คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : ตอนที่ 47
Omg ั้แ่เธอรู้ัพวเามาเือบหนึ่ปีารศึษา เธอ็ิมาลอว่าสอแฝวิสลีย์วรอยู่บ้านู ถ้าให้าเาเธอิว่าหมวเ่าๆสภาพสปรนั้น น่าะสิลับส่พวเามาผิบ้านแน่ๆ ไม่ั้นนเ้าเล่ห์แบบสอนนี้ะมาอยู่บ้านริฟ…ไ้ยัไัน
ระท่อมอแฮริ
“ันว่าหมวเน่านั้น…ส่พวเามาผิบ้านแน่ๆ”เธอเอ่ยระิบับสมาินอื่นๆเบาๆ เมื่อเห็นว่าสอแฝำลัพูาหว่านล้อม แฮริ ให้ออไปื้อ ห้าเหือปลา ให้ลับพวเรา
=~=แม้ว่ามันะเป็นารทำเพื่อผลประโยน์โยรวมอแผน แ่พอเห็นสิลารหว่านล้อมแบบนี้ เธอ็อไม่ไ้ที่ะเสียวสันหลั พลาิว่า หาวันนั้นเธอไม่วนทั้สอมาทำธุริ้วยะเป็นอย่าไร หาเธอและพวเาเป็นศัรูัน เธอะเสียเปรียบพวเาแ่ไหน
“ันว่าไม่ใ่แ่สอนนั้นหรอนะ…เธอ็้วย เเ” นิว(เนวิลล์) พูอย่ายิ้มๆ โยมีนอื่นๆพยัหน้าสมทบ
แหม่~ทีี้ล่ะรุมันให่เลยนะ แ่เธอ็พอเ้าใว่าทำไมพวเาถึิแบบนั้น =^=็นะ…ทุๆวันนี้ เธอแสออให้พวเาเห็นแ่ใน มุมอหัวหน้าเ้าแผนาร ับมุมเพื่อน(ลูแมว)อมเ้าเล่ห์นิ มัน็เลยไม่ใ่เรื่อแปลที่พวเาะิว่าเธอวรอยู่บ้านูไม่ใ่บ้านริฟ…
ะว่าไปที่โรเรียนเถื่อน มัน็มีอะไรที่ล้ายับารัสรรบ้านอฮอวอส์ ึ่็ือารัสรรห้อที่มีเ์ารแบ่แยที่ไม่ัเนยิ่ว่าฮอวอส์เสียอี
ห้อหนึ่ ว่าันว่า…พวเามีพรสวรร์ิัวั้แ่ำเนิมา แ่ไม่มีใรสามารถบอไ้เลยว่า พวเามีวามสามารถนละี่อย่า หรือมีวามสามารถอะไรบ้า เพราะมันเป็นวามลับส่วนบุลที่แม้แ่เธอ็ไม่ล้าสืบ แ่หัวใสำัือพวเาสามารถวบุมพลัอัวเอไ้ ึ่สามีอันับหนึ่อเธอ็อยู่ห้อนี้
ห้อสอ ว่าันว่า…พวเาเป็นพวที่มีวามสามารถทา้านศาสร์มืและไสยศาสร์ และแน่นอนพวเาสามารถวบุมพลัอัวเอไ้ เธอำไ้ว่า…เยไ้ประทะับเ็ห้อนี้ สมัยเ้าโรเรียนวันแรๆ พวเาใุ้ไสยศาสร์ที่าถามีวามยาวไ้ีมา ทำเอาอาารสาหัสพอสมวร…
=^=เอ่อ~ไม่ไ้หมายถึเธอนะที่สาหัส…แ่หมายถึพวเา ็นะาถาพวนั้นมันยาวะาย ืนให้เธอยืนรอพวเาท่อาถาบมีหวัะริวินา่อนพอี เธอ็เลยระโเ้าไประทืบ่อนที่พวเาะท่อาถาบ…็มันไม่มีบอให้ยืนรอฝ่ายร้ามท่อาถาให้บ่อนนิ
ส่วนห้อสุท้าย ห้อสาม…มันือห้อที่เธออยู่ ห้อนี้เป็นแหล่รวมพลเ็มาวามหลาหลาย(?) แ่พวเราไม่ไ้มีอะไรโเ่นเหมือนอีสอห้อ และพวเราวบุมพลัไ้ไม่่อยี พวเราเลยถูเรียว่า ห้อหลาสี พวอาารย์มัะวบุมารใ้พลัอพวเราอยู่เสมอ่าาอีสอห้อ
=-=แ่พวเราเ้าใีว่าเหุผลืออะไร เพราะหาพวเราใ้โยไม่มีารวบุม มัน็อาะ่อให้เิวามเสียหาย ึ่ว่าะไ้อิสระในารใ้พลั็อนพวเราอายุสิบวบันแล้ว อาเพราะอนนั้นโนวบุมบ่อยๆ เพื่อนๆเลยหันมาเอาี้านพละำลัแทน
็นะ…ะประลอันทีไร พวเา็มัะเลือาร่อยีันอยู่เสมอ(ทั้ๆที่เป็นผู้วิเศษ) เธอ…ส่วนให่ะหลบหลัเพื่อน่ะ! =~=็แหม่~นัเรียนาวเอเียส่วนให่แรเยอะยิ่ว่าแรวาย ไม่มีใริว่าเธอเป็นพวบ้าที่ยอมเ็บัว่ายๆหรอใ่ป่ะ
ิอะไรเพลินๆอยู่นาน…รู้ัวอีทีสอแฝ็เลี่ยล่อม แฮริ ให้ื้ออให้ับพวเราไ้สำเร็ นเธอิว่า หาพวเาอยู่ห้อหนึ่พวเาน่าะมีวามสามารถในารพูแน่ๆ วาทะศิลป์น่าลัวว่าที่หลายๆนา เพราะำพูอพวเาถือเป็นาบสอม
“สำเร็!”สอแฝวิสลีย์เินมาทาพวเรา ่อนะร้อลั่นออมาอย่าอารม์ี ึ่สมาิ็ไ้แ่มอหน้าันอย่ายิ้มๆว่าสอแฝวรอยู่บ้านูริๆ
“ริสิ…วัน่อนพวนายบอันว่าเอแผนที่แปลๆ ที่สามารถเ็ไ้ว่าใรอยู่ส่วนไหนอฮอวอส์ใ่ไหม” เธอถามเพราะำไ้ว่าวัน่อนพวเาบอเธอเี่ยวับแผนที่ ึ่พวเา็พยัหน้าให้เป็นำอบ
“ั้นืนนี้พวเราเปลี่ยนแผนาารสำรวเ้อห้ามั้นสามับทะเลสาปสุโห…มาเป็นารเินเล่นเพื่อสำรวทาลับในโรเรียนันีไหม” เธอพูอย่ายิ้มๆ ็นะ…นานๆทีพัาานแล้วมาเินเล่นันสัหน่อย็น่าะีเหมือนัน
“เปลี่ยนบรรยาาศั้นสินะ…แ่็เอาสิ นานๆทีพวเรา็ไปเินเล่นเพื่อผ่อนลายสัหน่อย็น่าะีเหมือนัน” ลีน(ลี อร์แน) ยิ้ม ึ่สมาินอื่น็มีท่าทีเห็น้วยับเา
โปริามอน่อไป~~~
เรียมัวไปสำรวปราสาท๊าน~~~
ปล.รู้สึว่ารอบนี้อนยาวัแหะ
ความคิดเห็น