คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : >> Paradise Part 1 (One x Jinwoo)
Paring : One (Jaewon) x Jinwoo
Warning
I
PARADISE
-------------------------------------------------------------------------------
อากาศชื้นๆ กับห้องเดี่ยวใหญ่ ที่มีเพียงแสงจากภายนอกรอดผ่านเข้ามาทางช่องหน้าต่างและช่องตัวดูดอากาศมีใบพัดเกรอะกรังยังคงหมุนวนไปเท่านั้น กลิ่นอับชื้นอบอวลไปทั่วเมื่อผนังห้องถูกสร้างมาจากไม้ซึ่งเป็นตัวดูดความชื้นอย่างดี บนพื้นปูนเต็มไปด้วยเศษฝุ่น ขี้เถ้าจากบุหรี่ และกล่องอาหารขยะ แน่นอนว่ามีสัตว์ไม่ได้รับเชิญตัวเล็กๆ วิ่งเพ่นพ่านบ้างในบางครั้ง
ที่นี่ไม่เหมาะจะเป็นที่อยู่อาศัยของคน
แต่จองแจวอนอาศัยอยู่ที่นี่มานาน
ควันสีเทาล่องลอยอยู่เบื้องหน้าคนที่พ่นมันออกมาจากริมฝีปากได้รูป ดวงตาจับจ้องไปยังรูปหลายใบซึ่งกระจัดกระจายอยู่เต็มโต๊ะไม้ผุๆ โดยอาศัยแสงจันทร์ภายนอก ลิ้นชื้นแลบเลียริมฝีปากแห้งผากก่อนจะหยุดมันไว้ตรงมุมปาก พลันมือที่คีบบุหรี่ก้านสั้นไว้ก็กดปลายสีแดงลงกับรูปที่อยู่ใกล้ที่สุดจนเกิดการไหม้เป็นวงกว้างกลางรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะใสซื่อ
“ถ้าหาข้อมูลมาดีขนาดนี้แล้วจะให้กูจัดการอีกทำไม”
แจวอนตวัดปลายเท้าขึ้นพาดกับโต๊ะตัวนั้นโดยไม่สนใจว่ารูปกี่ใบจะร่วงหล่นลงไปเบื้องล่าง ขณะเอนตัวพิงโซฟาในท่าทางที่ตัวเองมักจะชอบทำเป็นประจำ
“ทางกูก็ทำได้เท่านี้แหละ คนที่สามารถทำได้มากกว่านี้ก็มีแค่มึง งานนี้งานใหญ่ รับไว้ซะ แล้วทำตามให้สำเร็จ บอสคาดหวังกับงานนี้ไว้มาก”
“หึ กูไม่รับงานลักพาตัว”
“เปล่าลักพาตัวนี่ แค่ให้มึงพาเขาหายหน้าไปในเวลาที่ต้องหายไปก็เท่านั้น”
“ฆ่าทิ้งไปซะ มันจะง่ายกว่าไหม”
“ห้ามฆ่า ทางเราต้องมีข้อต่อรอง”
“งั้นกูไม่ทำ”
“งานอื่นปฏิเสธได้ แต่งานนี้บอสไม่ปล่อยมึงไว้แน่ วัน...มึงมีเวลาจัดการเรื่องนี้เพียงแค่ 3 วัน...3 วันเท่านั้น ถ้ามึงทำไม่ได้ คนที่ต้องตายก็คือมึง” เจ้าของเสียงทุ้มต่ำพูดเป็นเชิงคำสั่งและข่มขู่เดินออกไปหลังพูดจบ
ใช่ว่าคนที่นั่งนิ่งจะกลัวกับคำขู่ นัยน์ตาที่มักจะฉายแววไม่สนใจอะไรเลื่อนกลับลงไปมองคนในรูปภาพ เพียงครู่เดียวก็ลุกขึ้นคว้าวัตถุสีดำว่างเปล่าขึ้นมา บรรจุลูกกระสุนสีทองที่กระจายอยู่เข้าไปในแม็ก ยัดใส่ตัวปืน แล้วเหน็บไว้ขอบกางเกงยืนของตัวเอง
แต่ถึงอย่างนั้นสายตาก็ยังเหลือบมองคนในรูปก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น
รีบๆ ทำให้จบ
กองเศษก้นบุหรี่
สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของคิมจินอูสร้างความสงสัยจนเรียวคิ้วขมวดเข้าหากัน กองบุหรี่ที่เหลือเพียงผงเถ้าและเศษก้นมันสั้นๆ เกือบสิบอันสุมกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
“ไม่ใช่ของมินโฮ”
พึมพำกับตัวเองกับสิ่งที่คิดออกในเวลานี้ แต่นอกจากเจ้าของบ้านหลังใหญ่นี้อย่างซงมินโฮแล้ว เขาก็ไม่คิดว่าจะมีใครอาจหาญพอที่จะกล้าทิ้งก้นบุหรี่ในที่แบบนี้เช่นกัน จินอูยื่นมือไปหยิบก้นบุหรี่ขึ้นมาพินิจใกล้ๆ ทั้งกลิ่น และลายที่เหลืออยู่บนนั้น ไม่ใช่สิ่งที่มินโฮสูบอยู่ทุกวัน
แล้วมันเป็นของใคร?
เจ้าตัวหันใบหน้ามองไปรอบๆ และตระหนักได้ว่ามันอยู่ในสวนตรงจุดที่สามารถเห็นระเบียงห้องนอนของเขากับมินโฮได้ก็ยิ่งทำให้ต้องคิดหนักเข้าไปอีก
“หรือว่าจะเป็นของมินโฮจริงๆ...หรือว่า...จะเป็นของคนอื่น” มือเผลอกำก้นบุหรี่ในมือแน่นพลางหันควับไปในทิศที่รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างจ้องมองตนอยู่...แต่กลับมีแต่เพียงความว่างเปล่า
จินอูมองซ้ายมองขวาอีกทีก่อนตัดสินใจก้มลงเก็บพวกมันอย่างเงียบๆ เอาไปทิ้งขยะที่มีใบหนึ่งตั้งอยู่บริเวณนั้น ก่อนจะส่งสายตาไปสำรวจรอบๆ อีกครั้ง
“คุณจินอูคะ จะรับอาหารว่างหรือเปล่าคะ จะจัดสำรับในสวนก็ได้นะคะ” แม่บ้านเดินเข้ามาถามอย่างนอบน้อมแม่ว่าตนเองจะมีอายุมากกว่า
“ไม่เป็นไรครับ เมื่อเช้าผมคงทานอาหารเยอะไปหน่อย ยังอิ่มอยู่เลย เดี๋ยวผมจะอยู่เดินเล่นอีกสักพักนะครับ” ปฏิเสธไปพร้อมรอยยิ้ม
“ค่ะ”
“เอ้อ คุณมียองครับ”
“คะ”
“อืมมม ช่วงนี้คนที่คอยตรวจตราที่นี่ไม่ได้ปัญหาอะไรใช่ไหมครับ? ยังคงเดินตรวจตรากันตามตารางปกติรึเปล่า?”
“ก็เห็นว่าปกตินะคะ”
“งั้นหรือครับ”
จินอูมองแม่บ้านที่เดินเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่พร้อมรอยยิ้มที่จางลงไป ก่อนจะละสายตาออกเมื่อเธอพ้นประตูเข้าไปแล้ว
ที่บ้านหลังนี้มีกลุ่มคนผลัดเวรกันเดินตรวจตราทั้งวัน 24 ชั่วโมง มันคงจะเป็นไปได้ยากหากคนนอกจะเข้ามายืนสูบบุหรี่ตรงนี้โดยรอดพ้นสายตาจากเวรยาม เมื่อวานตอนเช้าๆ แบบนี้เขาก็เจอกองนึง ก็คิดว่าอาจจะเป็นเจ้าของบ้าน แต่พอมินโฮกลับมา เขาก็ยังได้กลิ่นบุหรี่ยี่ห้อเดิมอยู่เลย และวันนี้ก็เจออีกกองนึงตรงที่เดิม
มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วล่ะ
ริมฝีปากคลี่รอยยิ้มหลังจากที่มองเห็นผ่านหน้าจอว่าใครเป็นคนที่โทรเข้ามาให้เวลาแบบนี้ ทั้งๆ ที่เพิ่งออกไปจากบ้านได้ไม่นานแท้ๆ
“อื้ม มินโฮ?”
‘จินอู ทำอะไรอยู่?’ น้ำเสียงเครียดๆ ของปลายสายทำให้จินอูรู้สึกแปลกๆ ไป
“เดินเล่นอยู่ที่สวนน่ะ มีอะไรรึเปล่า”
‘รีบกลับเข้าไปในบ้าน แล้วห้ามออกมาข้างนอกเด็ดขาด ช่วงบ่ายถ้าฉันเสร็จงานแล้วจะรีบไปรับ’
“เกิดอะไรร้ายแรงขึ้นเหรอ มินโฮ” หัวใจเริ่มไหวสั่น เพราะไม่ต่างจากที่ตัวเองคิดสักเท่าไหร่ว่าอาจจะต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอีกไม่นานนี้ ซ้ำเรื่องไม่ดีนั้น...ยังอยู่ใกล้ตัวพวกเขาเพียงแค่เอื้อมมืออีกด้วย
‘ตอนนี้ฉันยังไม่มีเวลาอธิบาย ทำตามที่ฉันบอกก็พอ’
“เอ่อ มินโฮ ฉัน..”
‘แค่นี้ก่อนนะ เสร็จทางนี้แล้วเดี๋ยวจะรีบเข้าไปรับ’
ปลายสายตัดสายไปทันที จินอูกำโทรศัพท์ไว้แล้วสอดสายไปรอบๆ ก่อนจะหยุดลงที่ถังขยะที่มีก้นบุหรี่ไม่คุ้นตาอยู่ในนั้น เรียวคิ้วขมวดมุ่นอีกครั้ง ก่อนจะรีบจ้ำไปเข้าไปในบ้าน
...แต่ดูเหมือนว่าอะไรๆ จะไม่ทันการณ์...
กลิ่นบุหรี่จางๆ
“อ๊ะ?!”
ร่างแข็งไปทั้งร่างเมื่อถูกใครบางคนประชิดตัวจากทางด้านหลัง กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ปะทะเข้าจมูกก่อนที่จะถูกปิดกลั้นการหายใจด้วยผ้าผืนหนา ใครคนนั้นที่จินอูมั่นใจว่าเป็นเจ้าของก้นบุหรี่นั่น
“อ....อื้ออออออออ”
โทรศัพท์มือถือถูกปล่อยทิ้งร่วงพื้น ไม่มีใครสนใจใยดีว่ามันจะแตกกระจายแค่ไหน เพราะทั้งสองต่างสาละวนอยู่กับการยื้อยุดที่รู้ตัวผู้ชนะอย่างชัดเจน แม้ว่าจินอูจะพยายามดึงแขนแกร่งนั่นออกให้พ้นทางทางเท่าไหร่ เรี่ยวแรงที่เคยมีก็เริ่มหดหายลงไปเรื่อยๆ เท่านั้น
จนร่างอ่อนยวบตกสู่ในอ้อมแขนของผู้ชนะ
-------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดก็คลอดเรื่องนี้ออกมา~~ >////<
เรื่องนี้แทรกคิวจากทุกเรื่องให้เลยค่ะ ส่วนคนที่มาคู่กับจินอูในเรื่องนี้ก็คือ
จองแจวอน หรือ วัน จาก 1Punch และ SMTM4 ค่ะ
เขียนจากความเสน่ห์หาของไรเตอร์โดยเฉพาะ 5555555
สำหรับเรื่องจริงนั้น ทั้งน้องวันและจินอูนี่มีเพียงแค่มิโนเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ 5555
ด้วยความที่อยากเห็นน้องวันในลุคแบบนี้ และคิดว่าน้องวันเหมาะกับอะไรแบดๆ แบบนี้ด้วย
ชอบน้องในโหมดหน้าสด ผมไม่เซ็ท แบบเรื่องนี้เลยค่ะ
ไรท์เอ็นดูน้องวันค่ะ ขี้อ่อยไปก็ไม่ค่อยดีกับหัวใจ น้องวันก็อ่อย เมนอย่างจินอูก็อ่อย เลยจับมาคู่กันซะเลย
เป็นยังไงต่อก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น