คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความตายอันใหญ่ยิ่ง
บทที่ 9
วามายอันให่ยิ่
“เรา้อามหาเมม่า” แอบอ
เสียที่โหร้ายและเสียโห่ร้อปะทุึ้นรอบัวพวเา เาำไหลผ่านหมอนาให่ที่น่าลัวพร้อมับศีรษะและไหล่นาให่ พุ่เ้ามาและมันออาหมอมีสี่า
แอมอไปที่ปาราวีและเ เธอพยัหน้าและ้าใรัน เธอหายัวไปในหมอ เามอไปรอบ ๆ เมม่าอยู่ที่ไหน านั้นเา็เห็นนที่รู้ั
“แ็! "เาวิ่ึ้นไปหาเ็นนั้น "เมมาอยู่ที่ไหน?"
"นายมันประสาท" เาบอ "เมม่าเป็นอันและเธอไม่สนในแปลหน้าอย่านายหรอ ไ้เวลาแล้วที่ันสอนบทเรียนให้แ่นาย"
“ันไม่มีเวลา” แออบ
อุ้เท้าหนัระแทับพื้นินแ็ แ็รีร้อและแอผลัเาไว้้าหลั
พายุวามมือาลีระเบิภายิวิาอเาทำให้เาท่วมมีพลัเหนือธรรมาิ แอะโนและระโนึ้น
เาระแทเ้าับสัว์ร้าย เป็นเวลาสอวินาทีเาเห็นวาสีเหลือไหม้และมีฟันับแบ รามว้าึ้น
แอเอามืออับออสัว์ามสัาิา นิ้วมืออเา ผ่านเนื้อเยื่ออ่อนหั่นเป็นิ้น ๆ เปิปอแล้ว่อยๆระับหัวใที่เ้น เาีมันออ่อนที่ารรไรสามารถับรอบแนอเา
อสูรายาย่อนที่มันะพัทลายล แ๊หยุะั้วยวามลัว
มันเป็นหมาที่ให่มาเท่าับนาอสิโมีไหล่เรียนมาและศีรษะที่ผิเพี้ยนและมีไมัน่ำว่าสัว์ามธรรมาิ หนัอมันแพรวพราวำ ่าและรเล็บยาว เลือพ่นารามระุอมันล้าแผ่นินน้ำแ็
แอหันบีบหัวใออสูรายในมืออเา มันทำให้ระพือปีอย่าอ่อนแอเมื่อปล่อยเลือออหมแล้วมัน็สบล เาโยนมันออไป
“นายำลัะพูอะไรนะแ๊”
าอแ็สั่นะที่น้ำาพราใบหน้า มี อเา "ไม่ ... ไม่ ... ไม่มีอะไร"
“ี”
มีปีศามามายที่มาับแ๊ี้? แอำไ้สามน ในรถ แ่ที่นี่หายไปในหมอ เสียร้อและเสียรีร้อทั้หม มาาทุที่ มันโผล่ออมาในแนวนอน้ามสวนสาธาระรวมับประายไฟหลาสีและวัน มันหายไปในหมอสีเทาหมุนและระเบิที่ไหนสัแห่ท่ามลา้นไม้
แอวิ่ไปามาปรัหัพัอเฟรมที่แส มีารวาุ้มนาให่ึ่ถือรออไม้ไฟไว้หลายร้อยแห่ เรื่อับเวลาสะุหมุนวนเป็นวลม ะนอทั่วพื้นิน ีปนาวุธยิออมาในทิศทาแบบสุ่มหรือเพียแ่ระเบิ อพวเาโยและ้นไม้ใล้เียล้มลไป้วยเปลวไฟสีรุ้
เ็เล็ ๆ เินเพียลำพัแยออาพ่อแม่อเา เายัถืออไม้ไฟอเาโบมือให้มันอย่าโ่เลาในะที่น้ำาไหลลแ้ม
แล้วเมม่าละ
แอ้อไปที่ใบหน้าอันน่าสะพรึลัวอผู้นที่ำลัรีร้อและวิ่หนีไป้วยวามื่นระหน หมอวันระเหยเหนือวามวุ่นวาย านั้นเสียำรามัสนั่นสั่นหมอทำให้มันสั่นสะเทือนและระเพื่อมออไป้านอ
แอวิ่ไปหาแหล่ที่มาอลื่น
เสือำลั่อสู้ับหมาอย่าน่าลัว ้าหลัเสือัวนั้นือเมม่า เธอำลัมอไปรอบ ๆ อย่าบ้าลั่สำหรับเส้นทาหนี แ่หาไม่เอ เบื้อหลัเธอือนรและ้าหน้าเธอเป็นราษส
บาแผลอเสือัวนั้นึ่ือ ่าน นั้นลึและสาหัส
่านเห็นแอ
แ๊ี้็เห็นเ่นัน
ราษสเสือำลัหาทาทำให้ราษสหมาในีา ่านบัับให้ปีศาพยายามที่ะเปิเส้นทาระหว่าแอและเมมา
แ่แ๊ี้รวเร็วเินไป
เธอโผล่ในทันทีแม้ในะที่แอวิ่ไปหาเมม่า เมม่ารีร้อและสะุ เธอลับไม่สนใอไฟที่อยู่้าหลัเธอ พูให้ถูือเธอลัวารรไรล่าอปีศามาว่าว่าวามร้อนที่อยู่้าหลั
“เมม่า” แอะโน มีระล้ามาว้าใสหัวเา
เหมือนพายุฝนฟ้าะนอพลุแลในอไฟ แอยับแนอเามาบัวาอเาในะที่ผินปืนระเบิึ้นอย่าไม่น่าเื่อ เารู้สึมึน
แ๊ี้ โยนเมม่า ลับพื้นและยืนเหนือเ็สาว ใบหน้าอเธอแปลประหลา, ารผสมผสานธรรมาิอมนุษย์และสัว์เรัาน,ารรไรล่ายาวับริมฝีปาที่ยาวและวาอมนุษย์
ปาราวีวิ่ไปหาแอ แอเินไป้าหน้า แ่แ็ี้นำเี้ยวอเธอเ้าับลำออเมม่า เมม่านอนนิ่และะลึ
"เพรัวอิวนัวับเ็ผู้หินนี้" แ๊ี้ร้อำราม เี้ยวอเธอบนใบหน้าอเมม่า
ห่าันประมา 10 เมรถึแม้ว่าะมีหมอและวันอยู่็าม เี้ยวอแ็ี้ห่าาเมม่าเนิเมราอ ไม่มีทาที่เาะทำมันไ้แน่
าอแ็ี้วูบวาบและนอเธอสั่นสะเทือนทั่วไหล่อเธอ "เพรละเ้าหนู"
พวเาไม่มีทาเลือ “มอบให้เธอ”
“ไม่”
“มอบให้เธอ”
ปาราวี้าวถอยหลั "ไม่" สายาที่หนาวเย็นอเธอไม่ไ้เปลี่ยนาราสษเหมือนแ๊ี้เลย
แอเอื้อมมือไปที่้านหลัอเสื้อยืและยับมือ้าๆ มันมื, ระยะทายาวและ าร์้าไม่ไ้ออแบบมาสำหรับารว้าปา แ่มัน็เป็นโอาสเียวที่เามี
“ปาราวีเห็แ่พระเ้า”
“ไม่”
แ๊ี้ำรามและ
แอว้าาร์้าไปที่ราสษ
เมม่ารีร้อะที่แ็ี้มเี้ยวเี้ยวออเธอ เธอิ้นรนภายใ้สัว์ประหลานาให่ าาร์ระแทไหล่อแ๊ี้และแ็ี้็ปล่อยให้ อีรั้ เธอสะุลับมา
ในที่สุแ๊ี้ระโเ้าไปในหมอเี้ยวและนที่เปียโไป้วยเลือเสียหัวเราะที่น่าลัว ปาราวีวิ่ไล่ามเธอ
แอุเ่า้าเมม่า
“เมม่าละ”
โอพระเ้าออเธอถูปลุมไป้วยเลือ เาวามือบนแผลรู้สึล้ามเนื้อสั่นและลมหายใออมาาลำอที่ถูทำลาย
“เรียรถพยาบาล้วย ไ้โปร” แอะโน
เมม่าว้าแนเาไว้ เหมือนพยามโมิ่สู่วามมื เธอพยามะพูแ่็ไม่มีอะไรออมา
แสแห่วามายอเธอปลุมสว่า้าเหมือนนาฟ้า
“เมม่า เมม่า”
แอมือสั่นะึมับวามายอเมม่า
“ไม่ ไม่”
เาอยาะพู เพื่อบอว่ามันเป็นเรื่อที่ีที่ เธอ้อล้าหาและเธอะลับมา แ่ำพูมื่นและายบนลิ้นอเา นี่ือเมมาและเพื่อนที่เล่นันั้แ่โรเรียนอนุบาล เพื่อนที่ีที่สุอลัี้
เหื่อที่เธอส่อสว่าว่าเพรใ ๆ ผิวอเธอีราวับหินอ่อนที่สมบูร์แบบที่สุ ลมหายใแ่ละลิ่นมีลิ่นหอมว่าอุหลาบ ีพรอเมม่าอ่อนแอล าอเธอเปลี่ยนสีว้าึ้น
แอไ้ยินเสียไเรน
“รอ่อนนะเมม่า”
วามร้อนลุโนอยู่ในัวเารเ้าไปในหัวใอเาและท่วมทุอะอมออเา โลสั่นสะเทือนรอบัวเาะที่ลื่นแห่พลั เิมพลัให้เามาึ้นเรื่อย ๆ
นี้ือวามายอันยิ่ให่
ความคิดเห็น