ฟิคบารามอส ตอน รักลุ้นๆของป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #1 : รักลุ้นๆของคิล เรนอน(เหตุเกิดที่ห้องสมุด..)100%

        
                                คิล                                                 VS                                                      เรนอน




ณ ห้องสมุดโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก



"มันไม่ใช่หน้านั้นนะเฟริน นายลองเปิดไปที่หน้า452ดูสิ"เสียงนุ่มทุ้มของคาโลบอกเฟรินที่กำลังง่วนอยู่กับหนังสือเล่มหนาปึ้ง


"..นี่ไงเจอแล้ว ฮิๆๆ"เฟรินพูดแล้วก็ยิ้มร่าให้คาโล ทำให้คาโลก็ยิ้มให้กับเฟรินในอาการของเฟรินที่เริ่มเป็นผู้หญิงมากขึ้น





"ทำไม ทำไมฉันเห็นคุณก่อนแต่ฉันไม่ได้มีโอกาสอย่างเฟรินบ้างเลย ฮือ~"เสียงที่ได้แต่ดังคร่ำครวญอยู่ในใจของหญิงสาวที่ยืมอยู่ตรงมุมตู้หนึ่ง
 

"ลัล ล้า เวทย์มนต์ขั้นกลางอยู่ไหนน้า~"เสียงบุรุษหนึ่งดังอยู่ไม่ไกลเธอเท่าไหร่ทำให้เธอรีบเช็ดน้ำตาออก


"อ้าว...เรนอนมาหาหนังสืออะไรอ่ะ ให้ฉันช่วยมั้ย"คิลทักเสียงใส


"อ้อ เปล่าค่ะฉันไม่ได้มาหาหนังสืออะไร"เรนอนพูดพลางก้มหน้างุด
 

"หรอ แล้วเข้ามาทำไมอ่ะอย่าบอกนะว่าจะมาตากแอร์เหมือนกันน่ะ"คิลพูดแล้วก็กลั้วหัวเราะอย่างถูกใจเมื่อนึกท่าเจ้าหล่อนจะโกรธแต่เมื่อเรนอนเงยหน้าที่ก้มอยู่ขึ้นมาทำให้คิลถึงกับเริ่มรู้สึกผิดเมื่อนัยน์ตาเรนอนจะติดแดงๆ


"เฮ้ย ขอโทษเรนอน ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ"คิลพูดน้ำเสีงสลดลงอย่างเห็นได้ชัด


"เปล่าค่ะ ไม่ใช่ความผิดของคิลหรอกค่ะ มันเป็นความผิดของฉันเอง"น้ำตาของเธอไหลลงมาอีกรอบ


"..........."คิลไม่พูดอะไรได้แต่เอามือไปเช็ดน้ำตาของเรนอนที่แก้มให้โดยไม่รู้ตัว


เพี้ยะ!!


เรนอนตบคิลเต็มแรงมือของเธอ ทำให้คนที่อยู่ในห้องสมุดหันกลับมามองกันหมด


"นะ นี่คุณจะทำอะไรฉัน!!"เรนอนตะหวาดเสียงดัง


"ฉันก็แค่หวังดีกับเธอเท่านั้น ทำไมเธอถึงต้องทำฉันขนาดนี้ด้วย"


"นี่มันเกิดอะไรขึ้นคิล"เฟรินที่เดินมาตรงสถานที่เกิดเหตุถามด้วยความงุนงง


"ไม่มีอะไร...ก็แค่เจ้าหญิงขี้แงคนเดียว"คิลพูดพลางจ้องเรนอนเขม็ง


"มีอะไรหรือเปล่าเรนอน"คาโลถามเรนอนบ้าง แต่เรนอนไม่ตอบอะไรจ้องตาคิลอย่างอาฆาตสักพักอย่างที่เฟรินยังขนลุกแทนคิลก่อนที่จะสบัดหน้าเดินหนีจากห้องสมุดไป


"เป็นอะไรของเค้าเนี่ย ปกติเห็นเรนอนไม่เคยที่จะเป็นแบบนี้มาก่อน"เฟรินเอ่ยเสียงเบา


"อาการของพวกผู้หญิงนั่นแหละฤดูนางมาไม่ปกติ"คิลพูดอย่างไม่สนใจก่อนจะเดินออกจากห้องสมุดไปอีกคน


"อะไรกันสองคนนี้"เฟรินบ่น


"อย่าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ"คาโลพูดใส่เฟริน


"คนอื่นที่ไหนคาโลนั่นเพื่อนเราทั้งสองคนเลยนะ"เฟรินยังเถียงไม่เลิก  คาโลขี้เกียจจะเถียงต่อด้วยจึงกลับไปนั่งที่ดังเดิม เพราะใช้วิชาสงบสยบความเคลื่อนไหวของแม่ยอดยุ่ง


"ชิ ไอ้น้ำแข็งเดินได้ทำเป็นเก๊ก ฉันล่ะหมั่นไส้แกจริงๆ"เฟรินบ่นอุบอิบ








ถัดมาทางคิลอีกครั้ง


"ทำไมเราต้องไปเช็ดน้ำตาให้ยัยเจ้าหญิงงี่เง่านั่นด้วย"คิลบ่นพลางพลิกตัวบนที่นอนอีกรอบ 


"ทำไม ทำไม ทำไมโว้ย!!!!...."คิลตะโกนลั่นห้อง


"หรือ หรือว่า เราจะ เราจะ ไม่จริงหรอกมั้ง ไม่มีทางเป็นอันเด็ดขาด"


"ทำไมต้อไปนึกถึงยัยนั่นด้วย ลืมซะคิลแกรีบลืมยัยนั่นซะ"คิลพูดแล้วก็กระโดดลงจากเตียงมุ่งหน้าไปยังโรงอาหารดราก้อน






ณ โรงอาหารดราก้อน

"นี่มาทิลด้า ให้ตายเถอะทำไมพักหลังๆนี้ฉันปวดหัวบ่อยมากเลยอ่ะ"แองจี้บ่นกับมาทิลด้า


"เธอคงเครียดเรื่องสอบที่จะมาถึงล่ะสิ"มาทิลด้าพูดพลางชำเลืองมองเรนอนที่มานั่งตั้งนานแล้วแต่เงียบอยู่ เธอจึงสะกิดแองจี้ที่นั่งข้างกันให้สังเกตดู


"เรนอน เรนอนเป็นอะไรหรือเปล่า"แองจี้พูดพลางเอามือโบกอยู่หน้าเรนอนแต่ปฏิกริยาเธอไม่ได้ตอบสนองอะไรเลยสักนิด


"เรนอน เรนอน"มาทิลด้าเรียกพลางเขย่าแขนทำให้เรนอนถึงรู้สึกตัว


"หืมม์ มีอะไรหรอ"เรนอนพูดสายตาชำเลืองมองโต๊ะที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่


"เรนอนบอกมาตามตรงเธอยังไม่ลืมเค้าคนนั้นใช่มั้ย"แองจี้ถามเสียงแข็งแต่ฟังดูเป็นห่วงมากกว่า


"เฮ้อ..คนโรคจิต.."เรนอนพูดพลางเสมองไปทางอื่นทันทีที่คิลเดินมาที่โต๊ะที่เธอมองไปเมื่อครู่


"นี่เธอยังไม่ตอบฉันเลยนะ"แองจี้ซักต่อ


"ก็.....คงยังจะไม่ เรื่องแบบนี้มันทำใจยาก"เรนอนตอบก่อนจะลุกขึ้นเตรียมเอาจานไปเก็บ


"เฮ้..โรนายซื้อคทาที่ฉันฝากซื้อมาให้ฉันหรือเปล่าอ่ะ"คิลถามเสียงดังลั่นโรงอาหารดารก้อน


"เออ...ซื้อมาแล้ว อย่าลืมค่าเหนื่อยด้วยนะเว้ยบวกกับค่าคทาอีก200คราวน์"โรพูดทำให้คิลถึงกับสบถเพราะความขี้ตืดของเพื่อน


"อืมๆๆ"คิลตอบปัดพลันสายตาก็มองไปเห็นเรนอนพอดี


"หึ..คิดว่าสวยตายแหละทำเป็นเดินเชิด"คิลพูดเสียงเบาแต่มิวายหูของหัวขโมยก็ยังได้ยินอยู่ดี


"แอะแฮ่ม อย่าบังอาจมาว่าเจ้าหญิงคนงามของฉันนะ"เฟรินพูดพลางตักน้ำซุปเข้าปาก


"อย่ามาพูดดีไปเฟริน ถ้าหากแกพูดอย่างงี้นะระวังคาโลมันจะงอนเข้าให้"คิลพูดพลางหัวเราะลั่น ทำให้เฟรินเงียบปากสนิท


"เฮ้เฟรินวันนี้กินข้าวเสร็จ วันนี้ฉันมีของดีมาฝากด้วย เพิ่งส่งตรงมาจากไนล์เลยนะเฟ้ย"ครี๊ดพูด


"โอเคๆ เดี๋ยวตามไปขอกินอีกจาน"เฟรินพูดแล้วก็รีบติดสปีดไปเอาข้าวมากินอีกจาน ทำให้คาโลถึงกับส่ายหน้า ส่วนคิลก็ลุกขึ้นแล้ว


"นายจะไปไหน ยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่หรอ"คาโลถามคิล


"ไปรอไอ้เฟรินที่ห้องประชุมรวม และก็ขี้เกียจกิน"คิลตอบแล้วก็เดินไปทันที














"วานนี้ วานดีปีหม่าย ท้องฟ้าแจ่มสาย พาจายสุขสันต์~ ยิ้มห้ายกานเมื่อวานปีหม่าย"ครี๊ดร้องเพลงอย่างสนุกสนานกับเฟรินที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว


"เฟรินนายเมามากแล้วนะ"คาโลเตือนเสียงดุ


"ที่ร้ากจ๋า~ เค้าม่ายด้ายมาวเลยน้า มามะมาดื่มด้วยกันดีกว่าน้า~"เฟรินพูดเสียงอ้อแอ้ ทำให้คาโลทนไม่ไหวจึงได้ลากเฟรินกลับห้องก่อนที่จะเมามากกว่านี้


"คิลนายจะดื่มต่อหรือเปล่าถ้าไม่ก็กลับห้องได้แล้ว"คาโลเรียกคิลในขณะที่มือก็ยังจับเฟรินไว้


"ม่ายๆ ฉานจาดื่มต่อ นายไปก่อนได้เลย"คิลพูดทำให้คาโลจึงลากเฟรินขึ้นไปเก็บที่ห้อง


"กรี๊ด...นี่ฉันกลับไปที่ห้องแป๊ปเดียวพวกนายล่อเมากันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย"แองจี้แผดเสียงดังลั่น


"นี่โรนายก็เอากับเค้าด้วยหรอเนี่ย นายทำให้ฉันผิดหวังมากเลยนะ"มาทิลด้าพูดใส่โร


"ห๊า....หืมม์ม่ายเอาน่ามาทิลด้านานทีมีหน ขอวัน นะ"โรอ้อน


"ก็ได้ วันเดียวเท่านั้นนะ"มาทิลด้าพูด


"จ้า~"โรพูดแล้วก็ยิ้มร่าเหมือนเด็กได้กินขนม


"ว่างาย อึ๊ก เหลือเธอคนเดียวแล้วนะ ม่ายมีอะรายจะพูดกับฉันบ้างหรอ~"คิลพูดใส่เรนอน


"ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องพูดกับคุณ"เรนอนพูดพลางมองคิลด้วยสายตาสมเพชที่สภาพตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาตัวหนึ่งได้เลย


"จุ๊ๆ ม่ายเอาที่ร้าก พูดแบบนี้ม่ายน่าร้ากเลยรู้หมาย~"


"ใครที่รักคุณพูดให้มันดีๆหน่อยสิคะ"


"ม่ายรู้สิ ฉานมีหลายคนเหมือนกานนะ"


"คุณ..นี่มันกะหล่อนที่สุดเลย"เรนอนพูดพลางเดินหนีไปทันทีปล่อยให้คิลนั่งเอ๋ออยู่กับที่