม้อารที่มันปลปล่อยทิ้ไว้ ำลัไหลย้อนออมาเรื่อยๆ ไม่รู้บ
มันเป็นใรวะ!
“มึ ไอ้เ็เหี้ย” ผมเสีย่ำลอไรฟัน มือหนาำแน่น้วยวามแ้น อย่าใหู้ลุไปไ้นะ ะับเ้าุแม่
“ผมรู้นะว่าลุำลัิอะไร” มันบอ ่อนะยันายึ้นนั่ัวร
“ถ้าิะเอาผมเ้าุ ลุ็ะถูับ้วยนะ ้อหา พราผู้เยาว์” มันบอพร้อมรอยยิ้ม ผมนี่ัฟันแน่นเลย
ไอ้เ็เหี้ยนี่มันใรวะ!
“มึเป็นใร มีวามแ้นอะไรับู” ผมสบถเสียแหบแห้ถาม มันทำเพียยยิ้มให้บาๆ
“ผมื่อพิภพ ยินีที่ไ้เป็นผัวลุนะ” มันบอพร้อมรอยยิ้ม แ่ผมที่ไ้ยินำพูนั้น ับนิ่้า วามโรธมันพุ่สู้นอยาลุไประทืบไอ้เ็เวรรหน้าให้มันนอนาย่าีน ิรที่ะยับแนยัทำไม่ไ้ ะลุไประทืบมันยิ่เป็นไปไม่ไ้!
ความคิดเห็น