ฟิคบารามอส ตอนเงือกน้อย(เฟริน)ผจญภัย(เวอร์ชั่นพิสดาร)

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 บทสนทนาระหว่างเฟลิโอน่ากับมาทินด้านางปลาหมึกยักษ์

 

"คิดถึงเจ้าชายคาโลจังเลยอ่ะ  เฮ้อป่านนี้ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง"เสียงของสาวน้อย

พึมพำอยู่คนเดียวหลังจากตื่นนอนแล้วในตอนเช้า

"องค์หญิง  เชิญเสวยอาหารพระเจ้าค่ะ"เสียงของโกโดม โคมุสน้อยเอ่ยขึ้น

ทำให้เฟลิโอน่าต้องหลุดออกจาภวังค์

"อืม"เฟลิโอน่าตอบกลับอย่างว่าง่าย

ตอนนี้ที่โต๊ะอาหารเวลาผ่านมาแล้ว10นาที

"ใจเย็นลูก  อาหารยังมีอีกเยอะลูกไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะมีใครแย่งกิน"ราชาเงือกเอ่ยกับลูกสาวอย่างนี้เป็นกิจวัตรประจำวันในการรับประทานอาหาร

"อ้าว เอ้าอ่ออ็อูก อึก(เสียงกลืนอาหารลงท้อง)หิวนี่นา"

คำแปล อ้าว  เจ้าพ่อก็ลูก อึก(สัญญาได้ว่านี่คือเสียงการกลืนอาหารลงท้อง)หิวนี่นา

"ทั้งปีแหละเธอน่ะ"เสียงที่กลั้วหัวเราะแกมดุๆจากเรนอน

"โถ่ ท่านพี่เรนอนอาหารออกจะอร่อยถ้าไม่รีบกิน โน่นนะท่านพี่ดูสิ ท่านพี่แองจี้ก็แย่งน้องไปหมดสิเจ้าคะ"นิ้วมือเรียวๆชี้ไปยังพี่สาวของตนอีกคนหนึ่งที่ตอนนี้ก็มีท่าทางไม่ต่างกับเธอในตอนเมื่อกี้ซักเท่าไหร่  เพียงแค่กินเรียบร้อยกว่าเธอก็เท่านั้น

-_-**(ลักษณะใบหน้าของเจ้าหญิงเรนอนที่สุดแสนจะเซ็งเพราะรู้ว่าพูดไปก็เถียงตอบกับมันไม่ได้ซักที  แถมอีกเดี๋ยวท่านพ่อก็ต้องเข้าข้างมันแน่นอนหากไปด่าว่าลูกสาวสุดที่loveละก็ เดี๋ยวจะต้องโดนทำโทษไม่ให้ออกไปเที่ยวไหนเลย ฮือๆๆ T0T…….)

"เห็นไหมล่ะ  หมดจนได้เพราะท่านพี่เรนอนคนเดียวทำให้น้องเลยกินไม่ทันท่านพี่แองจี้เลยอ่ะ"เฟลิโอน่าทำเสียงเศร้าๆๆ

"เอาล่ะๆเจ้าจะเถียงกันทำไมล่ะฮึ! อาหารก็มีตั้งมากมายเรนอนลูกก็โตๆแล้วนะ  ยอมน้องมั่งสิ"

ทั้งปีแหละท่านพ่อ คำก็ยอมน้องสองคำก็ยอมน้อง  ชิแต่ไม่ไปเป็นไรดีนะที่ชินซะแล้ว55555  แต่....เห็นหน้าไอ้น้องบ้าแล้วอยากจะเสกให้มันกลายเป็นกบซัก1อาทิตย์

เสียงคิดที่ดังในใจของเจ้าหญิงเรนอนเมื่อได้ฟังคำดุของท่านพ่อและก็ดูหน้าตาเยาะเย้ยของน้องสาวสุดที่เลิฟ(รึเปล่า) แหมมันน่านักไอ้น้องบ้าเอ้ย

"จริงด้วยท่านพ่อ ไม่รู้อะไรกันนักหนาเถียงกันตั้งแต่เล็กจนโต"คนที่เงียบมานาน
(แองจี้)เอ่ยขึ้นพร้อมทำสีหน้าหงุดหงิดเพราะรำคาญ

"แหมไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีก็เพราะท่านพี่นั่นแหละกินจุชอบแย่งน้องกิน"น้ำเสียงเอ่ยอย่างไม่พอใจของเจ้าหญิงเฟลิโอน่า

"เฮ้อ"  เสียงถอนหายใจของราชาเงือกซึ่งตอนนี้กำลังมองดูสงครามน้ำลายของพวกลูกสาวทั้งสามของตน

"นี่โกโดมเจ้าคอยดูนะว่าถ้าลูกสาวฉันเถียงเสร็จเมื่อไหร่ก็ไปปลุกฉันด้วยแล้วกัน"เสียงแบบประชดเพื่อหวังจะให้ลูกสาวของตนเงียบอย่างเช่นทุกครั้ง  แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้งก็เพราะว่าไม่มีใครได้สนใจฟังเลยน่ะสิ  มัวแต่เถียงเรื่องของตนเอง 

"แบร่.......ไม่เถียงด้วยแล่วออกไปเที่ยว open ears open eyes ดีกว่า"น้ำเสียงหวานของหญิงผู้มีนัยน์ตาและผมสีน้ำตาลพูดขึ้น  แล้วก็เดินออกจากโต๊ะอาหารทันทีแล้วก็เดิน เอ้ย! ว่ายน้ำมาเรื่อยๆแล้วก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงหวานๆออกจากถ้ำเล็กตรงหน้า 

"เจ้าหญิงเฟลิโอน่าขอเชิญท่านเข้ามาหน่อยสิ"เสียงของนางปลาหมึกยักษ์ที่เรียกเฟลิโอน่าเข้าไปพบ  ภาพที่เฟลิโอน่าเห็นก็คือหญิงงามนางหนึ่งที่มีนัยน์ตาสีเขียวและผมสีดำซึ่งเป็นที่ดูสวยเป็นอย่างมาก  มีกายท่อนล่างเป็นแบบปลาหมึก

"ท่านเป็นใครกันทำไมถึงรู้จักเรา"เสียงที่บ่งบอกถึงความงุนงงแบบสุดๆ

"ข้าชื่อมาทินด้า  ข้าอาศัยอยู่ที่ถ้ำนี้นับร้อยปีแล้วล่ะ555และข้าก็รู้ว่าท่านเป็นลูกของราชาเงือกที่ยิ่งใหญ่ทำไมเล่าที่ข้าจะไม่รู้จักท่าน"น้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความสุขเมื่อรู้ว่าเจ้าหญิงเฟลิโอน่าได้เข้าตามแผนของเธอแล้ว

"และข้าก็รู้ด้วยล่ะว่าท่านน่ะแอบหมายปองเจ้าชายแห่งคาโนวาลด้วย"ประโยคสุดท้ายทำให้คนฟังถึงกับใบหน้าร้อนฉ่า..........

"ท่านรู้ได้เช่นไรกัน"น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความอายเมื่อมีคนมาพูดโดนตรงจุดของหัวใจ

"เจ้าหญิงจงเดินตามข้ามาทางนี้สิ"ว่าแล้วนางปลาหมึกก็พาเฟลิโอน่ายังที่วางของลูกแก้ววิเศษณ์

"งั้นท่านก็สามารถรับรู้สิ่งต่างๆได้ทางนี้สินะ"ตอนนี้เฟลิโอน่าก็ได้เลิกสงสัยเสียแล้ว
 

"ใช่เพคะ"เสียงของนางปลาหมึกยักษ์ตอบกลับอย่างรับรู้ได้แล้วว่าแผนของนางเริ่มจะประสบผลสำเร็จ