คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [1D's SF] Liam Imagine-You make my heart race
Liam’s Imagine
Let’s go crazy crazy crazy till we see the sun~~
“ฮัลโหล...อ่า อืมม กำลังจะออกไปละ รออยู่ข้างหน้าแปบนะ เดี๊ยวจะรีบไปเลยยย” คุณรับโทรศัพท์จากเพื่อนรักของคุณ วันนี้เป็นวันสำคัญที่คุณรอคอย วันนี้คือวันที่คุณจะได้ไปคอนของOne Direction วงบอยแบรนด์สุดโปรด คุณเช็คสภาพความเรียบร้อยของตัวเองอีกที คุณหยุดยิ้มให้กับตัวเองหน้ากระจกไม่ได้เลย
“กรี๊ดดด>< นี้ฉันจะได้เจอกับสุดที่รักเลียมของฉันแล้วหรอเนี่ยยยยย อร้ายยยดีใจจังวุ้ย><” คุณพูดกับตัวเองแล้วรีบออกจากบ้านไปตามที่นัดกับเพื่อนของคุณไว้
*หน้าสถานที่แสดงคอน1D*
“เร็วๆๆ ประตูเปิดแล้ววว><” คุณเพิ่งมาจะพักหายใจยังไม่ถึง10วิเพื่อนรักของคุณ ก็ฉุดกระชากลากดึงคุณเข้าไปในงาน - -“
“แกไม่ลืมที่คาดผมใช่มั้ย?- -” เพื่อนคุณถาม
“ไม่มีทางลืมแน่นอนนย่ะ! >”<” คุณล้วงกระเป๋าหยิบที่คาดผมมาใส่ ที่คาดผมของคุณเป็นแบบป้ายไฟขนาดเล็กพอดีๆ เขียนว่า Liam ส่วนเพื่อนคุณก็มีเช่นกันแต่เขียนว่า Hazza
ไฟในฮอลค่อยๆมืดลง ทุกๆคนเริ่มเงียบ หัวใจของคุณเต้นแรงขึ้นเมื่อรู้ว่า “พวกเขา” กำลังจะออกมาแล้ว Intro Live while we’re young ดังขึ้นพร้อมกับแสงไฟที่ค่อยๆกลับมาสว่างอีกครั้ง
Hay girl I’m waiting on ya,waiting on ya
‘โอว้ พระเจ้า จอร์จ โรบิ๊นน นั่นมันเลียมจริงๆด้วย ฉันได้เห็นเลียมตัวเป็นๆแล้ววว>< คุ้มจริงๆที่อุตส่าห์ซื้อบัตรVIP’ คุณคิดในใจ เสียงกรี๊ดดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว เมื่อทุกคนได้เห็นหนุ่มๆทั้ง 5
“กรี๊ดดดด แฮซที่ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก” เพื่อนของคุณตะโกนแบบไม่อายใคร แต่ไม่ต้องห่วงเพราะในนี้ก็ไม่มีใครอายใครแล้ว ทุกคนตะโกนร้องเรียนคนที่ตัวเองชอบ ไม่เว้นแม้แต่คุณ
“กรี๊ดดดด เลียมมมม ฉันได้เจอคุณแล้ว>///<” คุณตะโกนร้องเรียกออกไป
ขวับ~
“Come on and let me sneak you out ;)”
O_o ‘ฉันไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย? เลียมหันมา หันมามองฉัน ร้องเพลงและยิ้มให้ฉันด้วย’ คุณอึ้งมองไปที่เลียม แล้วคุณก็ต้องอึ้งกว่าเดิม เนื่องจากเค้ายังคงมองและยิ้มให้คุณอยู่ ใบหน้าของคุณเริ่มร้อนผ่าว คุณคิดว่าหน้าของคุณคงต้องแดงมากๆแน่ๆ
Let’s go crazy crazy crazy till we see the sun~
‘ให้ตายเถอะเลียม นายกำลังทำให้ฉันใกล้จะเป็นบ้าแล้วนะ!’ คุณยิ้มเขินกับตัวเอง เค้ามองคุณเป็นระยะๆ ตลอดลอดการแสดงในคอนเสิร์ตจนจบ หนุ่มๆทุกคนขอบคุณแฟนๆที่มาคอนในวันนี้และขอบคุณแฟนๆที่ให้ความรักกับพวกเขาตลอดมา หนุ่มๆกำลังกลับเข้าหลังเวที คุณชะเง้อคอมองเลียมเดินเค้าไป เค้าหันมามองคุณอีกครั้งแต่สายตาที่เค้ามองคุณมันเปลี่ยนไป กลายเป็นสายตาที่เว้าวอนเหมือนให้คุณอยู่ต่อ ยังไม่อยากให้ไป
‘สายตาของนายที่มองฉันนั้นฉันไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย? ความหมายที่นายมองมามันตรงกับที่ฉันคิดมั้ยเนี่ยย :(’ คุณคิดในใจอยู่คนเดียว
พลั่ก!
“โอ้ะ” ใครคนนึงชนคุณเข้าอย่างจังในขณะที่คุณกำลังเดิน จนคุณล้มลงไปกับพื้น
“เฮ้ยๆ เป็นไรมั้ย?” เพื่อนของคุณช่วยดึงคุณลุกขึ้นยืน
“ไม่เป็นไรๆ ไปๆกลับๆ” คุณบอกเพื่อนของคุณ ปัดฝุ่นตามตัวและเดินออกไป
คุณขึ้นรถเมย์กลับบ้าน ในหัวของคุณตอนนี้คิดถึงแต่เรื่องเลียม คุณยกมือขึ้นไปจับที่คาดผมบนหัว แต่กับพบแต่ความว่างเปล่า
“เห้ยย! ที่คาดผมหายO.O แย่แล้ว! สงสัยหล่นหายตอนโดนชนแน่เลย”
คุณรีบไปหาลุงคนขับแล้วบอกให้จอด คุณวิ่งลงจากรถวิ่งกลับไปที่ที่งานคอนเสิร์ต ข้างในฮอลตอนนี้ว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่แล้วเหลือเพียงทีมงาน2-3คนกำลังเก็บกวาดกันอยู่ คุณเดินมองหาที่คาดผมของคุณ คุณพยายามมองหารอบๆแล้วแต่ก็ไม่เจอ เวลาผ่านไปหลายนาที คุณเริ่มถอดใจ
“บางทีคนอาจจะหยิบไปแล้วก็ได้ เฮ้ออ~” คุณนั่งลงกับพื้น ถ้าเป็นอย่างอื่นคุณคงจะไม่เสียดายมากมายอะไร แต่นี้เป็นของที่เกี่ยวกับ...เลียม
“หานี้อยู่หรอ?” ที่คาดผมป้ายไฟคุ้นตา ยื่นมาตรงหน้าคุณจากใครบางคน
คุณดีใจน้ำตาแทบจะเล็ดออกมา กระโดดรับที่คาดผมมา
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ ขอบคุณมากๆ ><” คุณกล่าวขอบคุณคนข้างหน้าคุณ คุณเงยหน้ามองหน้าของเค้า กะจะจดจำคนดีๆคนนี้ไว้
“O_o!”
“ผมชอบนะมันสวยดี^^”
“เลียม...”คุณอุทานออกมาเบาเบา คนที่เอาที่คาดผมมาให้คุณคือผู้ชายที่คุณชอบเค้ามากๆ
“รู้มั้ย? ผมชอบมันตรงไหน ผมชอบมันตรงที่มันเป็นป้ายไฟแล้วเขียนชื่อผมไว้ และมันเป็น....ของคุณ” เลียมพูดและยิ้มมองหน้าคุณ
คุณแทบจะไม่เชื่อตัวเองว่านี่มันคือความจริง บางทีมันอาจจะเป็นความฝันก็ได้ หัวใจคุณเต้นแรงมากจนคุณขยับปากพูดอะไรไม่ออก
“ยิ่งตอนที่คุณสวมมันไว้ คุณรู้ตัวมั้ย? ว่าคุณน่ะ....น่ารักมาก” เค้าเอาที่คาดผมใส่ไว้บนหัวของคุณ แก้มของเลียมขึ้นสีอ่อนๆ เค้าเสมองไปทางอื่น
‘เค้ากำลังเขิน กรี๊ดดดน่ารักมากก>< ให้ตายเถอะฉันไม่ได้ฝันใช่มั้ย’คุณพูดในใจ
“นี้คุณจะไม่พูดอะไรเลยหรอ? เอาแต่จ้องผมอย่างเดียว..ผมเขินนะ
-///-” เลียมพูดกับคุณ
“หะ..ห้ะ -0-////”
“ฮ่าๆๆ” จู่ๆเค้าก็หัวเราะออกมา
“-////-” คุณยืนหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผม เลียม เพนน์^^” เค้าบอกกับคุณ คุณทำหน้างงๆ
“อ่า...ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ฉัน (ชื่อคุณ)^//^” คุณตอบกลับไปอย่างงงๆและเขินๆ
“ครับ(ชื่อคุณ) ผมขอตัวก่อนนะครับ^^” เค้าพูดแล้วหันหลังกลับไป
‘อ่า..เค้าจะไปแล้ว จะไปแล้วจริงๆหรอ:(’
“เอ่ออ..แล้วเราจะได้พบกันอย่างนี้อีกมั้ยค่ะ?” คุณถามออกไป
‘กรี๊ดด ฉันถามอะไรออกปายยย>///<’
“
….’ได้พบกันอีกครั้งอยู่แล้วละครับ’ ;)” เค้าพูดและยิ้มให้คุณก่อนเดินจากไป
“ได้พบกันอีกครั้งอยู่แล้วละครับ’ หมายความว่ายังไงนะ -0-’ คุณคิด
คุณดึงที่คาดผมออกมาดูชื่อของเค้าบนป้ายไฟแล้วพลิกกลับดูอีกด้าน พบกระดาษแผ่นเล็กๆติดอยู่
‘XXXXXXXXXX Call me maybe ;)’
.................................................................................................................
ประเดิมเรื่องแรกเป็นของเลียมนะค่ะ กว่าจะอัพได้เน็ตอืดมากมาย:( เรื่องแรกยกให้ของเลียมเพราะเพื่อนขอมาค่ะ เรื่องต่อไปอยากให้เป็นของใครก็ขอมาได้นะ><
ความคิดเห็น