คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 Intro
ตอนที่ 1 Intro
วันนี้ ... เป็นวันแรกของชีวิตใหม่ของผม ชีวิตที่ผมเลือกเองและเป็นชีวิตที่มีความสุขกับมัน ... เป็นครั้งแรกเลยนะเนี้ยที่ผมรู้สึกแบบนี้
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีก็แล้วกัน
ผมชื่อ โด คยองซู ครับ ฝันอยากจะเป็นนักร้อง อยากร้องเพลงให้ทุกคนได้ฟัง อยากแสดงให้ทุกคนได้เห็นและยอมรับ
ผมส่งคลิปร้องเพลงโควเว่อร์เพลงเข้ามาในบริษัทตอนที่เขาเปิดรับ ... ก็แบบทั่วไปนั้นแหละครับ ในคลิปมีผมกับเพื่อนอีกสองคนแต่ตอนที่ถูกเรียกมาที่บริษัทเพื่อร้องสดๆให้ทางบริษัทฟังกลับมีแค่ผมเพียงคนเดียว ... พวกนั้นจะโกรธผมไหมนะ?
ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเปิดเทอม ผมจะขึ้นมัธยมปลาย ปีสองครับ ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนตรงนอกเมืองครับ อยู่หอที่ใกล้ๆโรงเรียนนั้นแหละ ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่หรอก ... พวกท่านไม่รักลูกที่ไม่ใช่หมอหรอก
ผมทำงานพิเศษเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพของตนแต่ค่าเทอม ค่าหอและอุปกรณ์การเรียนต่างๆ พี่สาวของผมที่เป็นพยาบาลอาสาจะดูแลให้ ... แต่แลกกับการที่ผมต้องตั่งใจเรียนให้ติดหมอให้ได้ แต่ความฝันของผมมันไม่ใช่แบบนั้น ผมฝันว่าอยากยืนบนเวทีที่มีฉากอลังการพร้อมแสงสีตระการตา มีคนดูและส่งเสียงเชียร์ให้ตลอด ได้ร้องเพลง ... ขอเพียงแค่ได้ร้องเพลงผมก็พอใจแล้ว และนั้นแหละที่ทำให้ผมต้องแยกตัวมาอยู่ ผมยอมลำบากดีกว่าไม่ได้ร้องเพลง
สองขาของผมยังไม่หยุดสั่นตั่งแต่เมื่อกี้แล้ว ... มือที่กำซองเอกสารที่บริษัทส่งมาก็เช่นกัน พวกมันยังสั่นไม่หาย หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะเพียงแค่เห็นป้ายแกะสลักลอยตัวขนาดใหญ่ที่เป็นคำว่า EXO Entertainment ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ที่สร้างผลงานไว้ให้โลกจดจำไว้มากมาย
“ผ่อนคลาย ... ผ่อนคลาย” ณ เวลานี้ผมก็ได้เข้าใจนางเอกหนังน้ำเน่าแล้วว่าทำไมต้องพูดกับตัวเอง
ปากก็พูดไปงั้นแหละครับ ... แต่ใจผมมันไม่อยู่กับที่ละ ผมพยายามเก็บทุกอย่างเอาไว้ก่อนแล้วเดินเข้าไปในบริษัทพร้อมกับยิ้มให้พี่ยามที่เปิดประตูให้ผมและก้มหัวให้ผมอย่างเคารพเพียงแค่ซองเอกสารที่ถือมาในมือ ... สงสารพี่เขาเหมือนกันนะ ต้องก้มหัวให้ใครก็ไม่รู้ แล้วเขาต้องทำแบบนี้หรือเปล่านะ?
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
“สวัสดีครับ” นี่คือคำคำเดียวที่ผมพูด ณ ช่วงเวลานี้ บอกเลยว่าผมไม่รู้จักใครซักกะคนเดียว ไม่เคยเห็นหน้าหรือไม่ก็เคยเห็นหน้าแต่ก็จำไม่ได้ ผมพูดทักทายทุกคนที่ผมเดินผ่านหรือเดินผ่านผมพร้อมกับโค้งตัวแบบหลังทำมุมฉากกับขา ยิ้มให้กับทุกคนที่ผมเผลอไปมองหน้า ... ไม่รู้สิครับ มันคงเป็นสัญชาติญาณการเอาตัวรอดของว่าที่น้องใหม่มั้งครับ
และด้วยการมาก่อนเวลานัดหนึ่งชั่วโมงของผมมาหักล้างกับเวลาที่เอาไปเข้าห้องน้ำ(ตื่นเต้นทีไรปวดฉี่ทุกที) หักล้างกับเวลาที่ผมรอลิฟท์ หักล้างเวลาที่ผมตัวสินใจใช้บันไดและเวลาขึ้นบันได หักล้างเวลาที่ผมมัวแต่ก้มหัวและทักทายเขาไปทั่วแล้วก็หักล้างเวลาในการหาห้อง Casting ใหม่ให้เจอ ก็ถือว่าผมมาตรงเวลาแบบเป๊ะๆ
พอมาถึงหน้าห้องที่เขียนติดป้ายใหญ่เบ้อเริ่มว่า Final Casting 2015 พร้อมกับมีพนักงานหลายคนและผู้ที่ถูกคัดเลือกอีกจำนวนมหาศาล ความท้อใจเข้าโจมทีผมทันที ... ไม่ใช่ว่ากลัวแข่งไม่ไหวนะครับ ท้อที่ต้องรอคิวนี่แหละ
พอผมรีบวิ่งไปยังจุดยืนยันตัวผมก็ได้ป้ายที่เป็นเหมือนสติกเกอร์ติดหมายเลยเอาไว้ว่า 201577 และด้วยความเป็นคนขี้สงสัย ผมจึงถามพี่สาวสุดสาวที่อยู่ตรงหน้าผมอย่างใสซื่อค่อนข้างโง่ว่า
“พี่สาวครับ เลขพวกนี้หมายความว่าอะไรหรอครับ?” พี่สาวยิ้มหวานให้ผมก่อนที่จะตอบมาจนเข่าผมแทบทรุดลงไปกองกับพื้น
“อ๋อ ... ก็ลำดับคิวของน้องไงจ๊ะ”ห๊ะ?!!!!!!!!!!! ผมลำดับที่สองแสนหนึ่งพันห้าร้อยเจ๊ดสิบเจ๊ดหรอ?!!!! เป๋นไปบ่ได้~ อะเฮื้ออออ!
“ผมลำดับที่สองแสนกว่าหรอครับ?!!!”
“ฮ่าๆ ไม่ใช้หรอกจ๊ะน้อง 2015 เป็นปี ส่วนลับดับของน้องคือ 77 โอเคนะ?”
“ครับๆ แฮะๆ”แล้วพี่สาวก็เดินจากไป ไปประจำการที่โต๊ะต่อ ปล่อยให้คนโง่อย่างผมหน้าแตกร้าวอย่างเดียวดาย
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้หมายเลข 201576 กำลังเข้าไปแสดงความสารถอะไรซักอย่างที่คนข้างนอกไม่มีสิทธิรับรู้ได้เลย ผมรู้สึกได้เลยว่าตัวเองมือเย็นและสั่นไปหมดแถมยังมีเหงื่อไหลที่ฝ่ามืออีกด้วย
“นาย ... กลัวหรอ?”เสียงเบาๆดังข้างๆหูของผม ผมเหลียวไปยังต้นกำเนิดเสียงก็เจอกับชายปริศนาคนหนึ่งที่กำลังมองหน้าผมอย่างละเอียด
“ปล่าว ... นายเป็นใคร?”
“ผมก็เป็นคนที่มารอคิวเข้าไปแสดงความมารถไง ถามได้”
“เฮ้อ ~ ฉันไม่มีอารมณ์เล่นตอนนี้นะ”
“ผมชื่อ กงชาน ผู้สมัครหมายเลย 201578”
“ฉัน คยองซู 201577” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะตั่งสมาธิกับตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อที่จะแสดงออกมาให้ดีที่สุด
“เครียดไปก็มีแต่ทำให้ทุกอย่างแย่ลงนะ คยองซู”งั้นหรอ? นากำลังจะบอกว่าควรนั่งทำหน้าเอ๋ออย่างนายใช่ไหมถึงจะทำได้ดีที่สุด
“งั้นหรอ?”
“ผมไม่มีเพื่อนเลยอ่ะ ... คุยเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ่”จะมาหาเพื่อนอะไรป่ายนี้พ่อคู๊ณ?! ผมเหลียวหน้าไปหาคนที่นั่งข้างๆผมอีกครั้งพร้อมกับแอบสำรวจองค์ประกอบต่างๆบนหน้าอย่างถี่ถ้วน
ตาดูเหมือนคนเพิ่งจะตื่น จมูกโด่งเรียวได้รูป ริมฝีปากบางพอดีๆแถมยังมีมุมปากยิ้มอีก ใบหน้าดูเหมือนกิ้งก่าเล็กน้อย และคงเป็นผมที่ดูยุ่งเหยิงนั้นหละมั้งที่ทำให้เขาดูเหมือนเป็นเด็กน้อยไปเลย
จะบอกว่าน่ารักไปเลยก็ไม่ใช่ จะบอกว่าหล่อเข้มก็ไม่ได้ ... แต่ที่แน่ๆ สาวๆส่วนมากคงชอบหน้าตาแบบนี้ที่สุดแล้วแหละ หน้าตาแบบที่เขาเรียกว่า หล่อน่ารัก ละมั้ง
แล้วผมคิดบ้าอะไรเนี้ย?! มัวแต่มาพิจารณาหน้าของหมอนี่แล้วจะได้อะไรขึ้นมา
“อ่าว! หยุดแล้วหรอ? เมื่อกี้ผมเห็นว่าคยองซูสำรวจหน้าผมจนเพลินเลยไม่อยากขัดอ่ะ ไม่ทำต่อแล้วหรอ?” ตายแล้ว! มันรู้ด้วย เห็นเป็นเหมือนคนป่วยแบบนี้ ร้ายใช่เล่นเลยนะ!
“ฉันไม่ได้มองนะ! ไอ่คนป่วย!”
“ฮ่าๆ มีคนบอกว่าผมเหมือนคนป่วยเพิ่มอีกคนหนึ่งแล้วสิ”
“ก็มันเหมือนจริงๆอ่ะ เด็กหน้าอ่อนเอ้ย!”
“ฮ่าๆ”
“ไม่ตลก!”
“หมายเลขต่อไปค่ะ” พี่สาวคนเดิมพูดขึ้นมาขณะที่เธออยู่ประจำตรงทางเข้าห้องลึกลับนั้น ... ว่าไปนั่น แต่ยังไม่ทันสิ้นเสียงของพี่สาวคนนั้นก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร ... คงเจอมาหนักแน่ๆ ชักกลัวแล้วสิเรา
“สู้ๆนะ ... ผมเอาใจช่วย”
“ไม่ต้องมาสู้ๆเลยนะ! เป็นเพราะนายคนเดียวนั้นแหละที่ทำให้ฉันไม่ได้ทำสมาธิ ถ้าฉันร้องไห้เหมือนคนเมื่อกี้ ... นายต้องต้องรับผิดชอบ! ไอ่คนป่วย!!” อารมณ์เสียจริงๆกับไอ่คนหน้าป่วยนั้น แต่รู้สึกแปลกที่ผมกลับรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมานิดหน่อย หรือผมอาจจะเถียงกับหมอนั้นจนลืมเรื่องเครียดแล้วก็ได้
“คนป่วยหรอ? อยู่ๆก็ชอบคำนี้ขึ้นมาเลยแหะ”กงชานนั่งพูดกับตัวเองราวกับคนบ้าเบอร์สอง(ต่อจากคยองซู) เขานั่งก้มหน้างุดเพื่อทำสมาธิบ้าง ... หรือไม่ก็ เก็บใบหน้าที่แดงขึ้นมาไว้กันแน่ ... ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเขาเอง
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
“สวัสดีครับ ผม โด คยองซู ผู้สมัครหมายเลข 201577” ขาสั่นไปหมดแล้ว~ ตายหล่ะหว่า ตายแน่ๆ ก่อนเข้าประตูก็ยังโอเคอยู่นะ พอพี่สาวเขาปิดประตูพร้อมกับเผยโฉมคณะกรรมการการคัดเลือกรอบสุดท้าย ... ผมนี่จะเป็นลม ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ ทั้งกลัว ทุกอย่างเลย ผมรู้สึกทุกๆอย่างที่กล่าวมาหมดเลย
คณะกรรมการมีทั้งหมดอยู่ตั่ง 4 คนแหนะ ... เงื่อนไขของผมคือต้องให้ 3 ใน 4 ยอมรับหรือให้ผ่านถึงจะผ่านได้ คนแรก ชายผู้เป็นตำนานของ EXO Entertainment ท่านประธาน ลี ซูมาน ใบหน้าดูใจดีแต่เป็นคนที่เนี๊ยบสุดๆ ทุกอย่างต้องเป๊ะ! คนที่สองคือ หญิงเพียงหนึ่งเดียว นักร้องคุณภาพ คิม แทยอน นักร้องที่สร้างปรากฏการณ์ต่างๆกับเพื่อนที่อยู่ในวงเดียวกันเมื่อประมาณสิบปีที่ผ่านมาและตอนนี้ได้ผันตัวไปทำงานเบื้องหลังเป็นที่เรียบร้อย คนต่อมา พระเอกหล่อล่ำ ท่านคุณพี่ ชีวอน เมื่อประมาณเกือบๆสิบห้าปีก่อนไม่มีไม่รู้จักเขา เขาเป็นทั้งไอดอลและนักแสดง ทีแรกผมก็ไม่รู้จักหรอกเพราะเกิดไม่ทันแต่ลองหาข้อมูลในเน็ตมีเพียบแต่คนสุดท้าย ... ไม่เคยเห็นหน้า แต่ถ้าอ่านตามป้ายเล็กๆที่วางไว้ตำแหน่งตรงหน้าเขาก็ ... ซูโฮ ซูโฮหรอ? ไม่เคยได้ยินเลยเลยอ่ะครับ แล้วหน้าตาก็ไม่ได้เข้าพวกกับสามคนแรกเลยด้วย อายุไม่เกินยี่สิบห้าแน่นอน แถมหน้าตายัง ... ดูดีกว่าไอดอลในทีวีหลายๆคนซะอีก
“เธอคือ โด คยองซูที่ส่งคลิปร้องเพลงมาสินะ”ใช่ครับคุณพี่สาวแทยอน! พี่เขาเรียกชื่อเราด้วยอ่ะ!!!
“ได้เตรียมเพลงอะไรมาหรือเปล่า?”ไม่รู้จะตอบยังไงครับคุณเพ่ชีวอน! เกิดมาครั้งนี้ถือว่าคุ้มแล้วนะเรา!
“เออ ... ผมจะร้องแบบ Acapella ครับ ไม่มีดนตรี”
“โอเค งั้นเริ่มเลย”คุณลุงลีพูดกับเราด้วย! มีแต่นายตัวขาวคนนั้นที่ไม่ยอมขยับปากแม้แต่น้อย ไม่คิดจะยิ้มบ้างหรือไง?
“ครับ ...”
ขอขอบคุณผู้สนับสนุนใจดีในตอนที่ 1
กล่องวงจรปิด ฟูลโจแคม บันทึกทุกเหตุการณ์ ทั้งโจรขึ้นบ้านและหลานแอบแต่งหญิง
หมู่บ้าน ลัดนาแลนด์ ความสุขเริ่มที่บ้าน ความรำคาญเริ่มที่มึง!
เครื่องสำอางลีน่าจัง สวยเกินใคร จัญไรเกินคน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างอ่ะ? อยากให้ลองติดตามกันดูนะ ส่วนผู้สนับสนุนจะทยอยลงแต่ละตอนนะ หยาบบ้าง สุภาพบ้าง ตลกบ้าง ไม่ตลกบ้างก็ไม่เป็นไรเนอะ ติดตามกันด้วยนะ
ความคิดเห็น