คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชมรมบาส//หลงรัก(แก้คำผิด)
ตอนที่2 ชมรมบาส/แฟนคลับ
หลังจากที่ฉันกับอาเนียล้มทับกันอาเนียก็วิ่งหนีไปทันทีทิ้งให้ฉันเมรุและมิโอะงงกันเป็นแถวก่อนที่เมรุจะพูดออกมา
“เฮ้ย! ยัยอาเนียปากเสียหน้าแดงเพราะประธานคนใหม่555”เมรุพูดออกมาพลางหัวเราะไปกุมท้องไปจนหน้าหมั่นใส้
“พอได้แล้วเมรุจังรีบพาพวกเราไปห้องประธานสักที”ได้ผลมิโอะดุเมรุไม่กี่คำก็หยุดอย่างว่าง่าย
เมรุพาฉันมาส่งที่หน้าห้องประธานนักเรียนม.ต้นก่อนจะพามิโอะไปเก็บของที่ห้องรองประธานและพาไปห้องชมรมดนตรี ฉันเดินมานั้งเก้าอี้ในห้องประธานอย่างเบื่อๆก่อนจะมองไปรอบๆห้องนี้ก็ไม่ได้เล็กมากใหญ่พอๆกับห้องอพาทเม้นต์1ห้องมีห้องน้ำในตัวโต๊ะทำงานตัวใหญ่ชั้นหนังสือและโซฟาพร้อมโต๊ะกลาง1ชุด แต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรให้ทำเลยรึไง อ่ะ! โทรหาป๋าเจสดีกว่า’ตู๊ดดดดดดด ยอบอเซโย’
“อ่ะ! ป๋า”
‘อาวไอ้ตัวแสบนี้เอง ที่นู้นเป็นไงบ้างล่ะ’
“ก็ดีน่ะป๋า คนสวยๆเพียบเลย55”
‘เฮ้ย! จริงอ่ะ’
“ล้อเล่นป๋า แต่ภรรยาในอนาคตอะเจอแล้ว”
‘แกนี้ชอบเพ้อเหมือนอาซอของแกไม่มีผิดเลยน่ะ ว่าแต่ชื่อไรล่ะ’
“อาเนียเป็นลูกครึ่ง”
‘อืมม ชื่อคล้ายๆลูกไอ้ฮโยเลยแหะ’
“ไม่หรอกป๋าลูกน้าฮโยก็ต้องอยู่จีนเกาหลีไม่ก็ไทยสิ”
‘อืมม นั่นสิ งั้นแค่นี้น่ะลูกป๋ามีงานด่วนน่ะ’
“ค่า”
ถึงฉันและพี่กิรินจะเรียกป๋าเจสว่าป๋าและก็ใช่นามสกุลของป๋าก็เถอะ จริงๆฉันกับพี่กิรินไม่ใช่ลูกแท้ๆของป๋ากับม๊าหรอก ป๋าเจสกับม๊ายูลรับฉันกับพี่กิรินมาเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนฉันอายุ5ขวบและพี่กิรินอายุ8ขวบแน่นอนฉันกับพี่กิรินจำได้เพราะงั้นป๋าเจสจึงอายุแค่31ปี ส่วนม๊ายูลก็อายุแค่30ปีเหมือนกับอาโออิและมิโอะที่ถูกอาซอกับอายุนรับมาเลี้ยงตอนอายุเท่าเท่าฉันกับพี่กิรินฉันมิโอะอาจังและพี่กิรินรู้จักกันตั้งแต่จำความได้แล้วเพราะอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เดียวกัน เห้ออ เบื่อชะมัดไปชมรมบาสดีกว่า
‘ตุบ!ตุบ!ตุบ! ซวบ! เยส!’เสียงบาสลูกต่อหลายลูกลงไปในหวงพร้อมกับร้องร้องดีใจทำให้ฉันต้องหันไปมองอย่างอัตโนมัติ ก็พบกับเด็กผู้หญิงร่างเล็กมัดผมทวิลเทลเล่นบาสเก็ตบอลอย่างคล่องแคล่ว(คนบ้าอะไรมัดทวิลเทลเล่นบาสว่ะ//เบญ - แกเขียนไม่ใช่หรอ//มายุ)
‘อ่ะ! กับตันคนใหม่นิ เฮ้! ซากุระ’สาวน้อยมีนามฮารุปี้เรียกฉัน(แกจะใช้คำโบราณเพื่อ?//โดนลีดเดอร์ตบ)
“ไงฮารุปี้”ฉันตอบกลับพลางเดินไปหา ‘ตุ้บ!’
“ลองเล่นหน่อยไหม”พอฉันเดินเข้าไป ฮารุปี้ก็โยนลูกบาสมาให้ฉัน ฉันมองดูลูกบาสในมือก่อนจะยิ้มพร้อมกับดึงเสื้อสูทเนคไทออกและพับแขนเสื้อวิ่งเข้าไปในสนามบาส
‘ไงกับตันคนใหม่ฉันวานาตาเบะ มายุประธานชมรมฝากเนื้อฝากตัวด้วย ยังไงก็ขอดูฝีมือหน่อยแล้วกัน’พอมายุพูดจบก็พุ่งตัวเข้ามาแย้งลูกบาสฉันทันที ฉันที่ยังไม่ตั้งตัวหมุนตัวกับเพื่อหลบมายุฮารุปี้เมื่อเห็นมายุพลาดก็เข้ามาดักฉันทันทีแต่ดักแบบนี้ฉันที่เคยพาโรงเรียนได้แชมป์ระดับประเทศมาแล้ว มองเห็นจุดอ่อนเต็มไปหมด ฉันเลี้ยงลูกบาสไปทางซ้ายและขวาเพื่อให้ฮารุปี้สับสนก่อนจะหาโอกาสหมุนตัวออกมาจากการดักของฮารุปี้ ตอนนี้ฉันถึงหน้าหวงบาสแล้วในขณะที่ฉันกำลังจะชู้ดนัตสึมิคังก็มาดักหน้าฉันซะก่อน เนื่องจากนัตสึมิคังตัวสูงกว่าฉันมากทำให้เป็นเรื่องยากที่จะผ่านไปได้ แต่แบบนี้ฉันเจอมาบ่อยแล้ว ฉันหมุนตัววิ่งเบี่ยงไปทางตัวขวาและวิ่งหันหลังลอดไปใต้แขนนัตสึมิคังและชูดเข้าไปในหวงทันที ‘ซวบ’ลูกบาสเข้าไปในหวงอย่าง่ายดายฉันยิ้มให้กับฝีมือตัวเองก่อนจะหันมาดูคู่แข่งตัวเองที่เพิ่องแข่งไปเมื่อกี้
“ซากุระเก่งสุดๆไปเลยน่ะ เอาชนะพวกฉัน3คนได้เนี้ย”ฮารุปี้พูดพร้อมกับทำหน้าตื่นเต้นสุดๆ
“ฉันเชื่อแหล่ะว่าเธอเหมาะเป็นกับตันให้เรา”มายุ
“เก่งชะมัดเลยปกติไม่เคยมีใครผ่านการป้องกันฉันได้เล่นเอาฉันเงิบเลย55”นัตสึมิคังพูดพลางหัวเราะ
“นี้ขนาดใส่ชุดนักเรียนเล่นยังเก่งขนาดนี้ ถ้าใส่ชุดกีฬาจะเก่งขนาดไหนเนี้ย”มายุ
“ไม่เก่งขนาดนั่นหรอก”ฉันพูดพลางเกาหัวแก้เขิน
‘กรี๊ดดดดดด’อยู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดมาจากที่นั้งคนดู
“นั้นไง มาถึงสาวก็กรี๊ดเลยแฟนคลับฉันจะลดลงไหมเนี้ย”ฮารุปี้พูดพลางทำหน้ากังวล
‘กับตันคนใหม่ใช่ไหมค่ะ’1ในผู้หญิงที่นั้งอยู่บนที่นั้งคนดูถามฉัน
“เอออ ค่ะ”ฉันตอบกลับไป
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดด’
“ชื่ออะไรค่ะ”เด็กสาวคนเดิมถามฉัน
“เอออ มิยาวากิ ซากุระค่ะ”
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดด’
“นิ กับตันไปหลบที่ห้องพักนักกีฬาดีกว่าน่ะ”ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกรี๊ด ฮารุปี้จึงเดินมาสะกิดฉัน
“อืมม ไปสิหูจะแตกอยู่แล้วเนี้ย
หลังเลิกชมรม(เลิกเรียน)
ฉันกำลังรอพี่กิรินและอาโอจังอยู่กับมิโอะจังทำไมต้องรอน่ะหรอก็พวกเรา3คนอยู่บ้านเดียวกันน่ะสิ อ่ะ!พูดถึงก็มาพอดีเลย เอ่ะ! นั่นมันอาเนียนี่ทำไมมากับพี่กิรินและอาโอจังได้ล่ะ
“เอออ ซากุจังจ้องอาเนียเค้านานแล้วน่ะ พอดีว่าอาเนียเค้าอยู่บ้านข้างๆพวกเราเลยชวนกลับด้วยกันน่ะ”พี่กิรินเห็นฉันจ้องอาเนียตาไม่กระพิบเลยอธิบายให้ฉันฟัง
‘กรี๊ดดดด นั่นมันกับตันซากุระนี้ น่ารักจัง เท่ด้วย กรี๊ดดดดดดดดด’อ่ะ!แย่แล้ว อุตสาหนีออกมาได้แล้วเชียว พวกนี้นี่ตายยากชะมัด
“ทุกคนหนีกันเถอะ!!”ฉันบอกทุกคนให้วิ่งหนีก่อนจะคว้าขอมืออาเนียที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อนจะวิ่งออกไปทันทีทิ้งให้พวกพี่กิรินงงเป็นไก่ตาแตก
“ออ เอ้ย! ซากุระจะไปไหนรอด้วยย”รู้สึกตัวช้าไปไหมพี่กิริน
ฉันมองพี่สาวตัวเองอย่างเอือมๆก่อนจะวิ่งเข้าไปหลบในซอกตึกแถวนั้น ไอ้ซอกตึกนี่ก็เล็กเหลือเกิน เล็กแค่คนๆหนึ่งเข้าได้เท่านั้น ทำให้ฉันต้องกอดอาเนียเอาไว้
“เห้ออ ไปซะที อ่ะ!”เพราะความที่ฉันสูงกว่าอาเนียแค่ประมาณเซนเดียวทำให้จมูกของเราทั้งคู่ชนกันโดยบังเอิญตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ ฉันสบตากับอาเนียและมองลึกลงไปในดวงตาของเธอใบหน้าของเราทั้งคู่ค่อยๆเลื่อนเข้าหากัน อีกนิด อีกนิด อีกนิดเดียเท่านั้น ‘ซากุจังอยู่ไหน อาเนียจัง’เสียงของพี่กิรินทำให้เราทั้งคู่ออกจากภวังค์แต่เหมือนอาเนียจะตกใจมากเลยผลักฉันออกอย่างแรง แต่อย่าลืมว่าซอกตึกมันแคบมากเลยทำให้หัวฉันกระแทกกับพนังปูนด้านหลังอย่างจัง!!
‘โอ้ยยย เจ็บบ’ฉันโอดควนออกมาแต่เหมือนอาเนียจะตกใจมากเพราะมันไม่ได้กระแทกแค่เบาๆนะสิ
“อะ เอออ เป็นไรมั้ยฉันขอโทษน่ะขอดูหน่อยน่ะ”อาเนียทำหน้ารูสึกผิดสุดๆทำให้ฉันไม่สบายใจ
“ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง”ฉันบอกกับอาเนียแต่เธอก็ยังทำหน้ารู้สึกผิดเหมือนเดิม
“เฮ้ออ ช่วยไม่ได้ไปกันเถอะ”เมื่อเห็นเธอยังทำหน้ารู้สึกผิดไม่เลิกฉันเลยตัดปัญหาโดยการจูงมือเธอไปส่งบ้านซะเลย
“เดี่ยว!ไม่รอพี่ยูกิรินหรอ”อาเนียพูดพลางดึงแขนฉันให้หยุดเดิน
“รายนั้นน่ะเดี่ยวก็กลับ”ฉันพูดพลางส่งยิ้มให้เธอ
“อะ อืมม”ไม่รู้ว่าฉันตาฝาดรึปล่าวเหมือนเมื้อกี้ฉันเห็นอาเนียแก้มแดงๆช่างเถอะเดินช้าๆดีกว่าจะได้จับมือกับอาเนียนานๆอิอิ แต่เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วฉันเดินมาส่งอาเนียที่หน้าบ้าน อาเนียเหมือนจะยังหวงเรื่องที่ทำหัวฉันโขกอยู่ฉันเลยยิ้มและตอบกับไปว่าไม่เป็นไรเธอเห็นอย่างงั้นเลยเดินเข้าไปในบ้าน ฉันเมื่อเห็นว่าเธอเข้าบ้านไปแล้วจึงเดินกลับบ้านตัวเองซึ่งอยู่หลังถัดไป
“โอ้ยยยย เจ็บบบๆๆๆๆเบาๆหน่อยดิเฮีย”ฉันโอดครวนพลางบอกให้มัตสึอิ เรนะ หรือเฮียเรนให้เบาๆหน่อยเพราะเฮียแกเล่นกดเอ้ากดเอา
“ก็แกไม่ยอมบอกฉันนี่หว้าว่าไปโดนอะไรมา”เรนะ
“น่าน่า เดียวฉันบอกที่หลัง”ซากุระ
“เออ เออ อ่ะเสร็จล่ะ แกนอนได้แหล่ะฉันไปล่ะน่ะ”เรนะพูดบอกฉันก่อนจะปิดไฟให้และเดินออกไป
เฮ้ออ สงสัยฉันคงจะหลงรักเธอซะแหล่ะ ยัยอาเนียปากร้าย!!!
---------------------------------------
--------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วจ้าาา ไปล่ะเดียวพรุ้งนี้ลงตอนต่อไป
ปล.เฮียเรนในเรื่องนี้เป็นใครกันน่ะ ติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น