ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 เริ่มต้นล็อกอิน กับข้อมูลใหม่(รีไรท์)
Episode 2
ลงทะเบียน กับข้อมูลใหม่(rewrite)
"หวัดดีคับ พ่อ" เสียงกล่าวสวัสดีพ่อของโซ
"กลับเร็วดีนี่วันนี้"
"ผมไม่รู้จะไปไหนดีอ่ะครับ"
"งั้นหรอ เออ แล้วนี่ลูกหางานพิเศษช่วงปิดเทอมได้รึยัง"
"ได้แล้วครับ ทำอยู่ที่ร้านหนังสืออ่าครับ"
"อ่า ดีแล้ว มีงานทำจะได้มีเงินเก็บไว้เยอะ ๆ แล้วนี่ทานอะไรมารึยัง พ่อทำกำข้าวไว้รอแล้ว"
"กำลังหิวพอดีเลยครับ"
ทั้ง 2 พ่อลูกชวนกันไปกินข้าว พ่อลูกก็ต่างคุยเรื่องสัพเพเหระ ต่าง ๆ กันไปนา ๆ ตามประสาพ่อลูก ทั้ง 2 กินเสร็จโซก็รับอาสาเอาจานไปล้างให้ ดู ๆ ไป ครอบครัวนี้ต่างก็มีอบอุ่นดี แม้จะมีกันแค่ 2 คน แม่ของเขานั้นไม่อยู่ เพราะทิ้งโซ ไปตั้งแต่เล็กแล้ว แต่โซก็ไม่รู้สึกเสียใจ เพราะถึงจะไม่มีแม่ก็ยังมีพ่ออยู่ พ่อของโซเอาใจใส่เขามาก มีเวลาให้ตลอด ไม่เอาแต่ทำงานทั้งวันจนลืมลูกหลาน เมื่อโซมีปัญหา เขาพร้อมที่หยุดทุกกิจกรรมทุกอย่างเพื่อมารับฟัง โซ แสดงให้เห็นว่าเขาใส่ใจให้ลูกเขามากแค่ไหน เพราะอย่างนี้โซจึงรักพ่อของเขามาก
"ผมขึ้นข้างบนแล้วนะพ่อ"
"อย่าลืมอาบน้ำนะลูก"
"คร่าบบบ"
โซเดินขึ้นห้องเขา ทันทีที่เข้ามาที่ห้อง เขาทำการเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาทันที จากนั้นเขาโซล็อกอินเข้าเฟสบุ๊คเพื่อเช็คข่าวสาร เพราะเฟสบุ๊คเป็นสื่อที่ค่อนข้างรวดเร็วมากในสมัยนี้ เขาทำการเช็คข่าวสารวงการเกมส์ และหาข้อมูลเกี่ยวกับแพทช์ใหม่ที่กำลังจะมาถึง เขาเช็คไปยังเพจเกมส์ของคนไต้หวัน เพราะประเทศไต้หวันจะเปิดประเทศแรกที่ เซิฟเวอร์จะเปิดก่อนประเทศอื่น โซเหลือบไปเห็นข้อมูลนที่มีคนลงไว้ก็ทำการอ่าน ทันที
นีเป็นข้อมูลของแพทช์ใหม่นะครับ สำหรับท่านที่ยังไม่รู้เชิญอ่านกันได้
1. ค่าประสบการณ์ Exp จะไม่จำกัดการฆ่ามอนสเตอร์อีกต่อไป แต่สามารถเพิ่มได้เกือบทุกสิ่ง ทั้งการขุดแร่ คราฟของ ตกปลา ทำอาหาร ทำเหมืองแร่ ทำธุรกิจ ค้นพบดันเจี้ยนลับ อะไรต่าง ๆ นา ๆ ทุกอย่างจะเป็นค่าประสบการณ์ทั้งหมด
2. ฟีเจอร์ใหม่ ระบบการดวลแย่งสกิล หรือการชิงสกิล การชิงสกิลต้องท้าดวลกันของต่ละคนจะเดี่ยวหรือ ทีมก็แล้วแต่ แต่ห้ามรุม แต่การชิงสกิลกันนั้นจำเป็นต้องมีการ์ด Rapacious skill card อยู่ด้วย ซึ่งจะเป็นการ์ดไว้เก็บสกิลของผู้เล่นที่ตนชนะมา เป็นของตนเอง
3.การอัพสกิล จำเป็นต้องใช้ค่า point จาการเลเวลอัพ 1 point ต่อ 1 สกิล
4.เพิ่มบอส และดันเจี้ยนลับ ต่าง ๆ
5.Achievement จะมีของรางวัลให้ด้วย
6.เพิ่มเวลาการออนไลน์มากสุด 8 ชั่วโมง หรือ 15 วันในเกมส์ ถ้าเกินจากนั้นระบบจะออฟไลน์โดยอัติโนมัติ
7.มีการเพิ่มมิชชั่นเสริมเข้าไปในส่วนของเควส ต่าง ๆ ด้วย ขึ้นอยู่ว่าเควสนั้นมีหรือไม่ ถ้าทำครบก็จะมีรางวัลเพิ่มขึ้นด้วย
8.การกำจัดบอส เมื่อผู้เล่นกำจัดบอสได้ด้วยตัวคนเดียวจะได้รับฉายากับความสำเร็จด้วย
9.ปกปิดตัวตนของเราเองได้เพื่อป้องกันการหมายหัว
"น่าสนใจดีแฮะ ไอ้การแย่งสกิลเนี่ย งานนี้ระเบิดตูมตามกันไปใหญ่แน่ ๆ "
โซพลางเอนหลังและบิดขี้เกียจ เขามองไปบนเพดาน พลางนึกอะไรไปเรื่อย เขายกมือขึ้นมาพลางมองดูนาฬิกา
"จะเที่ยงคืนล่ะ เตรียมตัวดีกว่า"
โซเลื่อนมือเปิดลิ้นชักที่วางอยู่ใกล้กับโต๊ะ คอมพิวเตอร ์เขาหยิบบางอย่างขึ้นมา และเดินไปตรงที่นอนของเขา เขาทิ้งตัวลงบนเตียงนอน และหยิบเจ้าสิ่งนั้นขึ้นมาพิจารณาเล็กน้อย มันคือเครื่องเกมส์คลื่นสมอง ที่ทำให้จิตของเรานั้นเข้าไปในโลกเกมส์ออนไลน์
มันมีรูปร่างเป็นแว่นตาดำน้ำ บวกกับหูฟังขนาดใหญ่ และมีสายระโยงระยางยั่วเยี่ยไปหมด เขาดูเวลาอีกครั้ง ตอนนี้ก็ได้เวลาเที่ยงคืนแล้ว เขาพลางเช็คอุปกรณ์ก่อนที่จะสวมมันเข้าไป และจึงทำการกดปุ่มสตาร์ท และทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบขึ้นมาในหัวของโซ
<........login. .........>
โซมาอยูที่ตึกสำนักงานออนไลน์ในเมือง เขาพลางมองไปรอบ ๆ ก็เริ่มมีผู้ออนไลน์เข้ามากันทีละคน ๆ โซเดินออกมาจากบริเวณนั้น เพราะคนเริ่มมีมากขึ้น เขาไปนั่งพักในร้านอาหารใกล้ เพื่อรอใครบางคน ไม่นานก็มีชายหนุ่มคนนึงเข้ามาทักโซ
"สวัสดีครับ คุณโซ"
ชายหนุ่มเอ่ยทักทายด้วยเสียงสุภาพ
ชายคนนี้ชื่อโกสโซล อายุ 17 ปี รูปร่างสมส่วน ไว้ผมยาวนิดหน่อด ใส่แว่น ผิวขาว ใส่ผ้าคลุมสีขาว ถือคฑาเวทย์ด้ามยาวไว้ข้างนึง เป็นเพื่อนในเกมส์ของโซ
"มารอนานหรือยังครับ"
ชายหนุ่มคนนั้นนั่งลงข้าง ๆ โซ
"ไม่นานหรอก ก็เพิ่งออนไลน์เข้ามาเมื่อกี้เหมือนกัน"
"แล้วนี่คุณโซ รู้อะไรในแพทช์ใหม่รึยังคับ"
"อ่อ รู้แล้วล่ะ ฉันไปดูในเพจของคนต่างประเทศมาแล้วน่ะ แล้วนายล่ะ"
"ผมฟังมาจาก NPC ตอนเข้าเกมส์มาแล้วครับ เลยทำให้มาช้าไปหน่อย"
"เราไปหาเควสทำกันเถอะ ไปที่กิลด์กัน"
"ได้ครับ"
ทั้ง 2 เดินออกจากร้านและตรงไปยังที่ตั้งของกิลด์ สมาพันธ์พยัคฆ์คำรามซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก ไม่นานทั้ง 2 ก็เดินมาถึง และเข้าไปยังที่ตั้งของกิลด์ทันที เมื่อเข้าไปโซก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เพราะวันนี้คนมาเยอะเอามาก ๆ และดูเหมือนกำลังกินเลี้ยงกันด้วย เสียงดังคึกคักออกมาอย่างสนุกสนาน บางคนกำลังย่างเนื้อกิน บางคนก็กำลังดื่มเหล้าและคุยกันอย่างสนุกปาก
โซที่ไม่ชอบยุ่งกับใครก็เดินเลี่ยง ๆ ทันที เพื่อไปจุดรับเควส
"อืม!! เควสกำจัดก็อบลินหรอ เอาอันนี้ก็ได้เนอะ โกส"
โซหันไปพูดกับโกสที่ยืนอยู่ด้านหลัง ถึงเรื่องเควส
"โอเคร ครับ ผมเรื่อย ๆ ได้หมดอยู่แล้ว"
"ถ้างั้นไปกันเถอะ Let go"
ทั้ง 2 รีบเดินออกมาจากกิลด์เพราะไมาอยสกอยู่กับคน ๆ เยอะ ๆ แต่ระหว่างทางออกจากกิลด์ก็ได้พบกับเพื่อนของ เขาอีก 2 คน เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงทักทายทันที
"ไง มานากะ โทวกะ ทั้ง 2 คนเพิ่งออนไลน์มาหรอ"
คนแรกที่ชื่อมานากะ นั้น เป็นคนท่าทางอารมณ์ดี ไว้ผมสั้น หน้าตาเข้ารูป ผิวขาวเหลือง ดวงตาสีฟ้า ส่วนอีกคนนึง แสดงใบหน้าเรียบเฉย ใส่เสื้อคลุมสีเทา ผิวไม่ขาวมากนัก ไว้ผมสั้น
"อ่อ ใช่ เพิ่งออนไลน์มาเมื่อกี้นี้เอง พร้อม ๆ กับเจ้า โทวกะนี่ล่ะ "
มานากะตอบแล้วมองไปทางโทวกะ
"ฉันก็มาพร้อม ๆ กันนั่นล่ะ ว่าแต่นายเถอะ จะไปไหนกันหรอ ไม่อยู่ฉลองครบรอบ 3 ปีกันเลยรึไง"
โทวกะเอ่ยถาม
"ไม่ดีกว่า ฉันไม่ชอบคนเยอะ ๆ น่ะ ไปก่อนนะ ไว้เจอกัน"
โซกล่าวอำลา แล้วเดินออกไป ทั้ง 2 มุ่งไปยังสถานที่ที่เควสกำหนดให้
ทั้ง 2 เดินคุยกันถึงต่าง ๆ เพื่อเป็นการฆ่าเวลา
"อืมมมม เควสล่าก็อบลินหรอ แล้วก็มิชชั่น มิชชั่นก็แค่ หาแร่หินธรรมดาๆ ง่ายดีแฮะว่าแต่ไอ้เรื่องกำจัดบอสนี่ ตลกชะมัด ตั้งแต่เปิดเกมมา มีผู้เล่น แค่ไม่กี่คนเอง ที่กำจัดบอสตัวคนเดียว แต่ก็ยังดีนะ ที่สามารถปดปิดตัวตนได้ คนที่กำจัดบอสได้ด้วยตัวคนเดียว คนนั้นต้องเก่งพอตัว นั้นหมายถึงต้องที่เป็นที่หมายหัวของคนอื่น"
"อืมๆ ฉันก็คิดงั้นนะและยังยังมีระบบใหม่ที่แย่งสกิลผู้เล่นกันเองอีกด้วยงานนี้ได้ระเบิดตูมตามกันใหญ่แน่"
"ช่ายๆ ต้องระวังตัวกันเป็นพิเศษด้วย ยิ่งผู้เล่นระดับสูงก็ยิ่งเป็นที่หมายหัวกันมากยิ่งขึ้น สินะ มิน่าล่ะ ทางระบบถึงให้ ปกปิดตัวตนได้
"เพื่อไม่ตกเป็นเป้าผู้ของเล่นอื่นงั้นสินะ หรือไม่ก็ต้องจ้างบริวารมาคอยคุ้มกันให้ตลอดนั่นล่ะ ฮ่า ๆๆ"
จนในที่สุดก็มามาถึงหุบเขาที่เควสกำหนดให้
"เฮ้อ!! ถึงสักทีว่าแต่เจ้าพวกก็อบลินมันอยู่ไหนกันนะ"
โซเอ่ยขึ้นในขณะที่มองไปรอบๆ พื้นที่ พื้นที่นี้มีแต่ต้นไม้ขึ้นสูงเต็มไปหมด และก็ยังมีสิ่งมีชีวิตมอนสเตอร์เล็กๆ อยู่เต็มไปหมด
"ส่วนใหญ่พวกก็อบลินจะอยู่กันเป็นกลุ่มๆ น่ะ จะอยู่ในพื้นที่โล่งใกล้ลำธารประมาณนั้นอ่ะนะ"
"ถ้างั้นนายรับหน้าที่หาแร่ไปนะ เผื่อฉันด้วย ฉันจะรับหน้าที่ล่าก็อบลินเอง"
"โอเค ถ้างั้นโชคดีนะ'"
ทั้ง 2 แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง โซได้ตามหาที่อยู่ของก็อบลิน ตามที่โกสได้บอกไว้ จนมาถึงลำธาร ที่สุมหัวของพวกก็อบลิน
"แหม่ๆ เจอง่ายกว่าที่คิดนะเนี่ย ไหนดูสิ ว่าจะมีไอเทมไรดีๆ เจ๋งมั่ง Wind shoot"
โซใช้เวทย์ยิงกระสุนสายลมออกไป ได้ยังกลุ่ม ที่ก็อบลินกำลังเฝ้ายามกันอยู่
ตู้ม!!!
ก็อบลินต้างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและมองหาศัตร ูของมัน จะกระทั่งเจอกับโซที่ออกมาจากที่ซาอนและยืนประจันหน้ากับพวกมัน
"ว่าไง ล่ะพวกแก เปิดก่อนได้เปรียบเฟ้ย!! เวทย์สายลม บทที่ 1 กระสุนสายลม"
กระสุนสายลมนับสิบ ยิงออกไปทางก็อบลิน ที่กำลังกรูเข้ามาหมายที่จะกำจัดศัตรูของมันทันใด นั้นเอง ก็มีก็อบลิน อีกฝูงนึงโผล่เข้ามาทางข้างหลังของโซ
"หนอย!! แอบแทงข้างหลังหรอ ไม่ได้แดกตูหรอก"
โซดีดตัวขึ้นไปข้างบนพร้อมกับทำมือประสานร่ายเวทย์ออกมาด้วย
"เวทสายลมบทที่ 6 พายุเวทย์สายลม"
เวทย์ได้ถูกร่ายออกไป พร้อมกับลมที่หมุนเป็นพายุ อยู่รอบๆตัวของโซ
"รับไปซะย๊ากกกก!!"
พร้อมกับร่างของก็อบลินนับสิบ ได้กระเด็นไปคนละทิศคนล่ะทาง
"ยินดีด้วยค่ะ ผู้เล่นสำเร็จภารกิจ ล่าก็อบลินค่ะ พร้อมกับเงินรางวัล 1000 เหรียญเงินค่ะ"
"เฮ้อ !! ง่ายไปมั้งไม่มีมอนสเตอร์เก่งๆ เลยรึไงนะ เบื่อจัง"
ในขณะที่โซกำลังบ่นอย่างเซ็งๆ อยู่นั้น ก็ได้มีเสียงฝีเท้าขนาดใหญ่พร้อมกับต้นไม่ที่โค้นล่มลงมา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตามด้วยเสียงประกาศของระบบก็ดังขึ้น
"ผู้เล่นได้ค้นพบมินิบอส 'ราชาก็อบลิน' level 197 ค่ะ ผู้เล่นจะไม่สามารถหนีจากการต่อสู้ครั้งนี้ได้ค่ะ จนกว่าจะโค่นราชาก็อบลินลงค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ"
"ชิหายแล้วเรา!!"
........................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น