(SF EXO) Krislay Definition of love รักคือ?..♥ ♡

ลำดับตอนที่ #2 : (SF)My name is love ♡ (2) 50%

My name is love� � � � � ��♡

Q:How about your love?

�

Kris: Love is annoyed

Lay: Love is destiny



�

Now love is close to your self =)

�






�

ก็อกๆๆ

�

เสียงเคาะประตูจากมือเรียวยาวของคนตัวเล็กที่ยืนอยู่หน้าห้องคนตัวสูงซึ่งตรงข้ามกับห้องตัวเอง

"นี่ๆๆๆ คริสๆๆๆอยู่มั้ยๆๆแม่ให้มาเอาเสื้อ" �มือเรียวเคาะประตูอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเจ้าของห้องไม่มีท่าทีจะมาเปิดให้ ถึงแม้อี้ชิงจะรู้ว่าคริสหวงเสื้อของตัวเองขนาดไหนแต่ยังไงก็ต้องหน้าด้านมาขออยู่ดี ก็ถ้าไม่มาขอมีหวังได้นอนไม่หลับเพราะกลิ่นเหงื่อของตัวเองแน่ๆ


มีแม่หนุนหลังอยู่ไม่เป็นไร ถ้าไม่ให้เสื้อก็ฟ้องแม่โลด 555555555555555555555<ความคิดอี้ชิง




"เจ้าของห้องไม่ว่างเปิด นั่งหล่ออยู่ " �เสียงทุ้มตะโกนออกมาจากในห้องแทบจะทำให้คนตัวเล็กลมจับ


ไอ้................................

= =

ผ่านไป 5นาที

ปังๆ


"นี้กะจะไม่เปิดใช่มั้ย เดี๋ยวจะฟ้องแม่แน่คอยดู" ร่างเล็กเริ่มหงุดหงิดเบาๆเมื่อคริสยังไม่เปิดประตูเอาเสื้อให้ซะที กะอีแค่เสื้อตัวเดียวมันจะหวงอะไรนักหนาว่ะ เดินทางมาทั้งวันคนเค้าก็เหนื่อยเป็นนะเว้ย


แอ็ดดดดดดด

"รำคาญ เล่นเกมส์อยู่ ฉันแพ้เพราะนายนี้แหละ โถ่เว้ย"


ประตูไม้สีขาวถูกเปิดโดยร่างสูงที่ตอนนี้ผมสีน้ำตาลเข้มหยุงเหยิงไปหมด หน้าตาบอกบุญไม่รับยืนกอดอกพิงขอบประตู แล้วส่งสายตาอาฆาตไปยังอี้ชิง

"เอ่ออ..........." ร่างเล็กเมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงได้แต่ยืนอ้ำอึ้งแดกจุดตรงหน้าประตู

"อ่านปากฉันนะ ไม่-ให้ " คริสยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็กใช้นิ้วชี้ปากตัวเองแล้วพูดเน้นสองคำหลังเพื่ออยากตัดความรำคาญจากคนเซ้าซี้แถวๆนี้�ที่เอะอะอะไรก็ฟ้องแม่เค้าตลอด -*-

"แล้ว-ฉัน-จะ-ใส่-อะ-ไร-นอน-ละ" อี้ชิงใช้นิ้วชี้ปากตัวเองแล้วพูดเน้นทีละคำเหมือนคริสเป๊ะ!�


เยี่ยม-_-


ปิ๊ง จู่ๆความคิดบางอย่างก็เข้ามาในหัวคริส หึๆ

"นี้อยากได้เสื้อนักใช่มั้ย........?"�


"อื้ม ก็ใช่ ถ้าไม่อยากได้แล้วจะมาขอทำไม" ร่างเล็กพยักหน้าเบาๆ


"งั้นน..........ก็........ตามฉันมาสิ." ร่างสูงยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วเดินไปหลังบ้านทำให้คนตัวเล็กจำต้องเดินตามอย่างช่วยไม่ได้

"นี้ๆ จะไปไหน มาขอเสื้อนะ แล้วเสื้อก็ต้องอยู่ในห้องไม่ใช่เหรอ" คนที่เดินตามถามร่างสูงที่อยู่ข้างหน้าแต่กลับไม่ได้รับคำตอบมีก็เพียงแค่รอยยิ้มมุมปากที่ส่งมาให้เท่านั้น


"หมี่เมี๊ยว มาหาป๊าสิ " เมื่อเดินมาถึงจุดหมายคริสก็หยุดเดินแล้วเรียกให้หมาโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ขนสีทองปลอกคอสีแดงพร้อมทั้งสวมเสื้อหมาสีเขียววิ่งออกมาหาอย่างรวดเร็ว พร้อมกระโดดเลียหน้าหล่อๆของเจ้าของอย่างคุ้นเค้ย


หมาบ้าอะไรชื่อหมี่เมี๊ยว นั้นมันชื่อแมวชัดๆ -_-


"เรียกหมาออกมาทำไมเหรอ" �อี้ชิงที่ตอนนี้กำลังงงๆกับสถานการณ์ตรงหน้าอยู่ไม่น้อย ได้ข่าวเขามาขอเสื้อ แล้วพาออกมาหาเจ้าหมาขนยาวทำไม?


แต่ทุกอย่าก็ถูกเปิดเผย


"อ่ะ นี้เสื้อ" คริสยื่นเสื้อหมาสีเขียวที่เจ้าหมี่เหมี๊ยวเคยใส่และเพิ่งถอดออกมาสดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้เองให้กับคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ-____________________-


"เดี๋ยวนะ นายให้เสื้อหมาฉัน ให้ทำไม ทำไมต้องให้ ก็ในเมื่อฉันไม่ได้เลี้ยงหมาหนิ" �ร่างเล็กทำหน้าแบบเอ๋อสุดขีด ทำให้ร่างสูงขี้แกล้งต้องตบหน้าผากตัวเองเบาๆ



แกล้งผิดคนแล้วมั้ง= =


"ฉันหมายถึงให้นายเอาเสื้อหมาไปใส่ เข้าใจยัง?"�

.........................



"เห้ยย นี้นายหาว่าฉันเป็น หมา............ เหรอ?" อี้ชิงชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วทำหน้าตกใจแบบเว่อร์ๆ จนทำให้คริสต้องตบหน้าผากตัวเองอีกครั้ง�



ให้ตายเหอะ ไม่เคยพบเคยเห็นใครจะเอ๋อแดกแล้วตามมุกง่ายๆไม่ทันแบบนี้มาก่อนในชีวิต


"นี้คริส ฉันอยากได้เสื้อของมนุษย์ ไม่ใช่เสื้อของสรรพสัตว์ใดๆทั้งนั้น โอเคมั้ย?" คนตัวเล็กพูดพลางทำปากยู่เล็กน้อย


"อืมเข้าใจล่ะ"

"เข้าใจก็ไปเอามาให้สิ ง่วงนอนแล้วนะ" คนตัวเล็กขยี้ตาเบาๆ

"อืม" �ไม่รอช้าร่างสูงที่ยืนอยู่ก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าครามที่ตัวเองสวมอยู่ช้าๆ


"เห้ยยยยยยยยยยอเดี๋ยยยยยยวววววววว สต็อปก่อนนั้นนายจะทำอะไรหน่ะ " ร่างเล็กตะโกนออกมาอยากตกใจเมื่อหันไปเห็นภาพของคริสที่กำลังปลดกระดุม

"ก็เอาเสื้อของมนุษย์ให้นายไง" ปากพูดไปแต่มือก็ยังแกะกระดุมไปเรื่อยๆ จนเผยให้เห็นกล้ามเนื้ออกแกร่งที่โผล่มาแบบแวบๆ-.- ทำให้ร่างเล็กต้องหันกลับหลังไปอย่างช่วยไม่ได้


"ย่าาาาาาาาาาาาห์ ไม่ได้หมายความอย่างนั้น หมายถึงเสื้อหน่ะเสื้อออออออเสื้อที่ยังไม่มีคนใส่ เสื้อที่ยังแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า �เข้าใจรึเปล่าาาาาาาา"�


"อืมเข้าใจล่ะ" �ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ร่างสูงเดินมาประชิดกับคนตัวเล็กที่หันหลังให้ ทำให้ลมหายใจรดต้นคอเบาๆแต่นั่นก็พอให้อี้ชิงคนนี้ขนลุกซู่ไปทั้งตัว

"งั้นตามไปที่ห้องแล้วกัน" คริสพูดพลางเดินใส่กระดุมไปด้วย

ให้ตายเหอะ ไม่เคยพบเคยเห็นคนที่เข้าใจอะไรยากแบบนี้มาก่อนในชีวิต




เมื่อถึงห้องร่างสูงก็ไม่รอช้ารีบเปิดประตูแล้วหยิบเสื้อเแขนยาวสีเทาออกมาจากตู้เสื้อผ้าเพื่อจะนำไปให้คนตัวเล็กที่ยืนง่วงอยู่หน้าห้อง

จะว่าไป




ถ้าให้ไปง่ายๆมันก็ไม่หนุกอ่ะดิ




"มาเล่นเกมแข่งกันถ้านายชนะ ฉันให้เสื้อนาย"






�

-----------50%-----------------

�

ฮรืออออออออ ไรต์หายไปเกือบเดือน55555555555555
เพิ่งได้ไปลงวินโดว์ในโน้ตมาใหม่ ไม่ได้ลงเวิร์ดเลยต้องมาแต่งสด
55555555555555ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะไว้จะมาอัพต่อ-w-

�

by โคอาล่าทะเยินฟ้าสู่ยูคาลิปตัส(?

G� Minor!