ตอนที่ 35 : ต่อสู้กับรากสษ (แล้วก็ถูกจับอีกแล้ว)
ตอนที่ 32
ต่อกับราสษและถูกจับ (อีกแล้ว)
แอซใช้มือที่จับด้ามกริซ เช็ดน้ำตาจากดวงตา
พ่อของเขาเล่าเรื่องราวของนักรบโบราณทั้งหลาย - ราจปัท รัฐราชสถานตั้งชื่อตามราชาของพวกเขา เมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับความพ่ายแพ้ บางคนสวมชุดที่ดีที่สุดของพวกเขาและประดับด้วยอัญมณีที่สว่างที่สุด จากนั้นพวกเขาก็โจมตีศตรูก่อนที่จะถูกสังหาร แต่ไม่ลังเลที่จะไม่ยอมจำนน เหมือนวีรบุรุษที่แท้จริง
แต่แอชไม่ใช่วีรบุรุษโบราณ เมื่อเดือนที่แล้วเขาถูกขโมยเงินจากโรงเรียน โดนคนรังแกอีกต่างหาก
วันนี้เป็นวันที่ดีที่จะตาย นั่นคือสิ่งที่นักรบราจปัทจะพูด
แต่มันไม่เคยเป็นวันที่ดีที่จะตาย
เขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ เขาละอายใจในความขี้ขลาดของเขา เขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่! แน่นอนว่าปาราวตี สามารถฆ่าซาเวจ ได้โดยปราศจากเขา บางทีเขาอาจดูเบา ๆ สำหรับเธอที่ช่วยชีวิตลักกี้และพาเธอมาที่นี่ เขาคงรออยู่ตรงนี้ และปลอดภัย
ไม่ถ้าเขาอยู่ปาราวตี จะล้มเหลว ซาเวจ จะชนะและลักี้จะตาย ถ้าเขาอยู่ที่นี่ราวนะจะเป็นอิสระ
ตามดูแลข้างหลังน้องสาวของเขา
และเขาจะทำอย่างนั้นเสมอ
มันนานเท่าไรตั้งแต่ปาราวตีทิ้งให้รอ? เขาไม่แน่ใจ มันต้องใช้เวลาสิบนาทีแล้ว ถ้าเขารออีกต่อไปเขาอาจไม่มีความกล้าหายอีกเลยก็ได้ ดังนั้น เขาต้องสร้างมันขึ้นมาโดยเร็ว
แอซพุ่งไปข้างหน้าทำให้ตัวเองอยู่ในเงามืด คนรับใช้ที่น่าเกลียดของราวณะไม่ได้สังเกตเห็นเขา พวกเขากรีดร้องและร้องไห้และเต้นเฉลิมฉลองการมาใกล้ของกษัตริย์ของพวกเขา แอชหลบมุมและสะดุดสองร่างที่หมอบไว้
“ผมขอโทษ” แอซบอก
สองรากสษ หนูจ้องมองที่เขา ขณะที่พวกเขากำลังกินสุขนัข
“ออกไปคนโง่” หนึ่งในนั้นบอก “ดูเหมือนว่าเราจะมีมื้อค่ำแล้ว”
แอชก็ก้าวออกไป เขาจำเป็นต้องใกล้ชิดกับป้อมมากขึ้นถ้าเขากำลังจะสร้างสิ่งที่น่าสนใจขึ้นมา เหงื่อเย็นคืบคลานลงที่หลังของเขา หมดเวลาแล้ว เขามองหาซอยที่ว่างเปล่า
“ถือมันไว้”
ปีศาจหนูยื่นหัวสุนัขให้อีกตน มันดมกลิ่นของเขาตาสีชมพูใกล้เข้ามา
“ทำแกถึงไม่เปลี่ยนไปเหมือนมนุษย์คนอื่น” มันถาม
แอซกลืนน้ำลาย เขาต้องคิดถึงสิ่งที่ฉลาดจริงๆ "ฉัน.... มันอยู่ด้านใน มีการเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง”
และนั้นมันไม่ได้ผล
เจ้าหนูขยายขากรรไกร เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อเรื่องโกหกของ แอซและมันก็จะไม่ปล่อยให้เขาหนีไป
"เอานี้ไปกินซะ" แอชพูดและเขาก็กระแทกกริชเข้าไปในท้องของหนู
คมมิดตัดลึกและเลือดพุ่งออกมา คนที่สองกระโดดหลบไปที่แอชและทั้งสองคนก็ล้มลง แอชสูญเสียการจับอาวุธของเขาดังนั้นเขาจึงเจาะจมูกยาวของหนูและ หางของมันขดและพันล้อมรอบของแอช นี่เป็นการทะเลาะวิวาทที่แอซไม่มีทักษะอะไรเลยสไตล์ เพียงแค่กัดสองครั้ง การแทงและเตะกันและกัน หนูกรีดร้อง
“นี้คือการต่อสู้ มีอะไรที่จะกลัวอีกไหม” เขาคำราม
เสียงร้องที่แหลมดังขึ้น ดวงตาแอซสะท้อนเห็นรากษส ล้อมรอบตัวออกมาจากกำแพงกั้นและบ้านเรือนที่หนาทึบสีแดงของเธอสั่นระริกในสายลม เธออยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่เมตร ตาสีอำพันของเธอเบิกกว้างด้วยความยินดี
“เด็กน้อยทีน่ารัก” แจ๊กกี้บอก “เป็นวิธีที่ไม่ค่อยดีเลยนะที่เรียกพวกเรามา”
แอชชี้กริชไปที่เธอ "มาแล้ว" ที่ตลกคือเขาไม่กลัว เขาตัดสินใจที่จะต่อสู้ เขารู้สึกสงบ ทั้งหมดที่เขาต้องการทำก่อนที่แจ๊คกี้จะดึง แขนขา เขาอยากเช็ดรอยยิ้มที่น่าเกลียดออกจากใบหน้าของเธอ
แต่ก่อนที่เขาจะโจมตี เธอกระโจนขึ้นทำให้ เขาราบกลับพื้น ออกจากตัวเขาทั้งหมด แอชตะโกนทุบด้วยกริช แต่เธอก็เชือดมือออก แอซเกือบจะหายใจไม่ออกด้วยกลิ่นเหม็นของเนื้อที่เน่าเปื่อยที่อยู่รอบตัวเธอ
"ท่านซาเวจกำลังรอคอยอยู่" เธอพูดอย่างเกรงใจ "เขารู้ว่าเจ้าจะมา คนโง่ "
สายตาของแอซเริ่มเลือนราง ในการระเบิดต่อไปไม่ได้เจ็บเลยแม้แต่น้อย แต่นั่นเป็นเพราะแอชไม่ได้สติต่างหาก
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
