ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความเจ็บปวดที่ยากจะลืม
ตอนที่6
\"คุณพิพัฒน์\" เธอตกใจชั่วขณะ ก่อนจะพยายามดันตัวออกห่างเขา
\"คุณทำอย่างนี้ทำไม\"
\"คนเรากอดกัน ความหมายมันก็บ่งบอกชัดอยู่แล้ว\"
\"คุณมีคุณชนิดาอยู่แล้วนะคะ\"
\"ครับ ผมทราบ\"
\"คุณไม่รักเธอแล้วเหรอคะ\"
\"ผมรักดอกหญ้าเสมอ\"
\"แต่คุณก็มาทำอย่างนี้กับฉัน คุณมันเห็นแก่ตัว เอาเปรียบผู้หญิง ไม่สนใจความรู้สึกของคนที่คุณรักบ้างเลย\"
\"สนใจสิครับ ผมสนใจเขามาก รักเขามากทั้งๆที่เขาไม่ได้รักผมเลยสักนิด\"
\"อย่ามาโกหกฉันเลยค่ะ ฉันเห็นพวกคุณสวีทกันตลอด\"
\"งั้นเหรอครับ\" เสียงของเขาเริ่มสั่น \"คุณคิดว่า คนที่เรารักกัน เขาจะหลอกลวงกันไหม แล้วการที่เขาให้คนอื่นมาปลอมเป็นตัวเอง คุณคิดว่าการกระทำแบบนี้ มันเป็นการกระทำของคนรักกันหรือครับคุณพิมพ์ อ้อ ไม่ใช่สิ ถ้าจะเรียกให้ถูกต้องก็คือ คุณดอกหญ้า\"
พิมพ์ปรีดาอึ้งไป
\"คุณรู้\"
\"ทำไมผมจะไม่รู้ ผมอยู่กับคุณ ใกล้ชิดคุณมาเป็นเดือน ถึงตาผมจะบอด แต่ใจผมไม่บอดนะ ผมรู้สึกตั้งแต่วันแรกที่พบเขาแล้ว ว่าเขาไม่ใช่ดอกหญ้าคนเดิมที่ผมเคยรู้จัก และพอผมรู้จักคุณ ผมกลับเริ่มสงสัยในตัวคุณแทน เพราะคุณเหมือนผู้หญิงที่ผมรักมากเหลือเกิน แต่ผมก็เพิ่งแน่ใจตอนที่เห็นคุณเดินมาที่นี่\"
เขาหันกลับไปเบื้องหลัง ทำให้เธอต้องมองตาม
\"บ้านพักหลังนี้ เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นเดือน ผมคิดถึงที่นี่ คิดถึงความสุขที่เกิดขึ้นที่นี่ และผมก็คิดว่า ดอกหญ้าของผม ก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน\"
\"แต่ตัวปลอมอย่างฉันมีอะไรบางอย่างจะบอกคุณ\" ชนิดาเดินเข้ามาขัดจังหวะ
\"มีอะไร\"
\"คุณเก่งและก็ฉลาดมากที่รู้ว่าคนไหนเป็นแฟนตัวจริงของคุณ แต่คุณก็โง่ที่ไม่รู้เลยว่า ตอนนี้เอกสารที่เป็นความลับของบริษัทคุณทุกอย่าง อยู่ในมือฉันหมดแล้ว และฉันก็ได้มันมาจากเธอ\" ชนิดาชี้ไปที่พิมพ์ปรีดา
\"คุณพิพัฒน์\" เธอตกใจชั่วขณะ ก่อนจะพยายามดันตัวออกห่างเขา
\"คุณทำอย่างนี้ทำไม\"
\"คนเรากอดกัน ความหมายมันก็บ่งบอกชัดอยู่แล้ว\"
\"คุณมีคุณชนิดาอยู่แล้วนะคะ\"
\"ครับ ผมทราบ\"
\"คุณไม่รักเธอแล้วเหรอคะ\"
\"ผมรักดอกหญ้าเสมอ\"
\"แต่คุณก็มาทำอย่างนี้กับฉัน คุณมันเห็นแก่ตัว เอาเปรียบผู้หญิง ไม่สนใจความรู้สึกของคนที่คุณรักบ้างเลย\"
\"สนใจสิครับ ผมสนใจเขามาก รักเขามากทั้งๆที่เขาไม่ได้รักผมเลยสักนิด\"
\"อย่ามาโกหกฉันเลยค่ะ ฉันเห็นพวกคุณสวีทกันตลอด\"
\"งั้นเหรอครับ\" เสียงของเขาเริ่มสั่น \"คุณคิดว่า คนที่เรารักกัน เขาจะหลอกลวงกันไหม แล้วการที่เขาให้คนอื่นมาปลอมเป็นตัวเอง คุณคิดว่าการกระทำแบบนี้ มันเป็นการกระทำของคนรักกันหรือครับคุณพิมพ์ อ้อ ไม่ใช่สิ ถ้าจะเรียกให้ถูกต้องก็คือ คุณดอกหญ้า\"
พิมพ์ปรีดาอึ้งไป
\"คุณรู้\"
\"ทำไมผมจะไม่รู้ ผมอยู่กับคุณ ใกล้ชิดคุณมาเป็นเดือน ถึงตาผมจะบอด แต่ใจผมไม่บอดนะ ผมรู้สึกตั้งแต่วันแรกที่พบเขาแล้ว ว่าเขาไม่ใช่ดอกหญ้าคนเดิมที่ผมเคยรู้จัก และพอผมรู้จักคุณ ผมกลับเริ่มสงสัยในตัวคุณแทน เพราะคุณเหมือนผู้หญิงที่ผมรักมากเหลือเกิน แต่ผมก็เพิ่งแน่ใจตอนที่เห็นคุณเดินมาที่นี่\"
เขาหันกลับไปเบื้องหลัง ทำให้เธอต้องมองตาม
\"บ้านพักหลังนี้ เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นเดือน ผมคิดถึงที่นี่ คิดถึงความสุขที่เกิดขึ้นที่นี่ และผมก็คิดว่า ดอกหญ้าของผม ก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน\"
\"แต่ตัวปลอมอย่างฉันมีอะไรบางอย่างจะบอกคุณ\" ชนิดาเดินเข้ามาขัดจังหวะ
\"มีอะไร\"
\"คุณเก่งและก็ฉลาดมากที่รู้ว่าคนไหนเป็นแฟนตัวจริงของคุณ แต่คุณก็โง่ที่ไม่รู้เลยว่า ตอนนี้เอกสารที่เป็นความลับของบริษัทคุณทุกอย่าง อยู่ในมือฉันหมดแล้ว และฉันก็ได้มันมาจากเธอ\" ชนิดาชี้ไปที่พิมพ์ปรีดา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น