fic snsd hkt48&48g my it's love วุ่นรักสลับขั้ว2

ลำดับตอนที่ #5 : special (nako+miku)

สวัสดีค่ะฉันทานากะ มิคุหรือมิรุนฉันเคยเป็นปีกขวาทีมบาสตอนเรียนประถมมาก่อนและผลการเรียนของฉันก็อยู่ในอยู่ในระดับTOP10แต่ไม่บอกหรอกว่าได้ที่เท่าไรรอให้ลุ้นตอนต่อไป55 ตอนนี้ฉันกำลังหาห้องพักครูอยู่แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอสักทีพูดง่ายๆก็หลงนั้นแหล่ะ ยิ่งวันนี้เป็นวันก่อนเปิดเรียนด้วยยิ่งมีคนน้อยเข้าไปใหญ่ ในบ้างครั้งพอฉันจะเดินเข้าไปถาม คนที่ฉันกำลังเข้าไปถามกลับมองฉันด้วยสีหน้าแปลกๆเลยหาคนที่ไว้ใจได้ไม่ได้สักที 'อ่ะ!' อยู่ๆก็มีผู้หญิงรูปร่างสูงหน้าตาน่ารักเดินมาชนฉันทำให้ของๆเธอกระจัดกระจายไปทั่ว'นี่!! ยัยหน้าจืด!ถือให้มันดีๆสิของๆฉันพังหมดแล้วเธอชดใช้มาเดียวนี่เลยน่ะ'
ผู้หญิงร่างอวบระยะสุดท้ายคนหนึ่งเดินมาที่ผู้หญิงคนที่ชนฉันเมื่อกี้พร้อมกับพูดด่าเธออย่างไม่ดูสภาพตัวเองแล้วดึงผมผู้หญิงคนนั้นเพื่อให้ลุกขึ้นยืนผู้หญิงคนนั้นสีหน้าเจ็บปวดจนเห็นได้ชัด ฉันที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ทนไม่ไหวจึง...

"นิ! หยุดเดียวนี่น่ะยัยหมูตอน"ฉันด่าผู้หญิงร่างอวบที่ยังดึงผมผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนั้นไม่เลิก

"กรี๊ดดดดด แกยัยเด็กตัวกระเปี้ยกถึงแกจะหน้าตาดีแต่ฉันไม่ยอมปล่อยแกไปหรอกน่ะ รู้มั้ยว่าพ่อฉันเป็นใคร"ผู้หญิงร่างอวบโกรธจัดจึงด่าฉันกลับมา

"พ่อเธอจะเป็นใครฉันก็ไม่สน แต่เธอมาทำร้ายคนอื่นอย่างนี้อย่าคิดน่ะว่าจะไม่ผิด"ฉันด่ากลับไป

"ฉันจะทำอะไรยัยนี้ก็ไม่ผิดเพราะยัยนี่เป็นลูกของลูกหนี้พ่อฉันที่ตายไปแล้วและอีกอย่างพ่อฉันเป็นหุ้นส่วนของโรงเรียนนี้และยังเป็นตำรวจใหญ่ยศเป็นถึงรองผู้บังคับบรรณชาการตำรวจของฮากาตะเชียวน่ะ ยัยเด็กตัวกระเปี้ยก"ผู้หญิงร่างอวบพูดขู่ฉันแต่มีรึว่าฉันจะกลัว

"แล้วไงล่ะ ฉันเป็นหลานคนเดียวของผู้อำนวยการโรงเรียนนี้ และพ่อฉันยังเป็นผู้บังคับบรรณชาการตำรวจของจังหวัดฟุกุโอกะและยังมีตำแหน่งรองผู้บังคับบรรณชาการตำรวจแห่งชาติของประเทศญี่ปุ่นและอีกอย่างฉันยังเป็นทายาทคนเดียวของ TM GROUP เครือข่ายกรุ๊ปขนาดใหญ่ที่สุดในฟุกุโอกะ มีรึไงที่ฉันจะกลัวเธอ พ่อฉันเด้งตำแหน่งพ่อเธอได้สบายๆเลยน่ะ"ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้สาวร่างอวบ ซึ่งตอนนี้หน้าซีดไปเรียบร้อย

"อ้อ! แล้วก็น่ะ ต่อจากนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช้ลูกของลูกหนี้พ่อเธออีกต่อไปแล้วเธอจะมาเป็นคุณหนูอีกคนหนึ่งของตระกูลทานากะ"ฉันพูดพร้อมกับโอบไหล่สาวร่างบางที่เดินชนฉันไว้

"เอออ ขะ ขอโทษค่ะ จะไม่ทำอีกแล้ว"ผู้หญิงร่างอวบและเพื่อนๆของเธอพูดก่อนจะวิ่งหนีไป ฉันมองเด็กผู็หญิงอีกคนที่ตอนนี้งงจนทำหน้าไม่ถูก

"เอออ เธอชื่ออะไรล่ะ"ฉันถามก่อนจะยิ้มให้เธอเป็นการทักทาย

"เอออ คิตากาวะ เรียวฮะค่ะ"เรียวฮะตอบฉันก่อนจะก้มหน้ามองพื้น

"เรียวฮะอายุเท่าไรหรอ ฉันทานากะ มิคุเรียกมิรุนก็ได้ฉันอายุ12ม.ต้นปี1"มิคุ

"ฉันอายุ14ม.ต้นปี2"เรียวฮะ

"งั้นเรียวฮะจังก็เป็นพี่ฉันปีหนึ่งน่ะสิ"มิคุ

"อืมม"เรียวฮะ

"นิ เรียวฮะจังมีของสำคัญอยู่ที่บ้านของผู้หญิงคนนั้นรึปล่าว อย่างพวกของที่ขาดไม่ได้น่ะ"มิคุ

"ไม่มีหรอกมีแต่เสื้อผ้าและของใช้นิดๆหน่อยๆน่ะ ไม่สำคัญหรอก"เรียวฮะ

"งั้นน เดียวเรียวฮะจังย้ายไปบ้านฉันเลยแล้วกัน เดียวเสื้อผ้าเย็นนี้ฉันพาไปซื้อ"มิคุ

"อ่ะ! ไม่ได้น่ะค่ะ"เรียวฮะ

"ทำไมล่ะ"มิคุ

"คือว่าา พ่อฉันเป็นหนี้พ่อของผู้หญิงคนเมื้อกี้น่ะค่ะ และอีกอย่างพ่อฉันก็ตายไปแล้วฉันเลยต้องทำงานใช้หนี้น่ะค่ะ"เรียวฮะ

"งั้นหรออ พ่อเธอเป็นหนี้เท่าไรล่ะ"มิคุ

"ทำไมหรอค่ะ"เรียวฮะ

"ตอบมาเหอะน่า"มิคุ

"สะ สิบล้านค่ะ"เรียวฮะ

ฉันได้ยินอย่างนั้นจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อตัวเองลงไป'ตู๊ดดดดดดดดดดดดด โมะชิ โมะชิ'

"พ่อค่ะหนูเองมิคุ พ่อรู้จักรองผู้บังคับบรรณชาการตำรวจฮากาตะป่ะ"

'อืม รู้จักมีอะไรรึปล่าวลูก'

"อืมม พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะพ่อ พ่อช่วยจ่ายหนี้ให้เด็กที่ชื่อคิตากาวะ เรียวฮะให้หน่อยสิ"

'อ้ออ เด็กที่ชื่อเรียวฮะน่ะหรอ พ่อกะว่าจะจ่ายหนี้ให้แล้วรับเค้ามาอยู่ที่บ้านพอดีกำลังจะโทรเลยเนี้ย'

"ยังไงกันค่ะพ่อรู้จักเรียวฮะได้ไง"

'เรียวฮะเค้าเป็นลูกเพื่อนสนิทพ่อน่ะเค้าตายไปแล้ว และเพื่อนพ่อคนนั้นเคยช่วยพ่อเอาไว้หลายเรื่องพ่อเลยอยากตอบแทนน่ะ พ่อหาเรียวฮะจังมานานแล้วเพิ่งรู้เรื่อง งั้นเย็นนี้ลูกพาเรียวฮะจังกลับบ้นด้วยแล้วกัน ไปก่อนน่ะลูกพ่อจะรีบจัดการเรื่องนี้'

"ค่าา'ติ๊ด'"

"เรียบร้อยแล้ว เรียวฮะจังอยู่ห้องไหนล่ะเดียวฉันไปส่ง"

"ห้องB19ค่ะ"

"อ่ะ ฉันอยู่A21ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ เดียวฉันไปส่ง"

ฉันไปส่งเรียวฮะจังที่ห้องก่อนจะไปรายงานตัวกับอาจารย์ที่ชื่อยามาโมโตะ ซายากะในขณะที่ฉันกำลังจะรายงานตัวก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามาและเรียกอาจารย์ซายากะว่าพ่ออาจารย์อธิบายให้ฉันฟังก่อนจะแนะนำลูกสาวตัวเองให้รู้จัก ฉันจึงได้รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นชื่อยาบูกิ นาโกะจังอาจารย์พาฉันไปแนะนำในห้องเรียนและฉันก็ไปทานข้าวกับพวกพี่ๆจนกระทั่งถึงเวลาชมรมฉันเห็นพวกรุ่นพี่คุยกันไปมา(เถียง)ว่าใครจะไปส่งพวกฉัน ฉันเห็นว่าคงอีกนานเลยเดินจูงมือพานาโกะจังไปเองซะเลยก่อนที่ฉันจะขอตัวไปชมรมบาส ฉันนั้งดูพวกรุ่นพี่ซ้อมกันไปเรื่อยๆจนรุ่นพี่ซากุระเข้ามาเล่นแข่งกับพวกรุ่นพี่ที่อยู่ห้องเดียวกันอีก3คน ฉันประทับใจฝีมือการเล่นของรุ่นพี่ซากุระเป็นอย่างมากจนกระทั่งรุ่นพี่ซากุระกลับไปฉันเห็นว่าไม่มีอะไรทำจึงเดินไปรับเรียวฮะจังที่ห้องเรียนก่อนจะโทรเรียกคนขับรถ

ตอนนี้ฉันและเรียวฮะจังอยู่ที่หน้าบ้านตระกูลทานากะ ซึ่งเป็นบ้านของฉัน เรียวฮะจังเหมือนจะอึ้งจนพูดไม่ออกเพราะว่าบ้านฉันมันเป็นคฤหาสน์ต่างหาก

'อ่ะ! เรียวฮะจังจำลุงได้มั้ย'พ่อฉันเหลือบมาเห็นเรียวฮะและฉันอยู่หน้าบ้านจึงเข้ามาทัก

"อ่ะ! คุณลุงที่เป็นเพื่อนคุณพ่อ"เรียวฮะ

"ใช่ๆลุงตามหาหนูตั้งนาน ต่อไปนี้หนูเรียกลุงว่าพ่อน่ะ ต่อจากนี้ไปหนูคือทายาทคนโตของTM GROUPเข้าใจน่ะ"

"อะ เอออ ค่ะ"เรียวฮะ

"เรียวฮะอยากได้อะไรบอกมิคุเลยน่ะ พ่อเตรียมห้องไว้ให้แล้ว"

"ค่ะ ขอบคุณคุณพ่อมากน่ะค่ะ ที่กรุณาหนูจะไม่มีวันลืมพระคุณเลยค่ะ"เรียวฮะ

"55อย่าเครียดแค่ตั้งใจเรียนก็พอแล้วเรียวฮะจังไปพักเถอะ อ้อ!เรียวฮะต้องเปลี่ยนนามสกุลเป็นทานากะ เรียวฮะเพื่อใช่ในวงการบริหารน่ะแต่ชื่อคิตากาวะ เรียวฮะจะเป็นชื่อจริงหนูไม่ต้องทิ้งชื่อนี้แคทำตัวให้ชินกับนามสกุลทานากะก็พอเข้าใจน่ะ"

"ค่ะ"เรียวฮะ

"มิคุพาพี่เค้าไปพักไป"

"ค่าา"ฉันเดินไปจับมือเรียวฮะก่อนจะหันมาพูดกับเธอ

"ไปกันเถอะ พี่สาว"

และนี่ก็คือเรื่องราวในวันแรกของฉันแต่ว่าถึงฉันจะช่วยและปกป้องเรียวฮะจังแค่ไหนแต่คนที่ฉันกับรู้สึกดีอย่างประหลาดคนนั้นก็คือเด็กน้อยตัวเล็กน่ารักที่มาพร้อมกับร้อยยิ้ม

ยาบูกิ นาโกะฉันว่าฉันรักเธอไปซะแล้วล่ะ


----------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



สวัสดีค่ะฉันยาบูกิ นาโกะอายุ12ชั้นม.ต้นปี1 ตอนนี้ฉันอยู่หน้าโรงเรียนอากิบะ ซากุระกำลังหาห้องพักครูตามที่พ่อของฉันยามาโมโตะ ซายากะในขณะที่ฉันกำลังเดินวนไปวนมา(หลงน่ะแหล่ะ)ก็เจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กแต่สูงกว่าฉันนิดหน่อยกำลังทะเลาะผู้หญิงรูปร่างอวบโดยมีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักขั้นอยู่ตรงกลางหลังจากที่มองอยู่นานฉันก็รู้ว่าเด็กผูหญิงตัวเล็กคนนั้นกำลังช่วยเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่เอาแต่ก้มมองพื้น ในความคิดของฉัน ฉันคิดว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนนั้นเท่มากเลยล่ะ หลังจากนั้นฉันก็เดินตามเด็กผู้หญิงคนนั้นมาเรื่อยๆ(สโตกเกอร์เรอะ!!#โดนตบ)จนตอนนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นหยุดอยู่หน้าห้องที่เขียนว่าห้องพักครูก่อนจะเดินเข้าไป เย้! คิดถูกจังที่ตามมาฉันมองที่กระจกห้องพักครูก่อนจะเห็นพ่อตัวเองกำลังคุยกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนเมื่อกี้ฉันจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องพักครูและวิ่งเข้าไปกอดพ่อตัวเอง

"พ่อค่าาา"

"อ่ะ! นาโกะจังพ่อคิดถึงจังเลย"

"คิดถึงพ่อเหมือนกัน"

จากนั้นฉันก็ได้คุยกับเด็กผู้หญิงคนนั้นจึงรู้ว่าเธอชื่อทานากะ มิคุวันนี้มิคุจังก็พาฉันไปส่งที่ห้องกรรมการนักเรียนเป็นอะไรที่มีความสุขมากและทำให้ฉันใจเต้นแรงขนาดนี้เป็นครั้งแรก

ณ บ้านยามาโมโตะ(คฤหาสน์)

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องนอนของฉันกำลังกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงพล่างคิดถึงหน้าคนๆหนึ่งที่ยังไม่สามารถลบออกจากหัวได้


ทานากะ มิคุเธอทำให้ฉันลืมเธอไม่ได้เธอต้องรับผิดชอบโดยการเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น!!!







--------------------------------
-----------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
มาแล้วจ้าา ตอนแรกจะทำเป็นคู่เมรุมิโอะแต่ติดใจคู่นี้เลยเขียนก่อน อิอิ