คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Don't me alon...
วันนี้ช่วงบ่ายเป็นเวลาของวิชาพลศึกษา ซึ่งวันนี้มีสอบวอดเล่บอล
"เป็นยังไงมั่งโชจิ" โยชิโอะเข้ามากทักโชจิที่นั่งอยู่ริมสนาม
"ก็สบายดี สอบครั้งนี้ไม่น่ายากเท่าไร"โชจิพูด
"ฉันหมายถึงยูตางหาก"
"ยู?ทำไมหรอ"โชจิถามด้วยความสงสัย"
"ยังจะมาทำไก๋อีก นายอยู่รูมเมตห้องเดียวกันกับยูไม่ใช้หรือ"
"ก็ใช้"
"แล้วนายไม่คิดอะไรมั่งหรือนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วนะ"โยชิโอะถามความจากโชจิ
"บ้าน่า!ฉันจะไปคิดอะไรได้ยังไง แล้วที่สำคัญยูเป็นผู้ชายนะ"โชจิพูดกับโยชิโอะ
"งันหรอเห็นสนิทกันขนาดนั้น"
"…ก็เราอยู่ห้องเดียวกันเลยต้อง…สนิทกันอยู่แล้วนะสิ…ไม่น่าแปลก…"
"งัน…ถ้าเกิดว่ายูเป็นผู้หญิงล่ะ"
…………………………………
โชจินิ่งไปสักพัก…แล้วมองไปในสนามซึ่งยูกำลังสอบอยู่
"ฉันก็คงจะ…หลงชอบยูเข้าให้สะแล้วล่ะ…"โชจิตอบอย่างเรียบง่าย
"อุ…ฮาๆๆ…ก๊ากๆๆ…นายพูดจริงหรอเนี้ยก๊ากๆๆ…โอยปวดท้อง…ฮาๆๆ"โยชิโอะหัวเราะลั่น
"ขำอะไรกันเหล่า"โชจิจับคอเสื้อโยชิโอะที่กำลังฮาขี้แตกอยู่
"ฉันแค่หมายถึงถ้ายูเป็นผู้หญิงโวย!!"
ปรี้ด…เสียงนกหวีดดังขึ้นพร้อมกับเสียงโวยวาย โชจิกับโยชิโอะมองเข้าไปในสนาม
"ยู!!"โชจิสบทดังลั่น
ยูนอนคดอยู่กับพื้นจับข้อเท้าของตัวเอง โชจิกับโยชิโอะจึงรีบเข้าไปดูอาการ
"เป็นอะไรไหมยู…ยืนไหวไหม"โชจิถามพร้อมกับพยายามพยุงตัวยูขึ้น
"ข้อเท้าแพลงน่ะ…ไม่เป็นไรหรอกพอยืน ห…โอย!…"ยูพยายามฝืนจะยืนขึ้นแต่มันก็เจ็บมาก
"ฉันคิดว่าควรพายูไปที่ห้องพยาบาลก่อนนะ"โยชิโอะพูด
"งันทนเจ็บนิดนึงนะยู"โชจิพูด รวบขาของยูไว้แล้วอุ้มขึ้นยูขึ้นมา พายูออกจากโรงยิมไปห้องพยาบาล
"ขอโทษนะโชจิคุง…"ยูพูด
"หือเออ…ไม่เป็นไรหรอกยูตัวเบาจะตายไป ของแค่นี้สบายมาก"
"ไม่ใช้เรื่องนั้นหรอก…"
"แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ"โชจิถาม
"…เรื่องที่ต้องมาให้โชจิคุงลำบากแบบนี้น่ะ…"
"ออ…ไม่เป็นไรหรอก…ยูเองก็ลำบากเพื่อฉันมาตลอดนี้น่า…"
โชจิอุ้มยูมาถึงห้องพยาบาล ในห้องไม่มีไครอยู่ โชจิจึงวางยูให้นั่งบนเตียง
"นั่งตรงนี้ก่อนนะ เดียวฉันจะลองไปหายามา"
"อือ…"
โชจิเดินไปหาของที่ตู้ยา แล้วหยิบยานวดกับผ้าพันแผลมา
"ไหนขอดูขาหน่อย…อาจารย์ไม่อยู่ฉันจะลองช่วยดูนะ"
"…อือ…"ยูตอบหน้าแดงก่ำ
โชจิค่อยๆถอดรองเท้าขงยูออก………..
"โอย!"
"อะ…เป็นอะไรหรือเปล่า"โชจิถาม ยูเองไม่พูดอะไรเพียงแค่ส่ายหน้า
โชจิถอดรองเท้าของยูออกมาแล้วค่อยรูด…ถุงเท้าลง………
เขาบีบยานวดลงบนฝ่ามือและค่อยๆทาไปตามข้อเท้าของยู ยูเองรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาทางฝ่ามือของโชจิ ตัวยูเองไม่รู้ว่าเป็นเพราะยานวดหรือมือของโชจิกันแน่ทีทำให้รู้สึกอบอุ่นแบบนี้ แต่ความรู้สึกนี้ยูไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันอบอุ่นและรู้สึกมีความสุขมาก ถ้าเป็นไปได้อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆอยู่กับโชจิแบบนี้ตลอดไป…
โชจินวดที่ข้อเท้าของยูเสร็จก็เอาผ้าพันแผล มาพันข้อเท้าไว้อย่างเบามือ
"เอาล่ะเสร็จแล้ว งันเดียวฉันไปเรียกก่อนนะเสร้จแล้วฉันจะมารับยูกลับหอ…"โชจิพูด
"อา…อือ…"
ขณะที่โชจิกำลังจะเดินออกไป…ยูคว้าแขนของโชจิเอาไว้
"…อยู่กับฉันก่อนได้ไหม…อย่าให้ฉัน…ต้องอยู่คนเดียวอีกเลย…"
โชจิได้ยินดังนั้น เขาจึงนั่งลงที่ข้างๆยู
"งัน…ฉันจะอยู่กับยูจนกว่าอาจารย์จะมาล่ะกัน"
"…อือ…"
ยูนั่งบนเตียงโดยมีโชจินั่งอยู่เป็นเพื่อน ทั่งคู่นั่งอยู่บนเตียงเดียวกัน มือยังคงจับกันไว้แน่น ในใจของโชจิคิดอยู่อย่างเดียวว่าเขาต้องอยู่เนเพื่อนกับยูไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่ให้ยูต้องอยู่คนเดียว เขาจะอยยู่ข้างๆยูไม่ปล่อยให้ยูต้องเหงาอีกถึงแม้ว่าเมื่อก่อนอาจจะมีเรื่องต่างๆเกิดขึ้นกับยูยังไงก็ตาม เขาจะอยู่ข้างๆยูเสมอ
"…โชจิคุง…"
"…อะไรหรือ…"
"ขอบคุณนะ…ที่ต้องให้โชจิคุงมาอยู่เป็นเพื่อนกับฉันแบบนี้"
"ไม่หรอกฉันตางหากที่ต้องขอบคุณยู ที่อยู่กับฉันตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี้ต่างหาก ตอนนี้ถึงคราวที่ฉันจะอยู่ดูแลยูบ้างแล้ว เพราะงันยูไม่ต้องเป็นกังวลหรอกนะ"
ยูรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากฝ่ามือของโชจิ ยูเข้าใจดีแล้วว่าโชจิคือคนที่จะมาทำให้ความเหงาและความเดียวดายของตัวเองหายไปได้แต่ว่าตัวโชจิเองจะคิดยังไงกับตัวของยูเองเท่านั้นเอง
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ทั่งคู่นั่งกุมมือกันจนถึงเวลาโรงเรียนเลิก ยูตอนนี้พอที่จะยืนได้บ้างแล้ว ทั้งคู่จึงไปเปลี่ยนชุดเตรียมกลับหอ โชจิเองก็ประคองตัวให้ยูไปตลอดทางจนถึงห้อง เขาพายูนั่งที่บนเตียงของยู แล้วเข้าครัวไปเอาน้ำใส่กะละมังเอาน้ำแข็งจากในตู้เย็นมาใส่แล้วกวนให้น้ำมันเย็น
เขาเดินออกมาจากห้องครัววางกะละมังไว้ข้างๆตัวเอง แล้วแกะผ้าพันแผลที่เท้าของยูออก แล้วค่อยๆเอากะละมังมาให้ยูแช่เท้า
"เอา…ค่อยๆนะ"โชจิบอกกับยูแล้วค่อยๆจับเท้าของยูหย่อนลงไป
ยูค่อยๆหย่อนเท้าลงไปในกะละมังที่มีน้ำเย็นอยู่
"แช่ไว้อย่างนี้ก่อนนะ…เพราะฉันจะแวะออกไปข้างนอกไปซื้อยา ผ้าพันแผล กับของกินมา ยูจะเอาอะไรไหม"โชจิถามยู
"อือไม่เป็นอะไรหรอก"
"งันฉันไปก่อนนะแล้วจะรีบมา"
โชจิรีบจ้ำออกไป ในใจยูรู้สึกอบอุ่น ยูมีความสุขมากจริงๆ ที่มีโชจิอยู่ใกล้ๆเป็นเพื่อนตลอดคืน…
เช้าวันรุ่งขึ้น โชจิตื่นขึ้นมาแล้วหันไปมองที่เตียงของยูที่อยู่ฝังตรงข้ามกับเตียงของเขา ยูไม่อยู่บนเตียง แต่ได้ยินเสียงและกลิ่นของกินโชยออมาจากครัว เขาจึงรีบเข้าไปดูเห็นยูที่อยู่ในชุดนอนมีผ้ากันเปื้อนกำลังทำอาหารอยู่
"อ้าวตื่นแล้วหรอโชจิคุง"ยูหันหน้ามาถามโชจิ
"อา…เออ ยูแล้วเท้าแพลงล่ะ"โชจิถาม
"ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เพราะโชจิคุงค่อยดูแลฉันอยู่นิ"ยูยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับโชจิ
"…อือ…"โชจิเห็นรอยยิ้มของยู ก็ดีใจที่ยูไม่เป็นอะไรแล้วตัวเขาปลอดโปล่งคลายความเป็นห่วงต่อยูได้แล้ว
"โชจิคุงไปล้างหน้าล้างตาก่อนสิกำลังจะเสร็จแล้วล่ะ"ยูพูดกับโชจิ
"โอเช่!!"โชจิพูดอย่างสะบายใจ
ตั้งแต่นั้นมาทั้งคู่ก็มีสัมพันที่ดีต่อกันมากขึ้นและมักจะทำอะไรต่อมิอะไรด้วยกันเสมอๆอย่างมีความสุข แต่สิ่งหนึ่งที่ทั้งคู่ยังไม่เคยได้ทำด้วยกันคือพูดคำนั้นออกมา…คำว่า((รัก))…
ความคิดเห็น