[EXO] short fic ; my story of laychen

โอเค...สวัสดีนร๊ ยินดีต้อนรับส่วนวังชางชงชิ่งเช่าของเราเอง...
ถามว่าเราเป็นใคร .. เราตอบได้เลยว่าเราไม่น่าจะใช่คน
เราเป็นคนน่ารัก และอยากเห็นเลย์เฉินน่ารักกรุบกริบบ้าง .. ดูได้จากกิฟเป็นต้น
(แน่นอนว่าต้องกิฟล่าง อย่านับกิฟบน อันนั้นไม่นับ ไม่เกี่ยว โอเค้?)
มี/โอเคหันหน้าให้ตบ 

โอเค..เข้าสู่เนื้อหาหลัก สวัสดีทุกคนที่หลงมาและเผลอกดมาและแอบเข้ามา
เรารู้นะว่าคุณเป็นใคร คุณคือคนบนโลกใบนี้ใช่ไหมล่ะ? เราเดาไม่ผิดสินะ
เอาเป็นว่าเราน่ารักและเราเฟรนด์ลี่มากไม่อยากจะโม้ให้ไกล
แต่เราก็คงไม่น่ารักเท่าน้องเฉินเฉินของพี่ชิงชิงหรอกเนาะ ///////////
โอเค .. กลับมาสติไม่ออบซอต่อ .. เอาเป็นว่าเรารู้สึกอัดอั้นคู่นี้มาก
อยากหาที่ระบายและดูเหมือนว่าคุณเคโระข้างเตียงเราจะยู่นี่เพราะเราจิกไปหมดแหละ
มือที่ไม่เคยได้จับแป้นพิมพ์มานานนับครึ่งปีก็เริ่มมาเขียนใหม่ เรียกได้ว่าภาษาเปลี่ยนแทบจะคนละคน
เอาเป็นว่า .. ค่อยๆอ่านพอกรุบกริบ 
ถึงแม้บางเรื่องสติมันจะเยอะมากจนกลัวคนอ่านขี้เกียจอ่าน
และกลัวบางเรื่องสติออบซอมากจนคนอ่านขี้เกียจอ่านอีกเช่นกัน .. (นี่กะจะโทษคนอ่าน?)
เอาเป็นว่าอยากให้อ่านค่อยๆไป นั่งแกะไปทีละตัวอัักษร บางทีคุณอาจพบทองคำแท่งฝังอยู่ก็ได้
(และแน่นอนว่าถ้าหามันเจอ คุณควรจะไปพบจิตแพทย์นะ)
เราไม่ใช่คนเกรียน แต่ว่าเรารักที่จะแกล้งคน และชอบคนหัวเราะ
เพราะฉะนั้นสครีมกับเราได้ที่ทวิตเตอร์ ตามทวงก็ได้นะ แต่ขอเราว้าบแปบ
เอาเป็นว่าคิดถึงเรามากก็เจอกันในทวิตนะฮะ 

รัก และ คิด(ไม่)ถึง @jun9chop


twitter : @jun9chop
tumblr : jun9chop.tumblr.com


ขอบคุณผู้สนับสนุนความน่ารักกรุบกริบกับฟิค  โดย tumblr
และผู้สนับสนุนหลักราวกับเกรเธอร์ฟาร์ม่าก็มิปาน












 

© Tenpoints!