ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การกลับมาของเธอ
ตอนที่๓
“สวมแหวนวงนี้ไว้นะครับ ใครๆจะได้รู้ว่าคุณมีเจ้าของแล้ว จะได้ไม่มายุ่งเกี่ยวกับคุณ”
เสียงหัวเราะอันสดใสดังขึ้น พร้อมตอบว่า
“ค่ะ”
“ผมอยากเห็นเวลาคุณหัวเราะจัง”
“อีกไม่นานจะได้เห็น”
“ครับ แล้ววันนั้นผมจะบอกเรื่องสำคัญกับคุณ”
“ค่ะ ฉันจะรอฟัง”
เสียงกระแอมไอดังขึ้น ทำให้พิพัฒน์ตื่นจากภวังค์ความคิดตอนที่เขากำลังจะเข้าห้องผ่าตัด ซึ่งเขาสวมแหวนวงนี้ให้กับผู้หญิงคนนั้น……
“ดอกหญ้า”
“ใช่ค่ะ นึกว่าพัฒน์จะลืมฉันแล้วซะอีก”
“เร็วจังเลยครับ สิบวันแล้วเหรอ ผมมัวแต่ยุ่งเรื่องงาน”
“เหรอคะ พัฒน์ดีใจไหมที่ได้เห็นหน้าดอกหญ้าแล้ว” เธอส่งยิ้มให้
“ดีใจมากครับ คุณสวยจังเลย”
“งั้นเหรอคะ” เธอยิ้มๆ
“คุณจำได้ไหม ผมเคยบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ”
“เรื่องอะไรคะ”
“ผม……………………” เขาอยากจะขอเธอแต่งงาน แต่ความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้นมาขัดขวาง ทำให้พิพัฒน์ไม่กล้าพูดออกไป
“เอาไว้คราวหน้าผมค่อยบอกดีกว่า ผมขอนัดทานข้าวกับคุณ ที่นี่วันมะรืนนี้เที่ยงได้ไหมครับ”
“ตกลงค่ะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ”
“ครับ” พิพัฒน์มองตามเธอไป
…………………………………………….
“ยอดขายไม่กระเตื้องขึ้นตามเป้าหมายงั้นเหรอ”
พิพัฒน์ทวนคำถามอีกครั้ง หลังจากพิมพ์ปรีดาเพื่อนร่วมงานของเขาสรุปผลตอบรับลูกค้าให้ฟังในตอนเช้า
“ค่ะ ต่ำมาก แทบจะเรียกได้ว่ายังไม่เพิ่มขึ้นจากวันก่อนเลย”
“ทำไงดีล่ะ”
“เราคงต้องหาทางอื่น ลดราคาสินค้าลงอีก”
“ถ้าทำอย่างนั้น เราอาจขาดทุนได้”
“แต่ถ้าสินค้าค้างสต็อก เราจะไม่มีทุนหมุนเวียน เราขายเอาทุนกลับมาก่อน แล้วค่อยหาสินค้าตัวใหม่มาตีตลาดอีกครั้งดีกว่าค่ะ”
พิพัฒน์กุมขมับตนเองทันที
“รับกาแฟสักถ้วยดีไหมคะ ท่านผู้จัดการ”
“คุณจะรับหน้าที่เป็นเลขาอีกตำแหน่งเหรอ”
“ก็แล้วแต่ท่านจะกรุณานะคะ”
เธอพูดก่อนจะเดินออกไป พิพัฒน์ยิ้มๆกับความสดใสของเธอ แล้วเลขา(ตัวจริง)ก็เข้ามารายงาน
“พรุ่งนี้ทางบริษัท พาวเวอร์ จำกัด จะขอนัดพบท่านตอนบ่ายสามโมงค่ะ”
พิพัฒน์เงยหน้าขึ้นมอง พอดีกับที่พิมพ์ปรีดายกกาแฟเข้ามา
“บริษัทคู่แข่งคนสำคัญ นัดพบผู้จัดการ คงมีอะไรแน่เลยค่ะ” พิมพ์ปรีดาพูดกับเขาก่อนจะวางถ้วยกาแฟลง
“ดื่มซะก่อนเถอะค่ะ” พิพัฒน์ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม ก่อนจะพยักหน้าตกลงรับนัดและให้เลขาออกจากห้องได้
“พรุ่งนี้คุณจะไปกับผมไหม”
“เขาเชิญผู้จัดการนะคะ ไม่ใช่ดิฉัน มั่นใจในตัวเองหน่อยสิคะ”
“ก็ใช่ ผมก็ไม่ว่าอะไรนี่ แค่ลองถามดู”
“งั้นก็เตรียมตัวให้ดีเถอะค่ะ ท่านผู้จัดการ”
พิมพ์ปรีดาพูดพลางเอาแก้วกาแฟเดินออกไปเก็บ
“เดี๋ยวก่อน คุณพิมพ์”
“มีอะไรคะ”
“พรุ่งนี้หลังเลิกงาน ผมมีเรื่องอยากรบกวนคุณสักหน่อย พอมีเวลาไหม”
“ได้ค่ะเจ้านาย ไม่มีปัญหา” เธอโค้งศีรษะอย่างล้อเลียนก่อนจะออกไป
“สวมแหวนวงนี้ไว้นะครับ ใครๆจะได้รู้ว่าคุณมีเจ้าของแล้ว จะได้ไม่มายุ่งเกี่ยวกับคุณ”
เสียงหัวเราะอันสดใสดังขึ้น พร้อมตอบว่า
“ค่ะ”
“ผมอยากเห็นเวลาคุณหัวเราะจัง”
“อีกไม่นานจะได้เห็น”
“ครับ แล้ววันนั้นผมจะบอกเรื่องสำคัญกับคุณ”
“ค่ะ ฉันจะรอฟัง”
เสียงกระแอมไอดังขึ้น ทำให้พิพัฒน์ตื่นจากภวังค์ความคิดตอนที่เขากำลังจะเข้าห้องผ่าตัด ซึ่งเขาสวมแหวนวงนี้ให้กับผู้หญิงคนนั้น……
“ดอกหญ้า”
“ใช่ค่ะ นึกว่าพัฒน์จะลืมฉันแล้วซะอีก”
“เร็วจังเลยครับ สิบวันแล้วเหรอ ผมมัวแต่ยุ่งเรื่องงาน”
“เหรอคะ พัฒน์ดีใจไหมที่ได้เห็นหน้าดอกหญ้าแล้ว” เธอส่งยิ้มให้
“ดีใจมากครับ คุณสวยจังเลย”
“งั้นเหรอคะ” เธอยิ้มๆ
“คุณจำได้ไหม ผมเคยบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ”
“เรื่องอะไรคะ”
“ผม……………………” เขาอยากจะขอเธอแต่งงาน แต่ความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้นมาขัดขวาง ทำให้พิพัฒน์ไม่กล้าพูดออกไป
“เอาไว้คราวหน้าผมค่อยบอกดีกว่า ผมขอนัดทานข้าวกับคุณ ที่นี่วันมะรืนนี้เที่ยงได้ไหมครับ”
“ตกลงค่ะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ”
“ครับ” พิพัฒน์มองตามเธอไป
…………………………………………….
“ยอดขายไม่กระเตื้องขึ้นตามเป้าหมายงั้นเหรอ”
พิพัฒน์ทวนคำถามอีกครั้ง หลังจากพิมพ์ปรีดาเพื่อนร่วมงานของเขาสรุปผลตอบรับลูกค้าให้ฟังในตอนเช้า
“ค่ะ ต่ำมาก แทบจะเรียกได้ว่ายังไม่เพิ่มขึ้นจากวันก่อนเลย”
“ทำไงดีล่ะ”
“เราคงต้องหาทางอื่น ลดราคาสินค้าลงอีก”
“ถ้าทำอย่างนั้น เราอาจขาดทุนได้”
“แต่ถ้าสินค้าค้างสต็อก เราจะไม่มีทุนหมุนเวียน เราขายเอาทุนกลับมาก่อน แล้วค่อยหาสินค้าตัวใหม่มาตีตลาดอีกครั้งดีกว่าค่ะ”
พิพัฒน์กุมขมับตนเองทันที
“รับกาแฟสักถ้วยดีไหมคะ ท่านผู้จัดการ”
“คุณจะรับหน้าที่เป็นเลขาอีกตำแหน่งเหรอ”
“ก็แล้วแต่ท่านจะกรุณานะคะ”
เธอพูดก่อนจะเดินออกไป พิพัฒน์ยิ้มๆกับความสดใสของเธอ แล้วเลขา(ตัวจริง)ก็เข้ามารายงาน
“พรุ่งนี้ทางบริษัท พาวเวอร์ จำกัด จะขอนัดพบท่านตอนบ่ายสามโมงค่ะ”
พิพัฒน์เงยหน้าขึ้นมอง พอดีกับที่พิมพ์ปรีดายกกาแฟเข้ามา
“บริษัทคู่แข่งคนสำคัญ นัดพบผู้จัดการ คงมีอะไรแน่เลยค่ะ” พิมพ์ปรีดาพูดกับเขาก่อนจะวางถ้วยกาแฟลง
“ดื่มซะก่อนเถอะค่ะ” พิพัฒน์ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม ก่อนจะพยักหน้าตกลงรับนัดและให้เลขาออกจากห้องได้
“พรุ่งนี้คุณจะไปกับผมไหม”
“เขาเชิญผู้จัดการนะคะ ไม่ใช่ดิฉัน มั่นใจในตัวเองหน่อยสิคะ”
“ก็ใช่ ผมก็ไม่ว่าอะไรนี่ แค่ลองถามดู”
“งั้นก็เตรียมตัวให้ดีเถอะค่ะ ท่านผู้จัดการ”
พิมพ์ปรีดาพูดพลางเอาแก้วกาแฟเดินออกไปเก็บ
“เดี๋ยวก่อน คุณพิมพ์”
“มีอะไรคะ”
“พรุ่งนี้หลังเลิกงาน ผมมีเรื่องอยากรบกวนคุณสักหน่อย พอมีเวลาไหม”
“ได้ค่ะเจ้านาย ไม่มีปัญหา” เธอโค้งศีรษะอย่างล้อเลียนก่อนจะออกไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น