คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ʕ̬͡ʔ พรวนดินing ; เซย์ไฮทูสงครามคุง ....
ʕ•̬͡•ʔ เตรียมดินing : เซย์ไฮทูสงครามคุง..
ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเปลือกไม้เข้มก้มมองซากเศษถุงขนมหลากสีสัน ถูกปาข้ามรั้วไม้สีขาวเตี้ยๆของ
บ้านตนอย่างไม่สนใจว่าจะโดนกลางกระหม่อมคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนี้บ้างหรือไม่ เจ้าเศษซากที่น่า
สงสารเหล่านั้นค่อยๆร่วงหล่นลงบนพื้นหญ้าของบ้านเขาทีละชิ้นสองชิ้น จากชิ้นแรกค่อยๆเพิ่มพูนเป็นชิ้นที่ห้า
ที่หกตามลำดับ จากขนาดชิ้นเศษขยะที่หล่นกระจายเป็นวงเล็กๆเริ่มขยายเป็นวงกว้างอย่างรวดเร็ว การ
ขยายของมันนั้นรวดเร็วยิ่งกว่าความเร็วอินเตอร์เน็ตของเจ้าของบ้าน ชายหนุ่มลดระดับตัวนั่งลงไปหนีบเจ้า
เศษซากขยะนั้นยกขึ้นมาในระดับสายตา ก่อนจะปราดตาไปมองคนก่อปัญหาที่นั่งอยู่อีกฝากฝั่งในอาณาเขต
บ้านของมันอย่างอาฆาตแค้น..
ไม่มีเงินจ่ายค่าถังขยะบ้านเอ็งหรือไง..
ไวเท่าความคิด ชายหนุ่มในชุดลำลองขาสั้นรีบโยนเจ้าเศษถุงขนมกลับไปยังที่ที่มันเคยมาทันที เขาไม่
สนใจหรอกว่าไอ่เด็กข้างบ้านคนนั้นจะมีอิทธิพลหรือเก่งกาจด้านการใช้กำลังมาแค่ไหน แต่ถ้ามาทำตัวแบบนี้
ในที่ที่เป็นของคนอื่นอย่างบ้านสุดรักสุดหวงของเขา เขาเองก็ไม่ยอมปล่อยให้รอดหลุดมือไปแน่
กวนตีนมาก็กวนตีนกลับสิครับพี่น้อง จะยืนง่อยให้มันรังแกทำซากอะไร
“โอ้ย! ใครโยนไรมาว่ะ!?”
น้ำเสียงที่เพิ่งแตกหนุ่มของเด็กข้างบ้านตะโกนสบถตอบกลับมาทันทีที่เขามั่นใจว่าเจ้าเศษซากถุงขนมที่น่าสงสารนั่นตกกระทบกับเป้าหมายแล้วเรียบร้อย ริมฝีปากบางสีแดงสดยกยิ้มเยาะ นี่ถ้าไม่ติดว่า
สมเพชและกลัวเจ้าเด็กนั่นเจ็บจนกลายเป็นบ้าไปก่อนนะ มันไม่ได้ปลิวไปแค่เศษซากขยะเท่านั้น เก้าอี้ไม้น้ำ
หนักเบาข้างๆกันคงได้ลอยปลิวไปเป็นสมบัติของอีกบ้านทันทีแน่ๆ
“ไม่มีใครโยนไรใส่เอ็งหรอก วันนี้ฝนมันตกเป็นเศษถุงขนมน่ะ”
น้ำเสียงทุ้มแก่ที่ถูกดัดของชายหนุ่มตะโกนตอบกลับไป เขารู้อยู่แล้วล่ะว่าถ้าไอ่เด็กข้างบ้านมันฉลาด
พอที่จะคิดทบทวนสิ่งที่ได้ยิน ร้อยทั้งร้อยก็ไม่มีใครเชื่อว่านั่นเป็นชายหนุ่มผู้สูงอายุพูดจริงๆ และเนื้อความใน
ประโยคข้างต้นนั่นก็ไม่ใช่ความจริงเลยสักนิดด้วย นอกเสียจากว่าเด็กข้างบ้านตัวโย่งนั่นมันจะโง่งมโข่งชนิดที่
ไม่สามารถโงหัวขึ้นจากโข่งได้แล้วเท่านั้นแหละมันถึงจะเชื่อ
“ลุงคิดว่าจะหลอกไรผมได้? ผมไม่โง่นะเว้ย!”
ลุงพ่อง...
พอได้ยินประโยคที่ชวนให้ลมในหูเริ่มทำงาน ชายหนุ่มก็รีบปาเศษถุงขนมที่กำลังเก็บในมือลงไปที่เก่า
ทันที เขายันมือตัวเองขึ้นกับเข่าแล้วรีบลุกขึ้นมาประจันหน้าอีกฝ่ายตามแรงอารมณ์ที่เริ่มปะทุขึ้น
เอ่อ...จะเรียกว่าประชันหน้าก็ไม่ถูกสิ เรียกว่าประชันใบหน้าของเขากับลำคอใหญ่ๆของมันดีกว่า
ตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งอายุปูนนี้ ผ่านมาไม่รู้กี่ร้อนกี่ฝน ชายหนุ่มเองก็ค่อนข้างมั่นใจนะว่าความสูงของเขาจัด
อยู่ในระดับที่เรียกว่าสูงน่ะ แถมเวลาอยู่กับเพื่อนๆในกลุ่มก็ไม่ได้ดูเตี้ยจนกลายเป็นหลุมดำอะไรขนาดนั้น แต่
เวลาพอมายืนประจันหน้าแข่งกับไอ่เด็กข้างบ้านเวรนี่ จากที่เคยสูงเทียบเท่าคนอื่นกลายเป็นตัวสูงเท่าคอมัน
... จิตใจแม่งทำด้วยอะไร ..
“เตี้ย”
คำสั้นๆแต่ได้ใจความเจ็บลึกไปถึงแก่นซีรีบรัมถูกปล่อยออกมาจากปากของเจ้าเด็กข้างบ้าน ชายหนุ่ม
เจ้าของบ้านที่ถูกกระทำรังแกค่อยๆเงยหน้ามองอีกคนที่ยิ้มเยาะชั่วร้าย คำพูดสั้นๆแต่สามารถเรียกส้นได้ถึง
สองส้นฟรีๆทำเอาชายหนุ่มอยากถวายส้นให้เจ้าเด็กตัวโย่งใจจะขาด
เออ โง่เอง ตอนเด็กโง่เองที่ไม่จับหักเสาไฟฟ้ากิน กูโง่เอง พอใจมั้ย
“เตี้ยห่าไร มึงแหละสูงเกินความเป็นคน”
เมื่อถูกตอกหน้ากลับมาด้วยคำพูดส่งๆ มีหรือที่เขาจะยอมให้ถูกข่มกันได้ง่ายๆ เมื่อเกิดมาเป็นลูก
ผู้ชายแล้ว คิดจะตายก็ขอตายอย่างสมเกียรติเว้ยเฮ้ย!
“ลุงอ่ะเตี้ย”
“เตี้ยพ่อง”
“ลุงเตี้ยไง จะให้ผมย้ำซ้ำๆใช่ป่ะ ลุงมันเตี้ย เตี้ย เตี้ย เตี้ย เตี้ย”
มือที่เคยจับเศษซากขนมเน่าพอเริ่มทนคำพูดเจ้าเด็กข้างบ้านไม่ไหวมากๆก็รีบตะปบเข้าที่ปากของอีก
ฝ่ายทันทีแรงสะเทือนที่จู่ๆก็ตะปบเข้าปากทำเอาเด็กหนุ่มชะงักคำพูด เขาลอบมองซอกเล็บนิ้วมือของคนที่แก่
กว่า พลางรู้สึกสะอิดสะเอียน
ห่า ขุดดินแล้วมาป้ายปากกู ..
“เงียบ....ถ้ามึงไม่เงียบมึงตาย”
น้ำเสียงที่เคยแหลมเล็กถูกกระซิบเสียงต่ำเพิ่มความน่าเชื่อถือได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ในทันที เด็กหนุ่ม
ตัวสูงรีบพยักหน้ายอมรับอย่างกล้าๆกลัวๆ จริงๆแล้วเขาเองก็ไม่ใช่คนยอมคน ยิ่งเป็นพี่ชายข้างบ้านคนนี้แล้ว
ยิ่งยอมไม่ได้ แต่ถ้าหากจะให้เอามือที่เปื้อนอะไรมาก็ไม่รู้ตะปบปากเขาไปเรื่อยๆ มีหวังได้กินเชื้อแบคทีเรีย
แทนข้าวแน่ๆ
“ที่ตรงนี้..”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มกลับมาแหลมเล็กอีกครั้ง ปลายนิ้วมืออีกข้างที่ไม่ได้ปิดปากเจ้าเด็กตัวโย่งนั่น
ชี้ลงกับพื้นหญ้าที่ตนเองเหยียบอยู่คล้ายเป็นสัญญาณบ่งบอกให้เจ้าเด็กนั่นรับรู้
“ฉันจะใช้ปลูกดอกไม้ให้พี่ฮิมชาน...”
เด็กหนุ่มเริ่มหรี่ตามองอีกฝ่ายในสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพูด เขาพยายามเงี่ยหูฟังให้ได้ยินครบชัดทุกๆคำใน
ประโยคเพื่อจะได้ไม่ต้องเข้าใจผิดในภายหลังให้ได้มากความกันเข้าไปอีก
“ถ้ามายุ่ง...แกตาย”
น้ำเสียงพร้อมสายตาและท่าตัดจบโดยการทำท่ากรีดนิ้วทาบลงบนคอทำเด็กหนุ่มตัวสูงสะอึก เขารีบ
พยักหน้าขึ้นลงรัวๆ ตาหลีตาเหลือกราวกับกำลังจะโดนต้มยำทำแกง
นี่กำลังแสดงละครหลอกคนแก่ตายใจนะเนี่ย..
“ทีนี้ก็เข้าบ้านแกไปซะ!”
เด็กน้อยถอนหายใจโล่งอกที่หลุดรอดพ้นจากรสชาติเค็มๆของฝ่ามือดำ และกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ที่
ลอยโชยมาแตะจมูก เขารีบก้มเก็บไอพอดคู่ใจและถุงขนมที่ยังเหลืออยู่บ้างเล็กน้อยวิ่งแจ้นเข้าบ้านตัวเองไป
โดยไม่ลืมที่จะปิดประตูเป็นการตอบรับคำเตือนกลายๆ..
ปัง!
มึงมาปิดอัดหน้ากูเลยสิไอ่เด็กหอก =______=
ตัวของเขานั้นคือ จองแดฮยอน เขาเป็นเพียงชายหนุ่มใสๆหัวใจหนึ่งดวง เขาเป็นคนรักโลกรักสัตว์รัก
เพื่อนพ้องรักน้องพี่รักแม้กระทั่งผีและรักคนเป็น เขาเป็นคนมีสัมพันธไมตรีดีอยู่สม่ำเสมอประหนึ่งเค้าท์เตอร์
เซอร์วิสของเว่นอีเลฟเว่นที่ต้องยิ้มตอบรับลูกค้าเข้าร้านเสมอๆ เขาเป็นคนใจดีมีเมตตาแม้กระทั่งหมาฉี่ใส่ขาก็
ไม่ว่าและไม่ทำร้ายให้ก่อกรรมก่อเวร เขาเป็นคนดีอยู่ในศีลธรรมที่ทำความดีประจำจนได้โล่เด็กดีประจำตำบล
อยู่ทุกปีตั้งแต่สามขวบ เขาเป็นคนน่ารักที่ใครๆก็อยากอยู่ใกล้ เขาเป็นคนไม่เคยรังเกียจใครแม้กระทั่งคางคก
แมลงสาบ หรือแม้กระทั่งสัตว์เลื้อยคลานมากขา เขาเป็นคนดีมาตลอดทั้งชีวิตจนกระทั่ง
ประสบพบเจอไอ่เด็กเปรต ... ไอ่ชเวจุนฮง =_____=
ชเวจุนฮงเป็นเด็กหล่อพ่อรวยแม่ขายแต่หวยจนได้ทรัพย์ได้สินก่อร่างสร้างตัวให้กลายเป็นเศรษฐีใหญ่
ใจกลางเมืองได้ง่ายๆ แดฮยอนก็คิดว่าจุนฮงเป็นเด็กฉลาด มีสัมมาคารวะดีกับทุกคน
แต่ยกเว้นแดฮยอนไว้หนึ่งล่ะกันนะ..
เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องหาเรื่อง ไม่รู้เป็นโรคริดสีดวงที่ตูดหรืออย่างไร เห็นหน้าจุนฮงทีไรแดฮยอนรู้สึก
เหมือนโดนจุนฮงตดอัดหน้าอยู่บ่อยครั้ง ทั้งกลั่นแกล้งสารพัด พูดจากวนกลับ แดฮยอนเหนื่อยจนไม่รู้จะพูดจา
ภาษาอะไรกับมันได้ถึงจะสื่อสารกันรู้เรื่อง พูดอะไรก็เป็นอีกอย่าง จากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าคน
อื่นจุนฮงกลับเหมือนลูกหมาเชื่องๆ รอรับฟังคำสั่งอย่างดี พูดอะไรก็เออออยิ้มรับด้วยความเต็มใจ
นี่ก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่ามันจะมาไม้ไหน ที่รู้ๆแปลงดอกไม้เขาไม่ปลอดภัยเป็นแน่..
ไม่รู้ล่ะว่ะ ต่อให้จุนฮงจะแกล้งแดฮยอนมาได้กี่ครั้ง แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอม..
เขาจิไฝว้เพื่อปกป้องแปลงดอกไม้สุดที่รัก!!!
มาสิว้อยไอ่เด็กเปรตแดกเสาไฟฟ้า!!
เดี๋ยวตอนหน้าเรามาพรวนดินกันฮี่ .. อิโย่งในเรื่องนี้นิสัยเหมือนเราล่ะ ฮ่า
เอาไงดีจะทอล์คว่าไร .. (ขโมยแลคโตบาซิลัสมาใช้เพิ่มความใสๆให้เรื่องค่ะ)
สุดท้ายนี้ช่วยรอพรวนดินกันอีกอึดใจเดียว คริๆๆๆ
THX.
ความคิดเห็น