เ ป ล ว เ ที ย น ก ล า ง ส า ย ล ม

ตอนที่ 17 : ละลาย 1

                      ละลาย

คฤหาสน์ของตระกูลบุณฤทธิ์เป็นตึกทรงยุโรปอยู่บนเนื้อที่ถึงเก้าไร่ กว้างขวางและร่มครึ้มด้วยต้นไม้ใหญ่ รวมทั้งไม้ประดับมากมายหลายพันธุ์ ทำให้มองไปทางไหนก็ร่มรื่นทั่วบริเวณ ราวกับว่าบ้านหลังนี้ไม่ได้อยู่ใจกลางเมืองใหญ่เช่นกรุงเทพฯ หลังแถลงข่าวเรื่องการแต่งงานได้เพียงวันเดียว นภันต์ก็พาเธอมาพบบิดาของเขา

นภันต์พาเธอเข้ามานั่งในห้องรับรองแขกที่ตบแต่งอย่างหรูหราสมฐานะของนักการเมืองชื่อดัง อยู่ๆ พลอยก็กังวลขึ้นมาทันทีว่าตนเองอาจไม่เป็นที่ถูกใจของบิดาของเขา เพราะเธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ถึงครอบครัวจะไม่ได้ยากจนข้นแค้นอะไร แต่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยล้นฟ้าเหมือนครอบครัวของชายหนุ่ม ที่สำคัญนามสกุลก็ไม่ดังอีกต่างหาก

หญิงสาวมองไปยังภาพครอบครัวของชายหนุ่มที่วางอยู่บนตู้โชว์ เธอคิดว่านภันต์มีส่วนคล้ายมารดามากกว่าบิดา มองปุ๊บก็รู้ว่าเป็นแม่ลูกกัน นึกแปลกใจที่ไม่เห็นความคล้ายคลึงของนภันต์กับผู้เป็นบิดาเลยสักนิด ส.ส. อาทรมีรูปหน้าค่อนข้างกลม ดวงตาเล็กทว่าแฝงแวว
อ่อนโยน แต่นภันต์มีใบหน้าเรียวเข้มดูหล่อเหลาชวนมอง มีดวงตาคมกว้างดูลึกล้ำเหมือนซ่อนความลับอะไรบางอย่างไว้ให้คนมองค้นหา แถมบุคลิกทั้งสองนั้นต่างกันราวฟ้ากับดิน คนเป็นบิดาดูสุภาพนุ่มนวล ส่วนผู้เป็นลูกชายกลับดุดันแฝงความน่าเกรงขาม

ส.ส. อาทรในความคิดของพลอยที่รับรู้จากสื่อนั้นเป็นนักการเมืองน้ำดีที่น่ายกย่อง ไม่เคยมีประวัติเสื่อมเสียเกี่ยวกับเรื่องการทำงานซึ่งหาได้ยากมากในแวดวงนักการเมือง ยังเป็นนักการเมืองที่ไม่เคยใช้วาจารุนแรงหรือกล่าวร้ายใครโดยไม่มีหลักฐาน บางครั้งวาจาสุภาพนุ่มนวลของเขาก็เปรียบเสมือนอาวุธประจำตัวที่เชือดเฉือนนักการเมืองต่างขั้วให้เลือดโชกมานักต่อนักแล้ว พลอยเลยได้แต่หวังว่าเธอคงไม่ใช่เป้าหมายเชือดนิ่มๆ รายต่อไปของส.ส. อาทร

“เป็นไร มือเย็นเชียว” ชายหนุ่มที่กุมมือเธออยู่เอ่ยขึ้นอย่างสงสัย

“คุณพ่อพี่ภันต์อาจไม่ชอบพลอย” หญิงสาวคิดว่าแค่การปรับตัวเข้าหานภันต์ก็ยากพอแล้ว หากมีปัญหาพ่อสามีด้วยมันคงเหนื่อย เธอเองก็ไม่ใช่นางเอกที่ต้องฝืนกล้ำกลืนน้ำตาอยู่เพียงลำพังแน่ๆ

“พ่อชอบทุกคนที่พี่ชอบ พลอยสบายใจเถอะนะ คุณพ่ออยากให้พี่แต่งงานจะตาย ท่านอยากเห็นหน้าหลานเร็วๆ น่ะ” เขากระซิบเสียงนุ่มจนพลอยรู้สึกหมั่นไส้

“แต่พลอยกับพี่ภันต์ฐานะต่างกันขนาดนี้ คุณพ่อพี่จะรับได้
เหรอคะ”

“อย่าคิดอะไรเป็นละครน้ำเน่าไปน่าพลอย นี่มันชีวิตจริงๆ นะ คุณพ่อพี่ไม่ใช่ท่านเจ้าคุณถือยศถือศักดิ์อะไร แค่ท่านเห็นพี่มีคนรักและกำลังจะแต่งงาน ท่านก็ดีใจที่สุดแล้ว อีกอย่างพี่อายุสามสิบแล้วนะ เป็นผู้ใหญ่พอที่จะสามารถเลือกทุกอย่างในชีวิตเองได้ โดยเฉพาะผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียของพี่” ท้ายประโยคของชายหนุ่มทำให้แก้มของพลอยร้อนฉ่าขึ้นมา

...ให้ตายสิ จะพูดให้สละสลวยกว่านี้ก็ไม่ได้ หญิงสาวได้แต่ค่อนขอดอยู่ในใจ

ประมุขของบ้านบุณฤทธิ์ก้าวเข้ามาในห้องรับรองแขก สายตาที่มองมายังเธอและนภันต์มีแววอ่อนโยนพร้อมส่งยิ้มกว้าง ละลายความหวาดวิตกของหญิงสาวไปได้บ้าง แต่ไม่หมดเสียทีเดียว อย่างไรพลอยยังกลัวความแตกต่างระหว่างเธอกับนภันต์อยู่

“พลอย...นี่คุณพ่อของพี่” นภันต์เอ่ยแนะนำ หญิงสาวลุกขึ้นยกมือไหว้บิดาของเขาอย่างนอบน้อมที่สุด

“ไหว้พระเถอะหนู” ส.ส. อาทรยกมือรับไหว้เธอแล้วเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ใหญ่ใจดี ก่อนนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับบุตรชายและหญิงสาว

“เห็นภันต์บอกว่าพลอยเป็นน้องสาวของเพชร แต่หน้าตาหนูกับเพชรไม่เหมือนกันเลยนะ” ส.ส. อาทรรู้จักมักคุ้นกับเพชร เพื่อนรักของลูกชายเป็นอย่างดี ด้วยอีกฝ่ายมาที่บ้านบ่อย บางครั้งก็มาค้างคืนด้วย

“คือพี่เพชรหน้าเหมือนพ่อค่ะ ส่วนพลอยหน้าเหมือนคุณแม่น่ะค่ะ” รอยยิ้มอ่อนโยนของเจ้าบ้านทำให้อาการเกร็งในตอนแรกของเธอคลายลงไปบ้างแล้ว

“ก็ดีแล้วละ ภันต์แต่งงานกับคนที่รู้จักกันมานาน พ่อก็สบายใจว่าภันต์ไม่ได้ไปหลงเสน่ห์ผู้หญิงที่ไหน ถึงต้องแต่งงานแบบสายฟ้าแลบแบบนี้”

ส.ส. อาทรล่วงรู้มานานแล้วว่าบุตรชายคนเดียวของเขาหลงรักน้องสาวเพื่อนสนิท เพราะเคยเห็นภาพของพลอยในห้องนอนอีกฝ่าย พอถามออกไปตรงๆ นภันต์ก็ยอมรับ ทว่าเธอกลับเกลียดเขา แถมยังมีคนรักแล้วด้วย ตอนนั้นเลยได้แต่ปลอบใจลูกชาย

เมื่อวานพอนภันต์ได้โทร. มาบอกเรื่องการแต่งงาน จึงรู้สึกแปลกใจมาก ที่ผ่านมานภันต์ไม่เคยบอกกล่าวว่าคบหากับพลอยมาก่อน ครั้นพอฟังบุตรชายอธิบายแล้วส.ส. อาทรก็เข้าใจถึงเหตุผลและเรื่อราวที่เกิดขึ้น แม้จะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานแบบปุบปับ แต่นภันต์เป็นผู้ใหญ่เกินกว่าที่เขาจะไปบงการชีวิตได้ ที่น่าเศร้าคือพลอยยังไม่ได้มีความรักต่อนภันต์เลย ที่ยอมตกลงแต่งงานก็ด้วยเหตุผลบางอย่างเท่านั้น เขาเชื่อมั่นว่าความจริงใจของนภันต์จะสามารถเอาชนะใจพลอยได้ในวันหนึ่ง

“ผมหลงเสน่ห์พลอยเหมือนกันนะพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะ

“พ่อรู้น่า ไม่งั้นแกคงไม่เอารูปพลอยไปไว้ในห้องนอนหรอก” คำพูดของคนสูงวัยทำให้ใบหน้าพลอยร้อนระอุขึ้นมานิดๆ ยิ่งพอหันไปเจอสายตาพราวระยับของชายหนุ่ม เธอก็ยิ่งหน้าแดงเรื่อขึ้นมาทันที

“หวังว่าคงไม่ใช่ภาพน่าเกลียดนะคะ” หญิงสาวพึมพำ

“อยากดูไหมล่ะ เดี๋ยวพี่พาไปดูในห้อง” นภันต์แอบจิ๊กภาพหญิงสาวจากอัลบั้มส่วนตัวของเพชร ในภาพเธอกำลังยิ้มร่าเริงให้กล้องจนตาโตยิบหยี แก้มฉีกจนเห็นฟันเกือบจะครบทุกซี่ เวลามองภาพนั้นทีไรเขารู้สึกว่าพลอยส่งยิ้มให้เขา

หญิงสาวส่งค้อน ไม่โต้แย้งคำของเขา รู้ว่าชายหนุ่มกำลังจะล่อลวงเธอไปยังห้องนอนต่อหน้าต่อตาพ่อของตัวเอง ช่างหน้าไม่อายจริงๆ

“พี่พูดเล่นน่า” นภันต์มองพลอยอย่างงอนง้อ ทำให้ผู้เป็นบิดาหัวเราะออกมาอย่างถูกใจ

“ภันต์ พ่อว่าอนาคตไม่ไกลนี้ ลูกต้องหงอเมียแน่ๆ”

...เอาเข้าไปซี่ทั้งพ่อทั้งลูก หญิงสาวได้แต่บ่นอยู่ในใจเมื่อถูกพ่อลูกเย้าแหย่อย่างสนุกสนาน

“พี่ภันต์ดุจะตาย เขาคงไม่หงอพลอยหรอกค่ะ” เธอพูดเหมือนจะฟ้องบิดาของเขา

“ภันต์น่ะเหรอดุ โอ๊ย...ไม่จริงหรอก สงสัยพลอยจะโดนแกล้งแล้วละ จริงๆ แล้วภันต์เป็นคนใจดีมาก เข้าข่ายใจอ่อนเลยทีเดียว ที่สำคัญภันต์น่ะเป็นโรคแพ้น้ำตาผู้หญิง”

“โธ่พ่อ...” ชายหนุ่มโอดครวญที่โดนบิดาเผยความลับต่อหน้าต่อตาเขา

“เหรอคะ...” หญิงสาวหรี่ตาลงอย่างเจ้าเล่ห์ นั่นทำให้นภันต์รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ เขายิ่งต้องการกำราบนิสัยดื้อรั้นของเธออยู่ ถ้าพลอยล่วงรู้ความลับของเขาแล้วจะสำเร็จได้อย่างไร เผลอๆ เขานี่แหละจะโดนเล่นงานเสียเอง

“ไปทานข้าวกันก่อนดีกว่านะ แล้วค่อยคุยเรื่องการแต่งงานกันอีกที” ส.ส. อาทรตัดบทเมื่อเห็นท่าทีเหมือนจะเอาเชิงกันของลูกชายกับว่าที่เจ้าสาวของตัวเอง

:::::::::::::::::::