ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : SF4th *HunHan*[ Milktea Valentine-2 ]
Milktea Valentine
.
.
.
.
Chapter 2
ในที่สุด ทั้งเซฮุนและลู่หานจึงได้มีเวลาพัก หลังจากวิ่งวุ่นกันมาตั้งแต่เช้า
"ทานเยอะๆนะ เหนื่อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว"
เด็กหนุ่มยิ้มบางเมื่อลู่หานคีบไก่ทอดมาใส่ในจานของเขา เสียงหวานๆน่ารักตรงหน้า ทำเอาเซฮุนอิ่ม อิ่มจนแทบสำลักทั้งๆที่ไม่ได้แตะข้าวสักเม็ด...
....ไม่ได้อิ่มท้อง แต่ก็อิ่มใจล่ะนะ...
" ฮุนฮุน~~~" เจ้าตัวแสบกระตุกชายเสื้อพี่ชายตัวสูงเบาๆ พร้อมยกมือเล็กๆขยี้ตาตัวเอง บ่งบอกได้ว่าเด็กน้อยกำลังถึงเวลานอนแล้ว เซฮุนเงยหน้ามองร่างบางตรงข้ามเป็นเชิงปรึกษา ลู่หานเม้มปากเบาๆ ก่อนจะพาทั้งสองคนพี่น้องเข้าไปในห้องพักข้างหลัง เพราะจะให้สองคนนี้กลับบ้านไปก็ใช่ที่ ข้างนอกแดดแรงจะตาย...
ลู่หานเปิดประตูห้องให้เซฮุนพาน้องชายเข้าไปนอน ร่างสูงวางเด็กน้อยลงบนโซฟาตัวนิ่มก่อนจะยืดตัวกลับมา แต่กลับถูกแขนป้อมๆรั้งคอไว้ เซอินซบหน้ากลมๆลงบนอกกว้าง พร้อมกอดคอเซฮุนไว้แน่น
...อ้อน....
ร่างบางยืนมองภาพที่สองพี่น้องนอนกอดกันกลม มือขาวกำลังจัดการลูบหลังของน้องพลางพึมพำอะไรบางอย่างที่ลู่หานคิดว่ามันคงเป็นการกล่อมของเด็กหนุ่มร่างโปร่ง
...น่ารักจัง...
...เหมือนพ่อกะลูก...อยากเป็นแม่จัง...
ร่างบางชะงักกับความคิดตัวเอง หัวทุยสะบัดเบาๆเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านตัวเอง ก่อนจะเลื่อนสายตาไปสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเซฮุนที่มองเขาอยู่แล้ว ดวงตาสวยกระพิบถี่ๆ และเสมองไปทางอื่นทันที
...อีกแล้ว...หลบตาก่อนอีกแล้ว...
...สู้สายตาเด็กนั่นไม่ได้เลย....
คนสวยกลับหลังหัน และรีบเดินออกจากห้องไปทันที เซฮุนก้มหน้ายิ้มบางๆให้กับเซอิน ก่อนจะลุกตามลู่หานไป
เด็กหนุ่มคลี่ยิ้ม พร้อมมองแผ่นหลังบางที่กำลังชงกาแฟให้ลูกค้าคนหนึ่งอยู่
...เอาว่ะ โอกาสอยู่แค่เอื้อม...
" เซอินหลับแล้วเหรอ?" ลู่หานถาม เมื่อลูกค้าคนนั้นเดินออกไปแล้ว
"ครับ..." เซฮุนเม้มปากแน่น พร้อมมองคนข้างๆไม่ละสายตา
"น่ารักจังนะ...เหมือนพ่อกะลูกเลย" ร่างบางยิ้มสวยให้เซฮุน เด็กหนุ่มยกมือเกาท้ายทอยเบาๆ
"จริงเหรอครับ?" ลู่หานพยักหน้าตอบเบาๆ เซฮุนอมยิ้มเขิน พลางหัวเราะเบาๆ
" วันนี้วาเลนไทน์ ไม่พาแฟนไปเที่ยวเหรอ?"
" นั่นซิ... วันนี้วันวาเลนไทน์ ต้องพาแฟนไปเที่ยว แต่ติดตรงที่ผมยังไม่มีเนี้ยซิ..." เด็กหนุ่มร่างโปร่งก้มหน้า พร้อมลูบริมฝีปากตัวเองเบาๆ
" วันนี้ก็กะว่าจะมาหาพี่สะใภ้ให้เซอินเหมือนกัน..." พูดเองเขินเอง เซฮุนอมยิ้มเขินๆพร้อมมองเข้าไปในดวงตาสวยอย่างมีความหมาย ร่างบางก็จ้องตอบกลับ ไม่ได้หลบตาเหมือนเคย
"...แล้วเจอรึยัง?"
"เจอแล้วครับ...แต่ไม่รู้เขาจะชอบผมรึเปล่า?"
"ฮยอง...มีคนที่ชอบรึยังครับ?" ใบหน้าคมร้อนผ่าวๆ เสียงก็สั่นจนเบาหวิว
....อย่ามีนะ ขอร้อง....
"มีแล้วล่ะ"
ฉึก!!! มีดที่มองไม่เห็นแทงเข้ากลางหัวใจเต็มๆ พระเจ้าไม่เคยเข้าข้าง โอ เซฮุน เลย...
" เป็นแฟนกันเหรอครับ?" เสียงแผ่วๆ พร้อมหน้าตาจ๋อยๆ เรียกรอยยิ้มลู่หานออกมา
"ยังหรอก...วันนี้ว่าจะเอาดอกไม้ไปให้เขาซะหน่อย"
"เหรอครับ?..." ดวงตาสีเข้มปราศจากความตื้นเต้นดีใจ หัวใจที่เคยพองโต แฟบลงจนเหลือแค่เซนเดียว
"รู้จักกันนานแล้วเหรอครับ?..."
"อืม...ก็นานนะ เขาน่ารักดี"
ลู่หานมองเด็กหนุ่มที่เดินคอตกไปหลังร้าน ก่อนจะอมยิ้มออกมา
...ขอโทษนะ...
*************************************************************************************
มันคืออัลไล???-0-
ฮ่าๆๆๆ ความจริงแต่งตั้งแต่วาเลนไทน์แล้วล่ะ แต่ไฟล์หาย เพิ่งกู้ได้- -*
มีความสุขกะฟิคเรามากๆนะคร้าบบบบ
ตอนหน้ามาดูกันว่าคนนั้นของลูลู่คือใคร???? ใครบังอาจทำอิเน่เสียใจ ติดตามนะคร้าบบบบ ฟิ้วววว~~~~~~~~
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้าาาาาาาาา*0*
"ทานเยอะๆนะ เหนื่อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว"
เด็กหนุ่มยิ้มบางเมื่อลู่หานคีบไก่ทอดมาใส่ในจานของเขา เสียงหวานๆน่ารักตรงหน้า ทำเอาเซฮุนอิ่ม อิ่มจนแทบสำลักทั้งๆที่ไม่ได้แตะข้าวสักเม็ด...
....ไม่ได้อิ่มท้อง แต่ก็อิ่มใจล่ะนะ...
" ฮุนฮุน~~~" เจ้าตัวแสบกระตุกชายเสื้อพี่ชายตัวสูงเบาๆ พร้อมยกมือเล็กๆขยี้ตาตัวเอง บ่งบอกได้ว่าเด็กน้อยกำลังถึงเวลานอนแล้ว เซฮุนเงยหน้ามองร่างบางตรงข้ามเป็นเชิงปรึกษา ลู่หานเม้มปากเบาๆ ก่อนจะพาทั้งสองคนพี่น้องเข้าไปในห้องพักข้างหลัง เพราะจะให้สองคนนี้กลับบ้านไปก็ใช่ที่ ข้างนอกแดดแรงจะตาย...
ลู่หานเปิดประตูห้องให้เซฮุนพาน้องชายเข้าไปนอน ร่างสูงวางเด็กน้อยลงบนโซฟาตัวนิ่มก่อนจะยืดตัวกลับมา แต่กลับถูกแขนป้อมๆรั้งคอไว้ เซอินซบหน้ากลมๆลงบนอกกว้าง พร้อมกอดคอเซฮุนไว้แน่น
...อ้อน....
ร่างบางยืนมองภาพที่สองพี่น้องนอนกอดกันกลม มือขาวกำลังจัดการลูบหลังของน้องพลางพึมพำอะไรบางอย่างที่ลู่หานคิดว่ามันคงเป็นการกล่อมของเด็กหนุ่มร่างโปร่ง
...น่ารักจัง...
...เหมือนพ่อกะลูก...อยากเป็นแม่จัง...
ร่างบางชะงักกับความคิดตัวเอง หัวทุยสะบัดเบาๆเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านตัวเอง ก่อนจะเลื่อนสายตาไปสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเซฮุนที่มองเขาอยู่แล้ว ดวงตาสวยกระพิบถี่ๆ และเสมองไปทางอื่นทันที
...อีกแล้ว...หลบตาก่อนอีกแล้ว...
...สู้สายตาเด็กนั่นไม่ได้เลย....
คนสวยกลับหลังหัน และรีบเดินออกจากห้องไปทันที เซฮุนก้มหน้ายิ้มบางๆให้กับเซอิน ก่อนจะลุกตามลู่หานไป
เด็กหนุ่มคลี่ยิ้ม พร้อมมองแผ่นหลังบางที่กำลังชงกาแฟให้ลูกค้าคนหนึ่งอยู่
...เอาว่ะ โอกาสอยู่แค่เอื้อม...
" เซอินหลับแล้วเหรอ?" ลู่หานถาม เมื่อลูกค้าคนนั้นเดินออกไปแล้ว
"ครับ..." เซฮุนเม้มปากแน่น พร้อมมองคนข้างๆไม่ละสายตา
"น่ารักจังนะ...เหมือนพ่อกะลูกเลย" ร่างบางยิ้มสวยให้เซฮุน เด็กหนุ่มยกมือเกาท้ายทอยเบาๆ
"จริงเหรอครับ?" ลู่หานพยักหน้าตอบเบาๆ เซฮุนอมยิ้มเขิน พลางหัวเราะเบาๆ
" วันนี้วาเลนไทน์ ไม่พาแฟนไปเที่ยวเหรอ?"
" นั่นซิ... วันนี้วันวาเลนไทน์ ต้องพาแฟนไปเที่ยว แต่ติดตรงที่ผมยังไม่มีเนี้ยซิ..." เด็กหนุ่มร่างโปร่งก้มหน้า พร้อมลูบริมฝีปากตัวเองเบาๆ
" วันนี้ก็กะว่าจะมาหาพี่สะใภ้ให้เซอินเหมือนกัน..." พูดเองเขินเอง เซฮุนอมยิ้มเขินๆพร้อมมองเข้าไปในดวงตาสวยอย่างมีความหมาย ร่างบางก็จ้องตอบกลับ ไม่ได้หลบตาเหมือนเคย
"...แล้วเจอรึยัง?"
"เจอแล้วครับ...แต่ไม่รู้เขาจะชอบผมรึเปล่า?"
"ฮยอง...มีคนที่ชอบรึยังครับ?" ใบหน้าคมร้อนผ่าวๆ เสียงก็สั่นจนเบาหวิว
....อย่ามีนะ ขอร้อง....
"มีแล้วล่ะ"
ฉึก!!! มีดที่มองไม่เห็นแทงเข้ากลางหัวใจเต็มๆ พระเจ้าไม่เคยเข้าข้าง โอ เซฮุน เลย...
" เป็นแฟนกันเหรอครับ?" เสียงแผ่วๆ พร้อมหน้าตาจ๋อยๆ เรียกรอยยิ้มลู่หานออกมา
"ยังหรอก...วันนี้ว่าจะเอาดอกไม้ไปให้เขาซะหน่อย"
"เหรอครับ?..." ดวงตาสีเข้มปราศจากความตื้นเต้นดีใจ หัวใจที่เคยพองโต แฟบลงจนเหลือแค่เซนเดียว
"รู้จักกันนานแล้วเหรอครับ?..."
"อืม...ก็นานนะ เขาน่ารักดี"
ลู่หานมองเด็กหนุ่มที่เดินคอตกไปหลังร้าน ก่อนจะอมยิ้มออกมา
...ขอโทษนะ...
*************************************************************************************
มันคืออัลไล???-0-
ฮ่าๆๆๆ ความจริงแต่งตั้งแต่วาเลนไทน์แล้วล่ะ แต่ไฟล์หาย เพิ่งกู้ได้- -*
มีความสุขกะฟิคเรามากๆนะคร้าบบบบ
ตอนหน้ามาดูกันว่าคนนั้นของลูลู่คือใคร???? ใครบังอาจทำอิเน่เสียใจ ติดตามนะคร้าบบบบ ฟิ้วววว~~~~~~~~
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้าาาาาาาาา*0*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น