ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Love Disease : Chapter 5
Jessica’s Part
ที่สวนสนุก...
“ทำไมซีวอนยังไม่มาอีกเนี่ย...ปกตินายนี่ไม่เคยผิดเวลานี่นา”....
ไม่รู้เกิดคึกอะไรขึ้นมานายซีวอนถึงชวนฉันมาเที่ยวสวนสนุก แต่นี่ฉันมารอตั้งนานแล้วนะ นายนั่นยังไม่โผล่มาเลย
“เจส!!!”
“มาแล้วหรอ ซี...ดงเฮ!!” ทำไมสวรรค์ถึงกลั่นแกล้งลูกแบบนี้
“เสียใจหรอที่เป็นผม แทนที่จะเป็นไอ้วอน”
“ปะ..เปล่า แค่แปลกใจ...ว่าแต่นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ”
“ยุนชวนผมมา...แต่เมื่อกี้เพิ่งโทรมาบอกว่ามาไม่ได้แล้ว แล้วเจสล่ะครับ?”
“ฉันรอซีวอนอยู่”
~ 한번만나봐알아봐잘해봐 내가가장아끼는나의좋은친구야 ~นายซีวอนโทรมา สงสัยมาแล้วมั้ง
“นายอยู่ไหน...ห๊ะ!!!...ทำไมล่ะ?...โอเคๆ หายเร็ว ๆ ละกัน”
“มีอะไรหรอครับ?”
“ซีวอนบอกว่าไข้ขึ้น มาไม่ได้แล้ว...งั้นฉันกลับก่อนนะ”...อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้เนี่ย นายซีวอนกับยุนอามาไม่ได้ กลายเป็นฉันกับนายดงเฮต้องมาเจอกันเอง
“เดี๋ยวครับเจส!”
“???”
“ไหน ๆ ก็มาแล้ว ถือซะว่านี่เป็นเดทสุดท้ายของเราก็แล้วกัน...นะครับ”
“ก็ได้”...ใจอ่อนจนได้นะเจสสิก้า
.................................................................
Yoona’s Part
“คุณนี่มันจอมวางแผนเหมือนกันนะครับอิมยุนอา”
“แน่นอน...ฉันซึมซับจากยัยซันนี่มาเยอะ ฮ่าๆๆ”
...ตอนนี้ฉันกับนายซีวอนก็อยู่กันที่สวนสนุกเหมือนกัน ที่ยัยเจสเจอกับดงเฮน่ะ...แผนฉันเองล่ะค่ะทุกคน และก็ได้รับความร่วมมือจากนายซีวอนด้วย
“แล้วจะเอายังไงต่อล่ะครับ”
“ก็ตามไปดูสิ...เผื่อมีอะไรผิดพลาดจะได้แก้ไขทัน”
“แน่ใจนะว่าคุณจะทนภาพบาดตาบาดใจได้” ทำไมนายนี่ถึงรู้ใจคนอื่นนักนะ
“ไม่ลองก็ไม่รู้...ไปกันเร็ว สองคนนั้นเดินไปแล้ว”
...แล้วฉันก็ลากนายซีวอนตามสองคนนั้นไป เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่ฉันจับมือผู้ชายก่อน จะว่าไปมือนายนี่ก็อุ่นดีนะ...เฮ้ย!! คิดอะไรของแกเนี่ยยุนอา บ้าจริง!
......................................................................
Donghae’s Part
“อ้วกก!!!”
“ไหวมั้ยด๊อง....ดื่มน้ำก่อนนะ” เจสสิก้าส่งขวดน้ำให้ผมพลางลูบหลังผมไปด้วย
“เจสก็บอกแล้วว่าอย่าเล่นๆ...ด๊องไม่เชื่อเจสเอง”
“ด๊องก็แค่อยากใช้เวลากับเจสให้มากที่สุด...ไม่อยากจะห่างเจสแม้แต่วินาทีเดียว”
“นี่แน่ะ!! สภาพแบบนี้ยังจะมาน้ำเน่าอีก”...เจสสิก้าหยิกแก้มผมไปทีนึง เธอจะทำแบบนี้ทุกครั้งที่เธอเขิน
..ลืมบอกไปว่าที่ผมอ้วกแตกอยู่แบบนี้เป็นเพราะไอ้รถไฟเหาะนรกนั่นครับ ผมไม่มีทางเข้าใกล้มันแน่ๆถ้าเจสสิก้าไม่ได้อยากเล่น
“โอยยย...ค่อยดีขึ้นหน่อย” หลังจากปล่อยของออกมาหมดกระเพาะ ผมกับเจสก็มานั่งพักที่ม้านั่งแถว ๆ นั้น
“อยากให้ทุกคนได้เห็นนายตอนนี้จัง....หมดสภาพเลย ฮ่าๆๆ”
“เจสใจร้าย...ต้องดูแลผมสิ มาหัวเราะแบบนี้ได้ไง”
“ช่วยไม่ได้ ห้ามแล้วนายไม่ฟังเอง ก็สมแล้วแหละ ฮ่าๆๆ”...บังอาจมากนะเจสสิก้า แบบนี้ต้องทำโทษซะแล้ว
“นี่! มองฉันแบบนั้นหมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่า...”
“กรี๊ดดด!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะด๊อง...ฮ่าๆๆๆ...เจสบอกให้หยุดไง...กรี๊ดด!!”
“โทษฐานที่หัวเราะผม มันต้องโดนจั๊กจี๋แบบนี้แหละ นี่แน่ะๆๆ...ฮ่าๆๆ”
...ผมอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ ตรงที่มีเพียงแค่ผมกับคนที่ผมรักแค่สองคน...แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
..............................................................................
Siwon’s Part
“ยุนอา”
“หืออ”
“คุณโอเคใช่มั้ย?”
“ไม่ต้องห่วงน่า...ฉันไม่เป็นไร”...ผมเห็นเธอยืนนิ่งมาสักพักแล้วหลังจากที่เห็นดงเฮกับเจสสิก้าหยอกล้อกัน ที่ไม่อยากให้ตามมาก็เพราะแบบนี้แหละ
“ถามคนอื่นแล้วตัวนายเองล่ะ...โอเครึเปล่า”
“ผมทำใจได้นานแล้วครับ...และผมก็เชื่อว่าคุณก็ต้องทำได้เหมือนกัน”
“ฉันก็หวังว่าอย่างนั้น...อ้าว!! สองคนนั้นหายไปไหนแล้วเนี่ย” จริงด้วย..สองคนนั้นไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“เพราะนายนั่นแหละ มัวแต่ชวนฉันคุย..ชิส์!”
“อ้าว..กลายเป็นผมผิดซะงั้น คุณนี่ยังไงนะ ชอบโทษคนนั้นคนนี้อยู่เรื่อย”
“ไม่อยากเป็นคนผิดก็กลับไปเลยไป ฉันอยู่ต่อเองได้”.....โดนไล่ซะแล้ว จะว่าไป เวลายุนอางอนก็น่ารักดีนะครับ
“โอเค ๆ ผมยอมรับผิดก็ได้”
“มันต้องอย่างนี้สิถึงจะเรียกว่าลูกผู้ชายตัวจริง :))” เวลายิ้มก็สวยดี
“มองหน้าฉันทำไม..มีอะไรติดหรอ?”
“เปล่าครับๆๆ....ผมว่าเราน่าจะไปหาอะไรเล่นกันนะครับ ไหนๆก็ตามสองคนนั้นไม่ทันแล้ว”
“อะไรล่ะ???”
“ตามผมมาครับ”
แล้วผมก็พาเธอมายังเครื่องเล่นที่ใกล้ที่สุด จะเรียกว่าเครื่องเล่นก็ไม่เชิงหรอกครับ เพราะมันคือ “บ้านผีสิง”
........ ห้านาทีผ่านไป ......
“กรี๊ดดดด!!! ออกไปนะ กรี๊ดดด!!”
“ยุนอา!!...ใจเย็น ๆ ครับ ลืมตาก่อน”
“ซีวอน!!!” ทันทีที่เห็นหน้าผมเธอก็กระโดดกอดผมทันที...ไม่คิดว่าเธอจะกลัวขนาดนี้แหะ แต่จะว่าไปตัวเธอก็นุ่มดีนะครับ
“ไม่ต้องกลัวนะครับ...เราออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว”
“แล้วใครใช้ให้นายทิ้งฉันไว้ในนั้นคนเดียวล่ะ!!!” พอตั้งสติได้เธอก็ใส่ผมทันที...พอดีว่าในนั้นมันมืดมาก เราก็เลยหลงกัน ผมคิดว่าเธอตามผมออกมาแล้ว...แต่ปรากฏว่าเธอยังอยู่ข้างใน
“ผมไม่ได้ตั้งใจครับ...ผมขอโทษ จะเข้าไปตามคุณแล้วแต่คุณวิ่งออกมาก่อน”
“ฮึ่ยยย!!! ฉันโกรธนายแล้ว ไม่ต้องมาพูดเลย!!”
“ผมไม่ง้อนะครับ...เพราะเวลาคุณงอนแล้วน่ารักดี”
“บ้า!!! พูดอะไรของนายเนี่ย”...ฮ่าๆๆ หน้าแดงเลย ไม่สงสัยแล้วแหละว่าทำไมไอ้ดงเฮถึงชอบผู้หญิงคนนี้
“เฮ้ย!! นั่นยัยเจสนี่นา...ไปเร็วซีวอน เดี๋ยวตามไม่ทัน”
เธอลากผมไปอีกแล้ว...ปกติผมไม่ใช่คนที่ชอบทำอะไรแบบนี้ แต่ทำไมวันนี้ผมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
....................................................................
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้...มารู้ตัวอีกทีท้องฟ้าก็เริ่มมืดลงแล้ว เวลาแห่งความสุขของดงเฮและเจสสิก้าใกล้จะหมดลงทุกที
“มืดแล้วนะด๊อง...เจสว่าเรากลับกันดีกว่านะ”
“อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอครับ...ด๊องบอกตามตรงว่ายังไม่พร้อม แค่คิดว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เราสองคนจะเป็นได้แค่เพื่อนกัน...มันก็เจ็บแล้ว”
“อีกแล้วนะด๊อง...เจสคิดว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วซะอีก”...ดงเฮเริ่มงอแงอีกครั้ง ทำให้เจสสิก้าเริ่มลังเลในสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่
“แต่มันไม่ง่ายเลยนะครับเจส...ด๊องรู้ว่าจริง ๆ แล้วเจสก็ไม่ได้ทำใจได้อย่างที่พูดหรอก ใช่มั้ยครับ?”
“ไม่ใช่! เจสทำใจได้แล้ว...ส่วนด๊อง เจสก็ไม่เห็นว่ามันจะยากอะไรนี่ ในเมื่อด๊องกับยุนก็ชอบกันอยู่แล้ว”
“มันไม่เหมือนกันนะครับ...ด๊องชอบยุนอาก็จริง แต่คนที่ด๊องรักคือเจสนะครับ”
“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ...ให้มันจบแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว”
“ก็ได้ครับ...ในเมื่อเจสต้องการแบบนี้ ผมก็จะไม่กวนใจเจสอีกแล้ว...ลาก่อนนะครับ”
ดงเฮเดินจากไปแล้ว...ทั้ง ๆ ที่เขาทำตามที่เธอต้องการ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้
...เธอจะอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้แล้วนะเจสสิก้า ในเมื่อเธอเลือกที่จะจบแบบนี้ มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วนะที่จะมาเสียใจ..
.................................................................................
“ดูเหมือนว่าแผนของคุณจะจบไม่สวยนะยุนอา”
“นั่นน่ะสิ...ทำไมยัยเจสถึงใจแข็งขนาดนี้นะ”
ซีวอนกับยุนอาแอบดูสองคนนั้นอยู่ซักพักแล้ว...และท่าทางผลลัพธ์ที่ออกมาคงจะไม่ค่อยถูกใจยุนอาเท่าไหร่นัก
“ก็เพราะว่าเจสสิก้ายังห่วงคุณอยู่น่ะสิครับ”
“ไม่เป็นไร...แผนนี้ไม่สำเร็จ แต่แผนต่อไปต้องสำเร็จแน่นอน”
“โอ้โห!! มีแผนต่อไปด้วย...คุณนี่ไม่เบาเลยนะเนี่ย”
“แน่นอน...แต่ตอนนี้ฉันหิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเหอะ แล้วจะได้กลับบ้าน”
“ครับผม!”
...ตอนมาไม่ได้มาด้วยกัน แต่ตอนกลับดันกลับด้วยกันซะงั้น ท่าทางแผนของยุนอาคงไม่ได้ทำให้ดงเฮกับเจสสิก้าคืนดีกันอย่างเดียวแล้วแหละ...แผนนี้อาจจะทำให้เกิดคู่รักคู่ใหม่ด้วยก็ได้ ใครจะไปรู้ :P
_________________________________________________
ไรเตอร์มาอัพให้แล้วค่าาาา....ขอโทษจริงๆที่ไม่ได้มาอัพให้ตามที่บอกไว้
พอดีบ้านไรเตอร์น้ำท่วมอย่างหนัก ต้องอพยพไปอยู่ที่อื่นชั่วคราว
นี่ก็เพิ่งจะหาเน็ตเล่นได้ เลยอัพตอนที่5ให้ด้วยเพื่อเป็นการไถ่โทษ แหะๆ
...อีกตอนเดียวก็จะจบแล้ว เม้นกันเยอะๆนะคะ ตอนนี้ไรเตอร์ต้องการกำลังใจ ฮ่าๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น