คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [1D's SF] Niall Imagine-You are my destiny
Niall’s Imagine
‘คุณเชื่อเรื่องพรมลิขิตไหม?’
‘คุณเคยคิดไหมว่าบางทีคนที่เป็นพรมลิขิตของคุณอาจอยู่ใกล้ๆตัวคุณโดยที่คุณไม่รู้ตัว’
“อืม...อาจจะเป็นไปได้ก็ได้นะ แต่จะดูยังไงคนไหนละคือพรมลิขิตของฉัน? - -” คุณพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่ในขณะที่คุณกำลังพลิกหน้าหนังสือไปมา กลิ่นหอมอ่อนๆก็ลอยเข้ามาในจมูกของคุณ เป็นกลิ่นน้ำหอมของใครบางคน คุณหันหน้าไปตามที่มาของกลิ่นหอมนั้น ผู้ชายคนนึงสวมฮู้ดใส่แว่นดำกำลังอ่านหนังสืออยู่
‘คนบ้าอะไรใส่แว่นดำอ่านหนังสือ - -’ คุณคิดในใจ แต่จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงพูดคุยกันค่อนข้างดัง
“ฉันว่าฉันเห็นไนออลวิ่งเข้ามาในห้องสมุดนะ เค้าหายไปไหนแล้วอ่ะ”ผู้หญิงผมบลอนด์พูด
“ลองหาๆอีกสักแปบดิ๊”ผู้หญิงอีกคนพูดกับเพื่อนผมบลอนด์
‘หืมม...ห้ะ ไนออล ฮอแรน วง One Direction เข้ามาในห้องสมุดหรอ อืมม..อย่าให้เจอตัวนะจะขอลายเซ็นมั้ง ฮี่ๆ>..<’ คุณคิด ผู้หญิงทั้งสองกำลังเดินมาทางคุณ พลางมองหาตัวไนออลไปด้วย
“อ้ะ...” คุณอุทานออกมาเบาเมื่อรู้สึกว่าใครบางคนมาเบียดตัวคุณ
“โทษนะครับ...” ผู้ชายเจ้าของกลิ่นหอมอ่อนๆกล่าวขอโทษที่เค้าโดนตัวคุณ คุณเขินเล็กน้อยแล้วพยักหน้าตอบกลับไป
‘ให้ตายเถอะ เค้าดูมีเสน่ห์เหลือเกิน 0///0’ คุณคิดในใจพลางเหลือบมองเขา
“ไฮ เคท อ่านหนังสือเล่มเดียวกับชั้นเลยนี่”
คุณหันไปมองเขา ‘เอ่อ เขากำลังพูดกับฉันอยู่ใช่ไหม? (-- )( --)เอ่อก็ไม่มีใครที่เค้าจะพูดด้วยนอกจากชั้นแล้วนิ’
“หืมม? เคท?” คุณทวนชื่อที่เขาเรียกอย่างงงๆ
“ก็เธอนั้นแหละ อื้มม อ่านถึงหน้าไหนแล้วนิ?” เขาเขยิบข้ามาใกล้คุณพลางก้มหน้ามองหนังสือในมือของคุณ
คุณหันไปเห็น2สาวไล่ล่าไนออลมองมาที่คุณกับเขาอย่างสงสัย คุณไม่ได้สนใจอะไร หันกลับไปมองคนข้างๆคุณที่เอาแต่ก้มหน้ามองหนังสือในมือคุณ
“ถึงเรื่อง Destiny น่ะ” คุณบอกกับเขา เขาเงยหน้ามองคุณเล็กน้อย แล้วหันมองรอบๆ
“เฮ้ออ~ ไปแล้ว.....” เขาพึมพำกับตัวเอง
“ใคร? ไปแล้ว?” คุณขมวดคิ้วถามเขา
“ห้ะ...เอ่ออ ป่าวๆครับ” เขาส่ายหน้าปฏิเสธ
“คุณมีปัญหาอะไรกับผู้หญิง 2 คนนั้นหรือป่าว?”คุณหรี่ตามองเขาอย่างจับพิรุธ
“แหะๆ ไม่มีหรอกครับ เอ่ออ ผมขอตัวก่อนนะครับ ขอโทษที่รบกวนนะครับ” เขาพูดแล้วเดินจากไป
คุณมองตามเขาเดินไปจนลับตา คุณก้มลงมองหนังสือในมือ
‘บางทีฉันอาจจะเจอแล้วนะ...................My destiny’ คุณอมยิ้มแล้วนึกถึงผู้ชายที่มีกลิ่นหอมคนนั้น
วันต่อมา
คุณกำลังยืนอ่านหนังสืออยู่ตรงที่เดิม หนังสือเล่มเดิมที่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะเป็นเล่มโปรดคุณไปแล้ว
‘อืมมม....กลิ่นนี้อีกแล้ว กลิ่นน้ำหอมของคนเมื่อวานนี้’
คุณเงยหน้าจากหนังสือพลันสายตาเห็นผู้ชายคนเดิมตรงข้ามชั้นหนังสือ แต่วันนี้เขาไม่สวมฮู้ดแล้ว เขามีผมบลอนด์ที่ทำให้เขาดูเท่มากๆประกอบกับแว่นดำที่เขาใส่อยู่ ทำให้เค้าดู Cool ไม่น้อยเลย
‘ใส่แว่นดำอ่านหนังสืออีกแล้ว
’ คุณยิ้มขำกับการกระทำของเขา
ฟรึ่บ
เขาเงยหน้าขึ้นมอง คุณรีบก้มลงมองหนังสืออย่างรวดเร็ว
‘โอ้ยย จะเงยหน้าขึ้นมาทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า>”<’
จิตใจของคุณไม่จดจ่อกับหนังสือในมืออีกแล้ว มันกำลังเต้นแรงให้กับคนตรงข้ามชั้นหนังสือตอนนี้ คุณเหลือบมองเขาอีกครั้ง เขาเดินไปอีกล็อกนึงแล้ว คุณเดินตามเค้าไปอย่างเงียบๆ พอเค้าหันมามองคุณ คุณก็แสร้งทำเป็นอ่านหนังสือ ทั้งๆที่ความจริงแล้วคุณกำลังแอบเดินตามเค้าอยู่ต่างหาก
“อ้าว หายไปไหนแล้ว?? -0-”
คุณก้มลงอ่านหนังสือแป๊บเดียวเค้าก็หายไปแล้ว คุณเดินออกจากล็อกหนังสือ มองไปรอบๆบริเวณโต๊ะนั่งอ่านหนังสือ แล้วสายตาก็หยุดลงที่ฮู้ดตัวเดิม คุณยิ้มแล้วเนียนๆ เดินไปนั่งตรงข้ามเขา คุณเหลือบมองเขาไปแกล้งอ่านหนังสือไป เขากำลังนั่งเล่นไอโฟน คุณหลับตาลงสูดหายใจเบาๆ ได้กลิ่นน้ำหอมของเขา เวลาผ่านเกือบชั่วโมง กลิ่นน้ำหอมของเขามันกวนใจคุณอยู่ตลอดเวลาเลย
เขาลุกขึ้นไปที่เค้าเตอร์ยืมหนังสือ เค้ายืมหนังสือแล้วก็ออกไป คุณหันกลับมามองหนังสือ แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นไอโฟนวางทิ้งไว้
“แย่แล้ว เค้าลืมไอโฟนทิ้งไว้ 0.0” คุณลุกขึ้นหยิบไอโฟนแล้ววิ่งตามเขาออกไป
“แฮ่กๆๆ หายไปไหนแล้ว ไวจัง...” คุณหอบหายใจ คุณอุตส่าห์วิ่งตามเขาออกมา แต่ก็ไม่ทันเขา คุณมองไอโฟนในมือ คุณเห็นว่าแฟ้มภาพเปิดค้างไว้ คุณเลื่อนดูรูปในในไอโฟน
“นั่นมันรูปชั้นนี่O_o”
คุณเลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆ มันเป็นรูปของคุณที่แต่ง
ตัวเหมือนในวันนี้ เมื่อวาน และหลายๆวันก่อน คุณเลื่อนดูต่อไปมันไม่ใช่รูปคุณแล้วแต่เป็นรูปของ............ไนออล ฮอแรน นักร้องวงบอยแบรนด์ชื่อดัง บางทีเขาอาจจะเป็นแฟนคลับของไนออลแต่รูปที่มันเป็นธรรมชาติแบบเหมือนถ่ายรูปตัวเองเล่นๆ รูปไนออลทำหน้าตาตลกๆ รูปแม่ของเขา รูปเขากับครอบครัวและเพื่อนๆที่ยังไม่มีในเน็ต มันเป็นสิ่งยืนยันได้ว่านี้คือโทรศัพท์ของไนออลจริงๆ
“พระเจ้า.....”คุณอุทานออกมาเบาๆ
“ขอโทษด้วยนะครับจะเป็นไรไหมถ้าผมจะขอโทรศัพท์ของผมคืน” เสียงทุ้มนุ้มดังขึ้นข้างหน้าคุณ คุณเงยหน้ามอง หน้าร้อนผ่าว ยื่นโทรศัพท์คืนเขาไป
‘นี่มันเป็นฝันใช่มั้ย? นี่มันไนออลจริงๆด้วย เขามาเอาโทรศัพท์คืนแล้ว คนเดียวกับเจ้าของกลิ่นน้ำหอมที่ฉันชอบ....’คุณคิดในใจ
“คุณเห็นแล้วสินะ” ไนออลถามคุณ
“เอ่อ...ฉันขอโทษด้วยนะค่ะที่เสียมารยาทเปิดดูรูปของคุณ (_ _)” คุณก้มหัวเล็กน้อยกล่าวขอโทษ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็ในนี้มันมีรูปของคุณด้วยนิ 
”
คุณมองหน้าเขารู้สึกอึ้งๆกับคำพูดของเขา
“ทำไมคุณถึงแอบถ่ายรูปของฉันเอาไว้ละค่ะ?” คุณถามเค้าออกไป
“เอ่อ...(-///-) ถามมาตรงประเด็นเลยเนาะครับ” แก้มไนออลขึ้นสีแดงระเรื่อ เขาเอามือเกาหัวแก้เขิน
(_///_) คุณก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
“ก็เพราะ...ผมชอบคุณ”
(O////O) ‘แม่เจ้าจอร์จกล้วยทอด ฉันไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย? ไม่ได้ฝันไม่ได้เบลอจนประมวลผลคำพูดเค้าผิดนะ? เค้าบอกว่า ‘ผมชอบคุณ’’
“ผมชอบในความเป็นธรรมชาติของคุณเวลาอ่านหนังสือคุณ...ดูสวย”
“….”
“สวยแบบธรรมชาติแบบที่.......ไม่ต้องมีอะไรมาเติมแต่ง”
คุณอึ้งมองหน้าเขา แววตาที่เขามองคุณเหมือนพยายามจะสื่อว่าที่เขาพูดน่ะจริงและคุณ.....ไม่ได้ฝันไป
“อาจจะเร็วไปที่ผมจะขอคุณคบ แต่.........ผมชอบคุณคุณจริงๆนะ” สายตาของเขาตอนนี้เหมือนเด็กที่เจอขนมโปรดและหวังที่จะได้มัน
“ฉันรู้สึกว่า มันไม่ทันตั้งตัว ยังรู้สึกเหวอๆอยู่เลย คุณเป็นถึงไนออล ฮอแรนเชียวนะ” คุณบอกกับเขาไป
“ผมว่าแล้วว่าคุณต้องปฏิเสธ คุณอาจจะยังไม่เชื่อใจผมในตอนนี้ แต่ผมอยากคุณลองมั่นใจในตัวผมดู ได้มั้ย?” เขาจับมือของคุณเอาไว้ คุณสบตากับเขา
‘แววตาอ้อนวอนเหมือนเด็กๆของเขาน่ารักจริงๆ>//<’
“ใครว่าชั้นปฏิเสธคุณกันละ MD” คุณเอื้อมมือไปหยิกแก้มเขาเบาๆ
“หืมม? MD คืออะไร?” ไนออลทำหน้างงกับคำที่คุณพูด
“My Destiny-You are my destiny 
”
“พูดแล้วห้ามคืนคำนะ 
” ไนออลก้มลงประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากของคุณเบาๆ
................................................
ปล่อยออกมาแล้วสำหรับตอนที่2 5555 เรื่องนี้้ยาวกว่าตอนที่แล้วเนื่องจากเราเมนไนออล เลยลื่นไหลในการแต่งมากกว่า (ไม่ค่อยลำเอียงเลย5555)เรื่องต่อไปของใครลุ้นๆ><
ความคิดเห็น