ฟิคบารามอส การดำเนินชีวิตชาวป้อมอัศวินหลังจากเรียนจบ

ลำดับตอนที่ #4 : คิล&เรนอน

 

หลังจากที่ทั้งคู่เรียนจบคิลก็ได้กลับไปช่วยพ่อทำงานต่อ(เพื่อจะเก็บเงินไว้ไปสู่ขอเจ้าหญิงคนงามตะหาก)ทั้งคู่คอยเขียนจดหมายหากันอยู่ตลอดแทบจะทุกวัน
(ถ้าบุรุษไปรษณีย์ส่งให้ทันนะ)ส่วนเรนอนก็ไม่ได้ทำอะไร  ได้แต่นั่งเย็บปักถักร้อยรอวันที่คิลมาสู่ขอตามคำสัญญาก็เท่านั้น  และแล้วเวลาที่ทั้งคู่รอคอยมาถึงคิลได้เก็บเงินมากพอสมควร   ก็ได้ไปสู่ขอเรนอนแล้วในที่สุดทั้งคู่ก็ได้แต่งงานกัน  เรนอนก็ต้องสละตำแหล่งเจ้าหญิงแห่งคาโนวาลไปเป็นนักฆ่าแห่งซาเรสแทน

"เรนอน เรนอนจ๋า~~~"คิลเล่นลูกอ้อนกับเรนอนพูดแล้วเดินสวมกอดหลังเรนอนซึ่งเธอกำลังทำอาหารอยู่

"มีอะไรคะคุณคิล"เรนอนพูดพลางเอาทัพพีคนลงไปในหม้อแต่คิลยังไม่ปล่อยเรนอน

"เธอว่ามั้ย  บ้านเราดูเหงาๆยังไงก็ไม่รู้เนอะ"คิลพูดพลางทำสายตาเจ้าเล่ห์ซึ่งเรนอนไม่เห็น

"อืมก็ใช่นะคะ  ทำไมหรอคะ"เรนอนผู้แสนซื่อไม่ทันคิลซะแล้ว

"เรามามีลูกกันนะ"คำพูดคิลตรงๆทำให้เรนอนหน้าแดงแปร๊ด

"คุณคิลก็บ้าหรอคะ"เรนอนอายม้วน

"ไม่บ้าหรอกเรนอน"คิลพูดจบก็ช้อนตัวเรนอนขึ้นมาทันที

"ว้ายคุณคิลทำอะไรคะ"เรนอนต๊กกะใจ

"ก็เสกลูกเข้าท้องเรนอนไงฮ่าๆๆ"เอ้าคิลเราข้าสู่โหมดหื่นซะแล้ว

"จะบ้าหรอคะคุณคิลเรนอนยังไม่ได้ปิดเตาแก็สเลยนะคะ"กรี๊ดเรนอนสมยอม

"จ้ารีบไปปิดไป"คิลวางเรนอนลง  เรนอนจึงเดินไปปิดเตาแก๊ส

"เราไปกันเลยดีกว่าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"คิลพูดจบก็อุ้มเรนอนขึ้นห้องนอนทันที  กรี๊ดคิลเข้าสู่โหมดหื่นอีกแล้ว

********************เข้าสู่ปีที่5*****************

"ว้าวเรนอนทำอ่ะหอมจังเลย"คิลพูดแล้วเดินเข้ามาสวมกอดเรนอนทางข้างหลัง

"ทำซุปให้ริลนี่และริลคุงคะ"เรนอนยังคงง่วนอยู่กับการทำซุปต่อให้กับลูกฝาแฝดชายหญิงของเธอ

"ว้า~~แล้วพ่อของลูกล่ะ"คิลออดอ้อนเรนอน

"เรนอนก็ทำเผื่อคุณคิลเอาไว้เหมือนกันแหละค่ะ"เรนอนพูดจบก็แกะมือคิลออกจากเอวตัวเอง

"นี่คุณคิลไปเรียกลูกมานี่เดี๋ยวนี้!!!"เรนอนขึ้นเสียงใส่คิล

"คับ คับ คับ"คิลพูดแล้วก็ก้มหัว(แบบประชด)ออกไปตามลูกมาให้เรนอน

(เพิ่งรู้นะเนี่ยคิลกลัวภรรยา:คนแต่ง

 นี่เค้าเรียกว่าเกรงใจตะหากพูดงี้เดี๋ยวมีเคลียร์อ่ะ:คิล

 นี่ฉันบอกให้ไปตามลูกมากไง : เรนอน

 จ้า  จ้า ไปแล้วจ้า:คิล )

"ริลนี่ ริลคุง แม่เค้าเรียกอ่ะ"คิลตะโกนเรียกลูกตัวเอง

"ครับ/ค่ะ"และแล้วเด็กฝาแฝดมาแล้ว(คนแรกแฝดพี่ ริลนี่เป็นผู้หญิงมีลักษณะทุกอย่างเหมือนคิลแต่ผมยาว  ฝาแฝดคนน้องริลคุงเป็นผู้ชายมีลักษณะทุกอย่าง
เหมือนคิลเช่นกันแต่ผมสั้นแบบผู้ชายผ  ทั้งคู่มีอายุประมาณ3ขวบกว่าๆแต่รู้มากพอกับเด็ก6-7ขวบ)มาในสภาพที่มอมแมมเป็นที่สุดซึ่งคิลและเรนอนก็ชินซะแล้วกับเรื่องแบบนี้

"ปะเข้าไปแม่ได้แล้วล่ะ"คิลพูดแล้วก็จูงมือเด็กทั้งสองเข้าไปในบ้านทันที

"ริลนี่ ริลคุงไปอาบน้ำให้เรียบร้อยแล้วค่อยมาทานข้าว"เรนอนพูด(สั่ง)กับลูกทั้งสองอย่างเอ็นดู

"ครับ/ค่ะ"ริลนี่และริลคุงรับปากคุณแม่เรนอนแสนสวยแล้วก็เดินไปอาบน้ำทันที  ส่วนทางด้านเรนอนก็เตรียมอาหารไว้ที่โต๊ะมากมาย  ส่วนคิลก็นั่งเฉยๆ
(กินแรงเรนอนอ่ะ)

"มาแล้วครับ/มาแล้วค่า"ริลนี่และริลคุงมานั่งที่โต๊ะอาหารทันทีหลังจากอาบน้ำเสร็จ

"นี่เรนอนจำสัญญาที่เคยพูดกับเพื่อนได้ไหม"คิลเริ่มบทสนทนาหลังจากที่นั่งเงียบมาได้สักพัก

"จำได้สิคะ จำได้แน่นอน"เรนอนพูดอย่างมั่นใจ

"แล้วเราจะไปกันเมื่อไหร่ล่ะมันใกล้ถึงวันกำหนดแล้วนะ"คิลพูดท่าทางจริงจัง(จะไม่ให้จริงจังได้ไงก็คนมันคิดถึงเพื่อนง่ะ)

"แล้วแต่คุณคิลสิคะ"เรนอนพูดแล้วก็ยิ้ม

"มะรืนเลยดีกว่ามั้ยจะได้ไปรอเพื่อนๆกัน"

"ก็ดีเหมือนกันคะ"

"พ่อแม่ไปไหนหยอคะ"ริลนี่ถามบ้างหลังจากที่ดูการสนทนาระหว่างพ่อกับแม่(ทั้งๆที่ตัวเองยังพูดไม่ชัด)

"อ๋อ พ่อกับแม่จะไปหาเพื่อนน่ะแล้วลูกทั้งสองจะไปด้วยมั้ย"คิลชวนลูก

"ไป ไป ไปชาหนุกกัน"ริลคุงทำท่าดีใจจนออกนอกหน้าเลยทำให้เรนอนดุ

"ริลคุงสนุกจ๊ะไม่ใช่ชาหนุก"เรนอนดุริลคุงเลยทำให้ริลคุงหน้างอไปทันที

"น่าเรนอนอย่าดุลูกซิลูกยังเด็กพูดไม่ค่อยจะชัดหรอก"คิลพูดเข้าข้างลูก

"นี่คุณคิลเงียบไปเลยนะคะเข้าข้างลูกอย่างนี้ตลอดแล้วเมื่อไหร่ลูกจะพูดชัดล่ะคะ"เรนอนเถียงคิล

"จ้า จ้า ไม่เข้าข้างแล้วจ้า"คิลพูดแบบประชด

"ฮ่าๆๆพ่อโดนแม่ดุฮ่าๆๆ"ริลนี่และริลคุงหัวเราะพ่อตัวเองกันยกใหญ่เลยทำให้คิลส่งสายตาอาฆาตมาให้ถึงยอมเงียบลง

"เอาล่ะริลนี่ ริลคุงกินข้าวเสร็จแล้วเราก็เตรียมตัวไปนอนได้แล้ว"เรนอนสั่ง

"ค่า/คับ"เสียงรับพร้อมกันของฝาแฝด

วันรุ่งขึ้น

"ริลนี่ ริลคุงเตรียมของเสร็จยาง!!!!!"เสียงนักฆ่าอับดับ1แห่งซาเรส คิลมัส ฟีลมัสตะโกนถามลูกสุดที่เลิฟ

"เรียบร้อยแล้วค่า"เสียงริลนี่ตอบกลับพร้อมกับหิ้วข้าวของพะรุงพะรัง

"ริลนี่ ลูกจะเอาข้าวของอะไรไปเยอะขนาดนี้ฮะ"คิลดุลูกแกมเอ็นดูที่เห็นลูกหอบของกินไปเพียบ  เลยทำให้นึกถึงเพื่อนสนิทตัวแสบทันทีและพลางคิดว่านี่คงเป็นเวรกรรมที่เคยไปด่ามันเอาไว้มากมันเลยมาเข้าลูกตัวเอง

"................."ความเงียบคือคำตอบ  คิลพูดพลางโบกมือแบบไม่ค่อยจะสนใจเพราะชินซะแล้วล่ะการที่ถามแล้วความเงียบคือคำตอบ

"นีคุณคิลคะเมื่อไหร่จะขนของขึ้นเกวียนซะทีล่ะคะเดี๋ยวก็ไปถึงช้าหรอคะ"เรนอนบ่นใส่คิล

"จ้า จ้าที่รัก"คิลพูดแล้วก็ขนของลูกขึ้นเกวียน 

แล้วครอบครัวฟีลมัสก็ได้ออกเดินทางไปสู่เอดินเบิร์กทันทีหลังจากขนสัมภาระขึ้นเกวียนเรียบร้อย.............................................