คทาแห่งเซราพริส (ฉบับแปลไทย)

ตอนที่ 13 : จุดจบแห่งจุดเริ่มต้น (ป.ล.นายอีกแล้วเหรอเซตเน่)

XI

จุดจบแห่งจุดเริ่มต้น (ป.ล.นายอีกแล้วเหรอเซตเน่)

 เธอคาดหวังการระเบิด..

       แทนที่จะเป็นอย่างนั้น กริชถูกดูดเข้าไปในลพคอของสุนัขเข้าไปในสูญกาศว่างเปล่าที่สะอาดบริสุทธิ์ แอนนาเบธเกือบที่จะไม่มีเวลาลงมือ

       เธอปล่อยเจ้าสุนัขที่ร้องโหยหวนที่หดและลดขนาดลงจนกระทั้งกระดองของเจ้าอสุรกายระเบิด เซราพริสตกใจและคำราม

       ‘เธอทำอะไรลงไป’ เขาร้องโหยหวน

       ‘พรากอนาคตไปจากท่าน’ แอนนาเบธบอก ‘ถ้าปราศจากสิ่งนั้นท่านมันก็ไม่มีอะไรเลย’

       คทาแตกและเปิด ความร้อนเพิ่มขึ้น แอนนาเบธรู้สึกว่าขนของเธอถูกเผา เธอคลานไปข้างหลังผ่านทราย หัวสิงโตและหมาป่าที่ถูกดูดเข้าไปในกระดอง คทาทั้งหมดในมือของเทพเจ้าพุ่งเป็นดวงไฟสีแดง เชราพริสพยามเขย่ามัน มันเรืองแสงสว่างมาก นิ้วของเขาถูกกลืนกินและแขนทั้งหมดถูกกวาดไปในลุกไฟเพลิงสีแดง

       ‘ข้าไม่สามารถจะถูกทำลายได้’ เซราพริสตะโกน ‘ข้าคือดวงประทีปของโลกใบนี้ ถ้าปราศจากการนำทางของข้า เจ้าจะไม่สามารถเข้าถึงมงกุฎได้ พวกเจ้าทั้งหมดจะต้องพินาศ เจ้าจะ-’

       พลุลูกไฟและเทพเจ้าก็ถูกดูดเข้าไปนั้น รามกับมันไม่เคยมีอยู่จริง

       ‘เอ่อ’ เซดี้พูด

       พวกเธอนั่งบนหาดทรายที่พระอาทิตย์ตก,ดูกระแสน้ำและการฟังเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของยานพาหนะภาวะฉุกเฉินข้างหลังพวกเธอ

       ร๊อคาเวย์ที่น่าสงสาร พายุเฮอร์รีเคนครั้งแรก รถไฟพัง ตึกถล่มและเทพเจ้าจอมรุนแรง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นใน 1 วัน บางที่ชุมนี้อาจะไม่พังก็ได้

       แอนนาเบธดื่มไรบีน่าเครืองดื่มอังกฤษของเซดี้ ซึ่งเธอนำออกมาจาก พื้นที่เก็บส่วนบุคล ในดูอาต

       ‘ไม่เป็นไร’ เซดี้รับรอง ‘อาหารเบาๆกระตุ้นเวทย์มนตฺได้อย่างดี’

       แอนนาเบธกระหายมาด คือไรบีน่ามีรสชาติดีกว่าน้ำทพย์มาก

       เซดี้ดูเหมือนจะได้รับการฟื้นฟู อาหารเทพได้งานของมัน ตอนนีเธอดูกว่าตอนอยู่ที่ประตูแห่งความตาย เธอดูดีพอจะวิ่งข้ามท่อได้สบายๆ

        คลื่นกระทบฝั่ง แอนนาเบธรู้สึกผ่อนคลาย แต่ยังรู้สะท้านไม่หายจากการเจอเซราพริส ราวกับกระดูกของเธอทุกชิ้นจะกลายเป็นจูล

       แอนนาเธอนึกได้ ‘เธอพูดถึงชื่อขึ้นมา...เซตเน่ใช่ไหม’

       เซดี้ย่นจมูก ‘เรื่อมันยาว ผู้ใช้เวทย์ชั่วร้ายกลับมาจากความตาย’

       ‘โอ้ ฉันไม่ชอบคนตายคืนชีพ เธอบอกว่า...เธอปล่อยเขาเหรอ’

       ‘ใช่....พี่ชายฉันและฉันต้องการเขาช่วยในตอนนั้น เราไม่มีตัวเลือกมากนัก เซตเน่หลบนี้ไปพร้อมกับคัมภีร์แห่งธอธ เขาเป็นคาถาอาคมที่อันตรายที่สุดในโลก’

       ‘และเซตเน่ใช้เวทย์มนต์เพื่อปลุกเซราพริสินะ’

       ‘เพื่อยืนยันเหตุผล’ เซดี้ยักไหล่ ‘พี่ชายฉันและแฟนของเธอสู้กับจระเข้ยักษ์ที่เป็นบุตรแห่งโชเบค ฉันไม่รู้สึกประหลาดใจเลยถ้าเป็นแผนของเซตน่ เขากำลังพยามที่ผสมเวทย์อียิปต์กับกรีกเข้าด้วยกัน’

       หลังจากนี้ แอนนาเบธต้องการหมวกล่องหนของเธอกลับคืน คลานเข้าไปหลบภัยและหลับตลอดไป เธอจะรักษาเวลาที่มีบนโลกใบนี้ เธอไม่ต้องการคิดถึงอุปสรรคอื่นๆอีก เธอไม่สามารถที่จะสนใจมันก็ได้ เธอหิ้วปีกหมวกและคิดว่าทำไมแม่ของเธอถึงช่วยเธอในวันนี้ เวทย์มนต์ของมันยังคงอยู่

       แม่ของแอนนาเบธกำลังส่งขอความว่า: จะมีสิ่งทรงพลังยิ่งกว่านี้ เธอจะต้องไม่หลบซ่อน เธอจะต้องก้าวอย่างระมัดระวัง

       ‘เซตเน่อยากเป็นเทพเจ้า’ แอนาเบธบอก

       ลมเย็นทะเลโชยมา เธอชอบกลิ่นทะเล ซากปรักหักพังดูเหมือนจะร้อนมากกว่า

       ‘เทพเจ้าเหรอ’ เซดี้ตัวสั้น ‘นั้นเป็นความคิดที่น่ากลัว ตาเฒ่าผ่อมสวมผ้า เตี่ยวผืนเดียว มีทรงผมเอวิสคนนั้นเนี่ยนะ’

       แอนนาเบธพนามนึกภาพตาม แต่ไม่ดีกว่า

       ‘ถ้าเซตเน่เป็นอมตะ’ แอนนาเบสบอก ‘สุดท้ายเขาจะปลุกเซราพริสไหม’

       เซดี้หัวเราะโดยปราศจากความขบขัน. ‘โอ๊ะโอ่....ไม่ เขากำลังเล่นกับเราเท่านั้นในตอนนี้ บุตรของโซเบค … เซราพริส. ฉันจะท้าพนันสิ่งนั้นเซตเน่วางแผนทั้ง 2 เหตุการณ์แค่เพื่อเห็นอะไรจะเกิดขึ้น, เมื่อมนุษย์กึ่งเทพกับผู้ใช้เวทย์เจอกัน. เขากำลังทดสอบเวทมนต์ใหม่ของเขา, และความสามารถของเราก่อนเขาทำสิ่งที่ทรงพลัง

       ‘เขาไม่สามารถทำได้’ แอนนาเบธหวังว่า ‘เขาไม่สามารถทำได้โดยใช้คทาอาคมหรอก’

       เซดี้เปิดใจกว้าง ‘ฉันหวังว่าเธอคิดถูก...เพราะว่าใครที่เป็นเทพเจ้า ที่รู้ทั้งภาษากรีกและเวทมนต์ชาวอียิปต์นั้นสามารถควบคุมโลกทั้ง 2 ใบ … ฉันไม่สามารถแม้แต่จินตนาการได้’

       ท้องของแอนนาเบธคดเคี้ยวราวกับโยคะ ในสงครามใดๆ สิ่งที่ดีคือการวางแผนเพิ่มเติม มันสำคัญกว่าการใช้กำลัง ถ้าเซตเน่คนนี้เตรียมการเรื่องการต่อสู้กับจรเข้าของคาร์เตอร์และเพอร์ซี่ ถ้าเขาเตรียมการเรื่องเซราพริสด้วย เซดี้กับแอนาเบธถูกวางมากให้มาเผชิญหน้ากัน...ศัตรูวางแผนมาดีมาก จนยากที่หยุดเขา

       เซดี้เอานิ้วเท้าจิ้มทราย ‘เซราพริสบอกว่า เขาจะไม่สำเร็จถ้าไม่มีมงกุฎ ฉันคิดว่ามันเป็นเหมือนคำอุปมา แต่ฉันนึกได้เกี่ยวกับพระเจ้าปโตเลมีที่พยามจะเป็นเทพเจ้า’

       ‘มงกุฎแห่งความเป็นอมตะ’ เซดี้นึกได้ ‘บางทีอาจะเป็นมุงกุฎแดง ’

       แอนนเบธขมวดคิ้ว ‘ฉันไม่รู้จักคำนั้น’

       เซดี้สะกดคำ ‘มงกุฎชาวอียิปต์ มองเหมือนพินโบว์ลิ่ง ไม่ใช่แฟชั่นที่น่ารัก แต่สิ่งนั้นทรงพลัง ถ้าเซเน่พยามจะสร้างมันอีกครั้ง ฉันพนันได้เลยว่าเขาพยามจะหามุงกุฏแห่งปโตเลมีอยู่ ’

       แอนนาเบธตัดสินใจไม่ให้เอาการพนันนั้น.‘เราต้องหยุดเขา.’

       ‘ใช่’ เซดี้ดื่มไรบีนาของเธอ พร้อมผิวปาก ‘ฉันจะกลับไปเคหาสน์บรูกลินสังสอนพี่ชายฉันที่ไม่ไว้ใจในการเล่าเรื่องเกี่ยวกับมนุษย์กึ่งเทพ ฉันจะวางแผนสำหรับการค้นหาเรื่องเกี่ยวกับมุงกุฎแห่งปโตเลมี บางทีอาจะจะอยู่ที่พิพิธภัณท์ แม้ฉันจะเกลียดมันก็ตาม’

       แอนนาเบธไล่ไปตามทราย โดยปราจากความคิดใดๆ เธอวาดอักษรเฮียโรกริฟฟิกสัญลักษณ์ไอซิส ‘ฉันก็จะค้นคว้าด้วย บางทีเพื่อของฉันเด็กบ้านเฮเคทาทีอาจะรู้เกี่ยวกับมงกุฎแห่งปโตเลมี บางที่ฉันอาจะขอคำแนะนำจากแม่’

       การคิดเกี่ยวกับแม่ของเธอนั้นไม่ง่าย

       วันนี้แอนนาเบธและเซดี้เกือบทุกทำลายโดยเซราพริส เขาจะข่มขู่อธีน่าและไอซิสให้ทำตามคำสั่งของเขา

       ดวงตาเซดี้มีพายุ ‘เราไม่สามารถปล่อยให้เซเน่ทดลองต่อไปไม่ได้ เขาจะทำลายโลกของเรา เราต้องหามงกุฎนั้น หรื่อไม่ก็....’

       เธอเหลือดูท้องฟ้าและเสียงของเธอฉะดุด ‘ฉันอยู่ที่นี้’

       แอนาเบธหมุนมองเหมือนเรืออาร์โกสอง กำลังลงมาจากเมฆ เรือบินนี้แตกต่าง เป็นของชาวอียิปต์ มันเป็นเรือสำเภาและใบเรือสีขาวที่วาดสัญลักษณ์ Tyet

       มันตั้งหลักปักฐานเบาๆที่ขอบของการโต้คลื่น.

       เซดี้ปัดทรายออกจากกางเกงลายกุหลาบ ‘นั้นลิฟส่วนตัวกลับบ้าหรือ’

       แอนนาเบธพยามจิตนการถึงเรือในค่ายเลือดผสม ‘ฉันสามารถทำมันได้ในภายหลัง’

       ‘ก็เหมาะกับเธอดี’ เซดี้แบกเป้ แอนนาเบธช่วยฉุดเธอขึ้น ‘เธอพูดถึงเรื่องคาร์เตอร์วาดอักษรเฮียโรกริฟฟิกบยมือแฟนเธอ ฉัประทับใจในตัวเธอจริงๆ’

       แอนนาเบธยิ้ม ‘เราจะติดต่อกันยังไง’

       พวกเธอแลกเบอร์กัน

       ‘ใช้เฉาพฉุกเฉิน’ แอนนาเบธเตือน ‘สัญญาณโทรศัพท์จะดึงดูอสุรกาย’

       เซดี้ดูประหลาดใจ ‘จริงดิ....ไม่เคยสังเกตเลย สมมุติว่าถ้าฉันจะส่งหน้าตลกๆของเธอใน IG ละ’

       ‘ไม่....บางทีนะ’

       ‘ดีจริง...เวลาต่อไป’ เซดี้จับแขนแอนนาเบธ

       แอนนาเบธตกใจเล็กน้อยเธอกอดเด็กผู้หญิงที่สามารถพบเห็นเธอเป็นศัตรูได้ง่าย แต่นี้คือสัญญาณที่ดี ในถานการณ์แห้งความตาย แอนนาเบธได้เรียนรู้ เธอสานต่อมิตรภาพที่สวยงานอย่างรวดเร็ว

       เซดี้ตบเธอเบาๆ ‘รักษาตัวด้วยนะ’

       ‘แทบจะไม่ตลอดไปหรอก’ เซดี้ขึ้นเรือของเธอและผลักมันออกสู่ทะเลและเรือของเซดี้ เคน ก็จากไป

       แอนนาเบธจ้องมองมหาสมุทธอันว่าเปล่า เธอคิดเกี่ยวกับมนต์บังตราและดูอาตนั้นเชื่อมต่อกันอย่างไร

       อย่างมากเธอคิดเกี่ยวกับคทาของเซราพริสและสุนัขสีดำที่ร้องโหยหวนอยู่กริชของเธอ

       ‘นั้นคืออนาคตที่ฉันทำลาย’ เธอรับประกันเขาแน่นอน ‘ฉันจะสร้างอนาคตด้วยตัวของฉันเอง’

        ข้างนอกนั้นผู้ใช้เวทย์ที่ชื่อเซตเน่กำลังวางแผนอื่นๆ ถ้าแอนนาเบธจะหยุดเขา เธอจะต้องมีการวางแผน

       เธอหันหลังให้กับหาดทราย มุ่งหน้าไปทางตะวันออกเพื่อกลับสู่การจากเดินทางที่ยาวนาสู่ค่ายเลือดผสม