คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
ในเช้าวันที่อากาศแสนสดใส ฉันพยายามหอบสังขารอันประหนึ่งดอกไม้จะร่วงโรยของตัวเองขึ้นมาจากที่นอน เพื่อนเตรียมตัวไปโรงเรียน
ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูดังรัวราวกับมีใครเอาปืน M16 มายิงอยู่หน้าห้อง จะเป็นใครได้ล่ะ ก็ไอ้พี่ชายตัวแสบของฉันน่ะสิ ถ้าไม่กวนสักวันโลกจะแตกรึงายยยยยยยย ? ><
“ยัยอ้วน ตื่นยังเนี่ย” พี่ชายฉันตะโกนพร้อมเคาะประตูไม่หยุด
“โอ้ย ๆ หยุดเคาะสักที ตื่นแล้วววววววววว” ฉันเปิดประตูออกไปพร้อมทำหน้ามุ่ยใส่ไอ้พี่ชาย
“โห.... น้ำยังไม่อาบอีก รีบๆหน่อยนะ วันนี้พี่มีเรียนเช้าอ่ะ”
“รับทราบลูกพี่ ลงไปรอเลยไป ชิ้ว ๆ” ว่าแล้วฉันก็ทำมือไล่พี่ชายอย่างกะไล่ไก่ ฮุฮุ
“เร็วนะยัยอ้วนนนนนนนนนน!” ไอ้บ้า เรียกอ้วนอีกแล้ว ><
ฉันชื่อเนส อายุ 18 ปี อยู่ ม.6 โรงเรียน B สูง 158 (เตี้ยมากเหอะ) ผิวสองสี (ดำก็ว่า) ตากลมโต นัยต์ตาสีดำสนิท คิวหนา นิสัยร่าเริง ชอบพูด ชอบหัวเราะ (เสียงดัง) ส่วนพี่ชายของฉันอ่ะหรอ ชื่อน๊าส อายุ 19 ปี พึ่งเข้าปี 1 สูง 170 (แบ่งให้ฉันบ้างก็ดีความสูงอ่ะ) ผิวสองสี ตาโฉบเฉี่ยวอย่างกะตาเหยี่ยว ที่สำคัญพี่ชายฉันหล่อโฮก สาว ๆ ติดตรึม พวกผู้หญิงจะชอบเอาของชอบมาตีสนิทกับฉันเพราะฉันกับพี่น๊าสชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน มันเลยเป็นผลพลอยได้ ทำให้ฉันอ้วนเอาๆ อยู่นี่งายยยยยย ><
ณ โรงเรียน B .
ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ๆ ๆ เสียงสวรรค์ ได้เวลาเลิกเรียนแบ้วววววว
กรุ๊งกริ๊ง ๆ กรุ๊งกริ๊ง ๆ กรุ๊งกริ๊ง ๆ เสียโทรสัพท์ฉันดังขึ้นอย่างกะรู้เวลา
“สวัสดีคะพี่ชาย วันนี้น้องสาวอยากกินไอติม พาไปหน่อยนะแล้วค่อยกลับบ้าน” ฉันอ้อนพี่น๊าสอย่างกะเด็ก
“เอิ่มมม เนสโทษทีนะ วันนี้เนสกลับบ้านเองนะ มีติดกิจกรรมอ่า กลับเองได้ป่าว” แป๊ว ! ความฝันพังสลายแหลกในพริบตา แล้วไอติมล่ะ ? ฉันอุตส่าห์อารมณ์ดีคิดว่าวันนี้จะได้กินติมสมใจ เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า เฮ่อ ><
“ถ้าเนสบอกว่าไม่ได้ พี่น๊าสจะมารับเนสกลับบ้านป่ะ ! กลับเองก็ได้ว่ะ จำไว้เลย “ ฉันว่าพร้อมทำหน้าบึ้ง
“โอ๋ ๆ คนสวยของพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เลี้ยงหนังชดเชยความผิดละกัน นะ ๆ” อย่างนี้ทุกทีเลย ทำความผิดกี่ครั้ง ๆ ก็เอาแต่ของกินมาล่อ ไอ้เราก็เป็นคนขี้เกรงใจไง ปฏิเสธคนไม่เป็นซ่ะด้วย อิอิ
“อืม ๆ ก็ได้ ๆ แค่นี้นะ”
ปั้งงงง !! เสียงดังราวกับสายฟ้าฟาด ... ฟาดลงหัวฉันนิสิ ฉันรู้สึกเหมือนมีลูกกลม ๆ มากระแทกหัวฉันอย่างแรง รู้สึกมึน ๆ อย่างบอกไม่ถูก พอตั้งตัวลุกขึ้นมาได้ ฉันก็มองหาต้นทางที่ไอ้ลูกกลม ๆ นี่มาทันที โห๊ะ ! ไอ้พวกบ้า เตะบอลไงนิไม่ดูคนสวยเลย
“นี่พวกนาย เตะบอลไงอ่ะ ไม่เห็นหัวฉันหรอ เตะแบบนี้กลับไปกินนมแม่ที่บ้านไป๊” ว่าแล้วฉันก็ลูบหัวตัวเองเบา ๆ
“เธอสิ กลับไปกินนมแม่ รู้ป่ะว่าตอนนี้เธออยู่ไหน” อะไรของมันว่ะ
“ก็อยู่โรงเรียนไง บ้าป่ะเนี่ย” ฉันค้อนไอ้เด็กบ้าหน้าหล่อ หัวทองคนนั้น
“ใช่อยู่โรงเรียน แต่เธอรู้ตัวป่ะ ว่าเธอกำลังยืนขวางประตูฟุตบอลพวกเราอยู่ครับ !!!!”
ฉันมองซ้ายมองขวา อย่างกะคนความจำเสื่อม ให้ตายสิพับผ่า ! ฉันอยู่กลางสนามฟุตบอลได้ไงเนี่ย คงเป็นเพราะมัวแต่เถียงกับไอ้พี่น๊าสอยู่ เลยเดินดุ่ม ๆ ไม่ดูทาง โอ้ยยย นอกจากจะเจ็บตัวฟรี แล้วยังหน้าแตกอีก เฮือก ! วันซวยจริง ๆ เลย
วันเสาร์.
ก๊อก ๆ !! “ พี่น๊าส เสร็จยังอ่า เดี๋ยวหนังก็ฉายก่อนหรอก” ฉันเคาะประตูห้องเรียกพี่ชายสุดหล่อ ผู้ชายอะไรใช้เวลาแต่งตัวนานกว่าผู้หญิงซ่ะอีก จะแต่งให้สาวกรี๊ดไปถึงไหน ดูอย่างฉันสิ ไม่แต่งผู้ชายยังมาจีบเลย 55555 (หัวเราะแบบนางมารร้าย)
“เสร็จแล้วค๊าบ ๆ จะรีบไปไหน “ พี่น๊าสเปิดประตูห้องออกมา พร้อมเงยหน้าขึ้นมองฉันอย่างแปลกประหลาด “ เฮ้ยเนส ทำไมวันนี้น่ารักจังว่ะ แต่งตัวดี ๆ กับเขาก็เป็นด้วยหรอ ฮ่า ๆ”
“จะหัวเราะอีกนานมั้ยคะ หิวข้าวไส้จะกิ่วอยู่แล้วคะ” ฉันว่าแล้วก็ทำหน้าบึ้งใส่
“ครับ ๆ คุณผู้หญิง”
แปลกตรงไหนอ่ะ ปกติฉันก็แต่งตัวของฉันแบบนี้อยู่แล้วนะ กางเกงยีนส์ขาด ๆ เสื้อยืดธรรมดา รวบผมขึ้นหลวม ๆ อย่างตั้งใจ กรีดตาเบา ๆ หน้าก็ไม่ได้แต่ง สงสัยพี่น๊าสมันจะเมาค้างแน่เลยวุ้ยยย
“เนส !” เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างหน้าฉัน แน่นอนไม่ใช่ใคร ยัยโมจิเพื่อนรักของฉัน วันนี้แต่งตัวสะสวยเลย ชุดแซ็กสีชมพูอ่อน ผมดัดลอน น่ารักจังฮู้! ต่างกับฉัน ติสต์ได้อีก O.o
“โมจิ มาได้ไงอ่า มากับใคร มาทำอะไร” ฉันวิ่งเข้าหาเพื่อนรักพร้อมยิงคำถามรัวไม่ยั้ง
“พี่น๊าสชวนมาดูหนัง มาคนเดียว” โมจิว่าแล้วก็ยิ้มแก้มปริ
“พี่น๊าส ชวนโมจิมาด้วยไม่เห็นจะบอกเนสเลย มีลับลมคมในกันรึป่าวนิ” ว่าแล้วฉันก็ชี้หน้าไอ้พี่ชาย
จริง ๆ ฉันก็ไม่กล้าฟันธงหรอกนะ แต่ฉันว่าพี่น๊าสต้องชอบโมจิแน่ ๆ เลย ดูจากเวลาไปไหนมาไหนกับฉันพี่นาสก็จะบอกให้ชวนโมจิไปด้วยตลอด เวลาฉันอยู่คนเดียวก็จะชอบถามหาโมจิ งานนี้มีเปอร์เซ็นต์สูงมาก ร้ายนะเนี่ยไอ้พี่น๊าสสสสสส
“ก็พี่แค่เห็นว่าเราเป็นผู้หญิงคนเดียว เลยชวนโมนจิมาเป็นเพื่อน” พี่น๊าสว่าแล้วก็เกาหัวตัวเองอย่าประหม่า
“ผู้หญิงคนเดียว แสดงว่าพี่น๊าสนัดใครมาอีกหรอ”
“อ่าห่ะ นั่นไงมาแล้ว” พี่น๊าสว่าแล้วก็ชี้นิ้วไปทางผู้ชายกลุ่มหนึ่ง
เฮือก นั่นเพื่อนพี่น๊าสหรอ ทำไมถึง..... ได้หล่อเยี่ยงนี้ ผู้ชายห้าคนที่เดินมาอย่างกะเดินแฟชั่นโชว์ คนแรก สูงขาว หน้าตี๋ ชื่อวาย (แฟนเค้าเอง อิอิ) ส่วนอีกสี่คนไม่รู้จัก คนที่สอง สูงประมาณพี่น๊าส ผมสีบอร์นทอง นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ (ถ้าไม่ได้คิดไปเองเหมือนเขาจะขยิบตาใส่ฉันด้วย) คนที่สามผิวเข้ม แต่งตัวเนี๊ยบกว่าพี่ชายฉันอีก ริมฝีปากเรียวบางอย่างกะโซฟี คนที่สี่สูงประมาณ 168 ตัวเล็ก ๆ ผิวขาว ตาตี๋ ยิ้มหวาน คนสุดท้าย อร๊าก ! ไอ้หัวทองที่เตะบอลอัดหัวฉันนิ สูง ผิวสีน้ำผึ้ง ตาโฉบเฉี่ยว ริมฝีปากบางเรียว สายตาเจ้าเล่ห์ ที่สำคัญมันเลิกคิ้วอย่างกวนๆ ใส่ฉันอีก >’<
“นายยยยย /เธออออ” ทันทีที่ฉันกับนายหัวทองสบตากันปุ๊บ ความโกรธก็พลุกพล่านเข้ามา แค้นนี้ต้องชำระ
“รู้จักน้องสาวฉันด้วยหรอเค” พี่น๊าสถามแบบงงๆ
“เหอะ ๆ คนแบบนี้เนสไม่อยากรู้จักหรอกพี่น๊าส” ว่าแล้วฉันก้อเบิกตากว้างใส่หมอนั่น
“ตัวเองดีตายล่ะ ยัยจุ้น” หน็อยแหน่ กล้าดียังไงมาว่าฉันจุ้น เดี๋ยวได้รู้เลย นายไฟไหม้หัว
“จุ้นหรออออ ... สักหมัดมั้ยนายอ่ะ ตัวต่อตัวก็ได้เอาม่ะ” ความแค้นเข้าครอบงำ เลือดสูบฉีดเข้าหน้าอย่างรวดเร็ว
“พอ ๆ หยุด ๆ จะดูมั้ยหนังจะทะเลาะกันทำไม หมดอารมณ์” วายเอ่ยขึ้น พร้อมเดินเข้ามาจูงมือฉันเข้าโรงหนัง กันไม่ให้ฉันสอยหน้าไอ้ไฟไหม้หัว
ฉันกับวายเราคบกันมาได้ 5 เดือนแล้ว เรารู้จักกันตอนที่วายไปปาร์ตี้วันเกิดพี่น๊าส วายเป็นเพื่อนสนิทพี่น๊าส และต่อจากคืนนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อย ๆ วายเป็นผู้ชายที่ดีมากจริง ๆ สำหรับฉัน วายคอยดูแลเทคแคร์ คอยเอาใจตามใจฉันทุกอย่าง (อิอิ น่ารักจัง) แต่วายจะชอบดุเวลาฉันงอแง พูดไม่รู้เรื่อง เวลาวายดุจะน่ากลัวมาก
“กลัวมั้ย?” วายเอ่ยถามฉัน เพราะตอนนี้เรากำลังดูหนังผีกันอยู่ อ๊ากกกก ><
“ไม่เท่าไหร่ วายล่ะ กลัวหรอ ? จับมือเนสแน่นเชียว ^^”
“ป่าว วายแค่อยากให้เนสรู้ไว้ ไม่ว่าในเหตุการณ์ไหนวายจะไม่ปล่อยมือเนสเด็ดขาด ^_^” น่ารักอีกแล้ว
ทุก ๆ สัมผัสที่วายมีให้ฉัน มันทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าวายรักฉันมากจริง ๆ ทุกครั้งที่เราจับมือ หรือสบตากันมันทำให้หัวใจของฉันเต้นรัวเหมือนกลองดังรัว ฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่มีในตัวเขา ฉันคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่มาก ที่ได้แฟนน่ารักแบบนี้ จากที่มือเราสองคนวางอยู่ข้าง ๆ ป๊อบคอร์นและน้ำอัดลม วายก็ค่อย ๆ เลือนมือของฉันขึ้นมาไว้ตรงหน้าอกของเขา (อ๊ากกก >/////< มันทำให้ฉันรู้เลยว่า ฉันจะมาดูหนังกับวายทุกวัน ไม่ว่าหนังเรื่องนั้นฉันจะเคยดูแล้วก็ตาม)
2 เดือนต่อมา
เย็นที่ฝนตกหนักราวกับฟ้าขาด ไอ้พี่ชายตัวดีของฉันดันโทรมาบอกว่า ติดเรียนมารับกลับบ้านไม่ได้ ! แล้วฉันจะกลับยังไงล่ะเนี่ย ฝนตกแรงขนาดนี้ >< โอ้พระเจ้า ช่วยลูกด้วย ลูกสวยมาก (เกี่ยวกันป่ะ) ไอ้ฝนบ้าก็ตกถูกวันจริงๆ เลย
ปี๊กกกกกกกกกกก ๆ !!! เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นจากด้านหลัง ทันทีที่ได้ยินเสียงฉันก็รีบหันกลับไปมองทันที
จ๊ากกกก ! โอ้มายก็อดดดดดด เวรกรรมอันใดจึงส่งผลให้ลูกเจอแต่เรื่องไม่ดีแบบนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันคือ ไอ้มอเตอร์ไซค์คันเมื่อตะกี๊มันเหยียบน้ำโคลนที่ขังบนถนน กระเด็นเลอะเต็มหน้า เต็มตัวฉันหมดเล๊ยยยย >O<
ปี๊กกกก ๆ ๆ เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นจากข้างหลังฉันอีกรอบ ไม่นะ ! อย่าบอกว่า เดจาวู !!! ฉันรีบหันกลับไปค้อนไอ้คนขับทันที
“จะอะไรกันหนักหนาห๊ะ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดี จะขี่ผ่านก็ขี่ผ่านไปดิ จะบีบหาพระแสงของ้าวอะไรล่ะ” ว่าแล้วฉันก็ทำหน้ามุ่ยใส่ผู้ชายคนนั้น
ภายใต้หมวกกันน็อค ฉันไม่อาจรู้ได้เลยว่าเป็นใคร แต่เมื่อฉันโวยเสร็จ ชายคนนั้นค่อย ๆ เปิดกระจกหมวกกันน็อคขึ้น สิ่งที่เห็นทำให้ฉันเบิกตากว้าง นั่นมันไอ้หัวไฟไหม้นิ ฉันจำได้ว่าตานี่ชื่อเค เพราะฉันได้ยินพี่น๊าสเรียกตอนที่ฉันเถียงกับหมอนี่อยู่หน้าโรงหนังเมื่อ 2 เดือนก่อน
เครีบก้าวลงจาก MSX สีดำ สิ่งที่เขาทำต่อไปนี้มันทำให้ฉันอึ้งจนพูดไม่ออก เคถอดเสื้อแขนยาวมาคลุมให้ฉัน เพราะไอ้มอเตอร์ไซค์บ้าคันนั้นแหละที่ทำให้ฉันเปียกไปทั้งตัวยังกะลูกหมาตกน้ำ >< เสร็จแล้วเคก็รีบควักผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋ากางเกงของเขาออกมาเช็ดที่หน้าของฉัน ฉันกำลังจะปัดมือเคออก แต่เคเหมือนจะรู้ทันจึงรีบเอามืออีกข้างจับแขนฉันไว้ (นี่นายกินยาลืมเขย่าขวดรึไง ถึงมาทำดีกับฉันเนี่ย เราเป็นศัตรูกันนะ)
“เดี๋ยวฉันไป ขึ้นมาสิ” เคว่าแล้วก็จ้องตาแบบเชิงบังคับ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันกลับเองได้”
“จะดื้อไปไหน ตะวันจะตกดินแล้วเนี่ย กลับคนเดียวมันอันตรายรู้มั้ย”
ว่าแล้วเค ก็เลือนมือของเขาที่จับแขนฉันอยู่ลงมาเป็นจับมือฉันเดินไปที่รถ (เฮ้ยยยย นายจะบ้าหรอฉันมีแฟนแล้วนะ แฟนฉันเป็นพี่ในแก๊งนายน๊า)
แปลกดีแฮะ ... ความรู้สึกโกรธ ความรู้สึกเกลียดตอนที่โดนเคเตะบอลอัดกระบาน มันหายไปไหนหมดแล้ว ? ฉันแอบยิ้มในใจ และแอบคิดว่า หมอนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ ไม่ใช่จะมีแค่มุมร้าย ๆ กวน ๆ เวลาเขานิ่ง ๆ ก็เท่ไม่เบา ^////^
“กินติมกันมั้ย” เคหันกลับมาถาม
“กิน.. ถ้านายเลี้ยง” ว่าแล้วฉันก็แอบหัวเราะอยู่ในใจ
“กล้ากินป่ะล่ะ ไม่กลัวพี่วายรู้หรอ” นั่นสิ ถ้าวายรู้ว่าเรามากับเค แล้วเราจะบอกวายยังไงอ่ะ
“ไม่กลัว ก็แค่กินไอติม ไม่ได้ทำไรเสียหายสักหน่อย”
“แล้วถ้าทำอะไรเสียหายล่ะ ? เธอจะบอกพี่วายยังไง” นายบ้านิ พูดอะไร บ้าป่าว ไม่มีทางหรอก
“งั้นก็ไม่ต้องกิน รีบไปส่งฉันที่บ้านเลย ฉันจะกลับไปกินข้าวกับพ่อแม่” ฉันว่าตัดบท
เคสายหัวแล้วหัวเราะ ฮึ ๆ ดูไปดูมาหมอนี่ น่ากลัวชะมัด ไม่มีวันที่ฉันจะนอกใจวาย หรือทำอะไรให้วายเสียใจหรอก ต่อให้นายจะหล่อที่สุดในจักรวารฉันก็ไม่เล่นด้วยหรอก ฉันมั่นคงกับที่รักของฉันคนเดียว เสียใจคะ ฮึ ๆ
กึ้ดดดดด ! เคเบรกรถแรงอย่างตั้งใจ ทำให้ฉันทรงตัวไม่อยู่ไถลลงไปติดหมอนั่น ... ไอ้บ้าจะกวนประสาทฉันไปถึงไหน ?
“รีบเข้าบ้านอาบน้ำซ่ะนะ เดี๋ยวไม่สบาย”
“อืม ขอบใจที่มาส่ง แต่ช่วยขับรถให้ดี ๆ หน่อยได้มั้ยคะ” ว่าแล้วฉันก็ถอดเสื้อแขนยาวที่คลุมตัวฉันอยู่ ยื่นให้เค
“ไม่อ่ะ” หมอนั่นพลักมือฉันที่จับเสื้อแขนยาวยื่นให้เขาอยู่กลับมา
“เอ้า ! นายไม่เอาหรอ ฉันใส่แป๊ปเดียวเอง ฉันไม่ได้สกปรกขนาดนั้นนะ”
“ป่าว แค่ฝากซัก ซักเสร็จวันไหนเอาไปให้ที่โรงเรียนด้วยนะ” เคว่าแล้วก็เลี้ยวรถกลับ แต่ยังไม่ทันพ้นหน้าบ้านเขาก็เบกรถแล้วตะโกนมา “ฝันดีนะ ที่รัก” ว่าแล้วเคก็ปิดกระจกหมวกกันน็อคลงแล้วรีบบิดรถไปอย่ารวดเร็ว
ฝันดีนะที่รัก ? ไอ้บ้าเค เล่นตลกอะไรเนี่ย ฉันไปเป็นที่รักนายตอนหนายยยยย >///<
ความคิดเห็น