คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Start Event ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้
“ซุยฟง”
“เฮ้ ซุยฟง”
ทว่าเจ้าของชื่อก็ยังไม่ลุก…..
“เรียกครบสามครั้งแล้วนะ ถ้าเรียกอีกแล้วยังไม่ยอมลุก ข้าจะหอมแก้มเจ้าล่ะนะ….”
ไม่ต้องรอให้มีเสียงเรียกครั้งที่สี่ ร่างเล็กที่ตอนแรกไม่ยอมตื่นก็ผลุดลุกขึ้นมา
“เจ้าเนี่ย ขี้เซากว่าที่เราคิดอีกนะ ^ ^”
“ท่านโยรุอิจิ! 0[]o!!!”
“อะไรกัน เรียกชื่อเราซะดัง นอนหนุนตักเราตั้งนานจนเพี้ยนรึไง^ ^”
…………ตะกี้ ข้านอนหนุนตักท่านโยรุอิจิอยู่รึเนี่ย!!!!~~…………..
ข้านอนหนุนตักท่านโยรุอิจิ!!
ข้านอนหนุนตักท่านโยรุอิจิ!!
ข้านอนหนุนตักท่านโยรุอิจิ!!
ว๊ายยยย~~~ -//////-
(ปกติคือ โยรุอิจิ นอนหนุนตักตัวเอง - -“)
แม้เสียงกรี๊ด(?)ในใจจะดังเพียงไหน แต่สิ่งที่แสดงออกมามีเพียงสีหน้าที่แดงก่ำเหมือนเลือดที่เทอยู่หน้าทำเนียบฯ (คนเขียน: วอนคุกแล้วกู = =”)
“ไม่สบายรึซุยฟง?”
ไม่พูดเปล่า อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนลมหายใจปะทะกัน
ทำเอาสติของหญิงผึ้งซุยฟงกระเจิงเรียบร้อย
“หวา~~?!”
โยรุอิจิอุทานออกมาเบาๆ เพราะคนที่น่าจะไม่สบาย จู่ๆ ก็เกิดคลุ้มคลั่ง(?) โผลทั้งตัวมารวบมือตนไว้
“ท่านโยรุอิจิ ข้า…..”
“มีอะไรจะบอกเรางั้นรึ ^ ^“
………….ข้าต้องบอกความในใจของเราให้ท่านโยรุอิจิรู้ ว่าข้า………………..
…………………………………………….
…………………………………
. …..-///////- เขินนนนลลลล์…………………….
“ว่าไง หือ?”
เมื่อถูกเร่งเข้า ซุยฟงถึงขั้นหลับตาปี๋แต่ปากก็ยังหลุดโพร่งออกไปว่า
“ที่จริงแล้ว! ข้า ชออ….”
“อ๊ะ คุณโยรุอิจิ อยู่นี่นี่เอง^ ^”
ไม่มาขัดจังหวะเปล่าๆ ชายหมวกเขียวผู้นี้ยังผละซุยฟงออกไปให้พ้นทางอย่างหน้าตาเฉย
“นะ….นี่ เจ้า…..” คนถูกผลักถึงกับใบ้กิน
“คิทสึเกะ อ๊ะ?!”
โยรุอิจิร้องเสียงหลงอีกรอบ เพราะถูกชายตรงหน้าดึงเข้าไปสวมกอด
“จู่ๆ ก็หายตัวมาแบบนี้ผมเป็นห่วงนะครับ….” ขณะนั้นอ้อมกอดเริ่มแน่นขึ้นพร้อมๆ กับหน้าของคนที่อยู่ในอ้อมกอดก็แดงขึ้นด้วย
“….สงสัยกลับไปต้องทำโทษให้เข็ด^ ^ “ พูดจบก็โน้มตัวไปหอมตรงซอกคอของตัวประกัน(?)ดังฟอดใหญ่ - -“
“อุ.. อุราฮาร่า! เจ้า!! ปล่อยท่านโยรุอิจิเดี๋ยวนี้นะ !!!!!”
ทว่าอุราฮาร่า คิทสึเกะไม่คิดจะทำตามแต่อย่างใด แถมยังพูดสวนมาว่า
“แหมๆ ให้ทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะครับ ก็ในเมื่อคุณโยรุอิจิ “เป็นของผม” แล้วนี่ครับ”
และแล้วหญิงผึ้งถึงกับตาเบิกกว้างเมื่อ คนตรงหน้าได้โน้มหัวลงไปอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่ที่ซอกคอ แต่ที่ที่ริมฝีปากของอุราฮาร่าจะไปประทับนั้น
………………….คือริมฝีปากของชิโฮนิน โยรุอิจิ ที่อยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นเอง…………………
“หยุด!!! หยุด!!!!หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!!!!!!!!”
ซุยฟงแผดร้องเสียงดัง แต่ก็ไม่อาจหยุดริมฝีปากทั้งสองที่เคลื่อนเข้าหากันมากขึ้นเรื่อยๆ
ห่าง 8 เซนฯ
6 เซนฯ
4
3
2
1
0.5
0.25
.
.
“ม่ายยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
……………….
……………………
………………………..
ตึง!
“ว๊ากกก!!!!”
โอมาเอดะร้องอย่างตกใจ จนขนมเซมเบ้ที่ถืออยู่ร่วงลงมา
“เสียงดัง”ตึง” ตะกี้ เหมือนจะดังมาจากห้องพักของหัวหน้าซุยฟงนะขอรับ” ลิ่วล้อแถวนั้นพูดขึ้น
“อือ”
“ไม่ไปดูหน่อยหรอขอรับ - -“ “
“ไม่ต้องหรอก =w=” รองหัวหน้าจอมตะกละตอบสั้นๆ แล้วฉีกถุงเซมเบ้กินต่อ
ห้องพักหัวหน้าหน่วย
“แฮ่กๆ”
เสียงหอบเบาๆ จากเจ้าของห้องที่พึ่งตกใจจนสะดุ้งตื่นอย่างแรงจนเกิดเสียงดังขึ้นเมื่อครู่
“….ข้าฝันไปอย่างนั้นรึ….”
……………..แรกเริ่มก็ฝันดีอยู่หรอก แต่ช่วงหลังนี่สิ…………………..
หลังจากเสร็จศึกอารันคาร์ ก็เหมือนว่างงาน จนได้ฝันเพล้อเจ้อยังนี้สินะเรา…………………
“ไม่สิ” ซุยฟงพูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับลุกขึ้นยืน
…………..ตราบใดที่ท่านโยรุอิจิยังอยู่ใต้ชายคาเดียวกับหมอนั่น เราก็ยังวางใจไม่ได้…………….
คิดแล้ว ก็หันไปมองคอลเล็กชันแมวน้อย(?)ที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบอยู่มุมห้อง พร้อมกับเริ่มอธิฐานกับรูปปั้นแมวเหล่านั้นว่า
………………วันนี้ขอให้ฟ้าประทานโอกาสให้ข้า กำจัดเจ้าอุราฮาร่าด้วยเถิด……………
อธิฐานเสร็จต่อด้วยการปรบมือสามที จากนั้นลูบหัวรูปปั้นแมวที่อยู่ใกล้มืออีกหนึ่งครั้ง เป็นอันเสร็จพิธี
…………………………………………………………..
Start Event ยุทธการขัดขวางเจ้าหนี้
หลังจากที่จัดแจงแต่งตัว อยู่ในแบบฟอร์มชุดของหัวหน้าหน่วยเรียบร้อย ซุยฟงจึงพาตัวเองมาหยุดอยู่หน้าประตูหน่วยหนึ่ง เพื่อเข้าประชุมหัวหน้าหน่วย
ที่ทำการหน่วยหนึ่ง
“เอี๊ยดดด…. ……..แอ๊ดดดดดดดด….อ๊าดดดดด ………อ๊อดดด ……….โอ๊ดดดดดดดดดดดด……..”
เนื่องจากประตูบานใหญ่นี้สนิมกินไปมาก เวลาเปิดจึงใช้เวลานาน แถมยังส่งเสียงหนวกหู = =”
เมื่อรอไปตั้งนาน ประตูยังเปิดอ้าไปได้นิดเดียว ซุยฟงจึงอาศัยความเพรียวแทรกตัวเข้าไป
“คนครบแล้ว ไม่ต้องรอใคร ปิดประตูเลยซาซาคิเบะ”
ปัง ! เสียงจากประตู เมื่อยามปิดกลับปิดได้อย่างรวดเร็วผิดกับตอนเปิด แต่ก็ไม่สร้างความฉงนกับซุยฟงได้เท่ากับคำพูดเมื่อครู่
เพราะหัวหน้าหน่วยที่อยู่ในห้องมีเพียงหน่วย 1 หน่วย 4 ซึ่งมาพร้อมกับรองฯของตน และหน่วย2 ของเจ้าตัวเอง
…………………………มันครบตรงไหน = =”…………………………………..
“หน่วยอื่นๆ….” ขณะที่ซุยฟงกำลังจะเอ่ยปากถาม ก็ถูกผู้สูงอายุที่สุดในที่นี้ตอบสวนกลับมาก่อน
“มีเพียงพวกเจ้าเท่านั้นที่จะทำงานที่ข้าจะมอบหมายต่อไปนี้ได้”
“อึก” รองหัวหน้าหน่วย 4 ได้ฟังก็ถึงกับกลืนน้ำลาย
……………………เรื่องคอขาดบาดตายขนาดนั้นเชียว……………………
หัวหน้าหน่วยยามาโมโตะกระแอมเล็กน้อย เพื่อเริ่มเรื่อง
“อะแฮ่ม พวกเจ้าคงรู้สินะว่าเศรษฐกิจโลกไม่ดี เป็นผลมาจากวิกฤตการณ์แฮมเบอร์เกอร์ของสหรัฐ น้ำมัน ทองคำ ราคาขึ้นๆ ลงๆ ราคาตลาดหุ้นผันผวน แถมบริษัทฮอนด้ายังเรียกรถยนต์คืน……”
“ท่านหัวหน้าใหญ่คะ ช่วยเข้าเรื่องหลักไวๆ ด้วยค่ะ ^ ^ “
หลังจากโดนยิ้มพิฆาตจากหัวหน้าอุโนะฮานะ ปู่ยามะก็เข้าเรื่อง= =”
“เจ้าก็รู้ว่าสภาพการเงินของสิบสามหน่วยพิทักษ์ เริ่มขาดสภาพคล่อง นับตั้งแต่ตัวแทนยมทูตคุโรซากิบุกมา นับจากนั้นโซล โซไซตี้ก็เกิดเรื่องขึ้นมาตลอด”
ด้วยสังขาร หัวหน้ายามาโมโตะเลยพักจิบชาซะหน่อย รองฯซาซาคิเบะจึงรับช่วงต่อ
“ตอนกบฏไอเซ็น การต่อสู้หลายต่อหลายครั้งล้วนสร้างความเสียหายแก่ชีวิตและทรัพย์สิน แม้ส่วนใหญ่จะเกิดจากน้ำมือหัวหน้าหน่วยปะทะกันเองก็เถอะ ตอนพวกเบาวท์บุก เซเรเทย์ก็กลายเป็นสนามรบย่อมๆ กว่าจะทำให้กลับมาอยู่ในสภาพเดิมก็หมดงบประมาณไม่ใช่น้อยๆ”
“เนินประหาร โซเงียคุ เวลาเกิดเรื่องก็ชอบไปเกิดที่นั่นจริง ล่าสุดนี้เหล่าดาบฟันวิญญาณของพวกเจ้าก็ช่วยกันพังที่นั่นเป็นแถบๆ เกิดเรื่องเกิดราวขึ้นบ่อยๆ ก็หมดค่าทำขวัญให้พวกขุนนางอีกเยอะนะ รายรับจึงไม่พอกับรายจ่ายที่มีอยู่นี่ไงล่ะ”
“แต่รายจ่ายพวกนี้ก็เกิดขึ้นจากเหตุสุดวิสัยทั้งนั้น ก็พอผ่อนผันได้ไม่ใช่รึคะ” หัวหน้าอุโนะฮานะแย้งขึ้น
“นั่นก็ใช่อยู่ แต่ในบรรดารายจ่ายเหล่านั้น มีรายการนึงที่เป็นปัญหา”
ซาซาคิเบะจึงยื่นใบเสร็จให้หัวหน้าอุโนะฮานะดู แต่ด้วยความตาไวของซุยฟง ก็รู้ได้ทันที
……………..ใบเสร็จจากร้านอุราฮาร่า…………………….
“ดูจากความสามารถในการหาเงินของแต่ละหน่วย ก็สามารถหาเงินมาใช้หนี้ร้านอุราฮาร่าได้ภายในเดือนสองเดือน…..”ซาซาคิเบะเอ่ย
“แต่อุราฮาร่า คิทสึเกะ จะมารับเงินในคืนของวันพรุ่งนี้” หัวหน้ายามาโตะกล่าวปิดท้าย
“จะบอกว่า ให้หาวิธีที่จะหาเงินใช้หนี้ให้ทันอย่างนั้นรึคะ คนแต่ล่ะหน่วยไม่เหนื่อยตายกันพอดีหรอคะ” รองฯอิซาเนะที่ฟังอยู่นานก็โพล่งขึ้นมา
“คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอก อิซาเนะ” อุโนะฮานะเอ่ย
ซุยฟงที่พอจะเดาเรื่องออกจึงพูดขึ้นมา “รึว่าพวกท่านจะ…..”
“แค่ทำให้คุณอุราฮาร่า คิทสึเกะ “อยู่ในสภาพที่ไม่อาจมาทวงเงินได้” ในเร็ววันนี้ รึจนกว่าเราจะหาเงินได้ครบ ใช่มั้ยคะท่านหัวหน้าใหญ่” ซือเจ๊แห่งหน่วย 4 พูดอย่างรู้ทัน
ได้ยินดังนั้น หัวหน้ายามาโมโตะก็พยักหน้ารับอย่างช้าๆ ขณะนั้นทางด้านอิซาเนะก็นึกเบาๆ
………….งานเข้าแล้วนะคะ คุณอุราฮาร่า - -“ ………………
ความคิดเห็น