คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [1D's SF] Liam Imagine- What do you think of me?
Liam’s Imagine
คุณกำลังเอาลาซานย่าออกจากเตาอบ อาหารอย่างสุดท้ายสำหรับปาร์ตี้คืนนี้ กลิ่นลาซานย่าหอมอบอวล คุณยิ้มให้กับผลงานตัวเอง แล้วก็มีเสียงเคาะจากประตู
ก๊อกๆ
“สวัสดีจร้า^^” หญิงสาวหุ่นสวยยิ้มแป้นเอ่ยทักทายคุณเสียงดังเมื่อคุณเปิดประตู
“เอเลนเนออออร์” คุณเรียกชื่อเธอ คุณรู้สึกเซอร์ไพรส์มากที่เจอเอเลนเนอร์ คุณสวมกอดเอเลนเนอร์
“หิวๆๆ หิวแล้ววเข้าไปหรือยังอ่ะ” ชายหนุ่มแก้มแดงพูดขัด คุณทั้งสอง คุณหัวเราะกับใบหน้าบูดบึ้งที่บ่งบอกว่า ถ้ายังไม่เข้าไปฉันจะกินเธอทั้งคู่แล้วนะ
“ฮ่าๆ เข้ามาสิๆ ฉันเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมหมดแล้ว” คุณผายมือเชิญทุกคน เอเลนเนอร์ ไนออล ลูอิส เซน แฮรี่ และ เลียม
“Wow เธอทำเองทั้งหมดเลยหรอ?” แฮร์รี่ทำหน้าประหลาดใจ
“ใช่สิ! เห็นว่าพวกนายจะมาเลยลงมือทำเองหมดเลย” คุณพูด
ทุกคนนั่งลงและเริ่มลงมือรับประทาน พวกเขาและคุณคุยกันอย่างสนุกสนาน ปาร์ตี้ดำเนินไปอย่างมีความสุข
“เฮ้! ลูอิสเอามานี่นะ” ไนออลโวยขึ้นเมื่อลูอิสขโมยไก่ในมือเขาไปต่อหน้าต่อตา
“นายกินเยอะไปแล้วเจ้าอ้วน” ลูอิสพูด เขาทำหน้าตากวนประสาท
“นี่ลู ถ้านายไม่แกล้งใครเลยนายคงอยู่อย่างไม่มีความสุขใช่ไหม?” คุณพูดด้วยน้ำเสียงเอือมๆ
“นี่ไนล์ ไก่ในจานนายไม่สนแล้วฉันขอนะ” แฮร์รี่ขโมยไก่ของไนออลตอนเขากำลังยุ่งกับลูอิส
“ไม่ๆๆๆ ไอ้หยิกเอาไก่ของฉันมานะ!” ไนออลหันไปจัดการกับแฮร์รี่ เขาขยี้ผมของแฮร์รี่แรงๆพยายามแย่งไก่ในมือแฮซ
“โอ้ยๆๆ ฮ่าๆๆๆ ไม่ให้ๆ :P” แฮร์รี่ร้องเสียงหลงเมื่อไนออลกระตุกผมเขา แต่เขาก็ไม่ยอมให้ไก่ง่ายๆ
“เฮ้ยๆ หยุดๆพอๆ” เซนลุกขึ้นเข้าไปห้ามทั้งคู่ แต่เหมือนว่าจะร่วมวงให้ชุลมุนมากขึ้นมากกว่า
‘เอาแล้วไง มีเรื่องตามเคย=____=’ คุณคิด พฤติกรรมพวกนี้คุณเห็นจนชินไปแล้ว
“อื้มมม....ไก่นี้อร่อยจัง เธอนี่เก่งชะมัดเลยอ่ะ” ลูอิสพูดชมคุณ
“แหม ก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย สู้เอเลนเนอร์ของนายทำไม่ได้หรอก><” คุณพูดแซวลูอิส เอเลนเนอร์สะดุ้ง แล้วมองมาทางคุณก่อนจะเขินหน้าแดง
“ชมสาวอื่นต่อหน้าเอลอย่างนี้ระวังแฟนน้อยใจนะ ฮ่าๆ” เลียมร่วมแซวลูกับคุณ
“แหมๆ แซวกันสนุกปากใหญ่ ทีพวกนายละเป็นเพื่อนกันมานานแล้วเมื่อไหร่จะขยับความสัมพันธ์สักทีละจ้ะ? J” ลูอิสย้อนมาแซวคุณกับเลียมคืน
“อึก...อะไรๆฉันกับเลียมเราแค่เพื่อนกันย่ะ!-///-” คุณสะดุ้งรีบเถียงกลับ
“อ่อหรออ” ลูอิสทำเสียงกวนประสาทล้อเลียนคุณ
“จริงๆ! เนอะเลียม?” คุณโยนไปให้เลียมช่วย
“....”
“เลียม?” คุณเห็นเลียมเงียบเลยเรียกชื่อเขาซ้ำ
“หะ ห้ะ” เลียมดูเหมือนจะไม่ได้สนคุณเลย
“ -* - ”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่อยากเป็นมากกว่าเพื่อนเลยหรอจ้ะ ที่รัก J” เลียมทำสายตากรุ่มกริ่ม
“=[]=! โว้ะ! พวกนาย! รุมแกล้งฉันกันนี่!” คุณโวยวาย แล้วลุกเดินงอนไปหาพวกแฮซ ไนล์ และเซน ที่สงครามแย่งยังไม่จบลง
“เอามานี่! ฉันกินเอง จบนะ! - -” คุณแย่งไก่มาจากแฮซแล้วกัดไปคำใหญ่ ยุติสงครามทั้งหมด
“ม่ายยยยยยยย ไก่ของช้านนน ToT” ไนออลโอดครวญอาลัยอาวรอย่างที่สุด
“อ่ะๆ ไนล์เอาไก่ของฉันไปก็ได้ แล้วเรามาเล่นเกมกันเถอะ^^;” เอเลนเนอร์ยกไก่ให้ไนล์ ไอ้หมูน้อยทำตาวิบวับแล้วกินอย่างรวดเร็ว ทุกคนหันมาสนใจเอลเพราะคำว่า เกม
“เกมอะไรอ่ะ?” เซนถาม
“เกมกระดาษหรรษา เกมง่ายๆจะมีคำสั่งอยู่ในกระดาษ ใครจับได้อะไรก็ต้องทำตามคำสั่งในกระดาษนั้นแหละ” เอลอธิบาย
“เอาสิๆๆ ฉันชอบอะไรที่มันลุ้นๆแปลกๆ” แฮซพูดด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นโอเวอร์- -
เอเลนเนอร์หยิบแก้วทึบๆออกมาจากกระเป๋า เธอยิ้มแป้น
“ใครจะจับก่อนดี?” เอลถาม
“ฉันก่อนๆ โอ้ย! ลูนายจะหยิกฉันทำไมเนี่ย!!” เซนยกมือขึ้น แล้วเขาก้ร้องเสียงหลงออกมาหันไปมองลูที่หยิกเขา เหมือนว่าลูจะกระพริบตาให้เขา
“เอ่ออ แต่ว่าฉันเป็นผู้ชายเชิญผู้หญิงก่อน Lady firstJ” เซนพูดแล้วหันมามองคุณ
“หืม? ฉัน?” คุณเอานิ้วชี้ตัวเอง
‘ให้ฉันเล่นก่อนเนี่ยนะ มันแหม่งๆแล้วนะ -..-’ คุณคิดแล้วหันไปหาเอล
“ฉันถือแก้วแล้ว (_ _)” เอลรีบพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
‘นี่ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ!’ คุณมองเอลที่พูดขึ้นมา
“จับก่อนก็ได้! ชิช้ะ! -^-” คุณล้วงมือจับเข้าไปในขวด
‘หอมแก้มคนข้างขวา’
“ห้ะ! เอ่ออ ใครข้างขวา?” คุณหันไปมองคนข้างขวา ปรากฏว่าเป็น.........เลียม
“ไม่ทำได้ไหม? TT” คุณทำหน้าอ้อนวอน
“ไม่ได้!” ทุกคนประสานเสียงพร้อมกัน
“ในเมื่อเธอไม่คิดอะไรกับเลียมอยู่แล้วก็ทำๆไปเหอะเพื่อนกันไม่เสียหายJ” ลูอิสพูด
‘ไอ้ลูบ้า ฉันเขินว้อยยยย -////-’ คุณได้แต่โวยวายในใจ
จุ้บ!
คุณหันไปหอมแก้มเลียมอย่างรวดเร็ว หน้าคุณแดงจัด
“ฮิ้ววว~” ทุกคนส่งเสียงแซวคุณ 2 คน แล้วขวดจับฉลากเลื่อนไปหาเลียม
“บอกรักคนทางซ้าย” เลียมอ่านออกเสียง คุณตาโตมองหน้าเลียม เลียมยิ้มแล้วก้มลงมาใกล้คุณ
“ฉันรักเธอนะ” เลียมกระซิบเบาๆ ข้างหูคุณ
คุณเบือนหน้าหนีหลบใบหน้าที่แดงจัด หัวใจคุณเต้นแรงกับคำพูดของเขาถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่เกมเท่านั้นแต่คุณก็ต้องยอมรับว่าคุณ หวั่นไหว กับเลียมมานานแล้วเพียงแค่คุณไม่กล้าคิดที่จะเป็นอื่น กลัวเขาคิดไม่เหมือนคุณ
“พอๆๆ เลิกเล่นๆ ดึกแล้วกลับบ้านกันได้แล้ว ไป๊! (-////-)” คุณพูดไล่ทุกคนด้วยความที่เขินจัด
“โห่~ ใช่สิ๊ หวานกันอยู่ 2 คนกลับก็ได้ ชิ อยู่กับเลียมไปเลย 2 คน ไป๊! -^-” เซนพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน แล้วลากไนล์กับแฮซไป
“อ่า..กลับก่อนนะ โชคดีนะจ้ะ^^” เอลกับลูออกตามไป
“อ้าวเห้ย! ไปกันง่ายๆเลยหรอ =[]=!” คุณตะโกนตามหลังไป
‘แล้ว....ทำไมต้องทิ้งเลียมไว้กับเราละ’ คุณหันไปมองหน้าเลียม
“.....เลียม ที่พูดเมื่อกี้นายพูดจริงไหม?”
“อะไรนะ?”
“เอ้ย ป่าวๆๆๆ ไม่มีไรๆ” คุณรีบปฏิเสธยกใหญ่ที่หลุดพูดอะไรออกไป
‘เขาจะคิดอะไรกับฉันได้ไงละ เขามีผู้หญิงตามติดมากมาย ฉันก็แค่เพื่อน...’ คุณได้แต่คิดอยู่คนเดียว
“จริงนะ...ที่ฉันพูดเมื่อกี้นั่นคือความจริง” เลียมพูด
คุณมองหน้าเขา ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด เลียมยื่นกระดาษที่เขาได้เมื่อกี้ให้
‘หอมแก้มคนข้างขวา’
คุณอ่านแล้วมองหน้าเขา ความจริงแล้วกระดาษไม่ได้เขียนว่า ‘บอกรักคนทางซ้าย’
“ฉัน....ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น” คุณทำหน้าอึ้ง มองหน้าเขา
“ก็ฉันรักเธอไง ฉันว่าฉันบอกชัดแล้วนะ” เลียมพูด
“แต่ฉันคิดว่านายไม่ได้คิดอะไรกับฉันซะอีก แถมนายน่ะฮอตจะตาย ไม่มีทางที่จะเป็นฉันได้เลยที่จะเป็นคนที่นายรัก อย่านะ อย่ามาแกล้งกันแบบนี้L” คุณมองตาเลียมดูความจริงจังในคำพูดของเลียม
“เธอน่ะคิดไปเองอยู่คนเดียว ฉันพยายามบอกใบ้เธอขนาดไหนแล้วเธอก็ไม่เคยจะรู้ กลับกันควรเป็นฉันสิที่คิดว่าเธอไม่ชอบกัน คิดกับฉันแค่เพื่อนเท่านั้น ทั้งๆที่ฉันคอยดูแลเป็นห่วงเอาใจใส่ พยายามอยู่ใกล้เธอ หาเรื่องมาหาเธอบ่อยๆ เธอก็ไม่เคยจะสนแถมบอกคนอื่นอีกว่า เธอคิดกับฉันแค่เพื่อน” เลียมพูดด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจ
“นายก็ทำกับคนอื่นอย่างที่ทำกับฉันด้วยไม่ใช่หรอ จะให้ฉันคิดได้ไงในเมื่อนายก็เทคแคร์คนอื่นเหมือนกัน” คุณพูดในสิ่งที่คุณคิดเก็บไว้
“ทำไมเธอเข้าใจยากจังนะ ฉันเริ่มท้อแล้วนะ L เธอดูไม่ออกหรอว่าสิ่งทำให้เธอน่ะมันพิเศษกว่าคนอื่น ฉันเทคแคร์เธอดีกว่าคนอื่นดีกว่าคนในวงด้วยซ้ำ นั่นก็เป็นเพราะเหตุผลเดียวคือ ฉันรักเธอ” เลียมจับมือคุณ
“....”
หัวใจของคุณเต้นรัว เลียมกำลังบอกรักคุณ คุณแทบจะไม่มีแรงยืนแล้ว เขาขยับเข้ามาใกล้ชิดคุณ
“บอกฉันได้ไหม? จริงๆแล้วเธอคิดยังไงกัน คิดกับฉันแค่เพื่อนจริงๆ หรือ.....คิดกับฉันมากกว่าเพื่อน” เลียมเอามือทัดผมคุณ ดวงตาสีน้ำตาลจ้องลงมาในดวงตาสีดำสนิทของคุณ
“ฉัน....ฉันหวั่นไหวกับตัวนาย การกระทำของนายที่นายมีต่อฉันทุกอย่างทุกสิ่งที่เป็นนายเป็นสิ่งที่ฉันชอบ แต่นายน่ะมีผู้หญิงสวยๆที่ดีกว่าฉันมากมายให้เลือก ก็เลยคิดว่านายคงไม่มาชอบกันหรอก ฉันก็เลยได้แต่ชอบนายอยู่ในใจ ไม่อยากให้นายรู้ก็เพราะ.....กลัวนายคิดไม่เหมือนกันกับฉัน ไม่อยากที่จะมองหน้านายไม่ติดและกลัวเสียเพื่อนอย่างนายไปเสียดายความสัมพันธ์ที่คบเป็นเพื่อนกันมานาน”
“......”
“ฉันก็เลยคิดว่าชอบนายแค่ในใจก็พอแล้ว แค่นี้ก็มีความ............”
คำพูดคำสุดท้ายของคุณถูกกลืนไปกับจูบที่แสนอ่อนหวาน เวลาผ่านไปหลายนาที เลียมค่อยๆถอนจูบออก
“ลืมสิ่งที่เธอคิดไปซะเหลือแต่ความรู้สึกที่ชอบฉันเป็นพอ เพราะเธอน่ะคือคนที่ฉันเลือกไม่ใช่คนอื่น และไม่ต้องแอบชอบในใจแล้วนะแสดงออกมาตรงๆเลย เพราะ...ฉันกับเธอน่ะคิดเหมือนกันJ” เลียมพูดก่อนจะมอบจูบที่แสนหวานให้อีกรอบ คุณตอบรับจูบของเขาอย่างดี ด้วยความรู้สึกที่คุณ 2 คนมีให้กัน
‘เอ้ะ...เลียมได้กระดาษเหมือนเราเลย แสดงว่าในนั้นต้องมีเขียนแต่แบบนี้เท่านั้นแน่เลย หน่อยพวกตัวแสบจอมยุ่ง! แต่ช่างเถอะต้องขอบคุณพวกนั้นด้วย เอาไว้ค่อยคิดบัญชีทีหลัง!’ คุณคิดในใจ แล้วปล่อยความคิดนั้นไปเหลือเพียงจูบที่แสนอ่อนในตอนนี้เท่านั้น 
..........................................................................................................................................................................
มาแล้วๆๆ รอนานไหม? >< ช่วงนี้งานเยอะเหลือหลาย เดี๊ยวจะมีกีฬาสีอีกแล้วแต่จะไม่ทิ้งห่างไปนานนะ จะพยายามอัพบ่อยๆ อย่างมากก็4-5วันอัพนะ ตอนหน้าไนออลจะจัดความฟินเป็นแบบไหนดีน้าาา><~
ความคิดเห็น