รักครั้งแรกของเหล่าจีจูเนียร์

ลำดับตอนที่ #1 : ความรักของกอล์ฟ

บทที่ 1 ความรักของกอล์ฟ

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!

เสียงนาฬิกาดังขึ้น

เฮ้อ วันนี้วันหยุดแท้ๆ ทำไมนายไมค์ต้องตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ด้วยนะ

ผม ชื่อกอล์ฟ เป็นพี่ชายของไมค์ ตั้งแต่วันนี้ไป ผมจะต้องออกไปอยู่หอกับน้องและก็เพื่อนๆอีกหลายคน

หอที่ผมหมายถึงก็คือ ต้องไปกับโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่ ผมรีบแต่งตัวแล้วรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ส่วนนายไมค์ได้แต่นอนอืดไขมันลงพุงอยู่ ผมเลยรีบปลุกไมค์ให้ตื่นแล้วให้รีบอาบน้ำแต่งตัว

"นี่ไมค์ ตื่นได้แล้ว เราสองคนไปสายเกินเวลาที่เขากำหนดไว้แล้วนะ เดี๋ยวโดนจารย์ว่าเอาอ่ะ"ผมบอกน้องอย่างลุกลี้ลุกลุนเมื่อเห็นว่าไมค์ น้องชายของผมไม่มีท่าทีว่าจะลุก

"พี่กอล์ฟเหรอ?ทำไมต้องลุกด้วยอ่ะ วันนี้มันวันหยุดไม่ใช่เหรอไง"ไมค์พูดอย่างอิดโรย

"ก็นายเป็นคนตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ไม่ใช่เหรอไง นายอย่าลืมสิ ว่าเราจะต้องไปอยู่หอที่เค้าจัดไว้ให้อ่ะ"ผมบอกน้องชาย

"เออO_O จริงด้วย แล้วอยู่ตั้งนานทำไมพี่กอล์ฟไม่ปลุกผมล่ะ?"ไมค์พูด

ดูดูมันถามผม ทันทีที่ไอ้น้องชายตัวดีของผมพูดจบ ผมก็วิ่งไล่กันไปทั่วบ้านเลย-*-

"เอะอะอะไรกันน่ะสองพี่น้อง?" แม่เดินออกจากครัวมาถามด้วยความสงสัย  

"ฮ่าๆๆ^O^ ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่กอล์ฟเค้าบ้าไปงั้นอ่ะครับ" ไมค์พูดด้วยท่าทางกวนไม้กวนมือ

"นี่นายไมค์ แง่งงงงงงงหยุดน้า..."แล้วผมก็วิ่งไล่กันอีกเช่นเคย แม่ส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจ แล้วยิ้มน้อยๆให้กับความไม่โตสักทีของพวกลูกๆ

บนรถ

พ่อขับรถไปส่งพวกเราที่หน้าสถานีรถไฟ

"หวัดดีครับ/ฮะพ่อ"ผมกับไมค์สวัสดีพ่อหลังจากที่ลงจากรถมาแล้ว

"อืม ดูแลตัวเองให้ดีล่ะ อย่าไปซนที่ไหนนะ"

"คร้าบ"พวกเราตอบ ทำไมพ่อต้องพูดว่า"อย่าซน"ด้วยนะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"ไปกันเถอะพี่กอล์ฟ" ไมค์พูด

"อืม"ผมตอบ แล้วเราก็เดินไปขึ้นรถไฟที่อาจารย์จัดที่นั่งไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

ในขบวนรถไฟ

ผมกับไมค์เข้าไปนั่งในรถไฟที่อาจารย์จัดเอาไว้ให้ ผมได้นั่งกับไมค์น้องชายตัวดีของผม ทำให้ผมหงุดหงิดมากเวลาไมค์คอยกวนคอยแหย่ผมอยู่ตลอดเวลา

“โอ้โห!สวยจังเลย ทิวทัศน์ที่นี่สวยจังเลยเนอะพี่กอล์ฟ ว่าไหม?”น้องชายตัวดีพูดขึ้นมาทำให้ผมที่กำลังสัปหงกตกใจ

“อืม ไมค์นายอย่ากวนพี่ได้ไหม พี่จะนอนแล้ว พี่เมารถ”ผมว่าน้องชายก่อนที่จะหลับไป..

“นี่!พี่กอล์ฟตื่นได้แล้ว ถึงแล้วนะ”นายไมค์ไม่พูดเปล่า เอามือมาเขย่าตัวผมไปด้วย น้องผมนี่มันจริงๆเลย ทำยังกับผมเป็นนม(เขย่าก่อนดื่ม)นี่ถ้าผมเป็นน้ำอัดลม ตัวผมคงซู่ซ่าออกมาแล้วแน่ๆ

“พี่กอล์ฟนี่ขี้เซาจริงๆเลย ให้ตายสิ!พี่รู้ตัวไหม ว่าหลับมาตั้งแต่กรุงเทพจนกระทั่งมาถึงพัทยาเลย”

ไมค์พูดออกมาด้วยอาการที่เซ็งสุดขีด เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะว่าผมนอนบนไหล่ไมค์มาตลอดทางเลยน่ะสิ สงสัยว่าน้องผมมันคงเมื่อยแน่ๆเลยสิเนี่ย ถึงบานจัง

“เถอะน่า พี่ชายนอนนิดนอนหน่อยไม่ได้หรือไง”ผมเอ็ดน้อง

“ริน!ลงมาได้แล้ว มัวทำอะไรอยู่น่ะ”เสียงเด็กสาวดังขึ้นคาดว่าคงจะเป็นเพื่อนกับ ริน หญิงอันเป็นที่รักของผม..

เมื่อ2ปีก่อน..

“กอล์ฟ!ไปเล่นกันเถอะ วันนี้อากาศดีซะด้วยนะ”รินเด็กหญิงวัย17มาชวนผมไปเล่น ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเธอน่ะ ชวนผมไปเล่นอะไร

“อืม ไปสิ ฉันกำลังว่างอยู่พอดีเลย”ผมบอกเธอ ซึ่งทำให้เธอดีใจมาก

รินเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตอนนั้นเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะว่าพอเราต่างเลื่อนชั้นเรียน ก็ได้อยู่คนละห้องกัน อีกอย่างเธอก็ย้ายบ้านห่างจากผมไปอีก แต่ก็ถือว่ายังโชคดี ที่เธอไม่ได้ย้ายโรงเรียน

“พี่กอล์ฟ ทำอะไรอยู่น่ะ เร็วๆเข้าสิ มัวแต่ยืนเหม่ออยู่ได้”ไมค์ตะโกนเรียกผม ทำให้ผมออกจากภวังค์ทันที

“รู้แล้วๆ กำลังไป”ผมรีบพูดตัดบทเพราะขี้เกียจฟังเจ้าน้องชายของผมบ่น

“โห..สวยจังเลย ไมค์ไปเก็บของเข้าที่พักก่อนนะ”ไมค์พูด

“อืม..เร็วๆเข้าล่ะ เดี๋ยวไปเล่นทะเลกัน”ผมบอกน้อง

“คร้าบคุณพี่ชาย”ไมค์บอกแล้วรีบวิ่งด้วยฝีเท้าอันเร็วสุดขีด

“จริงๆเลย น้องเรา”ผมล่ะเหนื่อยใจกับนิสัยไม่โตสักทีของน้องชายคนนี้จริงๆเลย แต่เป็นแบบนี้ก็ดีนะ ทำให้ผมไม่เหงาดี

“ปรี๊ด!ทุกคน รวมตัวกันที่นี่จ้ะ”อาจารย์เรียกพวกเด็กไปเข้าแถว เพื่อนรับการผจญภัยฝึกความสามารถและความอดทน เพราะจุดประสงค์ที่มาค่ายครั้งนี้ เพื่อจะฝึกความสามารถและความอดทนของนักเรียนทุกคน

“คร้าบ/ค่า”

“เอาล่ะจ้ะ เดี๋ยวครูจะอธิบายกติกาการผจญภัยครั้งนี้ให้ฟังกันนะจ๊ะ”อาจารย์พูด

(ผู้แต่ง:เย้ ในที่สุดตอนแรกของเราก็ลงไปเรียบร้อยแล้วโปรดติดตามชมตอนต่อไปด้วยนะคะ)