คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : This Love...
เที่ยงวันนี้โชจินอนอยู่บนชั้นด่านฟ้าของหอพัก เพราะตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมแล้ว เป็นช่วงปิดเทอมฤดูใบไม้ร่วง ย่างเข้าหน้าหนาว อากาศเริ่มเย็นลง ลมหนาวอ่อนๆพัดไปพร้อมกับใบไม้ที่ร่วงลงออกจากต้นปลิวไปมา
ยูขึ้นมาบนด่านฟ้าพูดกับโชจิ
"โชจิ ฉันจะไปซื้อของนะจะเอาอะไรไหม"ยูตะโกนถามโชจิ
"หรอ..งันฉันไปด้วยล่ะกันอยู่ว่างๆมันเบื่อ"โชจิพูดพร้อมกับยืนขึ้น
ทั่งคู่ไปเดินซื้อของที่ตลาดเสร็จ ระหว่างทางกลับโชจิไปเห็นโปสเตอร์โฆษณาติดอยู่
"หือ…งานเทศกาลศาลเจ้า…"โชจิทัก
ยูมองไปที่โปสเตอร์นั้น…
"มีคืนนี้ด้วยสิ"ยูพูด
"ว่าแต่ตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่นี้ก็ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย…ไหนๆก็ไหนๆแล้วเราสองคนไปเที่ยวงานกันดีกว่า"โชจิชวนยู
"อือ…ก็ดีเหมือนกันนะฉันเองก็ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยตั้งแต่ปิดเทอมมา…"
"งันคืนนี้เราไปเที่ยวงานเทศการกัน"โชจิพูดสรุปคืนนี้ทั้งสองคนจะไปเที่ยวกัน
"เอาล่ะเมื่อเราจะไปเที่ยวงานกันแล้วมันต้อง…"
"ต้องอะไรหรือ?"โชจิถามยู
"อ่ะ!ไม่มีอะไรหรอก…ฉันจะไปซื้อของอย่างหนึ่งโชจิกลับบ้านไปก่อนนะ"ยูพูดพร้อมกับยืนของที่ซื้อมาให้โชจิ
"ออ…ได้สิ"โชจิพูดพลางเอาของกลับไปที่บ้านก่อน
ตกดึกถึงเวลาของงานเทศกาลแล้ว โชจิออกมายืนค่อยยูที่หน้าหอพลางคิดอะไรไปพลางๆ เขาคิดไปถึงตอนที่คุยกับโยชิโอะ และตอนที่เขาอยู่กับยูในห้องพยาบาลไปจนถึงตอนที่ดูแลยูในห้อง เขานึกถึงคำพูดของตัวเองที่พูดกับโยชิโอะที่ว่าเขาชอบยู
("แล้วถ้ายูเป็นผู้หญิงล่ะ"โยชิโอะถาม
"ฉัน…คงชอบยูเข้าให้แล้วล่ะ…")
"มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก…ก็…ยูเป็นผู้ชายนี้น่า…"เขาพูดกับตัวเอง
"รอนานไหม…"เสียงของยูมาจากด้านหลังของโชจิ
เขาหันหลังกลับไปดูยูที่มาพร้อมกับชุดยูกาตะสีฟ้าอ่อนกับผ้าคาดเอวสีขาวปักลายดอกไม้สีขาวที่ชายผ้า ผมดำมันยาวประหลังรองเท้าแตะที่เข้าชุดกันมีถุงผ้าใบเล็กอยู่ ยูตอนนี้ไม่ใช้ผู้ชายเลยสักนิด ((เธอ))กลายเป็นผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้าไปแล้ว…
เออ…คือ…ดูตลกไหมพอดีเมื่อตอนเย็นไปซื้อชุดยูกาตะแต่เจ้าของร้านหยิบชุดของผู้หญิงมาให้แล้วก็ขยั้นขยอให้ซื้อ…ฉันก็เลยซื้อมา…เป็นผู้ชายแท้ๆแต่มาใส่ชุดยูกาตะผู้หญิงแบบนี้"ยูพูดด้วยน้ำเสียงเนียมอาย
โชจิเดินเข้าไปหายูอย่างสงบ…
"หันหลังมานี้หนอยสิ…"โชจิพูด ยูจึงหันหลังให้โชจิ
"ไม่หรอก…รู้ไหม…ถึงแม้ยูจะใส่อะไรก็ตามยูก็ยังคงเป็นยูอยู่…ไม่ว่ายูจะเป็นผู้ชาย…หรือผู้หญิงที่สวยงามปานนางฟ้า…ยูก็คือยูไงล่ะ…" เขาจับผมที่ดำยาวสลวยของยูขึ้นมาจูบที่ริมฝืปากของตัวเอง ยูนั้นใจเต้นระรัวในปฏิกิริยาและคำพูดของโชจิ เขาจับผมของยูขึ้นมามวนเป็นมวยแล้วใช้ดอกไม้ประดิษฐ์ที่อยู่ที่ถุงผ้าของยูมาประดับผมของยู แล้วจับยูหันหน้ามาที่ตัว เขาใช้มือจับผมที่บังหน้าของยูออก…แล้วมองที่ตาของยู
"เอาล่ะเสร็จแล้ว…ไปกันเถอะ…"โชจิพูดกับยูเมื่อจัดผมชองยูเสร็จ
"…อือ…"
ทั่งคู่เดินมาถึงงาน ทั้งสองฝั่งของทางเดินมีร้านรวงต่างๆมากมายละลานตา ลูกเด็กเล็กแดง คนหนุ่มสาวทุกเพศวัยต่างก็สนุกสนานกับงาน บรรยากาศที่แสนรื่นเริงของงานทำให้ไครๆก็ต่างอยากจะสนุกสนาน ร้านค่าทุกร้านต่างก็สงเสียงเรียกลูกค้าให้เข้ามาเล่นมาอุตหนุนสินค่าของตัวเอง แสงไฟสีแดงสีขาวในค่ำคืนของงานเทศการทำให้บริเวณนั้นสว่างไสว เหมือนอยู่ในย่านร้านค่าในเมืองทีเดียว…
"…ยู…"โชจิทักยู ยิ้มแล้วพลางยื่นแขนให้ ยูเห็นดังนั้น จึงเกาะแขนของโชจิไว้แล้วเดินเที่ยวงานไปด้วยกัน
"อ้าว~~!!คู่รักคู่นั้นน่ะไม่ลองมากินทาโกะยากิตรงนี้หรืออร่อยนะ!!"เจ้าของร้านทาโกะยากิตะโกนเรียกมาที่ทั้งคู่ ทำให้ทั้งสองคนหน้าแดงไปตามๆกัน ทั้งสองจึงเดินเข้าซื่อมากินกันพลางหัวเราะคิกคักที่โดนเรียกแบบนั้น
ทั้งสองคนหาที่นั่งกินทาโกะยากิกัน…
"ไม่นึกนะเนี้ยจะมีคนมองเราเป้นแบบนั้น…"โชจิพูด
"นั้นสินะ…เอาโชจิคุง"ยูพูดกลางป้อนทาโกะยากิให้โชจิ…
"อือ!!อร่อยมากเลยล่ะ"โชจิพูด
"จริงหรอ…ไหนๆ"ยูกินทาโกะยากิที่ซื้อมาบ้าง…
"อร่อยจริงๆด้วย!!"
"อะ!…เลอะแก้มแล้วล่ะ"โชจิพูด…พลางใช้ปากไปจูบที่แก้มของยูที่มีซอสติด…
โชจิลืมตัวไปจึงรีบผงะตัวขึ้นมา มันทำให้ยูอายเธอใช้มือลูบที่แก้มของตัวเอง
"ขะ…ขอโทษนะยูฉันลืมตัวไปหน่อย…"
"มะ…ไม่เป็นไร…"
"งะ…งันเราไปเดินเที่ยวกันต่อเถอะ…นะ"โชจิยืนขึ้นพร้อมกับยืนมือให้ยู…
ทั้งคู่สนุกกับงานและการเที่ยวเล่นในงาน ยิงเป้าเอย ตกลูกบอล ตกปลาทอง โยนห่วง ขนมต่างๆในงานทั้งสองสนุกมากจนถึงกับลืมเวลาไปเลย ไม่อยากให้ช่วงเวลานี้ต้องหมดไป
โชจิกับยูเดินมาถึงศาลเจ้าซึ่งอยู่บนเนิน ด้านล่างของศาลเจ้าเป็นงานเทศกาลแสงไฟสวยสดงดงาม มือของทั้งคู่กำด้วยกันแน่น อยู่ที่หน้าศาลเจ้าซึ่งไม่มีไครอยู่นอกจากพวกเขาทั้งสอง ทั่งคู่มองลงไปที่งานที่อยู่ด้านล่าง
"คืนนี้เป็นคืนที่ฉันสนุกและมีความสุขที่สุดเลยล่ะ…"โชจิพูด
""อือ…ฉันก็เหมือนกัน"…เพราะว่ามีโชจิอยู่ใกล้ๆฉัน…มันคือคำพูดที่ยูอยากจะพูดแต่ว่าไม่สามารถพูดออกมาได้…………
ยูรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี เพื่อพยายามจะพูดความรู้สึกภายในใจของตัวเอง…
"…ฉัน…ชอบ…"ยูพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
"หือ…มีอะไรหรอยู…"โชจิถาม
"ฉัน…ชอบโชจิคุง…"คำพูดที่เรียบง่ายออกมาจากปากของยู
ทำให้บรรยากาศรอบๆตัวของทั้งคู่เหมือนหยุดนิ่งไป
"เพราะว่า…เพราะว่าโชจิคุงเป็นคนที่อยู่เคียงข้างฉันมาตลอด มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยไม่เคยได้รับมาก่อน เพราะตัวฉันเองเป็นแบบนี้ จึงมีแต่คนค่อยสงสัยและระแวงตัวฉันเองอยู่เสมอๆ แต่มีโชจิคุงคนเดียวที่ขอมรับในตัวฉัน อยู่เคียงข้างฉัน ค่อยดูแลฉัน ตลอดมานี้ฉันมีความสุขมากที่ได้อยู่กับโชจิคุง ฉันน่ะอยากอยู่กับโชจิคุงไปแบบนี้ตลอดเลย ทำอาหารให้โชจิ กลับหอด้วยกัน คุยด้วยกัน ทำงานด้วยกัน ไปซื้อของด้วยกัน หัวเราะมีความสุขด้วยกันตลอดไปเลย แต่…แต่ว่า…มันคงเป็นไปไม่ได้สินะ…ก็เพราะว่า…ฉันไม่ใช้ผู้หญิงนี้น่า แต่ถึงงั้นฉันก็อยากจะพูดว่าขอบคุณ…ขอบคุณนะโชจิคุงที่อยู่เคียงข้างฉันมาตลอด…"
ยูพูดออกไปแล้วความรู้สึกภายในใจที่อัดแน่นตลอดมา ตอนนี้มันได้ระเบิดออกมาเป็นคำพูด ส่งออกไปแล้วมือของยูกำมือของโชจิแน่น ตัวสั่นระริก ยูเองตอนนี้ไม่สามารถสู้หน้าโชจิได้เลย เธอรู้สึกกลัว กลัวในสิ่งที่เธอคิดว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้แน่ๆแต่มือที่กำมือของโชจิอยู่ทำให้ได้รู้ว่ายูเองก็ไม่อยากจากโชจิไปเช่นกัน
โชจิปลดมวยผมของยูออก แล้วลูบไลอย่างอ่อนโยน เขาจับยูเข้ามากอดไว้ในอ้อมอก มือของทั้งคู่ยังคงกำแน่น โชจิกอดยูไว้อย่างอ่อนโยน…
"ฉันต่างหากที่สมควรจะพูดคำนั้น ยูเป็นคนที่เติมเต็มสิ่งที่ฉันขาดหายไป สิ่งที่ฉันตามหา สิ่งที่ฉันเฝ้ารอว่าสักวันจะมี แต่ก่อนถึงแม้จะมีคนที่ชอบฉันหรือยังไงก็ตาม แต่ไม่เคยจริงใจกับฉันสักคน ยูเป็นคนเดียวที่จริงใจต่อฉัน ดูแลฉัน ทำทุกอย่างให้ฉันเสมอๆไม่ว่ายังไงจะเล็กจะใหญ่ยังไงก็ตาม…"
โชจิจับมือของยูขึ้นมาแล้วสวมแว่นที่เขาได้มาจากงานเทศกาลให้ยู
"สิ่งนี้ไม่ใช้ของมีค่าอะไร…แต่มันเป้นของตอบแทนสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างฉันเองก็จะอยู่กับยูเคียงข้างยูแบบนี้ตลอดไป…ขอบคุณนะ…ยู…"
โชจิพูดความในใจของตัวเองออกมาบ้าง น้ำตาแห่งความอิ่มเอมของยูก็หลั่งไหล นี้เองสินะคือความสุขนี้เองสินะคือความรู้สึกที่เราได้รักใครสักคน ทั้งคู่เองต่างก็ดีใจที่ได้รู้ความในยใจของทั้งสองฝ่ายใช้แล้ว ทั้งคู่จะไม่จากกันจะยังคงเคียงข้างกันต่อไป
โชจิจูบเบาๆที่หน้าผากของยูอย่างอ่อนโยนแล้ว พลุก็ดังขึ้น
ปัง ปัง ปัง แสงไฟของพลุเป็นประกายสวยงามเหมือนความรักกับความรักของทั้งคู่ที่ผลิดดอก เหมือนมันพยายามจะบอกว่าความรักของทั้งสองคน กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว… ค่ำคืนนี้เอง ก็จะเป็นค่ำคืนที่พวกเขาจะจดจำไปตลอด
เช้าวันเปิดเทอม
โชจิยืนรออยู่ที่หน้าหอเตรียมตัวจะไปโรงเรียน เขาดูนาฬิกามันเป็นเวลาที่เขาจะต้องไปโรงเรียนได้แล้ว แต่เขากำลังรอ ใช้…เขากำลังรออยู่…
"…ค่อยนานไหม…"เสียงของยูมาจากด้านหลัง
ยูมาพร้อมกับชุดนักเรียนหญิง เป็นชุดกระโปรงสีดำคอปกกระลาสี มีสีขาวแถบแดง มีคอซองสีแดงรวบไว้ด้วยกันด้วยวอกเกลิ่น ถุงเท้ายาวเข้ากับรองเท้าคัตชูหนังสีน้ำตาล ผมดำยาวประหลังรวบไว้เป็นหางม้า
"ไม่หรอก เราไปโรงเรียนกันเถอะ"โชจิพูด
"…อือ…"
ทั้งคู่เดินกุมมือไปโรงเรียนด้วยกัน ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่มีให้กัน
ยูตัดสินใจแล้วเธอจะ เธอจะเป็นผู้หญิง เป็นผู้หญิงที่มีค่าพอที่จะอยู่เคียงข้างโชจิ ค่อยดูแลโชจิตลอดไป โชจิเองก็สัญญากับตัวเองไว้ว่า เขาจะไม่ปล่อยให้ยูต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วถึงแม้ว่า ที่ผ่านมายูจะต้องโดเดียวเพียงใดแต่ต่อไปนี้เขาจะอยู่เคียงข้างยู ตราบที่ยูยังอยู่ข้างๆเขาแบบนี้ต่อไป…
จบภาค
ความคิดเห็น