คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ลูกศรปริศนา
บทที่ 6
ลูศรปริศนา
แอ้อศอระแท้านหลัอศีรษะอเาอย่าหนั
เหมือนุปเปอร์โนวาอวาวที่ปะทุึ้นหลัาอเา
ะที่เานอนมีอาารไอและสำลัฝุ่น
“เธอเป็นไรไหมแอ”
แอสะุ้สัมผัสไ้ถึรอย่วนบนหน้า
“ทั้หมเป็นวามผิอเธอ”
ลัี้มีโสมื่อ มันเป็นอเธอที่เอแมป่อ
ลับัยเา้อลับมามาลหลุมนี้
แมป่อ โอ้...อึ
“มีแมป่อที่ไหน?" เาถาม
เาไม่ล้าย้ายไปไหน พวเาอาะนั่้าอยู่บนเาในะนี้
ในวามเป็นริเาอาะรู้สึว่ามีบาอย่า – โอ้พระเ้า พวมันมีทุที่เหรอ?
"เธอสามรถเห็นพวเาไหม?"
"ไม่" น้ำเสียอเธอูไม่แน่ใ
"บาทีพวูโน่อาวิ่หนีไปพี่ไม่ำเป็น้อลไปที่นั้นหรอ นั้นะทำอะไรนะ?
"
“เลือ....ูีมีวามหวัมา”
แอระมัระวั ผลัันัวเอึ้นมา
าว่าฝุ่นะาและรอนว่าอาารวิเวียนศีรษะะหายา านั้นเา็มอไปรอบ ๆ
หลุมอเา หลุมสี่อาะลึห้าเมร แ่เมื่อแอพยายามที่ะปีนป่ายึ้นมา้านบน
ผนัทรายร่วนภายใ้นิ้วมืออเา
“เธอเห็นบันไหรืออะไรไหม” แอถาม
“ไม่เลย” ลัีุ้เ่าเหนือหลุม “ันอโทษแอ”
“แ่ไปบอลุวิ”
"โอเ.... เธอลุึ้นยืน "อย่าไหนนะ" านั้นเธอ็วิ่ออไปะโน
แอมอัวเอ
นอเหนือา้อนหินที่้านหลัอศีรษะอเาเา็มีรอยฟ้ำน้อยและรอยี่วนและใน้นอเาที่เา้อารในอนนี้
เาพบว่าไฟาย,
เรือแสสลัวเพิ่มึ้นาหลอไฟ เา้นหาส่วนที่เหลืออหลุม:
มีารเลือลที่นี่และวน้ำพลาสิที่เ็มไป้วยอเหลวสีเหลือที่อาะไม่ไ้น้ำเป็นมะนาว
“ลัษ์หรือเปล่า”
ไม่มีอะไร
เาไม่สามารถแม้แ่ะไ้ยินเสียะโนอเธอ ไลแ่ไหนที่มีพวเาเินมาันละ? ถ้าเิลัี้ไม่รู้ว่าหลุมไหนเป็นหลุมอเาันละ? มีหลุมหลายร้อยอยู่ที่นี้ี่หลุมละ!
เถ้าเลือและ ย บาทีผนัรึ่อาะิั
ถ้าเาลไป เาสามารถทำามเหมือนั้นอน
เาึมันออหัวอเาและเหวี่ย้วยแรทั้หม เาออาะ....
ฝุ่นละออและแิ้นน้อยและหล่นลไปหลัาารลิ้
“นี้ืออะไร?. เาันนิ้วอเาับิ้นส่วนอเศษหินหรืออิ มันเป็นอิ มุมที่เป็นารา
เาเห็นว่าอยู่เบื้อหลัไม่ี่เนิเมรนาะทัรัทรายหนัเป็นผนัอิแน่นอนที่มนุษย์สร้าึ้น
เาเาะมัน - มันมีวามหมอล้ำเสียลว
้วยวามื่นเ้น
เาีมันอีรั้และอีรั้ทำลายแผ่นินเาะอออิ แ่ละรั้ระเบิสั่นสะเทือน
ทา้านวาอเา
อิลลลับมาพร้อมับรอยแที่มัเหมือนหิมะถล่มอฝุ่นละออและหินทราย
แอไออย่ารุนแร ฝุ่นละออหนาแน่น
นว่าะเลียร์พอสำหรับเาที่ะเห็นมอเห็น
ำแพทรุ แม้ะอยู่ในแสไฟาย
แอ็รู้สึพื้นที่ที่มีนาให่ เาลลและเลือลานผ่านหลุม และถือไฟายในมือ
เาะ้อมุ ; เพาน่ำเินไป
โ้ำนับน้อยที่อันรายโยน้ำหนัอทราย้า้นนั้น
พื้นินและฝุ่นถล่มลมาทับเา นั้นไม่ีเลยแม้แ่น้อย.
ห้อเป็นสี่เหลี่ยมและในะที่เาายลำแสไปในห้อเ็มไป้วยฝุ่น
ที่ปลุมไป้วยใยแมมุม
แอึเ็มอิเ็มที่ ทำให้มืออเายุ่เหยิ
ีวิอนนี้มัน่าแย่ริๆ มีรูปปั้นทอหล่อและล้ามเนื้อ เป็นายผิวสีฟ่า
มือวาอเาถือันธนูและมือ้าว้ายอเาถือลูศร
รามมหาวีรบุรุษผู้ยิ่ให่ในปรัมอินเีย
มีแสเปล่ออมาาลูศร ึูวามสนใแอ
้ามับเป็นา้าสีาว แ่หัสลูศรทาวาเป็นทอำ
ูสินี้ทอำ
เป็นทอแท้ๆเลย
แอเอื้อมนิวไปแะ
้ามาทำให้และเอียทันทีที่เาสัมผัสมัน หัวลูศรออไปและแอับมันโยสัาา
‘โอ้’
เารู้สึเหมือนแผ่นไม้บาที่ถูทุบและ่อยเหมือนมันะบ้ามาๆเลย หัวลูศรมีรอยแออมา
ห่าาโลหะเล็น้อยและหอลึเ้าไป้าในเนื้ออเา เลือไหล
บาแผลอเาราวลับโนแมป่อ่อย
มันะเ็บมาไหม......อบบอาร
มันเ็บโรๆเลย
วาูเหมือนะลอไปมาหลั
รูปปั้นูเหมือนะแว่ไปแว่มาเหมือนมีีวิ หน้าอพระรามเพิ่มึ้น ในะที่เาสูลมหายใลึและีใยแมมุมออาใบหน้าอเา
ึ ึ ึ
เสียนั้นัเหมือนะระเบิทำให้เาสลาย แอุเ่าหัวเ่าล เาำหัวอเา เหมือนะมีอาารลื่นลื่นไส้ห้อมล้อมเา
เสียีลอัึ้นและัึ้นนแอสามารถไ้ยินเสียอะไรมา เาปิาอเาและรีร้อ
แ่เสียร้ออเาหายไปในเสียสะท้อนอลอ
ความคิดเห็น