คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Event 8 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : (ชุลมุน) ผู้เคราะห์ร้ายที่เพิ่มขึ้น
ภายในกองวิทยาการ พวกประเมินก็ประเมินไป ส่วนพวกที่เหลือได้แต่มองดูอยู่ห่างๆ รวมไปถึงนักวิจัยหนุ่มผู้มีเขางอกอยู่บนหัวที่ตอนนี้กำลังกวาดตามองไปทั่วห้องพร้อมกับคิดไปพลางว่า
………หัวหน้าเราก็ยังไม่กลับมา หัวหน้าหน่วยสี่ก็หายไปอีก ทั้งที่เมื่อกี้ยังเดินอยู่นี่เลยนิ…..
รองหัวหน้าสาวแห่งหน่วยสิบสองที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างๆ ก็เอ่ยขึ้น
“ข้า..จะไปดูท่านมายูริหน่อยนะคะ”
ทว่าอากอนไม่ได้ใส่ใจฟังนัก เพราะมัวสนใจคนจากหน่วยสี่คนหนึ่งกำลังเดินออกนอกเส้นทาง เขาจึงรีบเข้าไปห้าม
“เฮ้ จากตรงนี้ไปข้าคงให้เจ้าเดินไปเองคนเดียวไม่ได้นะ”
คนจากหน่วยสี่เมื่อได้ยินอย่างนั้น จึงรีบพูดตอบกลับมาด้วยความตกใจ
“ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ …ต้องขออภัยด้วยครับ คือ…ข้ากำลังตามหาหัวหน้าอุโนะฮานะน่ะครับ”
“งั้นข้าไปช่วยหาด้วยกันกับเจ้าซะเลย เจ้าชื่อ…”
“ยามาดะ ฮานะทาโร่ ครับ …แล้ว…”
“เรียก อากอน ก็ได้ ไปกันเถอะ…”
…………..
Event 8 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : (ชุลมุน) ผู้เคราะห์ร้ายที่เพิ่มขึ้น
หัวหน้าหน่วยสิบสองคนปัจจุบันได้แต่จ้องผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นอดีตนายเก่าของตนอยู่นาน จู่ๆ เจ้าตัวก็ฉีกยิ้มออกมา
“แม่หญิงอย่างเจ้าเนี่ยนะ อุราฮาร่า คิทสึเกะ หึๆๆๆๆ น่าขันน่า!”
“ไม่ต้องมาเนียนเลยครับ - -“
“เนียน? เพ้อเจ้ออะไรของเจ้าน่ะ แม่หญิงผมบลอนด์?”
-*-
คำก็แม่หญิง สองคำก็แม่หญิง เลยทำให้ อุราฮาร่า คิทสึเกะผู้เยือกเย็นทุกสถานการณ์ ทว่าเมื่อในอยู่ร่างสตรีที่ฮอร์โมนขึ้นๆ ลงๆ อยู่เช่นนี้ จึงฟิวส์ขาดชั่วขณะ
“จงร่ำร้อง เบนิฮิเมะ”
ทันทีที่ถูกปลดปล่อย ตัวดาบที่ชักออกมาจึงเปล่งแสงขึ้นแล้วสาดลำแสงสีแดงออกไปทุกทิศทุกทาง ทำให้อีกฝ่ายตระหนักได้
“เฮ้ย ตัวจริงนิ…ว๊ากกกก!!”
มายูริเผลอร้องเสียงหลงด้วยความแปลกใจกับความจริงตรงหน้า + ตกใจกับลำแสงที่พุ่งมาไม่หยุด ทำให้หัวหน้ากองวิจัยหลบให้วุ่นเลยทีเดียว
ผู้ที่ฟาดฟันดาบยัวะจัดขึ้นไปอีก นอกจากจะควบคุมพลังของตนเองได้ไม่สมบูรณ์ ยังถูกอีกฝ่ายหัวเราะเยาะไป หลบคมดาบไปซะนี่
“ก๊ากกกๆๆๆๆ ! ดูไม่จืดเลยนะ อุราฮาร่า เคี้ยกๆๆๆ!”
โครม!
ข้าวของเครื่องใช้ที่มีต่างรับเคราะห์แทนมายูริตามๆ กัน พอเห็นว่าทั้งห้องใกล้จะวินาศสันตะโรแล้วเจ้าตัวจึงเอ่ยขึ้นมา
“ข้าเบื่อวิ่งเล่นกับเจ้าแล้วล่ะ เนม!”
จากคำเรียกสั้นๆ ทำให้เจ้าของชื่อที่เอ่ยเมื่อครู่โผล่ออกมาจากมุมมืด (มาถึงตะกี้นี้แหล่ะ) แล้วพุ่งเข้าไปล็อกตัวสตรีชุดดำที่ยังฟาดดาบไม่หยุดจากข้างหลัง
“หือ?!”
เกิดการยื้อยุดฉุดกระชากระหว่างสองสตรีอยู่นาน ผลักกันรุก ผลักกันรับ (อย่าคิดอะไรแผลงๆ นะ) สู้ไปสู้มา ก็กระเถิบไปอยู่นอกห้องซะนี่
พอมายูริเดินตามไปดู ทั้งคู่ยิ่งออกไปไกลยิ่งขึ้นจนไปอยู่แถวๆ ระเบียงทางเดิน ใกล้กันนั้นก็พบลูกน้องของตนเดินคู่มากับคนจากหน่วยสี่คนหนึ่งที่เขาไม่คุ้นหน้านัก
“มีอะไรกัน? แล้วคนที่สู้อยู่กับรองฯ น่ะ ใช่…”
ยังไม่ทันที่อากอนจะพูดจบ ฮานะทาโร่ที่ตามมาข้างๆ ตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ
“คุณอากอน!! ระวัง!!!”
ปัง!!!
ไม่ทันที่นักวิจัยหนุ่มจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นอยู่เหนือหัวพวกเขา ตามด้วยหมอกควันสีดำปกคลุมไปทั่ว
พลั่ก!
อากอนและฮานะทาโร่ที่ถูกควันนี้เข้าไปเป็นรายแรกๆ เป็นอันต้องล่วงไปกองกับพื้น เนมที่ต่อสู้อยู่ก็ล้มลงไปเช่นกัน
ตัดไปทางอีกฟากของกองวิจัยที่พวกหน่วยสี่เดินตรวจตราอยู่
“สะ …เสียงดังลั่นเมื่อครู่นี้มันอะไรกัน…” คนจากหน่วยสี่คนหนึ่งร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ ข้างๆ กันก็มีนักสู้ลำดับสามจากหน่วยสี่กำลังขยับแว่นกันแดดของเขาเองที่เอียงหน่อยๆ จากแรงสั่นสะเทือนที่มากับเสียงดังเมื่อครู่
“เหตุเกิดที่ห้องทดลองที่ 3 โซน C ชั้น G ครับ ….” เสียงจากลูกน้องในกองฯ เอ่ยขึ้นมา แต่ก็ถูกเสียงดังเซ็งแซ่ที่บ่งบอกถึงอาการแตกตื่นของคนจากหน่วยสี่กลบหมด
“ทุกคน โปรดอยู่ในความสงบ แล้วก็ห้ามออกไปจากห้องนี้ด้วย” รองฯโคเท็ตสึ อิซาเนะพูดออกคำสั่งตามที่หัวหน้าอุโนะฮานะวานไว้ แต่เจ้าตัวก็หนักใจ ถึงแม้ว่าจะสั่งคนหน่วยสี่ด้วยกันได้ แต่จะให้สั่งคนหน่วยอื่น อย่างหน่วยสิบสองนี่สิ
………….กองวิทยาการตนเองเกิดเรื่องแบบนี้ คงสั่งให้อยู่เฉยๆ ไม่ได้หรอกมั้งเนี่ย…..
ทว่า คนจากหน่วยสิบสองกลับยืนประจำอยู่กับที่เฉยๆ ไม่แสดงอาการอะไรเลย ทำเอาอิซาเนะแปลกใจไม่น้อย
“อ่าว…”
และแล้วข้อสงสัยก็กระจ่าง เมื่อมีลูกหน่วยคนหนึ่งเอ่ยปากถามพวกนักวิจัยที่อยู่ใกล้ๆ ให้
“ทำไมพวกเจ้าไม่รีบไปดูที่เกิดเหตุล่ะ”
“ก็ไม่เชิงว่าจะไม่เข้าไปดูหรอกนะ….”
ฮิโยสุที่ได้ยินจึงแย่งตอบไป
“….ถ้าเมื่อครู่เกิดระเบิดจนมีสารเคมีที่เก็บไว้รั่วขึ้นมาจนเกิดระเบิดซ้ำอีกก็ซวยสิ เลยต้องดูสถานการณ์ให้แน่ใจ ยกเว้นว่าจะเป็นคำสั่งของหัวหน้าเท่านั้นแหล่ะ”
หลังจากโดนฮิโยสุร่ายยาว แม้ลูกหน่วยสี่ผู้นั้นจะเข้าใจแล้ว แต่เจ้าตัวก็ยังพูดต่อ
“ไอเรื่องแบบนี้ ออกจะปกติจะตาย … “
แต่รองหัวหน้าหน่วยที่สี่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ จึงแอบไปจากที่นั่นอย่างเงียบๆ เพื่อออกตามหาหัวหน้าของเธอ
-------------------------------------------------
“……”
หัวหน้าหน่วยสิบสองยืนดูอยู่เงียบๆ เนื่องจากอยู่เหนือลม เลยไม่ได้โดนไปด้วย แต่หมอกดำตรงหน้าหนาทึบมากทำให้มองไม่ค่อยเห็นว่าคนข้างในเป็นเช่นไรบ้าง
ทางด้านอุราฮาร่าที่หลบออกมาได้ทัน จึงคอยดูท่าทีอยู่อีกฟากหนึ่ง
เมื่อหมอกควันจางลงไป แทนที่จะเห็นร่างสามร่างนอนอยู่ แต่ผู้ที่รอดจากหมอกทั้งสองกลับเห็นแต่เสื้อผ้ากองเรียงกันอยู่
อุราฮาร่าจึงเดินเข้าไปดูกองผ้าที่อยู่ใกล้เขา ก็พบว่าใต้กองผ้ามีการขยับไปมาเล็กน้อย สักพักก็เกิดเสียงเบาๆ จากกองผ้านั้น
“อ้อ..แอ้..”
พอลองคลี่ผ้าออกดู ก็พบร่างของเด็กน้อยเพศหญิงจ้องตาปริบๆ กลับมา
-0-!
อีกฟากหนึ่ง
เครื่องหมายคำถามปรากฏขึ้นเหนือหัวมายูริอย่างรวดเร็วเมื่อเขาพบว่ากองผ้าที่ควรจะเป็นของอากอนลูกน้องของเขา กับคนจากหน่วยสี่เมื่อครู่ กับเป็นเด็กน้อยเพศชายสองคนนอนอยู่ โดยหนึ่งในนั้นกำลังจะเบะปากร้อง
ทำให้ผู้ใหญ่สองคนที่อยู่ตรงนั้นสรุปได้อย่างรวดเร็วว่า
……….หมอกเมื่อครู่นี้ คงทำให้ใครที่โดนเข้าไปกลายเป็นเด็กแน่…………..
แต่ก่อนที่จะคิดวิเคราะห์อะไรต่อ ความรู้สึกเย็นเยียบก็แล่นเข้ามาในตัวอุราฮาร่า
อดีตหัวหน้ากองวิจัยถึงกับเบิกตากว้างเมื่อจู่ๆ คมดาบของใครบางคนจ่อที่คอเข้าจากด้านหลัง
“ข้า อุโนะฮานะ เร็ตสึ หัวหน้าหน่วยที่สี่ ขอเข้าจับกุมท่า ผู้ซึ่งต้องสงสัยในเหตุการณ์ครั้งนี้ กรุณาแจ้งชื่อและจุดประสงค์ที่มาบุกรุกกองวิทยาการแก่ข้าด้วยค่ะ” หญิงสูงวัย(ผัวะ! ///writer โดนท่านอุโนะฮานะตบ) กล่าวด้วยสีหน้าแย้มยิ้ม พร้อมกับกดดาบที่ถือจ่อคออยู่ ไม่ให้คนตรงหน้าโต้ตอบได้
….ห..หัวหน้าอุโนะฮานะก็เอากับเขาด้วยรึ…. อุราฮาร่าคิดอย่างพรั่นพรึง
“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย!”
เจ้าถิ่นหัวหน้าหน่วยสิบสองคนปัจจุบันสบถอย่างหัวเสีย ข้างกันนั้นก็มีรองอิซาเนะที่ตามมาสมทบ สีหน้าเจ้าตัวดูแตกตื่นทันทีที่เห็น
“ฝีมือคุณล่ะสิ ถนัดอยู่แล้วใช่มั้ย ไอเรื่องวุ่นวายน่ะ” อุราฮาร่าในร่างหญิงเริ่มต้นต่อว่าอีกฝ่ายด้วยอารมณ์คุกกรุ่นไม่แพ้กัน
“ว่าไงนะ!”
“……”
“…แง้ T[]T !!!!”
มายูริที่เลือดขึ้นหน้าปุดๆ ก็ต้องชะงักไปเมื่อเด็ก 1 ในนั้นร้องไห้จ้า อิซาเนะเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปโอ๋
“งั้น….พวกเราเปลี่ยนที่คุยกันเถอะค่ะ ^^” หัวหน้าอุโนะฮานะออกความคิดเห็น ทั้งหมดจึงยอมย้ายไปคุยที่อื่นแต่โดยดี
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
สองหญิง หนึ่งชาย หนึ่งชายในร่างหญิง ยกขโยงมานั่งรวมกันในห้องรับแขกห้องหนึ่งในกองวิทยาการ โดยเด็กน้อยทั้งสามชีวิตอยู่ในความดูแลของสาวร่างใหญ่แต่ใจดีรักเด็กอย่างอิซาเนะ
“อืม… ต้นสายปลายเหตุดูวุ่นๆ ชอบกลนะคะ แต่ก็สรุปได้ว่า หญิงสาวผู้นี้ คือคุณอุราฮาร่าสินะคะ”
“ดีที่คุณอุโนะฮานะ เชื่อผมนะครับ”
“ฮิๆฮี่ๆ อุราฮาร่า… เจ้าเนี่ยงามแท้ๆ ก๊ากกๆๆๆๆ!” มายูริที่กลั้นหัวเราะไว้อยู่นานก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาในที่สุด
-*-
คิ้วงามขมวดเข้าหากันด้วยความแค้น เรียกได้ว่าทั้งเคืองทั้งอาย จนอยากจะฆ่าอีกฝ่ายให้ตายเสียเดี๋ยวนั้น
“แล้วลอบเข้ามาในกองวิทยาการทำไมล่ะคะ?”
“มาเอายาแก้แน่ะครับ แล้วก็มาถามคุณคุโรซึจิด้วยว่ากล้าดียังไง ยาจากกองวิทยาการถึงอยู่ในมือของคนนอกได้”
“เฮอะ หน่วยสิบสองเราโดนตรวจสอบจนแทบกระดิกตัวทำอะไรไม่ได้ เรื่องพรรค์นั้นข้าจะไปรู้เรื่องได้ไง จะโทษก็โทษหน่วยสี่นู่น มาตรวจก็มาแล้ว ยังมีปัญหาอีก!” มายูริแย้งอย่างรวดเร็วพร้อมกับโบ้ยกลับไปหาอุโนะฮานะผู้เป็นคนเริ่มคำถามแทน
“แหม…อย่างกับท่านจะบอกว่า หน่วยสี่เรามีส่วนผิดอย่างนั้นแหล่ะ…..^^” ยิ้มสยองจากใบหน้างามเริ่มปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ทำเอาทุกคนขนลุกเลยทีเดียว
“สำหรับตัวข้าเอง….ก็ยังไม่เชื่อเรื่องคุณอุราฮาร่าได้สนิทใจนักหรอกค่ะ ^^”
“อ้าว” อุราฮาร่าถึงกับอุทานออกมา ก็โดนอีกฝ่ายส่งสายตาอาฆาต (ในความคิดของเจ้าตัวในขณะนั้น) แล้วก็พูดต่อไปอีก
“และหัวหน้าคุโรซึจิก็ด้วย เป็นไปได้ว่าท่านอาจจะมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ครั้งนี้…”
ผู้ถูกกล่าวหากลอกตาไปมาอย่างไม่พอใจ แต่ยังคงอดทนฟังต่อพร้อมกับคนอื่นๆ
“อืม..เอาเช่นนี้ก็แล้วกันค่ะ” อุโนฮานะเอ่ยถึงข้อเสนอ ที่จะนำไปสู่ความวุ่นวายที่ทวีคูณ เอ๊ะ แค่นี้ยังวุ่นวายไม่พออีกเรอะ!
+++++++
อัพยาวเลยคราวนี้ แต่ก็สำหรับการดองยาว อีกนานเหมือนจะมาต่อ แต่ก็แล้วแต่กำลังใจล่ะนะ เหอๆ
งงตรงไหนโพสถามไว้ก็ได้นะขรั่บ -w-
ความคิดเห็น