สมุดบันทึก

ลำดับตอนที่ #2 : บันทึกหน้าที่สอง อีกวันที่ฉันต้องรอ

นี่เป็นอีกวันแล้วนะที่ฉันต้องรอเธอ
รออย่างไม่มีจุดหมาย ไม่รู้ว่าเธอจะมาหรือเปล่า
เธอปล่อยให้ฉันรอ โดยเธอไม่บอกอะไรซักคำ
แล้วสุดท้ายเธอก็ไม่มา
เธอจะรู้บ้างมั๊ย ว่าฉันรอเธอทุกวัน
ฉันรอเธอจนดึกทุกคืน
ฉันออนเอ็มรอจนดึก บางคืนเธอก็มา
บางคืนเธอก็ปล่อยให้ฉันรอ
ฉันรอเธอตั้งแต่6โมงเย็น
1ทุ่มแล้วก็ยังรอ โดยไม่คุยกับใคร
2ทุ่มแล้ว ฉันนั่งเล่นเกมส์เพื่อฆ่าเวลา
3ทุ่มแล้ว ฉันชำเลืองดูนาฬิกาทุกๆ5นาที
4ทุ่มแล้ว เธอยังไม่มา ฉันนั่งมองโทรศัพท์เผื่อเธอจะส่งข้อความมา
5ทุ่มแล้ว ในที่สุดเธอก็ส่งข้อความมาว่า"ฝันดีนะ"
เธอจะรู้มั๊ยฉันรอเธอกี่ชั่วโมง
เธอรู้มั๊ยว่าฉันรอนานแค่ไหน
ฉันไม่สบายฉันก็ยังมานั่งรอเธออยู่ทุกคืน
เธอคงไม่รู้ เธอคงอยู่กับเค้าคนนั้นของเธอ
เธอคงคุยโทรศัพท์อยุ่กับเค้าถึงไม่ว่างออนเอ็ม
เธอคงอยู่ได้แล้วสิถ้าไม่มีฉัน
เธอก็อยู่กับเค้าสิ
เค้าคนนั้นของเธอ
ไม่ใช่ฉันคนนี้ ฉันคงหมดความหมายสำหรับเธอแล้ว