คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ♡ THE BOOK นิทานที่อยากให้ลองอ่านค่ะ :)
THE BOOK
นี่ไม่ใช่ฟิคสั้นที่เกี่ยวกับจงแด .. แต่เป็นความรู้สึกของเราทั้งหมด
หากสละเวลารับฟังมันซักนิด จะรู้สึกขอบคุณมากๆเลยนะคะ :)
เช้าวันหนึ่ง เด็กหญิงคนหนึ่งที่เป็นสาวน้อยนักอ่านถึงแม้จะด้วยวัยเด็กน้อยเพิ่งเรียนรู้ เธอได้เดินเตาะแตะเข้าไปในมุมหนังสือเล็กๆอย่างคนใคร่รู้นัก หนังสือแล้วหนังสือเล่าที่เธอเลือกอ่านล้วนก็เป็นเพียงหนังสือเล่มบางที่ใครน้อยคนนักมักจะสนใจ เธอไม่เคยหันมามองหนังสือเล่มใหญ่ที่ถูกวางตระหง่านด้วยคำว่า ‘กำลังเป็นที่นิยม’ เลยแม้แต่นิด
จนแล้วกระทั่งวันหนึ่ง เธอได้มีโอกาสกลับมาที่ร้านหนังสือแห่งนี้อีกครั้ง มือเล็กๆของเด็กน้อยเพิ่งหัดเรียนรู้ก็ได้เอื้อมไปหยิบหนังสือเล่มนั้น หนังสือที่ ‘กำลังเป็นที่นิยม’ ที่เธอไม่ได้ให้ความสนใจตั้งแต่แรกกลับกลายเป็นเล่มแรกที่เธอเลือกให้ความสนใจในครั้งนี้ เธอพลิกหน้าปกสลับไปมา ตัวหนังสือที่อธิบายถึงที่มาและกลายเป็นเสน่ห์ทำให้เธอหลงใหลในหนังสือเล่มนี้ขึ้นเรื่อยๆ เธอหมายมั่นว่าเล่มนี้แหละที่จะต้องนำกลับบ้านและเปิดอ่านมันทุกคืนก่อนนอนให้ได้! เด็กน้อยหัดเรียนรู้เดินไปจูงมือคุณพ่อที่อยู่ถัดไปให้มาดูหนังสือเล่มนี้ ถึงแม้คุณพ่อจะเอ็ดเธอว่ามันแพงเกินไป แต่ไม่เป็นไรคุณพ่อและคุณแม่ก็ยังให้การสนับสนุนเธอมาอย่างดีเรื่อยมา
คืนวันแรกที่เธอได้เข้านอนกับหนังสือเล่มนั้น เธอได้ค้นพบว่ามันเป็นหนังสือนิทานที่มีความหนามากกว่าเล่มไหนๆที่เธอเคยอ่านซะอีก จะทำยังไงดีละ ปกติที่ผ่านมามากสุดของเธอก็คือเจ็ดแผ่นนะ ถึงจะเคยอ่านถึงสิบสามแผ่น แต่นั่นก็เพราะมีเพื่อนช่วยอ่าน มีเพื่อนคอยบอกให้อ่านนะ แต่นี่มีถึงสิบสองแผ่นเธอจะอ่านมันให้หมดภายในคืนเดียวได้ยังไงกัน?
ไม่เป็นไร เธอเฝ้าบอกกับตัวอย่างนั้น ค่อยๆอ่านไปนะ ยังไงเราก็ต้องอ่านจบอยู่แล้ว ใช้เวลากับมันไปเรื่อยๆ ไม่จำเป็นต้องรีบเร่ง ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับใคร แค่ให้เธอได้ค่อยๆซึมซับในแต่ละแผ่นไปมันก็เพียงพอแล้ว
เด็กน้อยเฝ้าอ่านหนังสือแต่ละแผ่นบนเตียงของเธออย่างเงียบๆ แผ่นแล้วแผ่นเล่าผ่านไป เธอค่อยๆซึมซับแต่ละตัวอักษรช้าๆ ทำความเข้าใจกับแต่ละแผ่นไปเรื่อยๆ และเธอก็รู้ตัวเองดีว่าเธอไม่ได้ตัดสินใจผิดพลาดเลยซักนิดที่เดินไปเลือกหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาไว้แนบอก แน่ละในเมื่อมันเป็นหนังสือยอดนิยม ใครต่อใครก็คงจะมีหนังสือเล่มนี้กับเธอ ใครต่อใครก็คงจะซื้อไปอ่านก่อนและซึมซับทุกอย่างของมันมาก่อนเธอ แต่นั่นก็ไม่สำคัญ เพราะอย่างไรแล้วเธอก็ยังรักและคิดว่าเธอจะถนอมหนังสือเล่มนี้ให้อยู่กับเธอไปจนโต และมันจะเป็นความทรงจำที่มีค่ามากที่สุดในวัยเด็กอย่างเธอ
เธอไม่สนหรอกว่าวันพรุ่งนี้จะมีเพื่อนที่โรงเรียนนำหนังสือเล่มนี้มาอวดเธอหรือไม่ เธอแค่สนใจว่าเธอมีมันอยู่ในมือเท่านั้นก็เพียงพอ
ทุกๆวันของเด็กหญิงคนนี้มีแต่หนังสือเล่มนี้เป็นเพื่อนรัก เธอไปไหนมาไหนก็ต้องมีหนังสือเล่มนี้ติดตัวตลอด และแน่นอนว่าในหนังสือทุกเล่ม จะต้องมีแผ่นใดแผ่นหนึ่งที่เธอรักที่สุดเสมอ เธอตกหลุมรักแผ่นหมายเลขเจ็ด เพราะเธอรักเสน่ห์ทุกตัวอักษรของหนังสือแผ่นนั้น เธอรักที่แผ่นนั้นคือแผ่นที่มีแต่ความสดใส เธอรักที่แผ่นนั้นมีบทเพลงแสนไพเราะขับกล่อมเธอทุกคืน เธอรักที่แผ่นนั้นมีรอยยิ้มสีเหลืองติดอยู่ที่มุมกระดาษ เพราะมันทำให้เธอยิ้มได้
ถ้าหากเธอไปถามเพื่อนของเธอที่โรงเรียน หรือทุกคนที่มีหนังสือเล่มนี้ แน่นอนว่าทุกคนจะไม่ได้ชอบแผ่นเดียวกับเธอแน่ๆ ทุกๆแผ่นล้วนมีเสน่ห์ของตัวเอง หลายคนชอบแผ่นนี้เพราะเป็นสิ่งที่หลายคนฝันถึง หลายคนชอบแผ่นนั้นเพราะเป็นแผ่นที่แข็งแรงที่สุดที่ต้องปกป้องหลายๆแผ่นภายใต้ความสดใส
เธอยินดีมากที่อย่างน้อยก็เป็นหนึ่งในคนที่ตัดสินใจซื้อและช่วยให้หนังสือเล่มนี้ประสบความสำเร็จ
เมื่อมีคนหลงรักย่อมมีคนไม่ชอบ หลายครั้งต่อหลายครั้งที่เพื่อนที่โรงเรียนหรือใครต่อใครที่เดินผ่าน เมื่อเห็นหนังสือเล่มนี้ก็จะเคลือบแคลงในใจ และคอยพูดยุยง หรือพูดติเตียนในมุมที่เขาไม่ชอบหนังสือเล่มนั้น และมักจะเอาหนังสือที่เขาชอบขึ้นมาพูดถึงแทนเสมอ
หรือบางครั้งก็กลายเป็นคนซื้อหนังสือเล่มนี้ ที่เอาหนังสือที่มีค่าสำหรับเด็กหญิงฟาดเข้าไปที่ลำตัวของคนรอบข้าง แน่นอนว่ามันย่อมสร้างความบาดหมางและความไม่ชอบใจ
หลากหลายครั้งที่เด็กหญิงคนนี้ต้องคอยปกป้องหนังสือที่รักของเธอ เธอรู้ว่าทุกอย่างบนโลกไม่ได้ดีไปเสมอ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าหนังสือเล่มนี้จะเป็นเล่มที่ดีที่สุดของเธอไม่ได้ เธอปกป้องหนังสือเล่มนี้จากอันตรายทั้งปวง มันเหนื่อยสำหรับเด็กวัยเรียนรู้อย่างเธอนัก แต่มันไม่เป็นไร เพราะเธอรักหนังสือเล่มนี้มาก และมันคือเพื่อนแท้ของเธอ เธอเจ็บปวดได้แต่หนังสือไม่ควรที่จะต้องมาพังไปด้วย อย่างน้อยก็ไม่ควรที่จะต้องมาพังเพราะคนที่ซื้อหนังสือไปซะเอง
หลายครั้งต่อหลายครั้งที่หนังสือเล่มนี้ถูกนำไปเปรียบเทียบ แต่นั่นไม่เป็นไร เธอเข้มแข็ง และแผ่นกระดาษในหนังสือเหล่านั้นก็เข้มแข็งมากกว่าเธออีกด้วยซ้ำ
และแล้ววันหนึ่ง วันที่เธอเฝ้าอ่านหนังสือเล่มนั้นด้วยความตั้งใจ เจ้าของสำนักพิมพ์ใหม่ก็ประกาศผ่านทางวิทยุว่าเขาต้องการแผ่นที่ 3 ของหนังสือเล่มนี้ เขาต้องการมันด่วนเพราะเจ้าของสำนักพิมพ์เก่าดูแลแผ่นนี้ได้ไม่ดีเท่าที่ควร
เด็กน้อยรู้สึกใจหาย เธอควรจะทำอย่างไรละ? ในเมื่อเธอจะปล่อยให้แผ่นแผ่นนี้เป็นแผ่นที่ไม่สมบูรณ์ในขณะที่แผ่นอื่นๆเขาได้รับการดูแลอย่างดีก็ไม่ได้ ในเมื่อเธอก็รักแผ่นนี้ไม่แพ้แผ่นไหนๆ แต่ถ้าเธอให้แผ่นนี้กับทางสำนักพิมพ์นั้นไป แล้วแผ่นที่เหลือล่ะจะเป็นอย่างไร? สันกาวก็ต้องว่างเปล่าซิ แล้วเนื้อหาในหนังสือก็จะไม่เหมือนเดิม มันจะไม่สมบูรณ์เหมือนกัน แล้วเธอควรทำอย่างไร?
สุดท้าย ทางสำนักพิมพ์ใหม่ก็ทำการขอคืนโดยยึดไปจากหนังสือทั้งหมด แน่ละคนที่รักแผ่นนี้มากก็ต้องขอตามติดมันไปด้วย พวกเธอจะไปเฝ้าดูมันถูกพิมพ์ใส่เล่มใหม่อีกครั้ง พวกเธอจะไปเป็นกำลังใจและคอยเฝ้าดูแต่ละวิธีการพิมพ์เพื่อให้มั่นใจว่าแผ่นที่สามจะไม่ถูกกระทำเหมือนเดิม
ไม่มีใครรู้ว่าเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ .. จะร้องไห้คร่ำครวญเสียใจมากแค่ไหนเมื่อต้องรู้ตัวว่าต้องปล่อยแผ่นที่สามให้ไปอยู่ในหนังสือเล่มใหม่ หนังสือที่เธอไม่รู้ว่าเธอจะมีโอกาสได้ไปซื้อหรือหาเจอในร้านหนังสือได้ง่ายๆหรือเปล่า เธอไม่รู้เลยว่าสำนักพิมพ์ใหม่นั้นจะวางขายหนังสือเล่มนั้นที่ไหน แล้วแผ่นที่สามนั้นจะมีโอกาสได้กลับมาอยู่ในหนังสือเล่มเดิมของเธอหรือเปล่า
เธอไม่รู้เลย..
และเธอก็นอนร้องไห้ฟูมฟายอย่างนั้นจนเช้า
และเหมือนพายุจะยังไม่หยุดพัดเข้าฝั่ง ค่ำคืนหนึ่งที่เธอทำใจได้และพยายามกลับมาอ่านหนังสือเล่มนั้นอีกครั้ง เหมือนมีมนตร์วิเศษที่ทุกแผ่นได้พยายามอย่างเต็มที่ที่จะปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้ในเล่มมีความสมบูรณ์เหมือนเดิม
แต่เธอก็ต้องใจหายเมื่อเปิดขึ้นมาพบว่าแผ่นที่สองก็มีรอยฉีกขาดคล้ายแผ่นที่สามที่ไม่ได้รับการดูแลเท่าแผ่นอื่นเช่นกัน เธอจะทำยังไงดีเล่า? นั่นก็หมายความว่าสำนักพิมพ์ใหม่จะมารับแผ่นที่สองไปดูแลอีกหรือเปล่านะ? ไม่ให้ไปได้ไหม? ไม่ไปได้หรือเปล่า ..
และเธอก็เห็นรอยน้ำจางๆขึ้นบนแผ่นที่สอง
เธอเพิ่งรู้วันนั้นว่ากระดาษก็สามารถร้องไห้ได้
เธอเสียใจ ถ้าหากมีซักทางที่จะทำให้แผ่นกระดาษทุกหน้าไม่จากหนังสือเล่มนี้ไปไหนเธอพร้อมยินดีจะทำ แต่นั้นมันก็เป็นไปไม่ได้ เธอเป็นเพียงผู้ซื้อ และหนังสือคือสินค้า เธอไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนสินค้าในเมื่อเปิดอ่านมันแล้ว เธอไม่สามารถพิมพ์กระดาษขึ้นมาใหม่เพื่อมาแทนแผ่นเก่าได้ เธอไม่สามารถห้ามไม่ให้สำนักพิมพ์ใหม่มาขอแผ่นนี้จากเธอได้เหมือนกัน
และไม่นานนัก...แผ่นที่สองก็จากเธอไปอีกแล้ว
เธอเปิดพลิกดูทุกหน้า และพบว่ากระดาษทุกแผ่นล้วนมีรอยยับที่เธอเพิ่งมองเห็น มันเป็นรอยยับที่บางแผ่นก็แทบจะมองไม่เห็นแต่ยับไปทั้งแผ่น หรืออาจจะมีรอยยับที่ชัดเจนมากขึ้นแล้วแต่แผ่นกันไป เธอไม่สามารถนำหนังสือเล่มหนาๆมาวางทับให้มันเรียบดังเดิมได้ ใช่ เท่าที่เธอทำได้คือจะต้องอ่านหนังสือเล่มนี้ รักษามัน และอยู่กับมันตลอดเท่าที่จะทำได้
เพราะเธอไม่รู้ว่าวันไหนจะมีหน้าไหนที่ต้องจากเธอไปอีกหรือเปล่า เธอไม่รู้เลย
และความเจ็บปวดจากการรักหนังสือซักเล่มในวัยของเธอ มันก็เจ็บปวดเหลือเกิน
เธอร้องไห้อีกแล้ว .. และคราวนี้เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม
เวลาผ่านไปเร็วมาก เด็กหญิงโตขึ้นจากเก่า หนังสือเริ่มกลับมาเป็นสภาพเดิม สำนักพิมพ์เก่าได้ทำการรีไรท์และพิมพ์มันออกมาในเวอร์ชันสิบแผ่น เธอรู้ว่าสำนักพิมพ์ลงทุนกับหนังสือเล่มนี้ไม่ใช่น้อย และเธอก็รู้ดีว่าแต่ละแผ่นที่ถูกพิมพ์ออกมาใหม่ อย่างไรก็ยังมีรอยยับเหมือนเดิม
แผ่นที่สิบมีรอยฉีก!!
เธอเพิ่งรู้เมื่อเช้านี้เอง เธอจะทำยังไงดีละ? มันมีรอยฉีก กาวก็ไม่ช่วยอะไรเธอได้เลย ถ้าเธอจับมันไปมันจะฉีกกว่าเดิมไหมนะ? แล้วถ้าเธอปล่อยให้เวลาผ่านไป กระดาษจะต่อกันเองได้หรือเปล่านะ?
เธอไม่รู้ .. เธอก็เลยได้แต่เปิดแผ่นอื่นอ่านรอไปเรื่อยๆ
แต่แล้ววิทยุที่เธอเปิดฟังตอนเย็นก็ทำให้เธอใจหาย
เจ้าของลิขสิทธิ์ในแผ่นที่สิบขอเรียกแผ่นนั้นคืนจากหนังสือทุกเล่ม และขอคืนจากสำนักพิมพ์เก่า.. เด็กน้อยมือสั่น หนังสือในมือตกลงกับพื้น
เธอจะต้องปล่อยหนังสือเล่มนี้ให้ถูกฉีกต่อหน้าอย่างนั้นอีกหรอ?
มันเร็วไปหรือเปล่า?
แต่แล้วเธอทำอย่างไรได้ล่ะ? ในเมื่อแผ่นที่สิบต่อให้ไม่อยากไปมากแค่ไหน แต่คนที่คิดลิขสิทธิ์เขาเรียกร้องเพราะเขารู้สึกว่าแผ่นที่สิบไม่ได้รับความเป็นธรรมเท่าแผ่นอื่นๆ ทั้งยังมีบาดแผลที่รักษายาก ..
นั่นมันทำให้เด็กหญิงช้ำใจมาก ถ้าหากเลือกได้เธอก็ยอมจะบาดเจ็บเพื่อกระดาษแผ่นนั้นจะไม่ได้โดนฉีก เธอยอมทุกอย่างเพื่อไม่ให้กระดาษแผ่นไหนต้องหายไปอีก ขอแค่ให้อยู่อย่างนี้ ให้เรื่องราวดีๆยังอยู่ในความทรงจำเธอก็พอ
สำนักพิมพ์เอ่ยปากบอกว่าจะขอซ่อมแซมกระดาษแผ่นนั้นเอง ขอให้คนอ่านทุกคนว่างใจ .. แต่แล้วกระดาษแผ่นนั้นก็ปรากฏรอยขึ้นจางๆว่า ‘ขอโทษ และขอบคุณนะ’
มันเป็นสัญญาณของการจากลาใช่ไหม?
ในวันนี้ กระดาษแผ่นที่ห้าถูกยกขึ้นมาด่าอีกครั้ง เพราะเป็นแผ่นที่เกิดขึ้นจากนักเขียนสัญชาติเดียวกันกับแผ่นอื่นๆที่ขาดหายไป ที่ถูกด่าเพราะกลายเป็นคนที่แย่งการรักษาจากสำนักพิมพ์แทนแผ่นที่สิบ ที่โดนด่าเพราะดันเป็นแผ่นกระดาษที่ถูกเขียนด้วยนักเขียนต่างสัญชาติเพียงแผ่นเดียวที่เหลืออยู่
นั่นมันทำให้เด็กหญิงที่เฝ้ารักและทนุถนอมหนังสือเล่มนี้มาตลอดไม่เข้าใจเลย ..
การเรียกร้องความเป็นธรรม ไม่ควรที่จะนำแผ่นอื่นๆมาอ้างถึงด้วยซ้ำ ไม่ควรที่จะกดกระดาษแผ่นอื่นๆให้มีรอยยับไปด้วยเลย ไม่ควรเลย แค่สนับสนุนทุกแผ่นที่จากไปไม่พอหรืออย่างไร?
เธอช้ำใจหนักยิ่งขึ้นเมื่อหันมามองแล้วพบว่าหนังสือทุกแผ่นที่เหลือมีรอยยับปรากฏทั่วหน้าจนไม่เหลือรอยเรียบเลย แต่ไม่มีแผ่นไหนที่จะมีความเศร้าโผล่มาให้เห็นซักนิด ทุกแผ่นทำเหมือนรอยยับเหล่านั้นไม่ได้เกิดขึ้นและไม่ส่งผลอะไรกับพวกเขาแม้แต่น้อย..
เด็กหญิงคนนี้เสียใจเหลือเกินที่ไม่มีสิทธิรักษาดูแลหนังสือเล่มนี้ให้ดีตั้งแต่ต้น
เด็กหญิงคนนี้เสียใจเหลือเกินที่ต้องมาเห็นหนังสือที่เธอรักมากๆถูกฉีกออกไปต่อหน้าต่อตา
เด็กหญิงคนนี้เสียใจเหลือเกินที่ไม่สามารถห้ามรอยยับพวกนั้นให้เกิดขึ้นไม่ได้
เธอเสียใจเพราะไม่รู้ว่าในวันพรุ่งนี้จะมีหนังสือเล่มไหนถูกฉีกออกไปอีกหรือเปล่า
เธอเสียใจเพราะไม่รู้ว่าเธอควรเดินทางไหน และอนาคตของหนังสือเล่มนี้จะเป็นอย่างไร
มันจะต้องถูกเขียนใหม่อีกซักกี่ครั้ง และมันจะต้องเจ็บปวดอีกซักกี่ครั้ง
แต่เธอรักและสัญญาว่าตราบใดที่เธอยังไม่เลิกจากการเป็นนักอ่าน เธอจะไม่ยอมทิ้งหนังสือเล่มนี้ เธอจะเดินกับมันไปจนกว่ามันจะไม่เหลือซักแผ่นให้เธอก็ตาม ในเมื่อเธอรักแล้วเธอจะไม่ตัดใจ
มันอาจจะเหนื่อย และเสียใจมากที่ต้องเห็นกระดาษโดนฉีก .. แต่เธอก็ต้องทำใจรับมัน
เธอไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ตราบใดที่ยังมีหนังสือเล่มนี้ นั่นหมายความว่าพวกเขายังคงต้องการคนอ่าน คนอ่านเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้หนังสือเล่มนี้มีต่อไปเรื่อยๆ
และเธอยินดีที่จะเป็นนักอ่านที่รักหนังสือเล่มนี้สุดหัวใจ
ขอบคุณสำหรับทุกเนื้อหาบนแผ่นกระดาษ
ทุกทางที่เลือกเดินไม่มีผิดหรือถูก เพราะกระดาษตัดสินใจแล้ว
คนอ่านอย่างเราจะขอดูอยู่ตรงนี้ คงไม่มีเงินมากพอที่จะไปซื้อหนังสือเล่มใหม่
แต่จะคอยดูทุกเล่มที่พิมพ์แผ่นนั้นออกมา อยู่ตรงนี้อาจจะทรมาน แต่อย่างไรมันก็คงเป็นความสุขที่สุด
ขอบคุณที่ทำให้การอ่านของฉันพัฒนาขึ้น และสัญญาว่า ตราบใดที่ฉันยังเป็นนักอ่าน
กระดาษทุกแผ่นที่เคยอยู่ในเล่ม ฉันจะรักและคอยสนับสนุนอยู่ตลอด ตรงนี้ ที่ห้องนอนแห่งนี้ ขอบคุณนะ♥
ไม่รู้นะคะว่าจะมีใครเข้าใจที่เราพูดถึงไหม
แต่ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่สนับสนุนหนังสือเล่มเดียวกับเรา
ทางเดินตอนนี้อาจขรุขระ ทุกคนอาจต้องการเวลา
เราเองก็ต้องการเวลาพักฟื้นตัวเองพอตัว..
เพราะฉะนั้น อย่าเสียใจจนทำร้ายตัวเอง
และช่วยโปรดสนับสนุนหนังสือเล่มนี้ต่อไปด้วยนะคะ♥
extrarovvx / @rovvxpaer_
ความคิดเห็น