คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 I look the sky that shine like a star
ตอนที่ 3 I look the sky that shine like a star
(Kim Min Jae Ft. Solar of Mamamoo - STAR OST. TWENTY AGIAN)
ภายในห้องมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังซ้อมเต้นอย่างเอาเป็นเอาตายจนเหงื่อของเขาได้ท่วมตัวไปหมด ส่วนอีกคนก็กำลังวอร์มเสียงอยู่ตรงมุมหลังของห้องพร้อมๆกับหูฟังที่ครอบหูของเขาไว้อยู่ ... นี่ก็เด็กฝึกสินะ
“คนที่กำลังเต้นอยู่ก็คือไค ส่วนอีกคนก็คือแบคฮยอน ทำความรู้จักกันไว้นะ”
ไคกับแบคฮยอนหรอ ...
คนทั้งสองที่อยู่ในห้องหันมาหาพวกผมพร้อมกับยิ้มและก้มหัวให้เล็กน้อยเป็นทักทายสำหรับคนแปลกหน้าก่อนที่พี่สาวคนนั้นจะบอกให้เรามาทำความรู้จักกันในห้องไปก่อน แนะนำเพื่อความสนิทสนมซึ่งแน่นอนว่า ... เกรงกันไปตามๆกันแต่พอคุยกันไปซักพักก็เริ่มสนิทกันขึ้นมาบ้าง
“สวัสดีนะ เราชื่อ แบคฮยอน อายุ 17 เท่ากับคยองซูกับกงชานเลย เราชอบร้องเพลงมากๆ”สงสัยจะเข้ากันได้นะ พวกเราอ่ะ
“ส่วนผมชื่อ จงอิน ครับแต่ทุกคนเรียกผมว่า ไค ครับ อายุ 17 ปีเหมือนกันครับ ถนัดการเต้นทุกประเภทครับ ฝากเนื้อฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”ชอบเต้นหรอเนี้ย?
พอคุยกันไปซักพักก็เริ่มถามเรื่องต่างๆของกันและกันในเบื้องต้นสำหรับเพื่อนของกันและกันและในฐานะเด็กฝึกในสังกัดเดียวกัน ถึงเราไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าเราฝึกด้วยกันมาก็จริงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้ Debut ด้วยกันหรือเปล่า แล้วพอพูดไปพูดมาพวกเราถูกเรียกตัวโดยพี่สาวคนเดิมที่เดินเข้ามาในห้องเพื่อจะพาพวกผมไปหอครับ ... ตื้นเต้นจัง ชีวิตเด็กหอหรอ? ว่าแต่ผมก็อยู่หอไม่ใช่หรอ บ้าเปล่าเนี้ย?!
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
เพราะอุบัติเหตุที่เกิดตรงทางหลวงเลยทำให้พวกผมมาถึงที่หมายช้ากว่ากำหนดนิดหน่อยครับ กว่าจะมาถึงก็ปาเข้าไปหกโมงกว่าๆ(ออกมากันตอนบ่ายสามกว่าๆแถมแวะกินข้าวกันเกือบๆชั่วโมง)และเมื่อพอมาถึงที่พักก็เกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมา ...
โคร ตหรูอ่ะ!
บอกผมหน่อยว่ามันไม่ใช่ความฝัน! สุดยอดอ่ะ แค่ดูข้างนอกตึกก็หรูสุดๆเลย เคยได้ยินมาก่อนว่าถ้าเป็นแค่เด็กฝึกหรือศิลปินหน้าใหม่ก็จะไม่ได้อยู่หรูมากซักเท่าไหร่นะแต่นี้มันยิ่งกว่าตอนพวกผมดังซะอีก
“ทำไมมันหรูจังเลยครับ หรูเกินไปสำหรับเด็กฝึกหน้าใหม่อย่างพวกผมหล่ะครับ”ใช่เลยไอ้คนป่วย! นายพูดถูก
“ใช่ครับ ตอนที่พวกผมเข้ามาก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย”ไคพูดออกมาอย่างน้อยใจ เพราะเขาคงเป็นเด็กฝึกมาก่อน(ถึงจะมาก่อนแค่อาทิตย์เดียวก็เถอะ) แต่มันก็รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้แหะ
“คุณ ซูโฮ ... ลูกชายของท่านประธานลี”
“?”
“คุณซูโฮขออาสามาเป็นผู้จัดการของพวกนาย ... ทั้งๆที่ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ แต่อยู่ๆคุณซูโฮก็บอกว่าอยากจะเป็นดูแลพวกนาย”ห๊ะ?! คุณเพ่ซูโฮผู้ไม่เข้าใจเสียงเพลงคนนั้นนะหรอ? แล้วทำไมถึงมาอาสาเป็นผู้จัดการให้หล่ะ มีอะไรหรือเปล่า?
“แปลกๆนะ”ใช่เลยครับ คุณพี่เฮียคริส
“มันว่ามันไม่ชุระกงการอะไรของพวกนายที่จะมาพูดอะไรตอนนี้นะ เอาเป็นว่าเข้าไปดูห้องพักพวกเถอะ”
เพียงไม่ถึงห้านาทีพวกเราก็ถึงหน้าห้องที่อยู่ตรงชั้นสูงสุดของตึกระฟ้าแห่งนี้ ... ทำไมกันนะ? นี่มันหรูเกินไปแล้ว ห้องบนชั้นสูงสุด หรูสุด แพงสุด
และเมื่อเปิดห้องเข้าไปแล้วจะต้องตกตะลึงกับความหรูหราและความสวยงามที่มีอยู่ภายในห้อง ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่นี้มีห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ถึงใหญ่มาก น่าจะสามรถอยู่ได้ซักเป็นสิบคนอ่ะครับ ห้องนอนมีทั้งหมดตั้ง 4 ห้อง มีห้องน้ำในตัวทุกห้องแถมยังมีห้องใหญ่อีกสองห้อง ห้องครัวหนึ่งห้องขนาดใหญ่ที่มีอุปกรณ์ครบครัน ... นี่มันห้องสำหรับเด็กฝึกจริงหรอ? คุณเพ่ซูโฮคิดอะไรอยู่กันแน่นะ?
หลังจากนั้นพวกผมก็เริ่มแบ่งห้องกัน พวกผมมีแปดคนซึ่งห้องก็มีสี่ห้อง ... นี่มันจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า โดยที่คู่ของพี่คังกับพี่นัมก็เข้าไปในห้องแรกด้วยกันอย่างเงียบ อืม พี่ครับ พวกผมก็อยู่กับพี่นะ ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ? และแบคฮยอนกับไคก็พูดว่าจะนอนห้องเดียวกันซึ่งก็ไม่น่าแปลกครับเพราะเขาก็ดูสนิทกันอยู่แล้ว
“งั้นผมขอไปเลือกห้องต่อนะครับ”ผมบอกพี่เฉิน คุณพี่เฮียคริสแล้วก็ไอ้คนป่วยที่ยังยืนป้ำๆเป๋อๆอยู่ตรงห้องนั่งเล่นเพราะไม่รู้ว่าจะเลือกคู่ยังไงดี ผมขอเลือกก่อนก็แล้วกัน
“คยองซู ผมนอนด้วย!”เสียงแสนสดใสผิดจากภาพลักษณ์ของคนป่วยอย่างกงชานดังขึ้นพร้อมกับวิ่งมาคลอเคลียกับผมอย่างไม่อายใคร ทำอย่างกับรู้จักกันมาเป็นปีทั้งที่เคยเห็นหน้าได้สองวัน มันเข้ามากอดผมจากข้างหลังพร้อมกับเอาแก้มมันมาถูไหล่ของผมอย่างออดอ้อน ซึ่งสายตาผมดันไปมองเห็นหน้าตาเหวอๆของพี่เฉินกับคุณพี่เฮียคริส
พี่ไม่ได้เหวออยู่สองคนหรอกครับ ... ผมก็ตกใจเหมือนกัน!
“ไม่เอา! ฉันอยากนอนกับคนอื่นมากกว่านาย”ไม่เอาหรอก หมอนี่ดูเจ้าเล่ห์ยังไงก็ไม่รู้
“นอนกับฉันคยองซู ... นายน่ารักดีนะ ฉันอยากสนิทกับนายให้มากๆอ่ะ”รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของพี่เฉินทำเอาผมตาลายไปหมด ช่างเป็นยิ้มที่อบอุ่นอะไรเช่นนี้ครับพี่เฉิน?! และตอนนี้กงชานก็ดูเหมือนไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่เสียแล้ว
“ขอโทษนะครับพี่เฉิน แต่ผมว่าผมขอก่อนแล้วนะครับ”ไอ้ป่วย! นั้นพี่นะเว้ย!
“แต่คยองซูก็ไม่ได้อยากนอนกับนายไม่ใช่หรอ? กงชาน ...”พี่เฉินครับ เลือกห้องเองนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ!
“ผมว่าเรามาตัดสินกันเถอะครับ”เอาแล้วไง! ไอ้ป่วยทำหน้าตาจริงจังขึ้นมาทันทีพร้อมกับผละออกจากหลังของผมพร้อมเข้าไปผจัญหน้ากับพี่เฉินโดยตรง ตายแล้ว!!
“งั้นพี่ไม่เกรงใจนะ ... งั้นเรามา”อย่าต่อยกันนะ! เลือกห้องเฉยๆนะ
“เปายิ้งฉุบ!”สองเสียงประสานพร้อมกันทำเอาผมหน้าเหวอไปเล็กน้อยครับ ไม่ได้ต่อยกันหรอ?
“เสน่ห์แรงจริงนะเรา”พี่เฮียคริสเดินเข้ามาพร้อมกับเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆเพราะด้วยตัวที่สูงกว่าผมมากนั้นทำให้ดูเหมือนว่าพี่ชายกำลังเล่นหัวกับน้องสาว(?)ตัวเล็กๆอยู่
“คยองซู! ผมชนะ! พี่เฉินไม่รู้ซะแล้วว่าแชมเปี้ยนเปายิ้งฉุบของประถมคือใคร”เฮ้อ~ ผมคิดว่าพี่เฉินคงไม่ได้รู้สึกเจ็บใจซักเท่าไหร่หรอกกับการต้องมาแพ้การเปายิ้งฉุบแบบนี้ เป็นผมผมก็ไม่สะทกสะท้านหรอกนะ แต่ดูพี่เฉินทำหน้าสิ หน้านี่แบบเจ็บใจสุดๆอ่ะ
“คยองซู ... พี่อยากนอนกับนายจริงๆนะ”ผมได้แค่ยิ้มให้พี่เขาแบบฝืนๆพร้อมกับปล่อยเสียงหัวเราะแห้งๆเพื่อเป็นมารยาทก่อนที่พี่เฉินจะขยี้หัวผมเบาๆอีกทีและเดินเข้าไปในห้องที่พี่เฮียคริสกำลังเปิดประตูอยู่ ส่วนไอ้ป่วยก็หัวหน้ามาหาผมพร้อมกับยิ้มแป้นให้ผม
“ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ ทำไมไม่ยอมพี่เฉินหล่ะ พี่เฉินเขาเป็นรุ่นพี่เรานะ!”หัดมีมารยาทบ้างสิ!
“ความรักไม่เกี่ยวกับอายุหรอก คยองซู”แล้วไอ้ป่วยก็จูงมือผมเข้าห้องไปโดยที่ไม่พูดอะไรเลย
เออ ... เมื่อกี้นายพูดว่าความรักอย่างงั้นหรอ?!
เมื่อทั้งผมและไอ้ป่วยจัดของกันเสร็จโดยที่ตู้เสื้อผ้านั้นค่อนข้างจะใหญ่แบบเกินความจำเป็นสำหรับหนึ่งคน นั้นทำให้สามารถใส่เสื้อผ้าของสองคนได้อย่างสบายๆ แถมไอ้ป่วยยังเล่นพิเรนทร์โดยการหยิบกางเกงในสีดำของผมแล้วก็วิ่งไปทั่วห้อง ... กว่าจะเอามาได้! ผมนี่โคร ตเหนื่อยเลย! พวกผมก็ออกมาจากห้องพร้อมๆกับพี่สาวเลขาที่ดูเหมือนเพิ่งจะคุยธุระเสร็จก็เดินเข้ามา
“จริงๆแล้ว พวกเธอยังต้องไปซื้อของจำเป็นมาอีกตั่งเยอะ ในตู้เย็นก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากน้ำ”พี่สาวบอก ความจริงมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแหละ แต่ผมไม่อยากไปไหนแล้วอ่ะ! ไม่อยากไปไหนแล้ว!
“คือผมไม่ไปได้ไหมครับพี่สาว”ผมเอ่ยออกไปอย่างเบาๆ
“จริงๆมันก็ต้องมีคนอยู่ที่นี้อยู่แล้วหละเพราะเดี๋ยวจะได้นั่งรถของฉันไป มันจุได้หกคนก็เต็มที่ละ”ตอนมาพวกผมมากับรถตู้ครับ งั้นก็ดีเลยนะสิ!
“งั้นผมขออยู่นะครับ”ผมรีบพูดออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับชูมือขึ้นสูงราวกับเด็กกำลังแย่งตอบคำถามจากครู
“ผมขออยู่กับคยองซูนะครับ”ไอ้ป่วย แกอีกแล้ว! ถ้านายจะติดฉันขนาดนี้ก็มาแต่งงานกันเลยดีไหม?! ทำตัวอย่างกับเป็นแฟนกัน ติดตลอด!
“ผมขี้เกียจ ผมขอไม่ไปนะ”พี่เฮียคริสก็พูดขึ้นมาพร้อมๆกับมือที่กำลังจะยกขึ้นของเฉินได้ลดลงไปและสีหน้าของพี่เฉินก็ดูผิดหวังไปเล็กน้อย
“งั้นพวกนายที่เหลือก็ตามฉันมา”พี่สาวเลขาที่ทำหน้านิ่งเฉยก็เรียกพี่คังกับพี่นัมที่แอบมองตากัน(แต่ผมเห็น) เรียกพี่เฉินที่กำลังหน้าเซงๆแล้วก็เรียกไคกับแบคฮยอนที่กำลังคุยกันเรื่องอะไรซักอย่างให้ออกไปจากห้องพัก ... แล้วสามหน่อนี้หล่ะ จะทำอะไรดี ตอนนี้ก็ทุ่มกว่าๆละ ของก็ไม่มีให้เตรียมทำอาหารเลย บ้านก็ไม่ต้องทำความสะอาดเพราะใหม่สุดๆ อืม ... ทำอะไรดีนะ
“ดูทีวีดีไหม?”คือไอ้ป่วย ... ไม่เบื่อบ้างหรือยังไงเนี้ย?! ในรถตู้นายก็ดูแต่โทรศัพท์นะ!
“ฉันไปกินน้ำก่อนนะ”แล้วพี่เฮียคริสแกก็ไปในห้องครัวพร้อมกับเปิดตู้เย็นที่เต็มไปด้วยน้ำเปล่า น้ำเปล่าแล้วก็น้ำเปล่าพร้อมกับหยิบขวดแก้วที่มีน้ำบรรจุไว้เต็มขวดออกมาสามขวด มือใหญ่จัง เอามาได้ไงเนี้ย?! แต่ว่าพี่เขาจะเอามาทำตั่งสามขวด
“ไปนั่งเล่นบนดาดฟ้าดีไหม?”พี่เฮียคริสชวนพวกผมหรอ?
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
เพราะว่าเป็นท้องฟ้าในค่ำคืนของฤดูหนาวเลยทำให้ท้องฟ้านั้นมืดเร็วกว่าปรกติและสามารถเห็นเหล่าดวงดาวบนท้องฟ้ายามราตรีได้ชัดกว่าทุกๆฤดู ผิวสัมผัสของเบาะรองนั่งที่จิ๊กมาจากในห้องพักก็นุ่มนิ่มราวกับปุยเมฆ บอกตามตรง ... นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มานั่งดูดาวอย่างจริงๆจังๆ แถมมานั่งดูกับผู้ชายสองคนที่หน้าตาดีมากๆอีกด้วย
“หนาวไหม?”ไอ้ป่วยถามผมอย่างแลดูเป็นห่วง ไม่ต้องมาถามคนอื่นเลยนะ! นายก็หนาวไม่ใช่หรอ? เห็นมานั่งกอดผมซะแน่นเชียว ... จริงๆเลยนะ ถ้าเกิดว่าคนอื่นจะคิดว่าผมกับไอ้ป่วยเป็นแฟนกันก็คงไม่แปลกหรอก ... ใช่ไหมครับ? มันกอดผมทางด้านข้างพร้อมกับเอาหัวมาถูๆไถๆกับไหล่ของผมจนพี่เฮียคริสแอบมองพวกผมแล้วก็ขำออกมาเบาๆ
“อะไรครับพี่เฮียคริส หัวเราะอะไรครับ?”ผมเอ่ยถามพี่เฮียคริสอย่างเอาเรื่อง
“ก็เห็นว่าพวกนายสนิทกันดี ... กำลังเดทกันหรอ?”นั้นไง! ว่าแล้ว มันต้องมีคนคิดอย่างนี้จริงๆ
“ครับผม!”เฮ้ย! ไอ้ป่วย ใครเขาเดทกับแกกันห๊ะ?!
“ไอ้ป่วย! เงียบไปเลยนะ! … พี่เฮียคริสครับ ไม่ใช่นะครับ”
“รู้แล้ว ... แซวเล่นเฉยๆ”และแล้วพี่เฮียครีสก็เผยร่างที่เป็นมนุษย์กวนตี นออกมาเสียแล้ว อาจจะดูนิ่งๆนะเวลาปรกติอ่ะ แต่ตอนนี้คือแบบโคร ตกวนตี น
“แต่ผมไม่เล่นนะ คยองซู”จ๊ะ เรื่องของมึ งจ๊ะ!
“ฉันมีเรื่องอยากคุยกับพวกนายอยู่เรื่องหนึ่ง ... พวกนายมาเป็นเด็กฝึกทำไมหรอ?”พี่เฮียคริสยิงคำถามที่เป็นคำถามสำหรับสร้างความสนิทสนม
“ผมอยากโด่งดังครับ ผมอยากทำในสิ่งที่ตัวเองชอบนั้นคือการร้องเพลงกับการแสดงครับ”ไอ้ป่วย! หยุดพูดตอนปากนายมันอยู่ใกล้หูฉันได้ไหม?! มันจั๊กจี๋อ่ะ! แต่นายนี่อยากทำหลายอย่างเนอะ
“ผมชอบร้องเพลงมากครับ ผมยอมเสียทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ผมรักครับ”คำตอบของผมทำเอาไอ้ป่วยถึงกับทำเสียงฮือฮา(อะไรของมัน)
“แล้วของพี่หล่ะครับ?”
“ของฉันหรอ ... ฉันชอบอะไรแบบนี้มาก การแสดง การเต้น การร้องแต่ว่าทางบ้านของฉันไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ ฉันเลยออกจากบ้านมาเพื่อที่จะประสบความสำเร็จให้พวกท่านได้เห็น ... เท่านั้นเอง”เหมือนชีวิตของผมกับของพี่เฮียคริสจะค่อนข้างเหมือนกันเลยแฮะ
“บ้านผม ... เขาอยากให้ผมเป็นหมอ แต่ผมไม่ได้อยากเป็นหมอและคงเป็นไม่ได้แน่ๆ ผมเลยออกจากบ้านมาแล้วใช้เงินที่พี่สาวกับเงินจากงานพิเศษของผมมาใช้จ่ายโดยไม่พึ่งพาพ่อกับแม่เลย ... ตอนนี้ก็กำลังสร้างชื่อเสียงให้ตัวเองอยู่เหมือนกันครับ”ไม่รู้สิ ... ผมไม่เคยได้คุยกับใครแบบนี้มาก่อน อยู่ที่โรงเรียนก็ไม่มีเพื่อน
“พี่คริสกับคยองซูคล้ายๆกันเลยเนอะ ... ส่วนที่บ้านผมเขาสนับสนุนเต็มที่ ฮ่าๆ”น่าอิจฉาจังเลยนะไอ้ป่วย ดีจังเลย
“งั้นหรอ ... ฉันว่าดีนะ”
“เออ ... พี่คริสครับ คยองซู ผมว่ามาดื่มน้ำสาบานกันเถอะ! เหมือนในการ์ตูนวันพีชอะไรแบบเนี้ย ดีไหม?”อืมหืม ... ความคิดของเด็กม.ปลาย อยากเล่นบ้าบออะไรไม่รู้ให้เหมือนกับการ์ตูน บ้าไหมเนี้ย?!
“ฉันว่าก็ดีนะ”อ่าว! ซะงั้น
“นายหล่ะคยองซู”
“อืม! จะทำอะไรก็ทำ!”
ค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่พบไม่เคยพบมาก่อน จากผม คนที่ไม่เคยมีเพื่อนก็กลับมีเพื่อนแปลกๆสองคน เสียงขวดแก้วกระทบกันเพื่อแสดงถึงการสาบานแบบเด็กๆแต่ก็ยังแอบรู้สึกว่ามันขลังอยู่เหมือนกัน ‘พวกเราจะรักกันตลอดไป’ นั้นคือคำที่พวกผมสาบานด้วยกันท่ามกลางท้องฟ้าในฤดูหนาวละสายลมที่พัดมาอย่างแผ่วเบา คำสาบานของพวกเราได้เริ่มขึ้นภายใต้แผ่นฟ้าที่ส่องสว่างราวกับดวงดาว ... พวกเราจะรักกันตลอดไป ไอ้ป่วย พี่เฮียคริส …
ขอขอบคุณผู้สนับสนุนใจดีในตอนที่ 3
มันฝรั่งทอดกรอบตรา ทะเลย์ อร่อยShipหายตายHa ได้คุณค่าโคร ตพ่อโคร ตแม่ (ครบจ้า!)
พัดลม ฮาตารู ร้อนกู เย็นมึ ง (สงสัยพัดลมมันจะไม่หมุดแฮะ)
นมผงตรา แอนคลีน สำหรับคุณแม่มือใหม่ หัวใจกระหรี่ (ไม่มีอะไรจะพูด)
มีดโกน ตรา เชนลูป โกนเกลี้ยงเกลา สะอาด เลือดสาด แม้ปาดเพียงครั้งเดียว (คมจริง!)
ครีมโกนหนวดตรา เชนลูป สำหรับผู้หญิงยุคใหม่ มีไข่แต่ใส่กระโปรงสั้น (ออกมาคู่กันเลย)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่สามมาแล้วนะ มันไม่มีคนอ่านเลยอ่ะ มี 7 คน 555 เยอะแล้วสำหรับเรา ตอนนี้น้องคยองซูก็เริ่มสร้างสัมพันธ์กับคนอื่นแล้ว แล้วก็รอหน่อยนะ มันยังมีอีกหลายตัวที่คยองซูต้องไปพัวพันด้วย พี่ซูโฮยังไม่มีบทพูดเลย รอหน่อย
ความคิดเห็น