คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Event 2 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ (ระดมสมอง) คิดแผน
คำสั่งของหัวหน้าใหญ่ยามาโมโตะ ยังคงก้องอยู่ในหัว
…………..พาหน่วยลงทัณฑ์ทั้งชุดไปบุกร้านเจ้านั่นเลยดีมั้ย……………
ซุยฟงคิดพลางส่ายหน้า ยังไงท่านโยรุอิจิก็คงมาขวางอยู่แล้ว
…………………โอกาสมาถึงแล้ว แต่หาวิธีจัดการเจ้านั่นไม่ได้ น่าเจ็บใจจริงๆ……………………
Event 2 : ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้ (ระดมสมอง) คิดแผน
แถวๆ หน้าประตูที่ทำการหน่วยหนึ่ง
ชายมีอายุที่มักจะโดนเข้าใจผิดว่าตาบอด ทั้งที่ความจริงคนเขียนลืมวาดลูกตาให้ และเป็นผู้ที่มีชุดเครื่องแบบแหวกแนวกว่าใคร รองหัวหน้าหน่วยหนึ่งซาซาคิเบะ โซจิโร่ ข้างๆ กันนั้นมีสาวร่างสูงใหญ่กว่าชายแท้หลายๆ คน รองหัวหน้าโคเท็ตซึ อิซาเนะ
ภายในที่ทำการหน่วยหนึ่ง หัวหน้าของแต่ละคนยังหารือกันอยู่ ทั้งคู่เลยเลยออกมายืนรอข้างนอกด้วยกัน
…………………..………………………………
………………………
รองหัวหน้าหน่วยสี่จึงเอ่ยปากถามขึ้น เพื่อทำลายความเงียบ
“เอ่อ รองฯซาซาคิเบะคะ”
พูดถูกเรียกก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถามว่ามีอะไร
“ที่ประชุม(ลับ)กันเมื่อครู่นี้น่ะค่ะ ท่านรู้มาก่อนรึเปล่าคะ” อิซาเนะพูดเสียงเบา
“ข้าก็เพิ่งรู้พร้อมๆ กับเจ้านั่นล่ะ….” ซาซาคิเบะตอบปนเสียงสะอื้นๆ เบา พลางพูดต่อค่อยๆ อีกว่า
“ข้ามันไม่สำคัญอยู่แล้วนิ ฮึก!...ฮือ~~.....TAT เวลามีเรื่องอะไร ข้าที่เป็นรองฯหน่วยหนึ่งก็รู้ช้ากว่าใคร ตอนเรียวกะบุก แป๊ปๆ ข้าก็เดี้ยง สู้ศึกอารันคาร์เช่นกัน ข้าไม่ได้บู๊เลย.. ฟิคนี้ ข้าเองก็คงจะมีบทน้อยเหมือนทุกๆ ครั้ง …T[]T”
“ อ่า… ^ ^” ขณะที่อิซาเนะตั้งใจจะปลอบอยู่นั่นเอง ก็เกิดเสียงดังขึ้นก่อน
“ปัง!!!”
ทันใดนั้นประตูที่ทำการหน่วยหนึ่งก็ถูกเปิดออกอย่างแรง พร้อมกับมีร่างๆ หนึ่งพุ่งออกมา
“ไปกันเถอะ อิซาเนะ^ ^”
แม้เสียงยังคงก้องอยู่ในโสตประสาท แต่ผู้ที่พูดนั้นใช้ก้าวพริบตาเลยไปไหนต่อไหนแล้ว - -“
“ ค..ค่ะ ข้าขอตัวก่อนนะคะ” เมื่อบอกลาคนข้างๆ เสร็จ อิซาเนะจึงรีบตามหัวหน้าของตนไป
“ซาซาคิเบะ” ปู่ยามะที่ยังอยู่ในห้องเอ่ยเรียกรองฯ ของตน
“ครับ”
“มานวดข้าทีซิ นั่งหารือเมื่อครู่ทำเอาข้าเหน็บกินไปทั้งตัวแล้ว^ ^”
- -“
………………………………………………………….
ตัดมาอีกฟากหนึ่งของเซเรเทย์
“ไมมันร้อน เจงๆ…”
ชายพุงโย้ศรีษะโล่นเตียงเดินไปบ่นไป พลางใช้มือเช็ดไขมันที่กลั่นตัวเป็นหยาดเหงื่อแล้วหยดตามหน้าของเขาไม่ขาดสาย
“ไมมันร้อนงี้ฟร่ะ~~”
เหมือนเอามือเช็ดจะไม่ไหว อีกมือนึงจึงคว้าผ้าเช็ดหน้ามาลูบหน้าที แล้วก็บิดน้ำ(ไขมัน)ส่วนเกินทิ้ง
“ข้า โอมาดะเอดะ มาเรจิโยะ ผู้รูปหล่อพ่อก็รวย ต้องเดินมาซื้อเซมเบ้ในวันที่โคตรร้อนด้วยตัวเอง ซวยจริงๆ” รองฯหน้าหน่วยสองพูดกับตัวเองเบาๆ
“หืม”
โอมาเอดะชะงัก ไปนิดนึง เพราะทางเดินข้างหน้ามียมทูตหญิงไว้ผมเปียสลวยขวางทางเอาไว้
…….ชิส์ ดันมาโดนยัยกุ้งแห้งขวางไว้แบบนี้ ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ……. แม้จะคิดอกุศลเพียงนั้น แต่เจ้าตัวก็ทักผู้ที่ขวางอยู่แต่โดยดี
“โอ๊ะ! รองฯคุโรซึจิ อากาศร้อนๆ อย่างนี้มีธุระอะไรกับข้ารึ”
“ข้ามีเรื่องอยากจะให้ท่านช่วยค่ะ….” อีกฝ่ายพูดพลางล้วงเอาขวดใบนึงออกมา
“?!”
………………………………………………………….
………………………………………………………….
…………………………………………………………
ที่ทำการหน่วยสี่
เมื่อทั้งคู่มาถึงที่ทำการของตน หัวหน้าอุโนฮานะก็รีบมุ่งหน้าไปยังห้องเก็บยาทันที
“อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด ตาเถรหกอกอีแป้นจะแตก !!!” เสียงร้องสบถของนางพยาบาลนางหนึ่งในหน่วยดังขึ้น เพราะเจ้าหล่อนตกใจที่จู่ๆ มีอะไรขาวๆ(?) วิ่งตัดหน้าเธอไปอย่างรวดเร็ว
“จะรีบไปตายที่ไหนกันเนี่ย -*-” นางพยาบาลคนนั้นบ่นอุบ หารู้ไหมว่าอะไรขาวๆ ที่ผ่านหน้าเธอไป มันคือเสื้อคลุมหัวหน้าหน่วย คนที่ผ่านไปเมื่อครู่คือหัวหน้าอุโนะฮานะนั่นเอง - -“
“เอ่อ…ท่านหัวหน้าอุโนะฮานะคะ…” อิซาเนะเอ่ยเสียงอ่อยๆ
“คำพูดของยมฑูตพยาบาลเมื่อครู่เดี๋ยวข้าค่อยจัดการทีหลัง^ ^”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นค่ะ ข้าแค่สงสัยว่าท่านทำไมถึงได้ดูรีบร้อนขนาดนี้ …”
“ถ้าไม่รีบ คงไม่ทันการน่ะ^ ^”
แม้จะตอบไปยิ้มไป แต่เจ้าตัวยังไม่ยอมหยุดใช้ก้าวพริบตาเสียที จนเมื่อมาถึงห้องเก็บยาห้องหนึ่งก็พุ่งไปผลักบานประตูให้เลื่อนเปิดออกอย่างแรงจนวงกกเกิดรอยร้าวเป็นแนวยาว
ทำเอาคนติดตามหอบแฮ่กๆ ทว่ายังไม่ทันหายเหนื่อย หัวหน้าอุโนะฮานะก็ออกคำสั่ง
“อิซาเนะ ช่วยข้าค้นหายาที่อยู่ภายให้ห้องนี้ “โดยเร็ว” และ”ด้วยความระมัดระวัง” ทีค่ะ”
คำสั่งที่ออกมา เหมือนจะเป็นการเน้นย้ำให้รองฯของตนที่ซุ่มซ่ามหน่อยๆ รู้ตัว
“ค่ะ”
อิซาเนะจึงรีบรับคำในทันที แม้ในใจจะอดไม่คิดไม่ได้ว่า
……………….ถ้าข้าไม่ระวังเผลอทำอะไรหล่นตกแตก คงโดนเชือดเหมือนนางพยาบาลเมื่อครู่แน่ T^T………………….
ด้วยความไวเหนือนรก- -“ ทั้งคู่ก็หาตัวยาที่ว่าเจอ จากขวดยานับพันที่อยู่ในห้องนั้น ภายในไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
“หุๆ”
อิซาเนะถึงกับสะดุ้ง เธอจึงรีบหันไปทางต้นเสียง ก็พบแต่หัวหน้าอุโนะฮานะที่ถือขวดยานั้นอยู่คลี่ยิ้มกลับมา
“นั่นมันยาอะไรคะหัวหน้า?” อิซาเนะถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“ตอนนี้เจ้ายังรู้ไม่ได้หรอกนะ อิซาเนะ”
หัวหน้าอุโนะฮานะพูดเสร็จก็ใช้ก้าวพริบตาออกไปจากห้อง ส่วนจะไปที่ใดนั้นก็ไม่อาจรู้ได้ = =” ทิ้งให้อิซาเนะนั่งงงๆ อยู่ ก่อนที่จะไปทำงานต่อ
(วกกลับมา) ที่ทำการหน่วยสอง
หลังกลับจากหน่วยหนึ่ง จนถึงค่ำมืด หัวหน้าหน่วยสองซุยฟง ก็ยังคิดวิธีจัดการกับ อุราฮาร่า คิทสึเกะ พ่อค้าหน้าเลือด+ศัตรูหัวใจ ไม่ได้เสียที
ขวับ!!
สายตาประดุจเหยี่ยวของหญิงผึ้งเหลือบไปเห็นโอมาเอดะ รองฯของตน ยืนลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าจวนพัก
“โอมาเอดะ”
เพียงแค่เอ่ยชื่ออย่างลอยๆ แต่ชายพุงโย้ก็มาปรากฏตัวต่อหน้าหัวหน้าของตนอย่างรวดเร็ว
“มีอะไรให้ข้ารับใช้รึท่านหัวหน้า~~”
……………….มาแปลกแฮะ แต่ลองเรียบๆ เคียงๆ ถามความเห็นดูหน่อยท่าจะดี…………………
“ไหนๆ เจ้าก็ยอมมาเสนอตัวช่วยข้า ข้าก็จะวานเจ้าช่วยอะไรหน่อย “
“?!”
“มีคนๆ หนึ่งที่ข้าต้องการทำให้มันไม่อาจไปไหนมาไหนได้ในช่วงเวลานี้”
“แอบส่งหน่วยลงทัณฑ์ไปหักแขนขามัน ไม่ให้ไปไหนได้สิครับ ^ ^”
“ข้าไม่อยากใช้ความรุนแรง -*-“
“งั้นก็ทำให้อับอาย จนไม่กล้าออกไปไหนสิครับ”
คำพูดเมื่อครู่ได้สร้างความฉงนเล็กน้อยแก่ซุยฟง เจ้าตัวจึงรีบถามต่อ
“ยังไง?”
“ไม่นานมานี้ พ่อข้าประมูลได้ยาประหลาดๆ มา…… ก่อนประมูลพ่อค้าเค้าบอกว่าเป็นยาบำรุง…..”
ระหว่างที่พูด โอมาเอดะก็ล้วงเอาขวดอะไรบางอย่าง แล้วตั้งลงตรงหน้าซุยฟง
“…………พอลองเทยานั่นออกมาจากขวดดู ก็ปรากฏว่า……”
“ว่า”
“….มันคือน้ำเปล่าธรรมดาๆ!!”
ได้ยินดังนั้น ซุยฟงก็มาไปที่ขวดสลับกับไปมองโอมาเอดะพร้อมกับพูด “ก็แค่พ่อเจ้าโดนพ่อค้าหลอกเองนี่ - -“ ”
“ฟังให้หมดก่อนสิครับหัวหน้า พ่อข้าน่ะ มารู้เอาตอนหลังว่าอันที่จริงมันคือ…..”
“คือ”
“……น้ำที่ตักจากบ่อน้ำต้องสาป!!”
“บ่อน้ำต้องสาป?” ซุยฟงทวนคำด้วยความสงสัย
“……ว่ากันว่ามีอยู่บ่อหนึ่ง ที่พอใครตกลงไปจะกลายเป็นผู้หญิงน่ะครับ”
พอโอมาเอดะพูดจบ ซุยฟงก็ใช้เท้าคีบขวดขึ้นมาดูอย่างพินิจพิจารณาพลางเอ่ยเบาๆว่า
“จะบอกว่า ถ้าเอาน้ำในขวดนี้สาดใส่ใคร จะกลายเป็นผู้หญิงรึไง….”
“คงทำนองนั้นแหล่ะครับหัวหน้า” โอมาเอดะตอบ
“จะใช่แน่รึ ไม่ใช่ว่าเจ้าโดนพ่อค้านั่นหลอกเอาอีก”
“งั้นหัวหน้าซุยฟงพิสูจน์ให้ดูเป็นขวัญตาหน่อยสิครับ - -+”
-*- <<<<<หน้าซุยฟง
^ ^“ <<<<<หน้าโอมาเอดะ
“ข้าเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว จะให้พิสูจน์ได้ไง! ถ้าเจ้าอยากพิสูจน์นักละก็….”
หัวหน้าหน่วยลงฑัณฑ์ดีดตัวออกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่แล้วพุ่งเข้าหาเจ้าคนหาเรื่อง(โอมาเอดะ) ร่างผอมตวัดเท้าขึ้นมาเกี่ยวคอโอมาเอดะให้ล้มลงไป จากนั้นก็ใช้เท้าอีกข้างเหยียบไว้ เพื่อไม่ให้หนูทดลองดิ้นหลุดได้ง่าย พร้อมกับชูขวดยาบรรจุน้ำต้องสาปขึ้นมา
“อย่าทำข้าเลยท่านหัวหน้า T[]T!!”
“ไม่งั้นจะรู้ได้ไงว่าน้ำนี่ใช้ได้จริง -_,-”
“ข้าล้อเล่น! ข้าเคยใช้มันมาแล้ว ตอนนั้นข้าแอบหยดน้ำนี่ใส่คนใช้บ้านข้า แล้ว….”
“แล้ว?”
“ก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย!”
-A-*
ขณะที่ซุยฟงเพิ่มแรงเหยียบอยู่นั่นเอง
“ช้าก่อนๆ ฟังให้จบก่อนสิคร้าบ! ท่านหัวหน้าาา!!! ”รองฯ หน่วยสองร้องดังลั่นขึ้นไปอีกเมื่อเห็นหัวหน้าของตนดึงจุกที่อุดปากขวดไว้ออกมา
“ที่พูดๆ มาทั้งหมด เจ้าตั้งใจล้อข้าเล่นรึไง โอมาเอดะ… - -+”
“ข….ข้าไม่ได้ล้อเล่นท่านนะ ตอนนั้นข้าก็เฝ้าติดตามคนรับใช้นั่นอยู่ทั้งวัน จนมารู้ว่าคำสาปจะมีผลหลังจากผ่านไปสี่ห้าชั่วโมง….”
“หือ?”
“….แต่คนใช้นั่นกลายร่างเป็นผู้หญิงได้ไม่ทันถึงนาทีก็กลับร่างเดิมเจ้าตัวเลยไม่รู้สึกตัว”
หลังจากที่โอมาเอดะรัวคำพูดมาเป็นชุด ซุยฟงก็ยอมถอนเท้าออก
“แค่กๆ …แฮ่กๆ….”
เมื่อผ่านวิกฤตเฉียดตาย(?) ไม่ได้ทำให้โอมาเอดะโล่งใจแต่อย่างใด
………………เรื่องตอนหลังมานี้แต่งเองเดี๋ยวนั้นสดๆ จะโดนหัวหน้าจับได้มั้ยเนี่ย…………….
………………...ยกโทษให้ข้าด้วยเต๊อะ ท่านหัวหน้าซุยฟง T^T ……………
ด้านซุยฟงเองก็มองชวดยาอย่างครุ่นคิดอย่างหนักไม่แพ้กัน
……………..น้ำในขวดนี้ เมื่อสาดใส่ใครก็จะกลายเป็นผู้หญิง……………….
……………ใช้น้อยมีผลน้อย ใช้มากมีผลมาก แถมยังหน่วงเวลาการออกฤทธิ์ ทำให้ไม่มีผลในทันที…………………..
………………….ถึงที่มาของมันจะทแม่งๆ ไปซักหน่อย…………
คิดรวบยอดเกี่ยวกับสรรพคุณของน้ำต้องสาปตามที่รองฯ ของตนพูดมาเสร็จ ซุยฟงก็หันไปหาเจ้าตัวทันทีพร้อมกับกล่าว
“บอกตรงๆ เลยก็แล้วกัน ว่าคนที่ข้าหมายหัวไว้คือเจ้าอุราฮาร่า คิทสึเกะ………..”
” ………..ในเมื่อเจ้ารู้ถึงขั้นนี้แล้ว ก็มาร่วมมือกับข้าซะ! โอมาเอดะ!!”
+++++++++++
เหมือนลอกมุขเรื่องรันม่าเลย -w- จะได้เห็นอุราฮาร่าเป็นผู้หญิงมั้ยหนอ ตื่นเต้นๆ
ความคิดเห็น