คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Event 4 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : ลงมือ!! (สำเร็จ?)
เด็กชายนายหนึ่ง กำลังรื้อของในห้องอย่างเมามันส์
“อยู่ไหนฟร่ะเนี่ย -*-“
ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างเบา เผยให้เห็นเด็กสาวผมแกะหน้าตาอมทุกข์เล็กน้อย มองไปทางเด็กชายผู้กำลังลื้อห้องแห่งนี้จนจะเละอยู่แล้ว เธอจึงอุทานออกมาเสียงอ่อยๆ
“อ๊ะ จินตะ ทำห้องรกอีกแล้ว…”
จู่ๆ คนถูกว่าก็เกิดบันดาลโทสะเข้าให้
“เธอ….ขโมยไปใช่ไหม!!!” จินตะเอ่ยพร้อมผลุดลุกขึ้นมาหมายจะหาเรื่อง
“เอ๋?”
ไม่พาลเปล่า สองมือของจินตะ เอื้อมจับผมแกะของอุรุรุคนล่ะข้างแล้วออกแรงดึง
“โอ๊ย!!”
“ยอมรับมาซะดีๆ นะ!!”
“อะไรของเธอน่ะ เจ็บนะ” อุรุรุพูดน้ำตาคลอเบ้าด้วยความเจ็บ
แม้จินตะจะหยุดดึงแล้ว แต่ก็หันมาตะโกนใส่
“อย่ามาทำไขสือ เธอขโมยมันไปใช่ไหม!!”
“ขโมย อะไร?”
“โอเทลโล่ไงล่ะ โอเทลโล่ !!”
“โอเทลโล่….?”
อุรุรุทวนคำ เหมือนจะนึกอะไรได้
“ของกินหรอ?”
=w=
“ใช่ของกินที่ไหนเล่า ยัยบ๊อง ของเล่นน่ะ ของเล่น ที่ยูสึให้ชั้นไง!”
“อืม….ไว้ลองถามเถ้าแก่ดูดีกว่านะ”
“เถ้าแก่ ยังไม่ตื่นไม่ใช่เรอะ - -“
“ตื่นแล้วนะ ตอนนี้มีแขกมาน่ะ เถ้าแก่อยู่นั่นล่ะ…”
ได้ยินอย่างนั้นจินตะก็รีบไปห้องรับแขกทันที แต่ก็ไม่ลืมหิ้วอุรุรุไปด้วย
“ไปรอเถ้าแก่ด้วยกันกับชั้นเลย ยัยหัวขโมย!”
“……ชั้นไม่ได้ขโมยอะไรจริงๆ น้า จินตะ T^T”
Event 4 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : ลงมือ!!
“ประลอง?”
อุราฮาร่าทวนคำอีกรอบ
“ก็ประลองน่ะสิ หูหนวกเหรอเจ้าน่ะ - -+”
“เปล่าครับ =w=”
ซุยฟงพูดเสริมอีกว่า
“ถ้าข้าชนะการประลอง ข้าก็จะมอบยานี่ให้ท่านโยรุอิจิ แต่ถ้าเจ้าชนะ (พูดพลางหันขวับมาทางอุราฮาร่า) เจ้าก็คงมีค่าพอคู่ควรกับยานี่บ้าง ข้าก็จะยอมมอบมันให้เจ้า”
“ประลองยังไงล่ะ ซุยฟง” โยรุอิจิถามขึ้น
………..ถามได้ ก็คงไม่พ้นเรื่องสู้แหง………… โอมาเอดะคิด
หัวหน้าหน่วยสองได้ล้วงมือเข้าไปในเสื้อเพื่อเอาสิ่งๆ หนึ่งออกมา
……….มือล้วงเสื้ออย่างนั้น รึจะประลองปามีดสั้น…………อุราฮาร่าคิด
พอล้วงเสร็จ ของสิ่งนั้นจึงได้ปรากฏต่อสายตาของทุกคน มันก็คือ
โอเทลโล่
“นั่น โอเทลโล่ของชั้น!!” จินตะที่แอบดูอยู่ข้างนอกร้องขึ้น ทำให้เท็ตไซที่นั่งอยู่ในห้อง ต้องลุกออกไปหิ้วทั้งคู่ไปที่อื่น - -“
โอมาเอดะส่งกระแสจิตไปถึงซุยฟง
“ไปเอามาจากไหนน่ะครับ = =”
“ข้าหยิบมาจากห้องข้างๆ นี่ล่ะ - -+”
“ลักของเล่นเด็ก = =”
“เออน่า”
จบการส่งกระแสจิต
“ประลองด้วยเจ้านี่หรอครับ ^ ^” อุราฮาร่าเอ่ยขึ้น
“ใช่แล้ว - -+” ซุยฟงพูดพลางจัดแจงวางหมากสี่หมากลงกระดานโอเทลโล่เพื่อเตรียมเล่น
“ข้าใช้หมากสีดำ เจ้าหมากสีขาวก็แล้วกัน อุราฮาร่า”
“ผม ไม่ประลองไม่ได้รึครับ - -“ “
- -*
อุราฮาร่าจึงหันไปหาที่พึ่งสุดท้าย
“คุณโยรุอิจิ….”
“เจ้าทำให้แขกรอนานเองนะ ยอมทำตามที่เขาบอกเถอะ” สาวผิวเข้มที่ตอนนี้กลายร่างเป็นแมวดำไปแล้วตอบอย่างรวดเร็ว
‘ง่า T ^ T
“เอ้า ข้าลงแล้ว ตาเจ้าแล้ว อุราฮาร่า”
“ครับๆ”
ขณะที่เล่นไปอยู่นั่นเอง อุราฮาร่าก็ครุ่นคิดอย่างหนัก
……………ถ้าเกิดชนะหัวหน้าซุยฟงล่ะก็ เรื่องมันไม่จบอยู่แค่นี้แน่ คงจะมาแก้แค้นภายหลังแหง…………..
………….คงต้องเล่นไปๆ ให้แพ้แบบเนียนๆ ซะแล้วล่ะมั้งเนี่ย………..
“เอ่อ ถามอะไรหน่อยสิครับ ^ ^”
“อะไร”
“มันเล่นไงครับเนี่ย โอเทลโล่นี่น่ะ…”
“อะไรกัน เล่นไม่เป็นก็ไม่รีบบอก -*-“”
เวลาดำเนินไปเรื่อยๆ จนในที่สุดช่องที่ยังไม่วางหมากในกระดานโอเทลโล่ก็เหลืออยู่ไม่กี่ช่อง
ซึ่งขนาดนี้บนกระดานเต็มไปด้วยหมากสีดำของซุยฟงเป็นส่วนใหญ่ มีเพียงสี่ห้าหมากที่เป็นหมากสีขาวของอุราฮาร่า
……………โล่งใจล่ะ ยังไงก็แพ้แล้ว…………ขณะที่อุราฮาร่ากำลังยินดีอยู่นั่นเอง
“ตายจริง เหมือนข้าจะลงไม่ได้แล้ว ตาเจ้าเลยอุราฮาร่า” คำพูดของซุยฟงเมื่อครู่ต้องทำให้อุราฮาร่าเหลียวไปมองกระดานอีกรอบ
………เฮ้ยยยยย…………….
อุราฮาร่าอุทานในใจเสียงดัง เพราะสองสามตาก่อนจบเกม ซุยฟงไม่มีที่ลงหมากได้เลย แต่สองสามตาเดียวกันนี้ ตัวเขาเองกลับลงหมากได้ทุกช่องที่เหลือ แถมยังพลิกกระดานอีกด้วย
“ลงสิ อุราฮาร่า” พอซุยฟงเร่งเข้า อุราฮาร่าจึงจำใจลงหมากไปทีละตัว
ในที่สุด เมื่อจบเกม จากกระดานที่เต็มไปด้วยหมากสีดำ ก็เปลี่ยนเป็นหมากสีขาวจนเกือบหมด
……..ไม่รู้สึกตัวเลยสินะ ว่าโดนหัวหน้าซุยฟงบีบให้สุดท้ายเกมมันก็ต้องออกมาแบบนี้อยู่แล้ว……โอมาเอดะคิด
“ขาว 60 ดำ 4 อุราฮาร่าเป็นฝ่ายชนะ”
“โห คิทสึเกะ เจ้าแค่เล่นครั้งแรก ก็เอาชนะขาดลอยเลยนะ”
ทว่าเสียงชมของโยรุอิจิก็แว่วผ่านหูอุราฮาร่าที่นั่งเหงื่อตก
ทางซุยฟงเองก็ตัวสั่นหงึกๆ ด้วยความโกรธ (ที่แท้คือดีใจ) ก็ได้เอ่ยพลางดันขวดยาไปทางอุราฮาร่า
“เอ้า ตามสัญญา”
“ข…ขอบคุณครับ^ ^”
อุราฮาร่ากำลังจะเอื้อมไปรับยาอยู่นั่นเอง
คนตรงหน้ากลับดึงยากลับไปแล้วจัดแจงเปิดจุกขวดออก แล้วส่งให้อีกครั้งพร้อมกับกล่าว
“ดื่มมันเข้าไปซะ”
“หา?!”
“นี่แก้วครับ” เท็ตไซที่ไร้บทอยู่นานเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งแก้วเปล่าให้ซุยฟง
ของเหลวสีใสสะอาดถูกเทจากขวดยาสู่แก้วที่วางอยู่
เมื่อรินยาเสร็จ ซุยฟงก็ยื่นแก้วไปจ่อหน้าอุราฮาร่า
“ดื่ม”
“ไว้วันหลังไม่ได้หรอครับ^ ^”
“ข้ารินเองกับมือ รึเจ้ารังเกียจข้า!”
“..ไม่ใช่นะครับ แค่ตอนนี้ผมยังแข็งแรงดีอยู่ เก็บไว้ดื่มวันหลังเถอะครับ…”
……………….แพ้แล้วประชดกันเลยเรอะ = =………………อุราฮาร่าคิด
“แข็งแรง? แล้วที่นอนหลับเป็นตายเมื่อครู่น่ะมันอะไร” โยรุอิจิพูดเสริม ร่วมกับเท็ตไซที่อยู่ข้างๆ ก็ร่วมด้วยอีกแรง
“เถ้าแก่ดูเพลียๆ ดื่มหน่อยก็ได้นิครับ ของดีๆ แบบนี้น่ะ”
“……..ก็ได้ครับ”
อุราฮาร่าเอ่ยอย่างยอมแพ้ จึงยื่นมือไปรับยาจากซุยฟงแต่โดยดี จากนั้นก็ยกซดทีเดียวหมดแก้ว
“แหมๆ รู้สึกสดชื่นมาก ยาของหัวหน้าซุยฟงเนี่ยยอดจริงๆ ครับ ^ ^” อุราฮาร่าแกล้งแหลสดไปก่อน ทำเอาโอมาเอดะกลั้นหัวเราะแทบตาย
“ข้าขอตัวก่อน”
ไม่ลาเปล่า หญิงผึ้งยังหันไปทางอุราฮาร่าทีนึง แล้ว(แสร้ง)ถลึงตาใส่ด้วยความแค้นใจ
“ไปดีมาดีนะครับ ^ ^”
“ข้าของตัวก่อนนะคะ ท่านโยรุอิจิ ไปกันเถอะโอมาเอดะ”
และแล้วทั้งคู่ก็กลับโซล โซไซตี้ไป
ความคิดเห็น