ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Love Disease : The End
ณ ห้องชมรม
“ลีซองมิน!!! นายเห็นฟักทองสำคัญกว่าฉันหรอฮะ!!”...ซันนี่กำลังแว๊ดใส่ซองมินที่มัวแต่กินฟักทองจนไม่สนใจอะไรเลย
“ก็มันอร่อยนี่ครับ...ซันรอแป๊ปนึงนะ ขอมินกินให้หมดก่อนแล้วจะไปช่วยทำงาน”
“ไอ้กระต่ายบ้า!!!”
“ฮ่าๆๆ เขาเห็นฟักทองสำคัญกว่า..แกต้องพิจารณาตัวเองแล้วแหละยัยเตี้ย ฮ่าๆ” เปิดศึกอีกแล้ว ควอนยูริ
“แกก็ไม่ต่างจากฉันหรอกนะยัยลิง วันๆนายฮันก็เอาแต่เต้นๆๆๆๆ...ไม่เห็นมันจะสนใจแกเลย”
“แต่อย่างน้อยก็ยังดูสมเหตุสมผลมากกว่ากินฟักทองจนลืมแฟนนะ 5555”
“ฮึ่ยยย!!! แกโดนดีแน่ยัยควอน ย้ากกก!!”
“นี่พวกแกเบาๆกันหน่อยได้มั้ย...หยุดได้แล้ว!!...เฮ้ย เดี๋ยวโดนโคมไฟล้ม!...”
ซันนี่กับยูริวิ่งไล่กันโดยมีแทยอนกับซูยองคอยห้าม ซองมินก็มัวแต่กินฟักทอง ส่วนฮันกยองก็กำลังซ้อมเต้น...คงมีแค่เจสสิก้ากับดงเฮนั่นแหละที่นั่งเงียบอยู่คนละมุมห้องมาสักพักหนึ่งแล้ว
“ขอโทษนะครับ!!!”...ทุกคนหยุดกิจกรรมของตัวเองแล้วหันไปทางต้นเสียงที่ยืนอยู่หน้าประตู
“มีอะไรหรอคะพี่ลีทึก”...ซูยองผู้มีความกระตือรือร้น(เรื่องชาวบ้าน)ถามขึ้นเป็นคนแรก
“มีคนให้มาตามดงเฮกับเจสสิก้าไปที่สนามฟุตบอลน่ะ”
“ใครหรอคะ?”...เจสสิก้าถามบ้าง
“เขาบอกว่าไปที่นั่นแล้วก็จะรู้เอง...พี่ไปก่อนนะ”
.......................................................................
Jessica’s part
เมื่อวันก่อนฉันถูกทิ้งไว้ที่สวนสนุกกับนายดงเฮสองคน...มาวันนี้ ก็มีคนมาเรียกฉันกับเขาให้มายืนตากแดดอยู่ที่สนามฟุตบอล ทำไมช่วงนี้ถึงมีแต่เรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับฉันนะ
“เจสสิก้า!”
“ด๊องเรียกเจสหรอ?”
“เปล่านะครับ”.....แล้วเสียงใครล่ะ
“ยัยเจส! ฉันยุนอาเองนะ”....อ้าว ยุนอาหรอ...ว่าแต่ตัวมันอยู่ไหนล่ะ ทำไมได้ยินแต่เสียง แล้วเสียงก็ดังมากซะด้วย...ดังเหมือนกับมาจากเครื่องขยายเสียงของมหาวิทยาลัยเลย
“วิธีนี้มันอาจจะดูบ้าไปหน่อย...แต่ฉันอยากให้แกตั้งใจฟังสิ่งที่ฉันจะพูดให้ดี ๆ นะ”
...ไม่ผิดแล้วแหละ ไอ้ยุนมันพูดผ่านห้องกระจายเสียงแน่ ๆ นี่มันจะทำอะไรของมันเนี่ย...
“ฉันขอโทษนะเจสสำหรับเรื่องเลวร้ายที่ฉันทำกับแก...ฉันขอโทษที่ทำให้แกต้องเจ็บปวด ฉันขอโทษจริงๆ”...แกกำลังจะทำให้ฉันร้องไห้นะ
“แกควรจะโกรธฉันหรือเลิกคบฉัน...แต่แกกลับหลีกทางให้ฉัน และพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันมีความสุข ทั้ง ๆ ที่เรื่องที่ฉันทำกับแกมันเลวร้ายมาก มันทำให้ฉันคิดได้ว่าฉันควรจะทำอะไรสักอย่างหนึ่ง
“แกจำได้มั้ยที่แกเคยบอกว่าฉันกับดงเฮคงจะมีความสุขถ้าได้คบกันอย่างเปิดเผย ฉันก็เคยคิดแบบนั้น...แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วแหละว่ามันไม่ใช่ และไม่มีทางเป็นไปได้ด้วย...เพราะคนเดียวที่ทำให้ดงเฮมีความสุขได้ก็คือแก...คนเดียวที่เขารักก็คือแกนะ เจสสิก้า”
...ไม่รู้ว่านายดงเฮเขยิบเข้ามาใกล้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีฉันก็อยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว
“ผู้ชายคนนี้เกิดมาเพื่อแก ไม่ว่าแกจะผลักไสเขาออกไปแค่ไหน เขาก็จะกลับมาหาแกอยู่ดี...เพราะฉะนั้น ทำตามหัวใจตัวเองเถอะนะเจส...แกไม่จำเป็นต้องเสียสละเพื่อฉันอีกแล้ว”
...ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้ว ใครก็ได้บอกฉันทีว่าฉันควรทำยังไงดี...จะให้ฉันทำตามหัวใจตัวเอง แล้วปล่อยให้ยุนอาเสียใจเนี่ยนะ ฉันทำไม่ได้หรอก
“เจสครับ...ตัดสินใจได้รึยังว่าจะทำยังไง” เรื่องวุ่นวายขนาดนี้ นายนี่ยังยิ้มอยู่ได้ยังไงเนี่ย
“คือ..เจส..”
“ยังต้องลังเลอะไรอีกล่ะครับ เจสก็ได้ยินที่ยุนอาพูดชัดเจนแล้วไม่ใช่หรอ”
“ก็ใช่..แต่เจสทำไม่ได้หรอก เจสไม่อยากให้ยุนต้องเสียใจอยู่คนเดียว”
“ทำไมถึงได้ห่วงแต่ความรู้สึกคนอื่นล่ะครับ เจสไม่คิดถึงความรู้สึกของตัวเองบ้างหรอ”
“ยุนเป็นเพื่อนที่เจสรักมากที่สุด เจสไม่อยากทำร้ายเพื่อน”
“แล้วการที่เจสทำตามหัวใจตัวเอง มันทำร้ายยุนอายังไงครับ”...ยังจะมาถามอีก นายบ้าไปแล้วรึไง
“ก็ด๊องกับยุนคบกันอยู่..แล้วจะให้เจสแย่งด๊องมาจากยุนเนี่ยนะ”
“แล้วถ้าด๊องเลิกกับยุนแล้วล่ะ...เจสจะกลับมาคบกับด๊องเหมือนเดิมใช่มั้ย”
“ด๊องว่าอะไรนะ..”
“ด๊องบอกว่า..ด๊องเลิกกับยุนแล้วครับ”
“ใช่แล้วเจส..เราเลิกกันแล้ว”...ยุนอา! คนอื่นๆก็มาด้วย
“นี่มันอะไรกันเนี่ย..ใครช่วยอธิบายให้ฉันฟังสิ”.....ฉันชักจะหงุดหงิดแล้วนะ ทุกคนกำลังเล่นอะไรกันอยู่เนี่ย
“ฉันกับดงเฮเลิกกันแล้ว..เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ตอนนี้ดงเฮโสดสนิท พร้อมจะกลับไปคบกับแกโดยที่ไม่ต้องทำร้ายจิตใจใครแล้ว...อันที่จริงเราเลิกกันตั้งแต่ก่อนที่แกจะไปสวนสนุกแล้วแหละ”
“อย่าบอกนะว่าทั้งเรื่องสวนสนุกและเรื่องวันนี้เป็นแผนของพวกแก”
“เข้าใจถูกแล้วแหละยัยเจส ฮ่าๆๆ”...ทีอย่างนี้ล่ะประสานเสียงกันเชียวนะยัยริยัยซัน
“นายก็เอากับเขาด้วยหรอซีวอน??”
“แหะๆ..สถานการณ์มันบังคับน่ะครับ”...นี่ฉันไว้ใจใครได้บ้างเนี่ย!!!
“แต่ด๊องเป็นผู้บริสุทธิ์นะครับ..ด๊องไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“ยังจะมาแก้ตัวอีก..ถ้าไม่ใช่เพราะนาย เรื่องวุ่นๆทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้นหรอก”
“ด๊องขอโทษ..ด๊องสัญญาเลยว่าต่อไปนี้จะรักและซื่อสัตย์กับเจสคนเดียว” นายดงเฮพูดพร้อมกับชูสามนิ้วเหมือนเรียนลูกเสือ...ทำเป็นเล่นตลอดเลยนะ
“ถ้าผิดสัญญาอีก..ไม่มีโอกาสแก้ตัวรอบสองแล้วนะ”
“คร้าบบบ”
“เดี๋ยวนะ!! ฉันยังสงสัยอีกเรื่องหนึ่ง”
“ปัญหาเยอะจริงๆเลยนะคะคุณชเวซูยอง”
“เขาเรียกว่าคนฉลาดย่ะยัยลิง...ฉันอยากรู้ว่าทำไมแกถึงทำใจได้เร็วนักล่ะยุนอา”
...ฉันก็ว่างั้นแหละ ทำไมยุนอาถึงไม่ค่อยเสียใจเลย แถมยังดูเหมือนคนกำลังมีความรักด้วย
“คงเป็นเพราะมีคนดามใจให้แล้วมั้ง คึคึคึ”
“ใครหรอด๊อง??”...ดูหน้าไอ้ยุนสิ แดงแปร๊ดเลย
“ด๊องบอกไม่ได้หรอก...เจสต้องถามไอ้วอนเองนะครับ คึคึ”...นายซีวอนก็หน้าแดงเหมือนกันนะ หรือว่า!!
“นายกับยุนอาคบกันอยู่หรอ...ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย???”
“ก็เมื่อไม่นานนี้แหละครับ...ใช่มั้ยยุน?”...ซีวอนหันไปถามยุนอาที่ยังคงหน้าแดงไม่เลิก แอบเห็นว่าสองคนจับมือกันด้วย
“อื้ออ >////<”
“ฮิ้ววว!! อย่างนี้มันต้องฉลอง”
“ผมโชคดีมากที่ได้คนรักกลับคืนมา ผมสัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์กับเธอคนเดียว...เข็ดจริงๆครับกับเรื่องเจ้าชู้”
“บางครั้งการเสียสละก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเสมอไป...เราควรทำตามหัวใจตัวเองบ้าง โดยเฉพาะกับเรื่องความรัก”
“ดีนะครับที่ผมไม่คว้าโอกาสในตอนแรกเอาไว้...เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ผมคงไม่มีโอกาสได้เจอเธอคนนี้”
“ความรักที่ได้เปิดเผย มันจะมีความสุขก็ต่อเมื่อเขาคือคนที่ใช่...และตอนนี้ฉันก็ได้เจอกับเขาแล้วแหละ”
______________________________________________
จบแล้วๆๆๆๆๆๆ....ในที่สุดไรเตอร์ก็มาอัพตอนจบจนได้ ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอด...
เม้นบ้างไม่เม้นบ้างก็ไม่เป็นไร ขอแค่เข้ามาอ่าน ไรเตอร์ก็ดีใจแล้ว
สำหรับคนที่เม้นทุกฉาก ทุกตอน ไรเตอร์ขอขอบคุณจากใจจริงๆ
ไรเตอร์รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ :)))
ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอด...
เม้นบ้างไม่เม้นบ้างก็ไม่เป็นไร ขอแค่เข้ามาอ่าน ไรเตอร์ก็ดีใจแล้ว
สำหรับคนที่เม้นทุกฉาก ทุกตอน ไรเตอร์ขอขอบคุณจากใจจริงๆ
ไรเตอร์รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ :)))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น