Noblesse : สิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว - นิยาย Noblesse : สิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว : Dek-D.com - Writer
×

    Noblesse : สิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว

    ผมคือใคร มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมก็ไม่สามารถบอกได้ รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่นี่ซะแล้ว “เจ้าเป็นใคร” “…ข้าไม่รู้” “อืม” “???”

    ผู้เข้าชมรวม

    511

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    22

    ผู้เข้าชมรวม


    511

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    43
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 พ.ย. 65 / 19:05 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Noblesse สิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว

    ข้อมูลเบื้องต้น

    ตั้งแต่วันนั้น นี่ก็ผ่านมาหลายร้อยปีแล้ว ไม่เคยคิดที่จะตามหาครอบครัว ไม่เคยคิดที่จะค้นหาว่าตนเป็นใคร ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ณ ที่แห่งนี้ ในที่ที่ไม่มีผู้ใดย่างกายเข้ามา มันช่างเงียบเหงาซะจริง

    แต่แล้วทุกอย่างกลับต้องเปลี่ยนไปเมื่อใครผู้หนึ่งมาถึงที่แห่งนี้

    เส้นผมสีดำขลับ นัยน์ตาสีแดงดั่งอัญมณี แต่งกายด้วยชุดสีดำทางการ ดูๆ แล้วน่าจะเป็นขุนนางชนชั้นสูงผู้หนึ่ง ทั้งลักษณะการเดินที่มั่นคง สายตาที่จ้องมองมาอย่างไม่ลดละ เขาเป็นใคร มาที่นี่ได้ยังไง ทุกคำถามผุดขึ้นมาไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งเขาคนนั้นได้เดินมาหยุดอยู่ต่อหน้า

    นานอยู่หลายนาทีที่เราเอาแต่จ้องกันอยู่อย่างนี้ คนตรงหน้าช่างเหมือนจริงๆ เหมือนกระจกสะท้อนหน้าของตัวเรา

    “เจ้าเป็นใคร” ในที่สุดความเงียบก็สิ้นสุดลงสักที

    “…ข้าไม่รู้”

    “อืม”

    “???”

    อะไรของเขาคนนี้กัน นั้นคือคำถามที่เราคิดเพียงแต่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยเสียงใดออกไป มีเพียงสองสายตาที่จ้องกันเงียบๆ เขากะจะอยู่อย่างนี้ต่อไปเลื่อนๆ หรืออย่างไร

    ตั้งแต่วันนั้น นี่ก็ผ่านมาหลายร้อยปีแล้ว ไม่เคยคิดที่จะตามหาครอบครัว ไม่เคยคิดที่จะค้นหาว่าตนเป็นใคร ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ณ ที่แห่งนี้ ในที่ที่ไม่มีผู้ใดย่างกายเข้ามา มันช่างเงียบเหงาซะจริง

    แต่แล้วทุกอย่างกลับต้องเปลี่ยนไปเมื่อใครผู้หนึ่งมาถึงที่แห่งนี้

    เส้นผมสีดำขลับ นัยน์ตาสีแดงดั่งอัญมณี แต่งกายด้วยชุดสีดำทางการ ดูๆ แล้วน่าจะเป็นขุนนางชนชั้นสูงผู้หนึ่ง ทั้งลักษณะการเดินที่มั่นคง สายตาที่จ้องมองมาอย่างไม่ลดละ เขาเป็นใคร มาที่นี่ได้ยังไง ทุกคำถามผุดขึ้นมาไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งเขาคนนั้นได้เดินมาหยุดอยู่ต่อหน้า

    นานอยู่หลายนาทีที่เราเอาแต่จ้องกันอยู่อย่างนี้ คนตรงหน้าช่างเหมือนจริงๆ เหมือนกระจกสะท้อนหน้าของตัวเรา

    “เจ้าเป็นใคร” ในที่สุดความเงียบก็สิ้นสุดลงสักที

    “…ข้าไม่รู้”

    “อืม”

    “???”

    อะไรของเขาคนนี้กัน นั้นคือคำถามที่เราคิดเพียงแต่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยเสียงใดออกไป มีเพียงสองสายตาที่จ้องกันเงียบๆ เขากะจะอยู่อย่างนี้ต่อไปเลื่อยๆ หรืออย่างไร

     

     

    เนื้อเรื่องที่ทุกคนจะได้อ่านต่อจากนี้คือจินตนาการของแมวผีเองนะคะ สามารถให้กำลังใจและติชมได้ค่ะ เป็นเรื่องที่ทำให้ตัวเราย้อนอ่านแล้วเกิดอย่างแต่งขึ้นมา ยังไงก็ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น