คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Event 7 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : ดาหน้าทวง (ภาคต่อ)
“เอ่อ…คุณอิเอมุระครับ”
“หืม”
“ทำไมต้องมีการไปตรวจตรา-ประเมินที่นั่นด้วยล่ะครับ” นักสู้ลำดับเจ็ดแห่งหน่วยสี่ ยามาดะ ฮานะทาโร่ ผู้ที่กำลังจะร่วมการตรวจกองวิยาการครั้งนี้เป็นหนแรกได้เอ่ยถามขึ้น
“อืม….ก็เหมือนกับคอยไปตรวจดูไม่ให้พวกนั้นทำอะไรล้ำเส้นมากๆ ทำนองนี้น่ะ…” ยาโซจิกะ อิเอมุระ ลำดับสามจากหน่วยเดียวกันพูดตอบกลับมา
เมื่อได้ยินก็ถึงบางอ้อ ด้วยคำว่า “ไม่ให้ล้ำเส้น” ทำให้ฮานะทาโร่พอจะถึงบางอ้อได้บ้าง แต่ก็อดสงสัยไม่ได้
…..แล้วทำไมต้องไปตอนมืดค่ำอย่างนี้ด้วย…
“ว่าแต่ ใครเห็นรองฯ โคเท็ตสึบ้างเนี่ย”
“…………”
Event 7 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : ดาหน้าทวง (ภาคต่อ)
ด้วยความโชคดี ทำให้อุราฮาร่าในร่างสตรีชุดดำไปถึงหน้าที่ที่ทำการหน่วยหนึ่งได้โดยสวัสดิภาพ
เมื่อชะเง้อมองดูแล้วปลอดคน ร่างบางก็ลอบเข้าไปทางหน้าต่าง
“………………..”
“ทำไมต้องทำลับๆ ล่อๆ ด้วยล่ะ…”
ชายชราผู้เป็นเจ้าของห้องเอ่ยทำลายความเงียบภายในห้อง ผู้บุกรุกจึงหันมายิ้มๆ แล้วตอบกลับมา
“แหม ผมแค่อยากมาแบบเงียบๆ ได้ไม่รบกวนคนอื่นๆ ที่ปกติก็งานล้นมืออยู่แล้วไงครับ….ท่านหัวหน้าใหญ่ยามาโมโตะ”
อุราฮาร่าพูดพลางมองไปที่ต้นเสียงว่ายืนอยู่ ณ ตำแหน่งใด แล้วค่อยๆ ย้ายกายให้อยู่ในเงามืดของห้องเพื่ออำพลางทั้งหน้าและตัว และไม่ลืมที่จะดัดเสียงให้แหบห้าวเข้าไว้
“เสียงเจ้าแปลกๆ นะ แล้วทำไมไม่มาคุยกับข้าใกล้ๆ หน่อยล่ะ”
“เหมือนผมจะเป็นไข้หวัดน่ะครับ ถ้าเข้าไปใกล้ๆ เดี๋ยวท่านหัวหน้าใหญ่จะติดเอา^ ^”
“โฮ่ ในเมื่อป่วยอย่างนั้น ไม่น่าฝืนร่างกายมาที่นี่เลยนี่นา….”
“ขอบคุณที่เป็นห่วง แต่ขอเข้าเรื่องเลยได้มั้ยครับ ^ ^”
“เข้าเรื่องอะไรงั้นรึ - -+”
“แหม ท่านก็…”
“ข้าจำได้ว่าคนที่จะมาเก็บเงินคืนนี้คือชายที่ชื่อ อุราฮาร่า คิทสึเกะ…”
จู่ๆ ร่างของหัวหน้าใหญ่ยามาโมโตะได้หายวับไปปรากฏอยู่ข้างๆ มืออันเหี่ยวย่นของผู้สูงอายุเอื้อมไปปัดเสื้อที่คลุมหัวของอุราฮาร่าให้หลุดออกไป เผยให้มวยผมที่อุตส่าห์รวบไว้หลุดออกมายาวสยายอยู่กลางอากาศ
“…ไม่ใช่สตรีผมบลอนด์เช่นเจ้า”
“……”
ทางด้านซาซาคิเบะที่ยืนหลบอยู่ในห้องนั้นก็อดตะลึงในความสวยของอุราฮาร่าในร่างนี้ไม่ได้
“มีอะไรจะพูดอีกมั้ย แม่หญิง?”
แม้จะเคืองกับสรรพนามที่ใช้เรียกเล็กน้อย แต่อุราฮาร่าก็ยังพูดต่อไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ผมก็ไม่คิดว่าจะตบตาท่านหัวหน้าใหญ่ได้หรอกครับ…แต่ยังไงผมก็คือ อุราฮาร่า คิทสึเกะ…”
“เหลวไหล แม่หญิงอย่างเจ้าเนี่ยนะ” ซาซาคิเบะแสร้งโพล่งออกมาตามบท (ที่หัวหน้าของตนแจกให้)
“อืม แต่แรงดันวิญญาณของเจ้าก็คล้ายกับของอุราฮาร่า คิทสึเกะ …” หัวหน้ายามาโมโตะเอ่ยอย่างใช้ความคิด
…………..ก็ผมนี่แหล่ะ อุราฮาร่า คิทสึเกะ ไม่เชื่อกันบ้างเลยรึไง….อุราฮาร่าจึงตัดสินใจจะเล่าต้นสายปลายเหตุให้ แต่ก็โดนหัวหน้าใหญ่ฯ พูดตัดหน้าก่อน
“ข้าไม่รู้ล่ะว่าเจ้าเป็นใคร ถึงเจ้าจะอ้างว่าเป็นอุราฮาร่าจริง ข้าก็ไม่คืนเงินให้กับอุราฮาร่าที่อยู่ในสภาพแม่หญิงเช่นนี้หรอก”
=A=
…………ยังไงก็ไม่ยอมคืนสินะ จะอธิบายยังไงคงเปล่าประโยชน์ เรามันโง่เองที่มาในสภาพนี้……………..
“พอผมกลับมาเป็นอย่างเดิม ถ้าคราวหน้าผมมาอีก คง”ไม่เบี้ยว”อีกนะครับ” อุราฮาร่าเอ่ยหลังจากที่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
“เช่นนั้นก็ย่อมได้…”
“งั้นผมของตัวก่อน…”
คำบอกลาของเจ้าหนี้ ทำเอาริมฝีปากที่อยู่ใต้เครายาวของปู่ยามะกระตุกยิ้มอย่างมีชัยอยู่ครู่หนึ่ง
“ไปดีมาดีล่ะ แม่หญิง^ ^”
………………
ซวบๆ
ด้วยความเจ็บใจที่ทวงหนี้ไม่สำเร็จ เอ้ยไม่ใช่ๆ ขณะนี้สตรีชุดดำได้มุ่งหน้าไปยังจุดหมายต่อไปนั่นก็คือ กองวิทยาการฯ…….
….ยังไงก็ต้องไปเอายาแก้ที่นั่น ถึงไม่มีก็ต้องได้ยาที่เรากินเข้าไปมาไว้ทำยาแก้ขึ้นเองก็ยังดี….
อุราฮาร่าคิดพลางใช้ก้าวพริบตาอย่างไม่ยั้งเพื่อจะได้ไปถึงไวๆ
ขณะนั้นเองหญิงสาวเหลือบมองร่างกายของตน แล้วอดสงสัยไม่ได้ว่า
….ร่างแบบนี้มันต้านลมชัดๆ ….ทั้งอย่างนั้น คุณโยรุอิจิยังเคลื่อนไหวได้รวดเร็วด้วยร่างสุดต้านลมอย่างนั้น จนได้ชื่อว่าเป็นเทพพริบตา ไม่ธรรมดาจริงๆ …
กองวิทยาการ
กลุ่มคนจากหน่วยสี่ยืนออรอกันอยู่หน้าประตูทางเข้าที่ปิดสนิท ไม่มีทีท่าว่าคนจากข้างในจะออกมาต้อนรับเลย
“สงสัย…เรามากะทันหันเกินไปมั้งเนี่ย….ทำยังไงต่อดีครับหัวหน้าอุโนะฮานะ”
ไม่ต้องให้เสียเวลาคิด นายเหนือแห่งหน่วยสี่ตอบลูกน้องของตนกลับไปอย่างฉับไว ว่า
“ไม่เป็นไรหรอก…งั้นพวกเรา(บุก)เข้าไปเลยก็แล้วกัน ^ ^”
ภายใน
“หัวหน้าครับ พวกหน่วยสี่ผ่านประตูเข้ามาแล้ว!”
“ชิส์ มาแล้วเรอะ พวกเจ้ามัวทำอะไรอยู่ ออกไปซะสิ!”
หลังจากที่ไล่ลิ่วล่อของตนให้ไปต้อนรับผู้มาเยือน ดวงตาข้างหนึ่งของหัวหน้าหน่วยสิบสองคนปัจจุบันเหลือบไปเห็นหน้าจอมอนิเตอร์จอหนึ่งเข้า
“…ท่านมายูริ คะ…”
รองฯคุโรซึจิทักขึ้น เมื่อเห็นว่าหัวหน้าของตนทำท่าจะไปที่อื่น
“เจ้าอยู่ที่นี่ คอยระวังอย่าให้พวกเจ้าหน่วยสี่ซอกแซกมากเกินไปล่ะ…ข้าจะไปต้อนรับแขกอีกคนซักหน่อย”
มายูริตอบกลับมาโดยไม่ได้หันกลับมา แล้วเดินออกจากห้องไป
ขณะที่หน่วยสี่กำลังระราน เอ้ย ทำการประเมินกองวิทยาการไปอยู่นั่นเอง
ฮานะทาโร่กับหน่วยสี่คนอื่นๆ ที่นานๆ ทีจะได้มาเหยียบย่างที่แบบนี้ เมื่อได้เห็นอุปกรณ์แปลกๆ รวมทั้งร่างตัวอย่างนับสิบที่ถูกดองตามภาชนะแตกต่างกันไป บวกกับบรรยากาศภายในกองที่มืดสลัว (เนื่องจากพวกหน่วยสิบสองไม่ยอมเปิดไฟให้สว่าง อ้างว่าสิ้นเปลือง) พวกเขาก็อดเสียวสันหลังวูบๆ ไม่ได้
“อึ๋ย จะมากี่ทีก็น่าขนลุกไม่เปลี่ยน”
“ห..หรอครับ”
แม้จะสีหน้าจะพยายามนิ่งไว้ แต่เหงื่อเจ้ากรรมก็เริ่มผุดตามใบหน้าของหัวหน้าพยาบาลยามาดะ ฮานะทาโร่ ขณะที่เจ้าตัวกวาดสายตามองรอบๆ แล้วไปสะดุดกับแท่งแก้วขนาดใหญ่ที่มีรอยแตกเป็นทางกว้าง เหมือนจะถูกอะไรทุบให้แตกออกจากด้านใน รอบๆ แท่งแก้วนั้นก็มีเศษกระจกชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ตกอยู่
“นี่มัน..อะไรครับ…”
อากอนที่อยู่ใกล้ๆ เลยคิดแกล้งอำซักหน่อย
“ก่อนพวกเจ้าจะมาที่นี่…ดูเหมือนจะมีร่างทดลองเป็นๆ หลุดออกมา พอดีวุ่นๆ อยู่ เลยไม่ทันได้เก็บกวาดให้เรียบร้อย….”
“….ก็ระวังตัวกันไว้ อย่าเที่ยวแยกไปเดินเองตามลำพังล่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น คนจากหน่วยสี่ที่เดินๆ กันอยู่ ต่างพากันจับกลุ่มชิดกัน ให้แนบแน่นเข้าไว้ - -“
ท่ามกลางความกังวลถึงเรื่องที่อากอนพูด(โกหก)เมื่อครู่ เลยไม่ทันได้สังเกตว่ารองฯหัวหน้าของพวกตนเข้ามาที่นี่อย่างเงียบๆ
“ห..หัวหน้าอุโนะฮานะคะ”
อิซาเนะกระซิบอย่างแผ่วเบา พร้อมกับยื่นห่อบางอย่างแก่หัวหน้าของตน
“ช้าจังนะคะ ^ ^”
“ขออภัยด้วยค่ะ”
รองฯ หน่วยสี่โค้งตัวทีหนึ่ง ก่อนจะถามต่อ
“ว่าแต่หัวหน้าจะเอายานี่…ไปทำอะไรหรอคะ”
อุโนะฮานะยิ้มกลับมาทีหนึ่ง แต่สิ่งพูดกลับมาไม่ใช่คำตอบของที่ถามเลย
“ถ้าเกิดอะไรขึ้น ขอให้เจ้าคุมสถานการณ์ที่นี่อย่าให้ใครเข้าใกล้ที่เกิดเหตุ….”
“….เพื่อความปลอดภัยของพวกเค้าเอง เพราะงั้นฝากด้วยนะคะ ^ ^ ”
และแล้วหัวหน้าหน่วยสี่ก็ค่อยๆ เดินหายลับไปจากห้อง
……………………
…..
…..
อีกฟากหนึ่งของกองวิทยาการ
หัวหน้าหน่วยสิบสองก้าวฉับๆ ตรงไปยังห้องๆ หนึ่ง ตามจอมอนิเตอร์ที่เขามองเมื่อครู่
……แรงดันวิญญาณแบบนั้น แค่นิดเดียวก็เถอะ ของเจ้านั่นไม่ผิดแน่….
เมื่อพาตัวเองเข้าไปข้างในแต่กลับไม่เห็นใครอยู่ มายูริจึงหันซ้ายหันขวาทีแล้วพูดเสียงดังอย่างเหลืออด
“เห๊อะ ไปแล้วก็ไปลับเลยสิ จะกลับมาเหยียบที่นี่อีกทำไมฟร่ะ….”
“…นึกอยากจะมาก็มารึไง มีธุระอะไรก็ออกมาซะ !!”
ตึก….
ร่างในชุดดำกระโดดออกมาจากมุมหนึ่งของห้องจนเกิดเสียงเบาๆ
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ คุณคุโรซึจิ ไม่สิ…ต้องเรียกว่าหัวหน้าคุโรซึจิแล้วสินะ…”
อุราฮาร่าพูดทักทายตามประสาเจ้านายกับลูกน้องเก่า ทว่าอีกฝ่ายกลับทำหน้านิ่วขมวดคิ้วแล้วถามกลับมาสั้นๆ
“จ…เจ้าเป็นใครน่ะ?!”
=A=*
ความคิดเห็น