ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักครั้งแรกของเหล่าจีจูเนียร์

    ลำดับตอนที่ #2 : ความรักของกอล์ฟ2

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 49


    ผมตั้งใจฟังบ้างไม่ฟังบ้างเพราะมัวแต่เหม่อมองไปยังทะเล ตอนนี้ทุกคนทั้งระดับชั้นมารวมตัวกันอยู่ที่ชายหาดข้างล่างโรงแรม

    กอล์ฟ ฝากตัวด้วย มาพยายามด้วยกันนะเสียงเด็กผู้หญิงที่คุ้นหูดังขึ้นทำให้ผมต้องหันไปมอง

    ริน..ผมกระพิบตาถี่ถี่ เพราะผมกำลังคิดว่าตัวเองอาจจะฝันไปก็ได้

    หืม?รินถามผม

    ปะ..เปล่า ว่าแต่พยายามอะไรเหรอ?ผมถามรินอย่างเก้ๆกังๆ เนื่องจากว่าผมกับเธอไม่ได้คุยด้วยกันมานานมากแล้ว

    อ้าว นี่นายไม่ได้ฟังที่อาจารย์พูดเลยใช่มั้ยเนี่ย? อาจารย์เขาให้เด็กนักเรียนหญิงจับฉลากชื่อนักเรียนชาย แล้วเข้าไปในถ้ำตรงนั้นเพื่อเอาเทียนไปวางไว้ในถ้ำรินชี้มือให้ผมดูถ้ำทรงประหลาดนิดหน่อยแล้วหันมาพูดกับผมต่อ

    ฉันก็จับได้ชื่อนายแหละ เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้รินบอกผม

    งะ..งั้นเหรอ เค้าให้เข้าไปเป็นคู่เหรอ?ผมถามเธออีก

    ใช่ เอ? ว่าแต่ นายเป็นอะไรน่ะ เห็นพูดติดอ่างมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว ไปกันเถอะ อาจารย์เรียกแล้วรินพูดกับลุกขึ้นยืนและลากผมไปหาอาจารย์ที่กำลังยืนแจกเทียนให้กับนักเรียนคนละเล่มอยู่

    ผมชักตื่นเต้นแล้วสิ ผมจะได้เข้าไปในถ้ำกับริน ผู้หญิงที่ผม แอบรัก 2คน แล้วผมจำทำยังไงดีล่ะเนี่ย ผมอาจจะตื่นเต้นจนไม่กล้ามองหน้าเธอก็ได้

     

    ไปเร็ว กอล์ฟรินเรียกผมแล้วส่งเทียนให้ผมแท่งหนึ่ง

     

    ระหว่างที่เดินไปที่ถ้ำนั่นเอง

    อ้าว ไมค์ นายคู่กับน้องสาวพี่นี่นา แหม บังเอิญจังเลยเสียงที่ถามไม่ใช่เสียงของผมแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงของริน เพราะว่าไมค์ได้คู่กับเรย์ ซึ่งเป็นน้องสาวแท้ๆของริน

    พี่รินอ่ะ เรย์ไม่อยากจะคู่กับอีตานี่สักหน่อย เชอะเรย์พูดด้วยความขยะแขยง

    โห..นึกว่าฉันอยากคู่กับเธอมากนักรึไงไมค์พูดออกมา แล้วทั้งคู่ก็หันหน้าเชิดใส่กัน

    ผมส่ายหน้าน้อยๆกับความเป็นเด็กของสองคนนี้

    ทั้งสองคน ไมค์กับเรย์ ไปได้แล้วจ้ะ!”อาจารย์พูดขึ้น

    ครับ/ค่ะทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน

    นี่นายไมค์อย่าทำอะไรเรย์นะผมแขวะน้องนิดนึงก่อนที่ไมค์จะทำหน้าบึ้งเดินตามเรย์เข้าไปในถ้ำ

     

    เออ กอล์ฟ ต่อไปตาพวกเราแล้วนะรินบอกผมขณะที่ผมกำลังเพลินเพลินอยู่

    อื้มผมตอบแค่นั้น

    หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาของเราขึ้นมาอีก จนกระทั่ง..

    กรี๊ด!นายไมค์ ฉันออกก่อนสิ ฉันเป็นสุภาพสตรีนะยะเสียงเรย์ดังมาจากในถ้ำ ผมกับรินลุกขึ้นพร้อมกัน

    อะไรนะ เธอเนี่ยนะเป็นสุภาพสตรี เฮอะ ไปบอกใครเค้าก็ไม่เชื่อกันหรอกว่าเธอน่ะ เป็น สุภาพสตรีฮ่าๆๆเสียงนายไมค์ตะโกนออกมาเช่นกัน

    ผมว่าทั้งคู่คงจะทะเลาะกันตลอดทางที่เข้าไปข้างในล่ะสิเนี่ย- -

     

    ถึงตาเราแล้ว กอล์ฟรินบอกผม

    อืม ไปกันเถอะผมบอกริน

    ตื่นเต้นชะมัดเลยข้างในจะมีอะไรบ้างนะ อากาศข้างในคงเย็นน่าดู

    พี่กอล์ฟ! ระวังตัวด้วยนะข้างในก็อันตรายพอสมควรอ่ะ ดูแลตัวเองดีๆล่ะไมค์ตะโกนบอผมในขณะที่ผมกำลังจะเข้าไปในถ้ำ

    ระวังตัวด้วยนะคะ พี่ริน พี่กอล์ฟเรย์พูดออกมาอย่างเป็นห่วง

    อืม ไม่ต้องห่วง พี่ดูแลตัวเองได้ผมตอบไปอย่างนั้น แล้วรีบเดินตามริน เพราะว่าเธอเดินล่วงหน้าไปไกลแล้ว

    ในถ้ำ..

    ข้างในนี้อากาศเย็นจัง ดีนะที่ผมเอาเสื้อกันหนาวมาด้วย ไม่งั้นคงได้แข็งเป็นน้ำแข็งแน่ๆเลย

    อุ๊ย! มีสะพานแขวนด้วย ต้องข้ามรึเปล่านะ?รินพูดขึ้น

    ฉันว่าข้ามนั่นแหละ เพราะว่าไม่มีทางไหนไปได้แล้ว รีบไปกันเถอะ อาจารย์ให้ทำเวลาให้ดีที่สุด ไม่งั้นถ้าแพ้ พวกเราจะต้องไปขัดสระว่ายน้ำในโรงแรมเชียวนะผมพูด

    อืม..รินตอบ

    งั้นฉันจะข้ามไปก่อน ส่งมือมาสิผมบอกแล้วยืนมือไปข้างหน้า รินยื่นมือให้ผมมาแล้วก็เดินข้ามสะพานแขวนไปด้วยกัน

    ระหว่างที่กำลังเดินอยู่ช่วงกลางของสะพานนั้น! ผลุบ!

    กรี๊ดดดดด!”รินร้องขึ้น ตัวผมถูดฉุดไปตามแรงดึงเพราะว่ารินกำลังจะตกลงไปข้างล่าง อีกอย่างดีนะที่ผมจับมือเธอไว้ ไม่งั้นเธอคงตกไปแล้วแน่ๆ

    จับมือฉันไว้แน่นๆนะห้ามปล่อยเป็นอันขาดผมตะโกนบอกริน แล้วดึงสุดแรง

    เฮ้อ..เกือบไปแล้วมั้ยล่ะผมบอกรินด้วยความเหนื่อย หลังจากที่ดึงรินขึ้นมาได้แล้ว

    ฮือ..ฮือๆๆรินที่กำลังร้องไห้กอดผมแน่น ผมทำอะไรไม่ถูกนอกจากกอดเธอตอบแล้วปลอบใจ

    ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ตรงนี้แล้วผมพยายามพูดปลอบใจริน เพราะว่าตอนนี้เธอกลัวมากคิดว่าคงจะตกใจจากเหตุการณ์ไม่คาดคิดเมื่อสักครู่

    10นาทีผ่านไป..

    ไม่เป็นไรแล้วนะผมถามริน เธอร้องไห้กอดผมอยู่อย่างนั้นประมาณสิบนาทีได้

    อืม..ขอบใจนะที่ช่วยฉันไว้อ่ะ ไม่มีนายฉันคงแย่แน่ๆเลยรินบอกผม

     

    อุ๊ย!ขอโทษนะ เรารีบไปกันเถอะ นี่ก็ใช้เวลามามากแล้วรินพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน ผมปล่อยตัวเธอออก

    อะ..อืมผมตอบเก้ๆกังๆเพราะยังอายกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่

    พวกเราเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่ง..

    อ้าว!ทางตัน ไหงเป็นงี้อ่ะ ฉันไม่อยากหลงอยู่ในนี้หรอกนะรินบ่นออกมา

    งั้นเรากลับไปทางเดิมกันดีมั้ยผมแนะนำ

    อืม ก็ดีนะรินบอกพร้อมกับเดินนำออกไป

    พวกเราเดินย้อนกลับมาทางเก่า



    (ผู้แต่ง : ตอนที่2ก็ได้ลงไปอีกแล้ว คราวนี้เราก็ต้องมานั่งลุ้นตัวโก่งแหละ ว่าพวกเขาสองคนจะเป็นยังไงต่อไป)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×