สาวหล่อสุดเท่กะนายเรียนเก่งสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 :: เพื่อนที่ดีกะอีตาขี้เก๊กคนเมื่อวาน

\"  เฮ้อ ! จะได้ไปโรงเรียนซักที  ดีใจจัง \"   ฉันพูดแล้วก็กระโดดโลดเต้นบนเตียงไปมา แล้วก็แต่งตัวไปโรงเรียน

    

        ที่โรงเรียน



\"  ริวมียองจ๊ะ  เธอรอครูอยู่ตรงนี้นะจ๊ะ \"   ครูยูกิบอก  เธอเป็นเพื่อนซี้แม่ฉันเอง  ตอนแรกก็งง ๆ



ที่ฉันสอบเข้าที่นี่ได้  แต่ตอนหลังแทบจะเป็นเจ้าเข้า ทำท่าแปลก ๆ  ครูยูกิใจดีม๊าก มาก นะคะท่าน



ผู้อ่าน  ขอบอกค่าาาา   อุ้ย ! นอกเรื่อง  โทษทีค่ะ



\"  นักเรียนเคารพ \"    เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูด เพราะมากเลย  ท่าทางน่ารักนะ



\"  เอาล่ะจ้ะ ทุกคน วันนี้จะมีนักเรียนญี่ปุ่นที่สอบเข้าโรงเรียนเราได้นะจ๊ะ แล้วเธอ



ก็จะมาเรียนกับพวกเธอนะจ๊ะ  ดูแลเธอด้วยล่ะ \"   ครูยูกิพูดจบ รู้สึกว่าทั้งห้องจะเงียบกริบ เพื่อรอฉันเลยนะ



ตื่นเต้นจัง  ทำไงดีล่ะ  ฉันต้องนึกถึงคำพูดของแม่ไว้



\"  มียองจ๊ะ  ลูกต้องเข้มแข็งนะ......มีเพื่อนเยอะ ๆ ล่ะ \"



\"  ค่ะแม่  หนูจะเข้มแข็ง  หนูจะต้องมีเพื่อนเยอะ ๆ ให้ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะแม่ ที่ทำให้หนูเข้มแข็งค่ะ \"



ว่าแล้ว ฉันก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่  แล้วก็เข้าห้องไป...



\"  หวัดดีนะทุกคน ฉัน ริวมียอง  ขอฝากตัวด้วยนะ \"   ฉันพูดทั้ง ๆ ที่ ตื่นเต้น แต่ก็โล่งใจที่สามารถพูดออกไปได้



\"  กรี๊ด !!!!!!!!!  เท่ หล่อ สมาร์ท กรี๊ด !!!!!!!!!  \"   ผู้หญิงในห้องกรี๊ดฉันกันใหญ่เลย



\"  สวัสดีจ้ะ  ฉันชื่อ ชินมินจี จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ มียอง \"   สงสัยเธอคงจะเป็นผู้หญิงที่ฉันได้ยินเสียงเมื่อกี้นะ



\"  หวัดดีจ้ะ \"   ฉันตอบไปแค่นั้น



\"  เอาล่ะ ริวมียอง เธอนั่งที่ได้แล้วนะ \"   ครูยูกิพูด



\"  มียองเธอนั่งข้าง ๆ ฉันก็ได้นะจ๊ะ \"  มินจีชวนฉันนั่งด้วยกัน



\"  เอ่อ...ก็ได้จ้ะ  เฮ้ย ! นาย \"  ฉันตอบเสร็จก็เหลือบไปมองที่นั่งนั้น แล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วก็



ไปเจอกะอีตาบ้าเมื่อวาน  เอ๊ะ ! แต่เมื่อวาน นายนั่นไม่ได้ใส่แว่นนี่นา  แล้วทำไม วันนี้ถึงใส่แว่นอ่ะ



เฮ้ย ! แล้วฉันจะไปสนใจนายนั่นทำไมล่ะ  เมื่อวานนายทำฉันแสบมากนะ นายตัวดี ฮึ  ให้ตายยังไงฉันก็



ไม่ยอมนั่งข้างนายหรอก ฉันไปตายซะยังดีกว่า ต้องมานั่ง กับตัวซวยอย่างนาย



\"  เฮ้ย ! ยัยบ้าเมื่อวานนี่นา \"   ตานั่นร้องขึ้นมา



\"  นี่นาย มันจะมากเกินไปแล้วนะ \"   ฉันเถียงบ้าง



\"  เธอต้องชดใช้ค่าเสื้อของฉันเมื่อวาน  มันเปื้อนหมดเลย \"



\"  เรื่องอะไร ฉันจะต้องชดใช้ให้นายล่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด นายจะโทษฉันไม่ได้นะ นายเองนั่นแหละ



ที่เดินมาชนฉันเอง \"



\"  ไม่รู้ล่ะ เธอจะต้องชดใช้ \"



\"  ฉันไม่ชดใช้  มีอะไรมะ  ฉันไม่ได้ทำผิด คนที่ผิด ก็คือ นาย !!!  ต่างหากล่ะ ไม่ใช่ฉัน \"



\"  ริวมียองเธอไปนั่งที่ได้แล้ว \"  ครูยูกิพูดขึ้นมา หลังจากที่ฟังบทสนทนาระหว่างฉันกับตาบ้าขี้เก๊ก



จนรากงอกออกมายาวเฟื้อย.........



\"  เธอก็เหมือนกัน นาย ลีจองมิน นายเป็นถึงนักเรียนดีเด่น ควรจะเป็นตัวอย่างที่ดีสิ \"   ครูยูกิพูด



\"  พึมพำ พึมพำ \"   นายนั่นได้แต่บ่นพึมพำด้วยความเจ็บใจ



เป็นไงล่ะ หงอล่ะสิ สะใจจัง แต่...เดี๋ยว  ยังสะใจไม่พอหรอก



แค้นนี้ต้องชำระ  ฉันจะต้องแก้แค้นนายให้สาสม  จะตามราวีนายให้ถึงที่สุด



ให้สมกับที่นายทำฉันอับอายคนที่เกาหลีนี้



\"  มินจี ฉันไปนั่งข้างหลังดีกว่านะ \"   ฉันพูด



\"  เธอรังเกียจฉันหรอมียอง เธอรังเกียจฉันหรอ \"   มินจีพูดพลางทำตาแดง  เฮ้อ...ใจอ่อนจนได้



\"  ฉันนั่งข้างเธอก็ได้จ้ะ \"



\"  เย้ !! มียองน่ารักที่สุดเลย \"    มินจีทำหน้าดีใจ  แล้วก็กระโดดโลดเต้นไปมา  จะว่าไปแล้ว มินจีน่ารักมาก ๆ เลย



\"  เอ้อ ! แล้วเดี๋ยวตอนพักนะ ลีชางมิน เธอพา ริวมียอง แนะนำที่ต่าง ๆ ในโรงเรียนนะ ในฐานะที่เธอเป็น



นักเรียนดีเด่น และประธานนักเรียน \"   เมื่อครูยูกิ พูดจบ ฉันและตาบ้านั่น ก็อึ้งกิมกี่  หา ! จะต้องให้ฉันไป



อยู่กับนายนั่นทั้งวันเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก ก็ฉันกลัวนายนั่นน่ะ จะพาฉันไปหา ความซวย น่ะสิ



   ตอนพักกลางวัน



\"  นี่ มียอง เธอ จะกินอะไรหรอ \"  มินจีถามฉัน



\"  ไม่รู้สิ  แต่ฉันเริ่มหิวแล้วอ่ะ \"  ฉันพูดไปด้วย ลูบท้องไปด้วย พลางส่งสายตาอ้อนวอนแบบน่ารักไปให้มินจี



\"  กรี๊ด !!!!!!!!!!!!!!!  \"   ผู้หญิงกลุ่มใหญ่พากันส่งเสียงกรี๊ด  เมื่อเห็นฉันทำอย่างนั้น



แต่จู่ ๆ เสียงที่ฉันไม่อยากจะได้ยินก็ดังขึ้น



\"  มาเรียนวันแรก  สงสัยแฟนคลับจะเยอะนะเนี่ย \"    อีตาชางมินพูดขึ้น



\"  แล้วฉันจะมีแฟนคลับมากหรือน้อย หรือมีไม่มี  มันไปสร้างภาระบนสมองส่วนไหนของนายไม่ทราบยะ \"



\"  กรี๊ด !!!!!!!!!!!!!! \"  เสียงพวกผู้หญิงกลุ่มเดิมกรี๊ดกันใหญ่ เมื่อประธานนักเรียนสุดหล่อ มาปะทะ กับนักเรียน



สาวสุดเท่ที่เพิ่งเข้ามาใหม่  เสียงก็เลยยิ่งดังเข้าไปอีก



\"  นี่เธอ ลืมแล้วรึไงห๊ะ ว่าครูยูกิให้ฉันพาเธอไปแนะนำสถานที่ต่าง ๆ ในโรงเรียนให้เธอรู้จักนะ \"  



\"  ลืมไปแล้วย่ะ เรื่องของนาย ฉันไม่เก็บไว้ให้รกสมองหรอก หนักเปล่า ๆ  แล้วฉันก็ไปเองได้  นายไม่ต้อง



เข้ามายุ่ง  ถึงมาก็เกะกะฉันเปล่า ๆ \"



\"  นึกว่าฉันอยากยุ่งกับเธอนักรึไง \"  



\"  ไม่อยากยุ่งก็ไม่ต้องยุ่งสิ  ฉันไปขอร้องก้มกราบให้นายพาฉันทัวร์รอบโรงเรียนรึไง  อีกอย่างฉันไม่อยากให้



นายพาฉันไปเจอกับความซวย \"



\"  เฮ้ย ! แล้วฉันไปทำเธอซวยตอนไหนอ่ะ \"    นายนั่นถามฉันด้วยความงง  หนอย ! ยังมาตีหน้าซื่อ



ไม่รู้เรื่องอีกรึไง



\"  ฉันจะบอกให้นายฉลาดขึ้นก็ได้นะ  ก็เมื่อวานที่สนามบินโซล  นายเดินมาชนฉัน \"



\"  เฮ้ย ! ฉันไปชนเธอตอนไหน เธอนั่นแหละชนฉัน \"



\" นายนั่นแหละชนฉัน ตาบ้า  ตั่งแต่ นายเข้ามาชนฉันนะ ฉันก็รู้สึกได้ว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า.........



มันได้แผ่ความซวย มาถึงฉันเข้าอย่างจัง  และที่ฉันคิดก็เป็นจริง



นายเอาแต่ด่าฉัน ว่าฉันเดินชนนาย  แต่กลับเป็นนายนั่นแหละที่วิ่งชนฉันเอง



นายให้ฉันชดใช้ค่าเสื้อนายบ้างล่ะ



ทำฉันอับอายต่อหน้าคนเกาหลีเป็นสิบบ้างล่ะ



ฉันไม่ยอมให้นายทำฉันฝ่ายเดียวหรอก  และฉันก็ไม่เคยยอมใคร ฉันต้องแก้แค้นนาย ตาบ้าชางมิน \"



      ผัวะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!



\"  เป็นไงบ้าง จองมิน ฉันขอโทษนะ เป็นความผิดของฉันเอง ที่ฉันใช้กำลังตัดสินปัญหาน่ะ \"  ฉันพูด



เสียงอ่อย เพราะฉันดันไป ต่อยปาก !!!! นายนั่นเข้า



\"  โอ้ย !!!  เบา ๆ หน่อยสิ หมัดหนักดีนะ เธอเนี่ย \"    ตานั่นร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บ



\"  อุ๊ย ! ขอโทษนะ  ต่อไปฉันจะเบามือนะ \"



\"  มียอง...เอ่อ...ฉัน...ขอโทษนะ \"   ตานั่นขอโทษ  ฮิ ฮิ ฮิ สะใจดีจัง



\"  ไม่เป็นไรหรอก \"   ฉันตอบไปอย่างนั้น แต่ในใจน่ะ เจ็บแค้นมาก ๆ



\"  ฉันขอตัวกลับล่ะนะ เลิกเรียนแล้ว  \"   แต่อยู่ ๆ.....



\" เดี๋ยว ขออยู่อย่างนี้ 5 นาที นะ ฉันเหงา  อย่าทิ้งฉันไป  \"     อะไรนะ  อีตานั่น  เค้าพูดอะไรของเค้าอ่ะ



\"  อืมม์... \"   แต่ก็ต้องตอบตกลงไป  เพราะนายนั่นก็น่าสงสารเหมือนกันนะ



     5   นาที ผ่านไป



\"  นาย นาย จองมิน  ฉันต้องรีบกลับบ้านแล้ว \"



   คร้อกฟี้...  คร้อกฟี้...  คร้อกฟี้...



\"  เฮ้ย ! นายตื่นนะ  ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ \"



\"  อะไย หยอ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ \"



\"  ไม่ได้ ! ฉันจะกลับบ้าน \"



\"  งั้นฉันไปส่งนะ \"



\"  อืมม์ \"    



  และแล้วเย็นนั้นก็ต้องให้นายนั่นไปส่ง  เพราะทางมันมืดมาก น่ากลัวด้วย



\" นี่เธอ \"



\"  อะไร \"



\"  ขอบใจนะ \"



\"  ขอบใจเรื่องอะไรอ่ะ \"



\"  ก็ที่เธออยู่เป็นเพื่อนฉันเมื่อกี๊ \"



\"  อ๋อ ! ไม่เป็นไรหรอก  ก็เพื่อนกันนี่นา \"



\"  อืมม์ \"



\"  ถึงบ้านฉันแล้ว  นายกลับไปเหอะ เดี๋ยวจะมืดมากกว่านี้นะ \"



\" อืมม์... งั้นฉันไปก่อนนะ \"



\"  เออ  กลับดี ๆ ล่ะ อย่าไปกัด อย่าไปฟัดกับหมาแถวนี้นะ \"



\"  แถ..ว..ว..น..นี้..ม..มี หมาหรอ \"



\"  งั้นมั๊ง... ระวังตัวด้วยล่ะ \"



\"  แหม ! ที่แท้ก็เป็นห่วงฉัน ขอบใจนะ มียอง \"



\"  เฮ้ย ! ใครบอกว่าฉันเป็นห่วงนายกันยะ  กลัวนายไปกัดกับหมา  ฉันสงสารหมาตัวนั้นน่ะ \"



\"  นี่ ! เธอไม่เป็นห่วงฉัน...บ้างหรอ \"



\" ใช่ !!! ฉันไม่เป็นห่วงนาย  แล้วนายก็ไม่ได้เป็น  ญาติโก โหติกา ฉัน ทำไมฉันจะต้องเป็นห่วงล่ะ \"



\"  งั้น...ไปล่ะ ขอบใจ \"



\"  นี่นาย ยังไงก็กลับบ้านดี ๆ ล่ะ  อ้อ ! แล้วก็อย่าเข้าใจผิดล่ะ  ฉันไม่ได้เป็นห่วงนายหรอกนะ \"



\"  เฮ้อ...ยัยบ้าเอ๊ย...ปากแข็งจังนะ \"   ว่าแล้วนายนั่นก็เดินออกไป  พร้อมกับรอยยิ้ม



\"  ตานั่นเค้าพูดอะไรอ่ะ  ไม่ได้ยินเลยอ่ะ แต่...เมื่อกี๊ได้ยินว่า ยัยบ้า เฮ้ย ! ว่าฉันนี่



ฮึ่ม !!!  อีตาบ้า  ฉันเล่นงานนายให้แสบเลยคอยดูสิ \"   ฉันพูดแล้วก็ไปอาบน้ำกินข้าว



       ในห้องนอนของมียอง



\"  ทำไม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ หน้าของนายนั่นถึงแวบเข้ามาที่เพดานล่ะ \"   ฉันก็บ่นพึมพำ ๆ



\"  ฉัน...คิดถึงนายนั่นหรอ  ไม่ ! ไม่มีทาง  ฉันไม่มีวันคิดถึง อีตาขี้เก๊กนั่นหรอก \"  



       ในห้องนอนของจองมิน



\"  เฮ้ย ! ทำไม ฉันต้องฝันถึงเธอด้วยนะ ยัยบ้า !  \"



\"  หรือว่า...ฉันชอบเธอเข้าแล้ว  เอ้ย ! ไม่มีทาง อย่างยัยบ้านั่น ไม่เคยอยู่ในสายตาของฉัน \"





                   -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-



หวาดดีค่าาาาาาา  วันนี้มาอัพตอน 2 แล้วนะ



ช่วยอ่านกันด้วยล่ะ



ช่วยโหวตให้เรื่องนี้ด้วยนะคะ



ส่งความคิดเห็นให้ด้วยนะคะ



ไว้ว่าง ๆ เหมียวซ่าส์  จะมาอัพ  ตอน 3 นะคะ



บายค่าาาาาาาาาาาาา



แล้วเจอกันะคะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ