ฟิคบารามอส การดำเนินชีวิตชาวป้อมอัศวินหลังจากเรียนจบ

ลำดับตอนที่ #3 : คาโล&เฟริน

 

หลังจากที่เรียนจบจากเอดินเบิร์ก  เฟรินก็กลับไปอยู่ที่เดมอส ส่วนคาโลก็กลับไปอยู่ช่วยงานพ่อที่คาโนวาลและก็ได้เข้าร่วมชิงราชบัลลังค์คาโนวาลที่คิงบาโรยอมสละแล้วจนในทีสุดคาโลก็ได้เป็นคิงแห่งคาโนวาลและได้ไปสู่ขอเฟรินที่เดมอส  ทางด้านเฟรินเมื่อถูกไปสู่ขอ  เอวิเดสหวังดีต่อลูกสาวสุดที่รักจึงส่งให้ท่านอาลูน่าอบรมมารยาทสตรีให้  ราชินีจัทรานั้นเก่งมากถึงขนาดเปลี่ยนเฟรินได้โดยทีเดียวโดยใช้เวลาเพียงแค่1เดือนเท่านั้น(ความจริงแค่อาทิตย์เดียวแต่เฟรินทำผิดกฎเลยได้ยืดเวลาออกไปอีก)  โดยให้คำพูดกล่าวไว้ว่า "หากหลานทำกิริยาเยี่ยงผู้ชายหรือใช้คำพูดแบบผู้ชายหลานจะต้องอยู่ที่เมืองจัทราเพิ่มอีก1วัน"ซึ่งเฟรินที่ไม่ชอบเมืองจันทราอยู่แล้วจึงยอมทำตัวและใช้วาจาแบบผู้หญิงมีบางทีที่คำพูดหลุดออกมาแบบผู้ชายเลยต้องอยู่24วัน(เพราะหลุดปากไป24คำ)

"โอ้ยไม่ไหวแล้วฮือๆๆ  หมอหนูไม่ไหวแล้วคาโล  คาโลช่วยชั้นทีชั้นเจ็บชั้นทนไม่ไหวแล้ว"เฟรินตะโกนลั่นห้องทำคลอดซึ่งทำให้คาโลแทบจะพังประตูเข้าไปด้วยความเป็นห่วงว่าคนที่ตนรักจะเป็นไร

"ไม่ต้องคาโล หมอเค้าช่วยได้อยู่แล้วพ่อเข้าใจนะว่าความรู้สึกตอนนี้น่ะมันเป็นอย่างไร"บาโรพูดกับกษัตริย์หนุ่มคาโลพร้อมกับดึงแขนเอาไว้

"............................"ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกค่ะ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด" "อุแว้ๆๆๆๆ"เสียงเฟรินร้องกรี๊ดลั่นและเสียงเด็กที่ดังออก
มาด้วย

"ฝ่าบาทเพคะองค์ราชินีทรงพระสูติการณ์พระโอรสเพคะ"นางกำนัลเดินออกมาจากห้องนอน(ที่เปลี่ยนเป็นห้องทำคลอดชั่วคราว) และนำพระโอรสส่งให้กับคิงคาโลที่ออกจะมือสั่นนิดๆเนื่องจากดีใจ  และเดินเข้าไปหาควีนของตัวเอง

"เฟรินเป็นไงบ้าง"คาโลค่อยๆวางลูกเอาข้างๆเฟรินและจับมือเฟรินเอาไว้

"เจ็บดิ นายไม่มาคลอดเองไม่รู้หรอก"เฟรินโวยวายใส่ทันที(ถ้าอยู่ต่อหน้าพวกนางกำนัลจะมีนิสัยและวาจาที่ท่านอาลูน่าสอน  แต่ถ้าอยู่กับคาโลสองคนยังคงใช้วาจาแบบเดิม)ด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าที่ผ่านจากการตะโกนและกรี๊ดมาอย่างหนัก

"น่าอดทนหน่อยนะ  เพื่อชั้นและราชวงค์วาเนบลี"คาโลพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนสุดๆ

"ก็ได้เห็นแก่ราชวงค์ของนายนะ"เฟรินว่าต่อ

"จ้า  เพื่อชั้นด้วย"คาโลพูดเฟรินเบิกตากว้างทันทีที่นานๆทีเห็นคาโลมาดหลุด

"คนบ้า"เฟรินด่าคาโลด้วยใบหน้าสีแดงระเรื่อ

"นี่ยอมให้ด่านะเห็นว่าเพลียจากการคลอดลูกไม่งั้น…………"คาโลพูดพลางทำ
สายตาเจ้าเล่ห์เลยทำให้เฟรินต้องเปลี่ยนเรื่อง

"เออนี่นายตั้งชื่อลูกเอาไว้ยังอ่ะ"เฟรินรีบถามทันเพราะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ตั้งชื่อลูก(เปลี่ยนเรื่องมากกว่า)

"อืมชั้นคิดเอาไว้แล้วนะ แต่เธอจะชอบหรือเปล่าล่ะ"คาโลกลับมาวางมาดน้ำแข็งอีกครั้ง

"แล้วชื่ออะไรล่ะ"เฟรินถามต่อ

"คาริน  คาริน  วาเนบลี เดอะ ปริ๊นซ์ ออฟ คาโนวาล"คาโลพูดแล้วก็ยิ้มหันหน้าเอามือไปจับมือน้อยๆของลูก

"แล้วนายว่าลูกเหมือนใคร"คาโลถามเฟริน

"โอ้วโห เหมือนนายยังเปะเลยล่ะนายรอลูกตื่นสิ  ตาสีฟ้าเหมือนนายเลย"เฟรินพูดแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข

"หึๆๆ  นายพักเถอะดูนายจะเพลียมากแล้วนะ"คาโลพูดแล้วก็เข้ามานอนกอดเฟรินทันที

"เฮ้ย!"เฟรินร้องออกมาเมื่อมองเห็นลูกตื่นแล้ว

"คาโล คาโลนายดูลูกดิ"เฟรินสกิดเรียกคาโลที่กำลังจะเคลิ้มหลับ

"อะไร! ทำไมไม่พักผ่อนฮะ!!!!!!!!!!!!!!"คาโลดุเฟริน

"อย่าเพิ่งดุสิ มาดูลูกหน่อย"

"ไหน ไหนลูกเป็นไร"คาโลพูดแล้วก็รีบวิ่งมาดูด้วยท่าทางตกใจนิดๆ(ซึ่งเฟรินแอบยิ้มน้อยๆที่เห็นคาโลบ้าเห่อลูก)

"เปล่า ลูกแค่ตื่นเฉยๆนายจะเล่นกับลูกไหมล่ะ"

"อืม"แล้วคาโลก็นั่งแหย่กับลูกจนลูกหลับและตัวเองก็หลับไป(ตอนนี้ลูกนอนอยู่ตรงกลางส่วนเฟรินและคาโลนอนตรงข้ามกันเพื่อจะได้ดูลูกถนัดๆ)  เฟรินยิ้มน้อยแล้วก็เอาผ้าห่มคลุมให้กับพ่อและลูกก่อนที่ตัวเองจะหลับลงไปเช่นกัน

*************************ปีที่5********************

"ท่านแม่ ท่านแม่"คารินเรียกท่านแม่ตัวเองที่กำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

"คารินอย่าวิ่งสิลูกเดี๋ยวหกล้ม"เฟรินพูดกับลูกชายของตนที่มีผมสีเงินนัยน์ตาสีฟ้าวัย4ขวบกว่า  ซึ่งภายนอกเหมือนกับพ่อทุกประการแต่นิสัยดันเหมือนแม่ซะนี่

"พี่นาร่า(พี้เลี้ยงคาริน)บอกว่าท่านแม่มีน้องหรอพะย่ะค่ะ"เฟรินมองหน้าลูกชายแล้วก็ยิ้มๆ

"ใช่จ๊ะ ทำไมหรอลูก"เฟรินพูดพลางเอามือลูบหัวชายอย่างรักใคร่

"งั้นเดี๋ยวลูกมานะพะย่ะค่ะ"คารินพูดจบก็วิ่งออกไปทันที

"ท่านพ่อ  ท่านพ่อพะย่ะค่ะ"คารินตะโกนเรียกคิงคาโลในห้องทรงอักษร

"พ่อบอกหลายครั้งแล้วใช่ไหมว่าอย่าวิ่ง"คาโลพูดเสียงเย็นใส่คารินทำให้คารินถึงกับเสียวสันหลังวาบ

"เอ่อ ท่านพ่อท่านแม่มีน้องพะย่ะค่ะ"คารินพูดด้วยสีหน้าดีใจทำให้คาโลยิ้มน้อยๆ

"งั้นหรอลูก  เดี๋ยวลูกก็คอยดูแลแม่ด้วยแล้วกันนะ"คาโลพูดก่อนที่จะนึกอะไรขึ้นได้

"งั้นเราไปหาแม่กัน"คาโลพูดจบก็เดินจูงมือคารินไปหาเฟรินที่ห้องนั่งเล่นทันที

"อ้าวว่าไงสองพ่อลูก"เฟรินทัก  ตอนนี้คาโลนั่งอยู่ข้างๆเฟริน

"เฟรินนายจำสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนๆได้ไหม"คาโลถามเฟรินซึ่งเฟรินเลิกคิ้วน้อยๆ

"สัญญา อ้อ ไอ้ที่ว่าพบกันทุก5ปีหน่ะหรอ"

"ใช่นายจะไปมั้ย"

"ไปสิ  ไม่ไปได้ไงคิดถึงพวกมันจะแย่อยู่แล้ว"บังเอิญนางกำนัลเดินผ่านมาเลยทำให้เฟรินต้องเปลี่ยนประโยค

"เอ่อเจ้าพี่เพคะ  หม่อมฉันว่าจะไปนะเพคะคิดถึงพวกเพื่อนๆมากเลยเพคะ"เฟรินพูดคาโลยิ้มน้อยๆของอาการหญิงสาวทันที 
(อะไรกันนักกันหนาชอบพากันยิ้มน้อยๆ:คนแต่ง  แล้วเคยแข็งตายมั้ยล่ะ:คาโลถาม  จร้าๆขอบโทษครับเพ่ :คนแต่ง) 

"อืมงั้นชั้นก็จะไปด้วย คารินลูกจะไปกับพ่อและแม่มั้ย"คาโลถามลูกชายตนเอง

"ไม่ดีกว่าท่านพ่อ  ลูกอยากไปเที่ยวเดมอสพะย่ะค่ะ"คารินพูดกับคาโล

"แล้วลูกต้องการจะไปเดมอสเมื่อไหร่ล่ะ"เฟรินถามลูกชายตัวเอง

"เย็นวันนี้เลยดีกว่าท่านแม่ลูกอยากไปเล่นกับเจ้าโกโดม"คารินพูด

"โอเคงั้นไปเตรียมของกันเลยดีกว่า"เฟรินพูดแล้วก็เดินจูงมือลูกชายไป  โดยมีคาโลนั่งมองตามไปตลอดทางพลางคิดในใจว่า  เฟรินดูเปลี่ยนไปมากตั้งแต่มีลูกดูเรียบร้อยกว่าอยู่ที่เอดินเบิร์กซะอีก 

"เอาล่ะเก็บของหมดแล้วจะไปกันเลยหรือยัง"เฟรินพูดกับลูกชายซึ่งตอนนี้มาอยู่ตรงที่ลานกว้างหน้าวัง  ที่เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง

"คารินลูกอย่าดื้อกับท่านตานะ  จงเชื่อฟังสิ่งที่ท่านตาสอน"เฟรินพูดแล้วก็กอด
คารินไว้และคาโลก็ลูบหัวคารินเบาๆอย่างเอ็นดู

"พะย่ะค่ะท่านแม่"คารินกอดแม่ตอบและส่งยิ้มให้พ่อ

"โกโดม  โกโดม"เฟรินเรียกโกโดม(ซึ่งปกติจะเรียกไอ้โกโดมแต่ตอนนี้คนในวังมาส่งลูกชายตัวกันตรึมเลยไม่กล้าที่จะตะโกนคำหยาบออกไป)

"มีอะไรให้หม่อมฉันรับใช้องค์หญิง"โกโดมมาแว้ว(โกโดมนะไม่ใช่โหน่งชะชะช่า
-_-a)

"เจ้าพาคารินไปหาท่านพ่อที"เฟรินสั่ง

"พะย่ะค่ะ"โกโดมรับปากและก็ร่ายเวทย์หายไปทันที

"ฮือๆๆๆๆๆๆๆ"เฟรินร้องไห้

"เฟรินร้องไห้ทำไม"คาโลถามด้วยอารามตกใจ

"หม่อมฉันคิดถึงลูกเพคะ"ถึงเฟรินจะสียใจแค่ไหนด้วยตอนนี้เหล่าขุนนางยังอยู่  ก็คงต้องไม่ลืมการใช้ภาษาราชาศัพท์

"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ลูกเราอยู่กับโกโดมและท่านพ่อนะคงไม่มีใครมาทำอะไรได้หรอก"คาโลปลอบเฟริน

"อืม"แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าวังไป  ตอนนี้ปราศจากเหล่าขุนนางและนางกำนัลแล้ว

"คาโล  นายจะไปเอดินเบิร์กเมื่อไหร่"เฟรินถามคาโลที่หลังจากปรับทุกข์เสร็จแล้ว

"พรุ่งนี้เลยดีไหม  เพราะมันใกล้เวลามากแล้วและกว่าจะถึงอีกเธอกำลังท้องเราต้องออกเดินทางไปเรื่อยๆแบบไม่ต้องรีบ"คาโลพูดยาวเหยียดซึ่งนานๆทีจะได้พูดยาวขนาดนี้

"นายรู้ได้ไงว่าชั้นท้อง"

"คารินบอก  และที่สำคัญดูสิท้องนายก็ดูนูนๆออกมด้วย"คาโลพูดแล้วก็เอามือไปจับท้องอย่างถือสิทธิ์

"หรอ งั้นเราเตรียมตัวออกเดินทางกันเลยดีกว่าเนอะเออใช่แล้วงานนายล่ะเมืองเราต้องมีคนดูแลสิ"เฟรินพูดสีหน้าตกใจเล็กน้อย

"ไม่ต้องห่วงชั้นให้ท่านพ่อช่วยดูแลให้แล้ว"คาโลกล่าวแล้วก็ยิ้มน้อยๆ(เอาอีกและ
ไอ้ยิ้มน้อยๆเนี้ย:คนแต่ง)

"งั้นโอเคเราไปเตรียมตัวเดินทางกันดีกว่า"เฟรินพูดจบ คาโลก็เดินกอดเอวเฟรินเข้าห้องนอนทันที(อย่าคิดลึกเน้อ!!!!!!!!!)