คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Event 3 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : (ได้ฤกษ์) ลงมือ!!
เพล้ง!!
ขวดโหลที่วางอยู่ ได้ถูกปัดให้หล่นลงพื้นห้องจนเกิดเสียงดังโดยฝีมือของลำดับสามแห่งหน่วยสิบสองในขณะนั้น
“แหมๆ คุณคุโรซึจิ ไปกินรังแตนที่ไหนมาครับเนี่ย^ ^” เสียงหัวหน้าหน่วยสิบสองในขนาดนั้น อุราฮาร่า คิทสึเกะ ร้องทักขึ้น
เพล้งๆๆๆๆๆๆ!!!
เสียงดังและรัวขึ้น อันเกิดจากขวดโหลที่เรียงรายกันอยู่ใกล้ๆ ก็ถูกปัดลงไปตามๆ กันกับขวดแรก
“อ่ะ อ่า หยุดเถอะครับ ^ ^” เมื่อเห็นว่าในบรรดาขวดโหลที่หล่นแตกกระจาย มีหลายใบที่บรรจุสารเคมีอันตรายไว้ แถมตกลงมาหลายๆ ใบ จนพื้นห้องเละไปหมดแล้ว –w-
….ชิ้ง…..
คุโรซึจิหยุดมือลง แล้วหันมาถลึงตาใส่หัวหน้าของตนเล็กน้อย
“มีอะไรรึเปล่าครับ คุณคุโรซึจิ… หือ?”
อีกฝ่ายไม่พูดอะไร แต่มืออีกข้างกลับคว้าขวดโหลที่อยู่ใกล้มือ….
….ปาเข้าใส่อุราฮาร่าสุดแรง………..
…วืด…
เป็นถึงหัวหน้าหน่วยมีหรือจะหลบไม่ได้ ส่งผลให้ขวดยาลอยไปโดนโต๊ะเจ้ากรรมที่อยู่ด้านหลัง
เพล้ง!
แต่อุราฮาร่าก็ตระหนักได้ว่าชีวิตของตนไม่ปลอดภัยแล้ว เพราะโต๊ะตัวเมื่อครู่…
……หลอมละลายกลายเป็นของเหลวอยู่บนพื้นห้องไปเรียบร้อย……….
“ใจเย็นๆ ค่อยๆ คุยกันดีกว่..า…. เหวอ!”
ขวดโหลอีกหลายใบ ถูกปามาทางอุราฮาร่าไม่ขาดสาย ทำเอาหัวหน้าหน่วยสิบสองต้องวิ่งหลบให้วุ่นวายเลยทีเดียว
เพล้งๆๆๆๆๆ!!!!!!!
…………แล้วข้าจะวิ่งหนีทำไมเนี่ย - -“……….
เมื่อคิดได้ อุราฮาร่าจึงหันไปประจันหน้ากับลูกน้องของตนหมายจะพุ่งเข้าไปล็อคมือที่ยังคงปาขวดโหลใส่เขาไม่หยุด
……………อ๊ะ ใช้วิถีพันธนาการหยุดไว้ก็ได้นิ แล้วข้าจะเอาตัวเองไปหยุดทำไมหว่า - -“…….
เมื่อคิดได้อีกครั้ง ทว่าเมื่อเหลือบไปข้างหน้า เป้าหมายที่ตนจะโจมตีก็หายไป….
แล้วมาโผล่เอาข้างหลังในระยะประชิด
“ชะ อุ่ย”
เมื่อหน้าหลอนๆ เหมือนผีบัวลอยน้ำขิงอย่างคุโรซึจิ มายูริ มาอยู่ใกล้ๆ แถมอยู่ในที่มืดๆ เช่นนี้ก็ทำเอาอุราฮาร่าแอบสะดุ้งโหยง
ขวับๆ ซวบๆๆ
ไม่ทันหายตกใจ โซ่ตรวนมากมายหลายเส้นจากที่ไหนไม่ทราบ พุ่งเข้ามารัดตามตัวและแขนขาของอุราฮาร่า แถมยังตรึงร่างของเขาไว้กับกำแพงที่อยู่ใกล้ๆ ด้วย
…………….แค่นี้ ทำไมข้าถึงหลบไม่ได้ล่ะเนี่ย - -“……….
คนถูกจับเอ่ยถามลูกน้องตนด้วยความสงสัยว่า
“คุณคุโรซึจิ….จะทำอะไรกับผมน่ะ^ ^”
คนถูกถามแสยะยิ้มออกมาจนเห็นฟันครบทุกชี่ พลางตอบกลับมา
“ข้าไม่รู้จะทำอะไร…..”
“…หัวหน้าก็ ช่วยมาเป็นของเล่นแก้เบื่อของข้าหน่อยล่ะกัน ฮิๆๆ…”
……………………………..
………………….
……………
Event 3 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ : (ได้ฤกษ์) ลงมือ!!
ร้านอุราฮาร่า : ห้องนอนของเถ้าแก่ประจำร้าน
เฮือก!!!
เจ้าของห้องสะดุ้งตื่นเสียงดังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เนื้อตัวเปียกเหงื่อที่ไหลพรากๆ จนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นมาปาดมันออกจากหน้า
“ฝันแปลกจริงแฮะ แถมทำไมต้องฝันเมื่อครั้งอยู่กองวิทยาการด้วยล่ะเนี่ย ^ ^”
จะสถานการณ์ไหนก็อารมณ์ดีไว้ก่อน - -“
ปัง!!!
เสียงประตูห้องที่เลื่อนออกอย่างดัง แต่ก็ดังสู้ผู้มาเลื่อนเปิดไม่ได้
“คิทสึเก่!!!”
“ค…คุณโยรุอิจิ?!”
“เจ้ารู้มั้ยว่านี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
“ข้าก็ต้องให้ตัวเองตื่นแต่เช้าเพื่อเปิดร้านสิครับ ดังนั้นถ้าข้าตื่นมาก็ ตอนนี้ก็เช้าไง^ ^”
ด้วยโทสะของผู้ที่ฟังอยู่ โยรุอิจิจึงก้าวเข้าไปในห้องแล้วคว้าคอเสื้อของคนที่ยังนั่งเอ๋ออยู่ “ขว้าง” ออกนอกประตูไป - -“
ร่างของคิทสึเกะลอยอยู่เหนือพื้นดินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนใบหน้าของเขาจะอัดเข้ากับพื้นดิน ก็พอจะเห็นอยู่บ้างว่าท้องฟ้าตอนนี้
ใกล้จะพลบค่ำแล้ว - -“
โคม!
ขณะที่อุราฮาร่าใช้แขนเสื้อเช็ดรอยเปื้อนดินและเลือดกำเดาที่เกิดจากการกระแทกพื้นเมื่อครู่ โยรุอิจิก็ยังคงพูดต่อไป
“…ทั้งเท็ตไซ จินตะ อุรุรุ ช่วยกันปลุกเจ้าตั้งแต่เช้าก็ยังไม่ยอมตื่น แล้วเจ้ายังทำให้ซุยฟงต้องคอยเจ้าตั้งแต่เช้าแล้วนะ….”
………หืม? …………
“หัวหน้าซุยฟง มาทำไมอ่ะครับ ^ ^”
“ก็มารอพบเจ้าน่ะสิ รีบไปเร็วเข้า!”
มีทีท่าว่าถ้าเขาไม่ไปเดี๋ยวนั้นคงถูกสาวผิวเข้มตรงหน้าหิ้วไปแน่ อุราฮาร่า คิทสึเกะจึงต้องฝืนลุกขึ้นด้วยร่างกายอันบอบช้ำ(?)ไปต้อนรับแขก
………………………………………
………………………………………
“ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ…..^ ^”
คำแรกที่สวนออกมาจากแขกที่รออยู่นานย่อมไม่ใช่คำทักทายดีๆ แน่ๆ
“ฮึ่ม!..กล้าดียังไงถึงให้หัวหน้ากับข้ารออยู่ได้ตั้งนาน!” หนึ่งในสองของผู้มาเยือนนามโอมาเอดะ เอ่ยออกมาอย่างยัวะจัด
“ต้องขออภัยจริงๆ ครับ ข้า(หลับเพลิน)คงเก็บร้านเมื่อวานดึกไปหน่อย ว่าแต่พวกท่านมาถึงนี่ มีอะไรให้ข้ารับใช้รึ^ ^”
ผู้มาเยือนที่เหลือคงไม่พ้นหัวหน้าซุยฟงที่นั่งนิ่งอยู่ (แม้จะรอนานจนหงุดหงิด ทำให้คิ้วพันกันเป็นริบบิ้นแล้วก็ตาม) ก็หยิบห่อผ้าที่อยู่ข้างตัวมาตั้งไว้ตรงหน้าอุราฮาร่า
“นี่เป็นค่าตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ที่เจ้ายอมเหน็ดยอมเหนื่อย คอยช่วยเหลือสิบสามหน่วยพิทักษ์มาโดยตลอด…..”
……………..นั่นพูดไป กัดฟันไปนี่นา - -“……….. อุราฮาร่าคิด
“….ซึ่งในห่อนี้เป็นยาบำรุงร่างกายชั้นดีที่ได้มาจากพ่อค้ายามีชื่อที่ปกติขายให้แต่พวกขุนนาง ขอให้เจ้า”จง”รับไว้……”
ซุยฟงเน้นเล็กน้อย ก่อนที่อุราฮาร่ากำลังเอื้อมมือไปรับห่อผ้าอยู่นั่นเอง………….
ขวับ!!!
ฝ่ายคนให้ดันชักมือกลับซะนี่ มือที่คว้าไปของเถ้าแก่เลยวืดอย่างจังๆ
“..อ๋า?..”
อุราฮาร่าอุทานเล็กน้อย โดยไม่ทันได้สังเกตใบหน้าของซุยฟงที่ตอนนี้…..
………….กำลังยัวะจัดสุดๆ…………
ปัง!!
เสียงกระทืบเท้าอย่างแรงของหัวหน้าหน่วยสอง ก่อให้เกิดเสียงดังลั่น ทำเอาคนในห้องนั้นสะดุ้งโหยงไปตามๆ กัน
“เอ่อ…ใจเย็นๆ ก่อนสิคร้าบบบ calm down~ calm down~ “
แม้เถ้าแก่จะพูดภาษาอังกฤษ(ที่รู้เพียงน้อยนิด)ออกไป ก็ไม่ได้เข้าหูซุยฟงเลยแม้แต่น้อย แถมเจ้าตัวยังสะบัดแขนเสื้อชี้หน้ามาทางเขาพร้อมกับระเบิดคำพูด
“เจ้า! ไม่คู่ควรที่จะได้รับอะไรตอบแทนจากสิบสามหน่วยพิทักษ์เลยซักนิด!!...”
“…พ่อค้าอย่างเจ้า ที่ช่วยๆ มา เจ้าก็ไม่ได้ช่วยฟรีๆ ไม่ใช่รึ แถมยังขูดเลือดขูดเนื้อพวกข้าอีก!!!!...”
“…แม้จะเป็นคำสั่งของหัวหน้าใหญ่ก็ตาม ถ้ายังมีข้าอยู่ อย่างหวังว่าเจ้าจะได้ไปง่ายๆ!! อุราฮาร่า คิทสึเกะ!!!!”
ด้วยแรงแห่งโทสะ ประโยคที่รัวพูดเมื่อครู่จึงมีค่าหลายเดซิเบล ส่งผลให้ผู้ฟังที่อยู่แถวนั้นจึงหูชาไปเรียบร้อย
“ต…แต่ถ้าไม่ให้อุราฮาร่า ตามที่หัวหน้าใหญ่ยามาโมโตะสั่งไว้ จะให้ใครล่ะครับ” โอมาเอดะที่หายหูชาก่อนใครพูดขึ้น
พูดถูกถามยังไม่ตอบในทันที แต่กับเอื้อมมือไปคว้าห่อผ้าแล้วถือไปหยุดอยู่หน้าคนๆ หนึ่ง
“ข้า…อยากให้ยานี่กับท่านโยรุอิจิมากกว่า -/////-“
=[]=!!!!
“ของดีๆ อย่างนี้ ข้าอยากให้ท่านโยรุอิจิ ที่คอยช่วยเหลือสิบสามหน่วยฯ อย่างปิดทองหลังพระมาตลอด ดีกว่าให้เจ้านั่นอีก- -+”
“ซ…ซุยฟง ทำอย่างนี้ไม่ดีมั้ง นี่เป็นคำสั่งหัวหน้าใหญ่โดยตรงไม่ใช่รึ^ ^”
“ข้าเก็บรักษายานี่ไว้เพื่อท่านโดยเฉพาะค่ะ ท่านโยรุอิจิ ^ ^” ซุยฟงตอบโยรุอิจิอย่างรวดเร็ว
^ ^”
“หัวหน้าใหญ่สั่งไว้ ว่าให้มอบสิ่งนี้ให้อุราฮาร่า แต่หัวหน้าเองกลับอยากให้ชิโฮนิน โยรุอิจิมากกว่า แล้วจะทำยังไงต่อล่ะทีนี้….” โอมาเอดะพูดพลาง(แสร้ง)ทำท่าครุ่นคิด
………………ภายในห้องเกิดความเงียบงันขึ้นชั่วขณะ แต่ผู้ที่ทำลายความเงียบนี้ก็ไม่ใช่ใคร…………….
“งั้น …”ซุยฟงพูดขึ้นพร้อมกับหันไปทางอุราฮาร่า
“..ผม? ทำไมเรอะครับ?” คนถูกมองเอ่ยด้วยความสงสัย
“ เจ้ากับข้า มาประลองกันซะ!” คำพูดสั้นๆ ง่ายๆ ทว่าผู้ที่ฟังก็ต่างคิดในทำนองเดียวกัน
……………งานนี้มีนองเลือดแน่…………………..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ประลองอะไรกันนะ ฉากบู๊ก็ไม่เคยเขียนแฮะ ลุ้นๆๆ
ความคิดเห็น