นส.โก๊ะใส กะ ยัยหน้าหม้อ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

นส.โก๊ะใส กะ ยัยหน้าม่อ 1
มาเริ่มนับ 1 ใหม่กันเหอะ ฮูเล่ -*-

รอบก่อนรีบจัด โดดข้ามตอนไปแถมผิดเต็มเยย

เลยขอแก้ตัวใหม่อ่าฮับ




**1**นางในฝัน**

**1**





..พี่ฟิวส์คะ.. เสียงใครกันดังอยู่ข้างหลังเราฟิวส์พูดพร้อมกับหันหลังไป



“ โอ้โห ” 0.0 น่ารักที่สุดคนนี้ละใช่เลย



“ น้องเป็นใครนะ ชื่อไรฮะ ” ยังไม่ทันที่จะได้ยินคำตอบน้องเค้าก็วิ่งหนีหายไป ทิ้งความสงสัยให้ฟิวส์มากๆ



“ พลั๊ก ” เสียงอะไรนะหนกหูจริงๆคนกำลังยุ่งๆ



“ ยัยฟิวส์ตื่นได้แล้วนะลูก ฟิวส์ ฟิวส์ “ แม่เรียกซะเสียงดังเลยอะไรกันนักกันหนานะ



“ อะไรหรอแม่ ฮ้าว” หืมทำไมแม่ขึ้นมาบนห้องเราแต่เช้าเลยละมีอะไรกันหรอวันนี้



“ ลูกยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ วันนี้วันอะไรลูกรู้ไม๊ “ ฉันที่กำลังอ้าปากเพื่อจะตอบแม่ก็ยกมือห้าม แล้วบอกว่า



“ นี่มันวันที่ 10 พฤษภาคมไง วันนี้วันเปิดเทอมวันแรกของลูกนะ ลูกจะตื่นตอนที่เค้าปิดเทอมอีกทีรึไง “



“ หรอวันนี้เปิดเทอมหรอ อื้มๆ “ ฉันพูดพร้อมกับหันหลังลงไปนอนต่อ



“ จะบ้ารึไงไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้นะ “ แม่ไม่พูดเปล่ายังคงพยายามแงะฉันออกจากเตียง



“ ไปๆอาบน้ำได้แล้วกี่โมงกี่ยามแล้วฮะ “ แม่พูดเสร็จก็เปิดประตูพยายามยัดฟิวส์ให้เข้าไปในห้องน้ำ



“ ฮ้าววว “ ฉันบิดขี้เกรียจไปมาและหยิบแปรงสีฟันขึ้นมาตอนแปรงฟันก้อช่างดีเหลือเกินมีเสียงแม่บ่นประกอบด้วยแย่จริงๆ



“ ฟิวส์ ลูกนะโตแล้วนะปีนี้ก็ม.5แล้ว แม่ไม่เข้าใจ จริงๆทำไมความรับผิดชอบเราลดน้อยลงทุกทีละ



ผ้าห่มไม่เคยพับ ตื่นก็สาย แถมเกรดยังตกต่ำมากๆอีกนะ “ ฉันก็ไม่รู้จริงๆนี่นาว่าทำไมได้เกรดแค่ 2.6 ตอนจบม.4มา







ฉันอาบน้ำเสร็จก็ลงมาข้างล่างพร้อมกะเนคไทที่ยังหลุดลุ่ย



“ แม่คร้าบบ ผูกเนคไทให้ฟิวส์ทีสิฮะ “ ฉันพูดพลางยืดคอให้แม่



“ ว่าไงยัยน้องสาวตื่นมาวันแรกก็สายเชียวนะ “ พี่ชายคนรองทักฉัน



“ แหมก็มันง่วงงะ “ ฉันตอบกลับอย่างไม่สนใจเท่าไร



“ นี่นายฟิลม์ไปเรียกยัยฟิวส์ ว่าน้องสาวได้ไงมันเป็นน้องชายเรานะว้อย “ พี่ชายคนโตก็สวนขึ้นมาทันควัน



“ เออจริงด้วย โทษทีนะฟิวส์เฮียลืมไป ฮ่าๆ “ จริงๆเล้ยเฮียเฟิร์สท กะเฮียฟิลม์แกล้งฉันอย่างงี้ทุกที



“ เอาละยัยตัวแสบเฮียรอเธอไม่ไหวละ เฮียไปก่อนนะ “ เฮียเฟิร์สทเดินเชิดหน้าออกไป



ตอนนี้บนโต๊ะอาหารคนที่ฉันจะพึ่งพาให้ไปส่งที่โรงเรียนก็มีแค่เฮียฟิลม์คนเดียวฉันจึงพยายามส่งตาหวานออดอ้อนให้กับเฮีย *-*



“ พอๆยัยฟิวส์ไม่ต้องทำเป็นตาหวาน เดี๋ยวเฮียเป็นเกย์พอดี นั่งรถเมล์ไปเองละกันนะ “



ฮือๆเฮียฟิลม์ก็ไม่รอฉันเหรอ ฉันจะฟ้องแม่ ทันทีที่ฉันหันไปแม่ก็ยังทำหน้าถมึงทึงและชี้ที่จานข้าว



“ รีบๆกินเข้าไปลูกนะชักช้าเองนะ จริงสิลูกไปรับหนูยิ้มข้างบ้านไปส่งด้วยละ “ แม่พูดทำให้ฉันสำลักนมออกมา



“ อะไรนะยัยหนูยิ้มจะไปทำอะไรที่โรงเรียนฟิวส์ฮะ “ ฉันถามอย่างรำคาญเล็กๆ



“ น้องเค้าคงไปเป็นภารโรงมั้งลูก น้องเค้าสอบได้แล้วนี่ก็ต้องไปเรียนไง “ 0.0 ฉันถึงกับตาโต



ฮือๆพระเจ้าใจร้ายทำไมฉันถึงต้องไปส่งเด็กอย่างยัยหนูยิ้มด้วยละ ToT อนาถตัวเองจริงๆ



“ อิ่มแล้วฮับ ฟิวส์ไปนะ “ ฉันยกมือไหว้แม่แล้วก็รีบจ้ำไปหายัยหนูยิ้มข้างบ้านทันที



เฮ้อนี่ฉันต้องไปส่งยัยยิ้มจริงๆรึไงเนี่ย โอ้วไม่นะจอร์จ ToT ฉันบ่นไประหว่างตอนเดินออกจากบ้านเฮ้อบ้านยัยยิ้มถึงซะที



ฉันตรงเข้าไปกดออดและไม่กี่วินาทีต่อมาก้มีร่างเด็กตุ้ยนุ้ยเดินออกมาทักทายฉัน



“ สวัสดีคะพี่ฟิวส์ “ ฉันเพิ่งสังเกตว่าหน้าของยัยหนูยิ้มมีไข่ดาวชิ้นเล็กๆติดอยู่ตรงแก้ม หึหึ



“ ดีฮะ “ โอ้ฉันเพิ่งสังเกตอีกทีว่าตรงซอกคอก็มี



“ ปะไปได้แล้ว “ ฉันเดินนำหน้ามาและพยายามเดินห่างๆไม่อยากให้ใครเข้าใจว่ามาด้วยกัน เชอะๆ



“ อะไรนะพี่ฟิวส์ กะจะให้ยิ้มขึ้นรถเมล์งั้นเหรอ “ ยัยหนูยิ้มส่งสายตาพยายามอ้อนวอนว่าไม่อยากนั่งรถเมล์



ชิชะไม่ได้ผลหรอกยังไงฉันก็จะนั่งรถเมล์ฉันไม่ให้น้องแกเดินไปก็บุญแล้ว



“ เอ้า รถมาแล้วไปกัน “ ฉันยังอดขำใบหน้ายัยยิ้มที่มีต่อรถเมล์ไม่ได้น้องเค้าไม่เคยขึ้นรถเมล์เลย



และน้องเค้าคงติดตามข่าวเด็กตกรถเมล์เยอะมั้งถึงไม่กล้าขึ้นรถ >o<



“ ขึ้นมาสิ ถึงแล้วนี่ไงเร็วๆขึ้นมา ” โอวอนิจจา ขาฉันข้างนึงอยู่บนบันไดรถเมล์แล้วและกำลังดึงท่อนซุงยักษ์ขึ้นตามไป



ไม่เลยน้องแกไม่ขยับเลยซักนิด เอาไงดีละไม่ยอมขึ้นซักที ดีละฉันตัดสินใจลงรถมาและบอกกระเป๋ารถเมล์ว่ารอก่อน



ฉันลงมาข้างล่างและอ้อมมาด้านหลังพยายามดันก้นน้องแกให้ขึ้นไปได้ให้มากที่สุด



“ อึ๋ย เด็กรึเปล่าวะเนี่ยหนักชะมัด “ ฮือๆฉันอายจังที่ต้องมาลากซุงท่อนเบ้อเร่อขึ้นรถเมล์



น้องแกก็ยังคงดื้อและไม่ยอมขยับเลยแม้แต่น้อย“ ไม่เอ๊า หนูไม่ขึ้นๆ “



โธ่ให้ตายสิเปิดเทอมวันแรกของฉันก็ตกที่นั่งลำบากซะแล้วแง้ ในที่สุดฟ้าก็เมตตา



มีคนลงมาช่วยฉันดันเด็กคนนี้ขึ้น คนไทยจริงๆก็มีน้ำใจแฮะ โอยกว่าจะขึ้นรถเมล์ได้เอาซะเหงื่อล้นเลยนะ





อาถึงโรงเรียนซะทีหมดเวรละฉัน เมื่อฉันลองหันหลังกลับไปมองก็แทบสะดุ้งเมื่อยัยหนูยิ้มยังคงงอแงไม่เลิก



“ พี่ฟิวส์ใจร้ายที่สุดทำไมถึงทำยังงี้กับยิ้ม ฮือๆ “น้องแกพูดเสร็จก็กระทืบเท้าไปมาจนแผ่นดินสะเทือนฉันละอายจริงๆ



“ พี่ฟิวส์รู้ไม๊ ยิ้มทั้งเจ็บทั้งอาย ฮือๆ “ น้องแกร้องไห้ซะอย่างกับเสียตัวจนใครๆแถวๆนั้นก็คงคิดว่าฉันข่มขืนท่อนซุงนี้แหงๆ



ไม่น๊าเค้าเปล่าทำไร



“ พอได้แล้วยัยยิ้ม เอ้าเธอยืนรอพี่ตรงนี้พี่จะหาห้องให้ เค๊ “ พูดจบฉันก็เดินเข้าไปทางตึกของม.ต้นเจอบอร์ดเบ้อเร่ออยู่



ก็ตรงเข้าไปหาชื่อให้ยัยยิ้ม เอยิ้มหวาน ยิ้มหวาน อ้อเฮ้อโชคดีนะอยู่ห้อง1ไม่งั้นตาลายแหงๆ



“ เอ้ายัยยิ้มน้องอยู่ม.1/1 นะฮะ แล้วเดี่ยวตอนเย็นเจอกันตรงนี้แล้วกันนะพี่ไปเข้าแถวละ “ ฉันพูดด้วยความ



เร็วและเดินออกมาอย่างรีบๆเพราะไม่อยากให้ยัยยิ้มซักอะไรมากนัก อานี่ซิตึกม.ปลายเอปีนี้ม.5เข้าแถวตรงไหนกันนะ



“ ไอฟิวส์ “ หืมเสียงคุ้นๆแฮะ ฉันหันหลังกลับไป “ ไอเจน “ ฉันรีบทักทายเพื่อนซี้ด้วยความดีใจ



“ เป็นไงบ้างวะฟิวส์ไม่ออนเอ็มเลยนี่ “ มันรีบดักหน้าถามฉันก่อนเลย “ เออช่วงนี้ไม่ค่อยออนนะมัวแต่นอน “



“ เหอะๆข้าว่าแล้วเชียว “ แหมไอเจนสมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทของฉันมันรู้เรื่องซะทุกอย่างเลยจริงๆ



“ เออเจนเข้าแถวไหนอะ “



“ นู่นใกล้เสาธงเลยแต่อยู่ข้างซ้าย เพราะข้างขวาเป็นของน้องม.4 “



“ เหอะๆ นี่พวกเราต้องเข้าแถวที่เดิมอีกแล้วอ่อ เซ็งจริงๆเวลามีแสดงอะไรไม่เคยเห็น “



“เอาน่าๆ ใจเย็นๆปะปะไปเข้าแถวกัน “ ไอเจนปลอบฉันเสร็จก้อจัดการดึงเสื้อฉันไปเข้าแถว



ว้าวดีจังๆแถวม.5/6 อยู่ใกล้ๆกับม.4/1เลย โชคดีจัง ฉันอมยิ้มอยู่มุมปากเพราะไม่อยากให้ไอเจนมันเห็น



พลั่ก “ ฟิวส์ ไอหล่อแห่งห้อง 6 “ หืม ไอซินมันทักฉันแรงๆอีกแล้วเหรอเนี่ย เจ็บนะไอซินนะมือหนักที่บ้านมันเป็นยิมสอนเทควันโด



แถมมันเองก็สายดำซะด้วย เจ็บจริงๆทักแต่ละที



“ เออ หวัดดีไอซินวันหลังทักทายธรรมดาก็พอนะเจ็บหลังชิบเลย “ ฉันหันไปมองหน้ามันกวนชะมัด



“ เออ ขอโทษวะลืมตัว “ มันกล้ามากนะที่ลืมเนี่ยเจ็บจริงๆ



“ เออ ฟิวส์น้องส้มไรนั่น แกยังคบอยู่รึเปล่า “ ไอเจนถามฉันขึ้นมา



“ เออก็ยังคบกันอยู่ โทรคุยกันเรื่อยๆ“ ฉันตอบและพยายามสอดส่องสายตาไปทางม.4



“ แล้วยัยส้มเค้าอยู่ 4 ทับอะไรละ “ ไอเจนถามต่อ



“ อ๋อ ส้มเค้าย้ายโรงเรียนแล้ว “ ฉันตอบไปแบบเศร้าๆ



“ งั้นแกก็ควรมีใหม่ได้แล้วดิ ไอหล่อ ม่อไม่หยุด 55+ ” ไอเจนแกล้งเรียกชื่อฉันซะดังกะว่าได้ยินทั้งบางเลย



“ เหอะๆไม่หรอกมั้งปีนี้เน้นเรียนเว้ย สาวๆนะเดี๋ยวค่อยคุย “ ฉันตอบแบบนั้นก็จริงแต่ตาเนี่ยสิ จ้องม.4รุ่นน้องไม่หยุด



“ เหอะๆ ดูๆปากมันก็ไม่แต่ตาสิ เป็นมันเลยนะเว้ย “ ไอเจนตบไหล่ฉันเบาๆ





พอเข้าแถวเสร็จก็ได้เวลาเข้าห้องแต่แน่นอนสายตาฉันยังคงอยู่กับน้องๆเหมือนเดิมซึ่งน้องๆส่วนมากจะเป็นเด็กใหม่ซะครึ่งหนึ่ง



สองคาบแรกก็หมดไปกับการจดตารางสอนและการแนะนำตัวในห้องเฮ้อเพื่อนก็คนเก่าจะแนะนำอะไรมากมาย



พอคาบที่3นั่นแหละจึงได้เรียนจริงจัง ในที่สุดก็พักกลางวันซะที



“ ฟิวส์ “ เจนพูดพร้อมกับยื่นแฟ้มสีน้ำเงินเข้ม และสีเขียวแก่มาให้ฉันทั้งสองแฟ้ม



“ ไรอะ “ ฉันทำหน้างงๆเพราะแฟ้มมันใหญ่และหนักมากๆ



“ งงละสิ แหมของเคยๆทำกันทุกปี แฟ้มประวัติของน้องๆม.1และม.4ไงวะ “



อาจริงสิแม่ของเจนเป็นครูแผนกทะเบียนจึงมีข้อมูลนักเรียนทุกคนไอเจนมันก็มักจะแอบก๊อปมาประจำ



ดีสิแบบนี้จะได้คุยกันง่ายๆหน่อย



“ มาไอฟิวส์มันไม่ทันซะละให้ข้าก่อนแล้วกัน “ ฉันยังไม่ทันได้ดูเลยไอซินมันก็ดึงไปก่อนเศร้าเหลือเกิน ToT



“ เออจริง แกนะดูทีหลังมั่งก็ได้เปิดเทอมทีไรแกเล่นกวาดซะเกลี้ยงทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่ “ ไอเจนยังคงบ่นต่อไป



“ เฮ้ย น่ารักวะ ชื่อไรเนี่ย กาย เหรอชื่อน่ารักด้วย “ ไอซินจิ้มรูปน้องลงไปอย่างตื่นเต้น



“ ไหนๆ เออๆน่ารักๆ “ ฉันก้มลงมาดูและตื่นเต้นมากๆน่ารักจริงๆ



“ นี่ๆพวกแกดู ม.4/1 รึยังวะ “ หืมม.4/1 โหห้องวิทย์นี่หว่าเมื่อเช้าตอนเข้าแถวดูๆแล้วมีแต่แว่นหนาๆทั้งนั้น



“ คนนี้ๆตัวเก็งเชียวนะเว้ยพวกรุ่นพี่นะตอมกันแย่งกันแทบคลั่งแนะ “ ว่าแล้วไอเจนก้อเอานิ้วชี้ลงบนรูปน้องคนหนึ่ง



“ ไอเจนเอ๊ย น่ารักตรงไหนวะเนี่ย ชื่อก็เชยๆ ฟักแฟง เหอะ ” ฉันก้มลงมองตัวดำๆที่อยู่ในรูปไอเจนมันคงปริ๊นท์มาไม่ดีเท่าไร



“ ไอฟิวส์ แกนะมาสายเลยยังไม่เห็นตัวจริงของน้องเค้านะสิ “ เอแล้วน้องเค้าไม่เข้าแถวรึไงตอนเช้าฉันคิดในใจ



“ จะน่ารักแค่ไหนก๊าน “ ไอซินแทรกต่อ “ เหอะๆแกก็พูดได้นะ รู้มั้ยเมื่อเช้าขนาดพี่มิ้งมองแล้วตายังค้างเลย “



“ หาพี่มิ้งเนี่ยนะ “ ไอซินทำหน้าเหวอขึ้นมาทันควันแน่ละสิ สายตาระดับพี่มิ้งเนี่ยเหมือนกับเป็นการรับประกันทีเดียวละ



พี่แกควงแต่ละคนสุดยอดทั้งนั้นแต่ฉันไม่ค่อยถูกกะพี่แกเท่าไรเพราะเราเป็นอันดับ1 และ 2 ของทอมที่ฮอตที่สุดในโรงเรียน



เราจึงไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันเท่าไร แถมเจอกันทีไรยังจะวางมวยกันทุกที



“ ชักอยากจะเห็นแล้วสิ จริงไม๊ไอฟิวส์ “ ไอซินถามอย่างตาหวานหยาดเยิ้ม



“ ไม่รู้สินะ “ ฉันตอบทั้งๆทีใจลอยไปมา



“ เฮ้ย ไอฟิวส์ข้าขอร้องแกเลยนะเว้ย น้องแฟงนะขอข้าจีบก่อน เค๊ “ ไอซินทำหน้าถมึงทึงใส่ฉัน



“ เฮ้ยๆไอซินถ้าแกไม่ติดนะข้าต่อนะเว้ย ไอฟิวส์แกนะสุดท้ายเลย เพราะแกมีน้องส้มอยู่แล้วทั้งคน เค๊ “



ไอเจนชิงตอบพวกมันเป็นอะไรกันคิดว่าผู้หญิงเป็นของใช้รึไงส่งต่อไปเรื่อยๆเนี่ย



“ เออ ก็ได้ “ ฉันตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร



“ เออลงไปกินข้าวกัน อาจจะเจอน้องแฟงก็ได้ “ ไอซินเริ่มทำตาหวานอีกครั้ง



“ เฮ้ย ฟิวส์ เลี้ยงข้าวทีสิ “ อะไรนะเลี้ยงข้าวพวกมันกินเยอะจะตาย



“ เอ้อๆ ก็ได้อ่า “ ฉันจึงต้องไปต่อแถวด้วยใบหน้ายุ่งๆก็คนนึงกินตั้ง 2 จานตัวฟิวส์เองอีก 1 เฮ้อเปลืองชะมัด



เจ๊ข้างหน้าแกก็ขายช้าเหลือเกิน เฮ้อเหนื่อยจริงๆ หืม0.0 คนข้างหน้าใครนะผมสวยแฮะแต่หน้าตาจะสวยด้วยรึเปล่าเนี่ย



ผมหอมอีกต่างหาก >.,< ฉันสูดหายใจลึกกลิ่นผมคนข้างหน้าหอมมากใครกันน๊า บรรยากาศตอนนี้เลยไม่น่าเบื่อเท่าไรแล้ว



“ เอ้า กระเพราไก่สับ ไข่ดาว 4 จานของพวกแก “ ฉันส่งจานให้เพื่อนทั้ง 2 แย่จริงๆตัวฉันเองยังไม่เอาไข่ดาวเล้ย



“ ปะนั่งที่เดิม รีบๆกินดีกว่าแล้วไปเล่นบาสกันนะไอฟิวส์ “ ไอเจนพึ่งเดินกลับมาจากการซื้อน้ำ ยังดีนะที่มันคิดจะเลี้ยงน้ำฉันคืนบ้าง



ระหว่างที่ฉันกำลังกินๆอยู่นั้นก็เห็นกลุ่มพี่มิ้งเดินไปมาอยู่รอบโต๊ะนึง จึงสะกิดและชี้ให้ไอเจนดู



“ เจนพี่มิ้งทำไรโต๊ะนั้นวะ โต๊ะประจำเค้าอยู่ใกล้ๆ ห้องวิทย์นี่หว่า “



“ หืม ไอ๋ อู อิ๊ “ ไอเจนรีบเคี้ยวข้าวให้เร็วที่สุดแล้วแต่ก็ยังไม่หมดปาก



หลังจากที่ไอเจนรีบดื่มน้ำแล้วมันก็ลุกขึ้นยืน และ หันกลับมาตอบคำถามที่คาใจให้กับฉันว่า



“ น้องแฟงนั่งโต๊ะนั้น “ ทันใดนั้นไอซินก็ลุกพรวดและเดินไปที่โต๊ะนั้น ฉันและไอเจนจึงรีบตามไปทั้งๆที่ยังเคี้ยวข้าวไม่หมด



อายจริงๆไอซินไปถึงก็จ้องหน้ามองน้องแฟง ส่วนฉันยังคงต่อล้อต่อเถียงกับรุ่นพี่อยู่



“ ดีฮับ น้องฟิวส์ มาทำไรแถวนี้ละ “ ชั้นจะทำอะไรก็เรื่องของชั้นนะ



“ ไม่รู้สิ มาซักผ้าแถวนี้มั้ง “ พี่มิ้งเริ่มมองหน้าฉันแบบโหดๆ



“ อ้อ รึว่าคิดจะมาจีบน้องแฟงพี่บอกไว้ก่อนนะว่าน้องแฟงนะเป็นแฟนพี่แล้ว “ พี่มิ้งยักคิ้วให้เกลียดพี่แกจริงๆ



ทันใดนั้นก็มีน้องคนนึงลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไป ฉันเห็นหน้าได้แค่นิดหน่อยเพราะมัวแต่จ้องหน้าพี่มิ้ง



แต่เท่าที่เห็นหน้า ดูหน้าแล้วคุ้นๆจังเคยเห็นที่ไหนนึกไม่ออกจริงๆ



หลังจากปฏิบัติการกินอาหารเสร็จแล้ว ไอเจนก็วิ่งไปหยิบลูกบาสบนห้องเพื่อจะมาเล่นกัน



และเราก็เล่นกันอย่างสนุกสนาน พอ ออด เลิกพักพวกเราก็เลิกเล่น



“ ไอซินน้ำอะ “ ฉันถามมันซึ่งตอนนี้เราสามคนหอบและหายใจรัวหน้าแดงทั้งหมดไม่นานไอซินก็ยื่นน้ำออกมา



ฉันเปิดมันด้วยความรีบร้อนและจัดการเทใส่หัวอย่างรวดเร็วร้อนจริงๆ



“ อุ๊ย “ หวาo_Oโดนใครเข้าละเนี่ย ฉันจึงหันหลังกลับไปหาน้องเค้า และจัดการยื่นผ้าเช็ดหน้า ( รึผ้าขี้ริ้ว )



“ อ๊ายหยาพี่ขอโทษนะ เอ้าๆเช็ดก่อน “ และน้องเค้าก็เงยหน้าขึ้นมา ฉันจึงมองหน้าน้องเค้าและเริ่มคิดว่าเคยเห็นหน้ากันที่ไหน



ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อ ไอเจนก็ดึงตัวฉันไปอย่างรวดเร็ว



“ ไอฟิวส์ แกรู้ไม๊นั่นใคร “ ฉันสั่นหัวเบาๆ



“ หึไม่ละ “ ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี่นาแต่แค่รู้ว่าหน้าคุ้นมากๆ



“ ฮ่าๆจะใครซะอีกละ ก็น้องแฟงไงสาวสวยดาวรุ่งที่กำลังจะคว้าแชมป์ดาวโรงเรียนไงละ “ ไอซินชิงตอบมาอย่างรวดเร็ว



“ อ้อ คนนี้เหรอวะก็งั้นๆละน่า น้องส้มน่ารักที่สุด “ ฉันยังพยายามใจแข็งที่ตอบออกไปอย่างนั้น



“ ก้อดีนะที่แกไม่คิดอะไรเพราะคนนี้ฉันจอง “ เห้อจริงๆเลยน๊าไอซิน



ออดที่สองเป็นสัญญาณบอกว่าควรจะไปถึงห้องเรียนเดี๋ยวนี้แล้ว สามคาบสุดท้ายหมดไปกับการคุยเล่นๆของครูจริงๆ



วันนี้ยังไม่มีไรหรอก เค้าจะเริ่มเรียนจริงๆในอาทิตย์หน้านู่นแนะ



ถึงเวลากลับบ้านฉันก็ต้องไปคอยยัยหนูยิ้มฉันละเบื่อจริงๆเลยคนยิ่งรีบๆกลับไปนอน



“ พี่ฟิวส์คะ “ เอเสียงนี้ไม่คุ้นเลยคัยน๊าพอฉันหันกลับไปมองก็เจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่แว่นตารีๆกรอบเลนส์สีฟ้า



ท่าจะเป็นคนเรียบร้อยแฮะ



“ มีอะไรรึเปล่าฮะ “ ฉันถามกลับอย่างเรียบๆจริงๆแล้วฉันคิดว่าเป็นน้องฟักแฟงซะอีก



“ กลับบ้านด้วยได้ไม๊คะ “ โอ้โหกลับบ้านด้วยเหรอ



“ ก็ได้ฮะ แต่คงต้องรอซักพักนะพี่รอน้องสาวนะ “ ฉันตอบน้องเขาไปในใจกระดี้กระด๊าเป็นที่สุดที่วันนี้ไม่ต้องกลับ 2ต่อ2กะยัยยิ้ม



“ ว่าแต่บ้านน้องกับบ้านพี่ไปทางเดียวกันเหรอ “ ฉันถาม



“ คะคือเมื่อเช้า นิลเห็นพี่ขึ้นรถเมล์คันเดียวกันเลยอยากกลับด้วยคะ “ อ้อน้องแกชื่อนิลนี่เอง



“ พี่ฟิวส์ “ โอ๊ะเสียงยัยหนูยิ้มดันดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียจริงๆ



“ อ้อยัยยิ้มไปกลับบ้านกัน “ ฉันพยักหน้าและเดินนำอย่างไม่อยากรอใคร