คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เสียโฉม
เสียโม
เ็สาวหมสิล ท่ามลาวามื่นใอายหนุ่มผมบลอน์
นเาเผลอปล่อยไม้ายสิทธิ์หลุมือ ส่ผลให้ร่าอเฮอร์ไมโอนี่ล่วลระแทพื้นอย่าแร
โยบนพื้นใ้ร่าเล็ มีวที่บรรุน้ำยาไม่ทราบประเภท หล่นแระายอยู่ทั่วพื้น ในอนนี้ฝ่ามือและใบหน้าีวาอเธอเริ่มมีรอยแๆ ล้ายปาน มันำลัลุลามอย่า้าๆ โยที่มัลฟอยไ้แ่ยืนมอ้วยวามใ
เสียโรมรามัึ้น ่อนที่ ศ.ปรุยาะวิ่ออมาาห้อเพื่อูว่ามันเิอะไรึ้น รหน้าอายราือเ็สาวำลันอนไม่ไ้สิอยู่บนพื้นที่มีน้ำยาสีฟ้าเปื้อนามเนื้อัว เมื่อเินไปใล้ๆ ้วยแววาื่นะลึ มอเพียนิเียว เา็รู้ทันทีว่ามันือน้ำยาสลายเนื้อเยื่อที่มีฤทธิ์ร้ายแร
ายราเยหน้าึ้นมอเ็หนุ่มที่ยืนัวสั่นสะท้าน้วยวามลัว ่อนะเอ่ย้วยน้ำเสียเียบา
"อย่าพึ่อธิบาย ...พามิสเรนเอร์ไปห้อพยายาลเี๋ยวนี้!"
ทั้สอพยุร่าไร้สิอเฮอร์ไมโอนี่มายัห้อพยาบาล โยมาามพอมฟรีย์ออมาหาพวเาทัุ้นอน
"เอ่อ ป๊อปปี้อโทษที่มารบวนยามวิาล ...แ่เรามีเรื่อใหุ้่วย"
"ายแล้ว...พาเธอมานอนรนี้เร็วเ้า!"
อาารย์ประำห้อพยาบาลเินนำหน้า พวเามาเลื่อนม่านั้นเียออ ่อนะรีบัแให้เ็สาวนอนลบนเียพยาบาลสีาวสะอาา เธอหยิบอุปร์ออมาและเริ่มทำแผล ที่ยัมีเลือไหลึมออมาาศีรษะอเ็สาว ่อนะเอ่ยถามเสียเรีย
"ใระบอันไ้บ้า ว่ามันเิอะไรึ้น?" ำถามที่ราวับไม่เาะ ให้ผู้ใอบ็ไ้ แ่สายาที่เร่เรียอมาามพอมฟรีย์ มอมายัเ็หนุ่มผมบลอน์อย่าับผิ ทำให้มัลฟอยลืนน้ำลายอย่าฝือ
"ผม้อเล่าริๆ หรอ..?"
"ไม่้อ็ไ้มิสเอร์มัลฟอย ...แ่ันิว่า ศ.ลัฮอร์น้อารรู้เรื่อนี้าปาอเธอแน่!"
ศ.ปรุยามอมาที่เ็หนุ่ม้วยสายาเร่เรีย มัลฟอยึยอมเล่าเรื่อที่เิึ้นทั้หมทันทีอย่าไม่เ็มใ
"เราสอน เอ่อ ..มีปาเสียันเพราะผมหั่นถั่วโพอฟเฟอรัส และมันระแทโนศีรษะอเธอ.." เรโเอ่ยะทำท่าี้มาที่หน้าผาอน ศาสราารย์ทั้สอมอหน้าันอย่าเ้าใ
"เอาล่ะ ...ุมัลฟอย ุไปไ้แล้ว...และ ศ.ลัฮอร์น น้ำยานี้ือ...?" หลัาเอ่ยปาไล่เ็หนุ่มไป มาามพอมฟรีย์็หันมาถามายรา ถึที่มาอแผลพุพอบนใบหน้า และฝ่ามืออเ็สาว
"ป๊อบปี้ ...มันือน้ำยาสลายเนื้อเยื่อที่ผมให้เ็ปี 6 ทำในวันนี้เอ.." ฮอลเลเอ่ยเสียเรีย อย่าัวลใ
"ั้นหรอ...ันหวัว่ายาปลูถ่ายเนื้อเยื่อะพอมีเหลืออยู่บ้านะ....อ้อ เอแล้ว!!" มาามพอมฟรีย์เปิวยาออ ่อนะหยลบนแผลที่ใบหน้าอเ็สาว น้ำยาเริ่มทำปิิริยาับแผล และหิในุนอน็นำผ้า๊อมาปิใบหน้าีวาอเฮอร์ไมโอนี่ เพื่อป้อันาริเื้อ
"อี 5 วันว่าๆ ็หายเป็นปิแล้วล่ะ" มาามฟอมฟรีย์ลุึ้นหันมาพูับายรา ่อนที่ทั้สอะเินออไปารนั้น
เหลือเพียร่าอเ็สาวผมสีน้ำาลนอนหลับใหลอยู่บนเีย โยมีายผมบลอน์ยืนมอามุมห้อ ที่มีาผ้าม่านั้นบัเาให้รอพ้นาสายาอศาสราารย์ทั้สอ ้วยใบหน้าสับสนับวามรู้สึอัวเอ
ว่าเหุใเาึไม่รู้สึสะใยามเมื่อไ้เห็นน้ำาอเธอ ทำไมเาถึไม่รู้สึว่านเป็นผู้นะ เมื่อสามารถทำให้ใบหน้าอเธอเสียโม
.
.
.
และทำไมเาถึยัเฝ้ายืนมอเธออยู่รนี้...ไม่ไปไหน?
........................................................
ความคิดเห็น