นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
What if | KyuMin
ถ้าสมมติว่าเราไม่รู้จักกันตั้งแต่แรก ฉันมั่นใจว่า... ชีวิตฉันคงสงบสุขมากกว่านี้
ผู้เข้าชมรวม
12,037
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
12.03K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 16 มี.ค. 66 / 11:39 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ ตอนแรก.. อะไรมันก็ดีไปหมด
แต่ถ้าสมมติว่าเราไม่รู้จักกันตั้งแต่แรก ฉันมั่นใจว่า...
แต่ถ้าสมมติว่าเราไม่รู้จักกันตั้งแต่แรก ฉันมั่นใจว่า...
ชีวิตฉันคงสงบสุขมากกว่านี้ ”
Chnys.
#คาบคยูของครูซองมิน
#คาบคยูของครูซองมิน
Twt: Chnys_i
29.05.2015
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ผลงานอื่นๆ ของ Chnys. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Chnys.
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"คงจะคิดถึง "คาบคยู" ไปอีกนาน :)"
(แจ้งลบ)ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของน้องปอที่พี่ได้อ่านจนจบ (จบดีเลย์กว่าชาวบ้านเขาพอสมควร) ประทับใจในความละมุนของเรื่องนี้ค่ะ ฟิคเดินไปช้าๆ ตลอดการอ่านเรื่องนี้มีทั้งหัวเราะ หมั่นไส้(พระเอก) และร้องไห้ในช่วงตอน 40 กว่าๆ ดราม่าในเรื่องนี้ไม่ได้โหดถึงขั้นทำให้ช้ำใน แต่อ่านแล้วน้ำตาคลอเรื่อยๆ หน่วงเบาๆ อ่านแล้วหวิวๆโหวงๆบอกไม่ถูก ความสงสารที่มีให้พี่ซองมินน ... อ่านเพิ่มเติม
ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของน้องปอที่พี่ได้อ่านจนจบ (จบดีเลย์กว่าชาวบ้านเขาพอสมควร) ประทับใจในความละมุนของเรื่องนี้ค่ะ ฟิคเดินไปช้าๆ ตลอดการอ่านเรื่องนี้มีทั้งหัวเราะ หมั่นไส้(พระเอก) และร้องไห้ในช่วงตอน 40 กว่าๆ ดราม่าในเรื่องนี้ไม่ได้โหดถึงขั้นทำให้ช้ำใน แต่อ่านแล้วน้ำตาคลอเรื่อยๆ หน่วงเบาๆ อ่านแล้วหวิวๆโหวงๆบอกไม่ถูก ความสงสารที่มีให้พี่ซองมินน่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้เสียน้ำตาบ่อยที่สุด พูดถึงตัวละครดีกว่า คยูเป็นคนที่มีบุคลิกและนิสัยชัดเจนมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง คือกวน มีความแนวนิดๆ เป็นเด็กเก่งที่ไม่ต้องการให้ใครมาคาดหวัง (ประมาณว่าเก่งโดยธรรมชาติ เก่งโดยไม่ต้องพยายาม) และน่ารักมากเวลากวนพี่ซองมิน 5555 ส่วนพี่ซองมินก็เป็นพี่ซองมินที่เข้าใจอะไรได้ยากเหลือเกิน พอไปเจอกับคยูที่คิดอะไรซ่อนเงื่อนตลอดเวลามันเลยน่ารัก โดนคยูหลอกตลอด 5555555 ไม่น่าเชื่อว่าความมุ้งมิ้งในตอนต้นเรื่อง (ช่วงเล่ม 1) จะนำมาสู่ดราม่าที่กินเวลายาวนานเหลือเกิน ดราม่าในเรื่องนี้เกิดจากน้ำผึ้งหยดเดียว คือข้อความทีีคยูเขียนเอาไว้หลังหนังสือเล่มนั้น โกรธนานะ โกรธครูซีวอน ไม่ว่ายังไงก็จะไม่มีวันเข้าใจการกระทำของสองคนนี้ เพราะมันเห็นแก่ตัวเกินไป ตัวละครครูซีวอนค่อนข้างสะท้อนความจริงหลายๆอย่างเกี่ยวกับเรื่องครู-นักเรียน ครูประเภทนี้น่าจะมีอยู่จริง คือเอาอคติส่วนตัวไปยุ่งกับนักเรียน ธรรมชาติของครูคือชอบเด็กที่มีความพยายาม แต่จะไม่ชอบเด็กอวดดี แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าเด็กคนหนึ่งจะเก่งได้โดยที่ไม่ต้องพยายาม ครูก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำร้ายเด็กคนนั้นนะ ความดราม่าลามไปเรื่อยๆจนถึงตอนที่แม่พี่ซองมินเสีย สงสารพี่ซองมินหนักมาก เรื่องแย่ๆรุมเร้าพร้อมกัน สงสารรรร โกรธคยูมากตอนที่หลอกพี่ซองมินเรื่องฮันบยอลกับฮานึล แต่ก็ชอบอยู่ประโยคหนึ่งคือ "ผมเองก็ไม่คิดว่าดาวดวงเดียวกันจะพาผมมาเจอพี่อีกครั้ง" ชอบอ่ะ ชอบมาก ฮันบยอลเป็นกามเทพใช่มั้ย 555 ดีใจที่คยูมินเปิดใจให้กันอีกครั้ง (ตอนแรกนึกว่าพี่ซองมินจะไม่ให้อภัยคยูซะแล้ว T^T) ดีใจที่คยูไม่ยอมแพ้ที่จะเดินหน้าเข้าหาพี่ซองมิน ดีใจที่คยูคิดได้ ดีใจที่คยูเลิกงี่เง่า ทั้งรักทั้งหมั่นไสั้พระเอกเรื่องนี้จริงๆ ขอแสดงความยินดีที่น้องได้รวมเล่มฟิค 2 เล่มจบตามที่ได้ตั้งเป้ากับตัวเองไว้ค่ะ :) เรื่องภาษาอาจมีสะกดผิดบ้างเล็กน้อย แต่ก็ค่อยๆแก้ไปได้นะ เป็นกำลังใจให้ ยืนยันว่าน้องเก่ง เพราะตอนพี่อายุ 17 เท่าน้องปอ พี่ก็ยังเขียนไม่ได้แบบนี้หรอก น้องยังอายุแค่ 17 ยังมีเวลาพัฒนาตัวเองอีก ไม่อยากให้น้องเลิกเขียนฟิคนะ ถ้าได้เขียนและได้พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ พี่ว่าน้องปอยังมีทางเดินอีกไกล (หมายถึงเรื่องการเขียนน่ะ) เป็นกำลังใจให้เสมอ และขอบคุณที่เขียนฟิคเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ :) อ่านน้อยลง
Prang Palmira | 20 พ.ค. 59
-
0
-
0
คำนิยมล่าสุด
"คงจะคิดถึง "คาบคยู" ไปอีกนาน :)"
(แจ้งลบ)ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของน้องปอที่พี่ได้อ่านจนจบ (จบดีเลย์กว่าชาวบ้านเขาพอสมควร) ประทับใจในความละมุนของเรื่องนี้ค่ะ ฟิคเดินไปช้าๆ ตลอดการอ่านเรื่องนี้มีทั้งหัวเราะ หมั่นไส้(พระเอก) และร้องไห้ในช่วงตอน 40 กว่าๆ ดราม่าในเรื่องนี้ไม่ได้โหดถึงขั้นทำให้ช้ำใน แต่อ่านแล้วน้ำตาคลอเรื่อยๆ หน่วงเบาๆ อ่านแล้วหวิวๆโหวงๆบอกไม่ถูก ความสงสารที่มีให้พี่ซองมินน ... อ่านเพิ่มเติม
ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของน้องปอที่พี่ได้อ่านจนจบ (จบดีเลย์กว่าชาวบ้านเขาพอสมควร) ประทับใจในความละมุนของเรื่องนี้ค่ะ ฟิคเดินไปช้าๆ ตลอดการอ่านเรื่องนี้มีทั้งหัวเราะ หมั่นไส้(พระเอก) และร้องไห้ในช่วงตอน 40 กว่าๆ ดราม่าในเรื่องนี้ไม่ได้โหดถึงขั้นทำให้ช้ำใน แต่อ่านแล้วน้ำตาคลอเรื่อยๆ หน่วงเบาๆ อ่านแล้วหวิวๆโหวงๆบอกไม่ถูก ความสงสารที่มีให้พี่ซองมินน่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้เสียน้ำตาบ่อยที่สุด พูดถึงตัวละครดีกว่า คยูเป็นคนที่มีบุคลิกและนิสัยชัดเจนมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง คือกวน มีความแนวนิดๆ เป็นเด็กเก่งที่ไม่ต้องการให้ใครมาคาดหวัง (ประมาณว่าเก่งโดยธรรมชาติ เก่งโดยไม่ต้องพยายาม) และน่ารักมากเวลากวนพี่ซองมิน 5555 ส่วนพี่ซองมินก็เป็นพี่ซองมินที่เข้าใจอะไรได้ยากเหลือเกิน พอไปเจอกับคยูที่คิดอะไรซ่อนเงื่อนตลอดเวลามันเลยน่ารัก โดนคยูหลอกตลอด 5555555 ไม่น่าเชื่อว่าความมุ้งมิ้งในตอนต้นเรื่อง (ช่วงเล่ม 1) จะนำมาสู่ดราม่าที่กินเวลายาวนานเหลือเกิน ดราม่าในเรื่องนี้เกิดจากน้ำผึ้งหยดเดียว คือข้อความทีีคยูเขียนเอาไว้หลังหนังสือเล่มนั้น โกรธนานะ โกรธครูซีวอน ไม่ว่ายังไงก็จะไม่มีวันเข้าใจการกระทำของสองคนนี้ เพราะมันเห็นแก่ตัวเกินไป ตัวละครครูซีวอนค่อนข้างสะท้อนความจริงหลายๆอย่างเกี่ยวกับเรื่องครู-นักเรียน ครูประเภทนี้น่าจะมีอยู่จริง คือเอาอคติส่วนตัวไปยุ่งกับนักเรียน ธรรมชาติของครูคือชอบเด็กที่มีความพยายาม แต่จะไม่ชอบเด็กอวดดี แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าเด็กคนหนึ่งจะเก่งได้โดยที่ไม่ต้องพยายาม ครูก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำร้ายเด็กคนนั้นนะ ความดราม่าลามไปเรื่อยๆจนถึงตอนที่แม่พี่ซองมินเสีย สงสารพี่ซองมินหนักมาก เรื่องแย่ๆรุมเร้าพร้อมกัน สงสารรรร โกรธคยูมากตอนที่หลอกพี่ซองมินเรื่องฮันบยอลกับฮานึล แต่ก็ชอบอยู่ประโยคหนึ่งคือ "ผมเองก็ไม่คิดว่าดาวดวงเดียวกันจะพาผมมาเจอพี่อีกครั้ง" ชอบอ่ะ ชอบมาก ฮันบยอลเป็นกามเทพใช่มั้ย 555 ดีใจที่คยูมินเปิดใจให้กันอีกครั้ง (ตอนแรกนึกว่าพี่ซองมินจะไม่ให้อภัยคยูซะแล้ว T^T) ดีใจที่คยูไม่ยอมแพ้ที่จะเดินหน้าเข้าหาพี่ซองมิน ดีใจที่คยูคิดได้ ดีใจที่คยูเลิกงี่เง่า ทั้งรักทั้งหมั่นไสั้พระเอกเรื่องนี้จริงๆ ขอแสดงความยินดีที่น้องได้รวมเล่มฟิค 2 เล่มจบตามที่ได้ตั้งเป้ากับตัวเองไว้ค่ะ :) เรื่องภาษาอาจมีสะกดผิดบ้างเล็กน้อย แต่ก็ค่อยๆแก้ไปได้นะ เป็นกำลังใจให้ ยืนยันว่าน้องเก่ง เพราะตอนพี่อายุ 17 เท่าน้องปอ พี่ก็ยังเขียนไม่ได้แบบนี้หรอก น้องยังอายุแค่ 17 ยังมีเวลาพัฒนาตัวเองอีก ไม่อยากให้น้องเลิกเขียนฟิคนะ ถ้าได้เขียนและได้พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ พี่ว่าน้องปอยังมีทางเดินอีกไกล (หมายถึงเรื่องการเขียนน่ะ) เป็นกำลังใจให้เสมอ และขอบคุณที่เขียนฟิคเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ :) อ่านน้อยลง
Prang Palmira | 20 พ.ค. 59
-
0
-
0
ความคิดเห็น